Mijn Trots – Piets Klijn

Nadat Pieta Klijn in 1998 haar motorrijbewijs haalde, reed ze de eerste zes jaar op een Honda rond. Toen ze in 2004 echter de overstap maakte op een Triumph Tiger, werd ze niet alleen door het merk, maar ook het type gegrepen: “Ik wist meteen, dit is helemaal mijn ding!” ‘Dat ding’ is momenteel een Tiger 1050 Sport, al was het niet bepaald liefde op het eerste gezicht.

“Mijn motorrijbewijs heb ik gehaald in 1998. Ik werkte destijds in een sportschool en daar kwamen altijd veel medewerkers van het GVB, die hadden daar altijd bedrijfsfitness. Al die jongen zaten dan op maandag of dinsdag aan de bar te vertellen dat ze zo’n leuk weekend hadden gehad, want ja, die reden allemaal motor. Zelf wilde ik dat ook al best lang, maar altijd uitgesteld onder het mom van ‘komt wel een keer’. Maar als je die verhalen hoort, dan wil je dat zelf beleven en dus heb ik toen eindelijk de knoop doorgehakt. Mijn eerste motor was een CB500, daar had ik ook op gelest. Dan begin je een beetje te rijden en zo werd ik op een gegeven moment gevraagd door wat mensen van het GVB om mee te gaan tijdens een weekend naar Oost-Duitsland. Hartstikke leuk, alleen is het wel hard werken op zo’n CB’tje om een beetje mee te komen natuurlijk. Ik was toen nogal fan van de VFR en die heb ik toen nieuw uit de krat besteld. Een zwarte, en daar heb ik een jaar of vier met veel plezier op gereden. Weekendjes, vakanties, gewoon lekker weg. Tijdens een vakantie in Oostenrijk ben ik toen echter onderuit gegaan en heb daarbij mijn sleutelbeen gebroken. Dat zorgde er ook voor dat het voorover zitten me steeds meer moeite ging kosten. Op de Motorbeurs Utrecht liep ik toen echter tegen een oranje Triumph Tiger 955i. Ik ging proefzitten en wist meteen, dit is helemaal mijn ding. Een hele verandering weliswaar, van een sportmotor ging ik naar een allroad, maar de zithouding, die hele uitstraling en natuurlijk die oranje kleur, het paste gewoon bij me. Hij was helemaal nieuw en ik heb er drie jaar zoveel schik mee gehad. En toen kwam ik op een dijkweggetje iemand tegen met een slok teveel op, die op mijn weghelft reed. Ik kon kiezen uit water of weiland en koos voor het laatste, maar datzelfde idee had die man op het laatste moment ook. Halverwege kwamen we elkaar dus tegen, de motor was dermate ontzet dat er een andere moest komen.
Ik kwam meteen wel weer terug op Triumph, maar welke? De Tiger 955 was er niet meer, de 1050 was namelijk net uit. Eigenlijk hetzelfde model dat ik nu heb, maar destijds kon ik me er nog helemaal niet in vinden, ik wilde gewoon weer een 955i. Toen hebben ze er nog eentje kunnen vinden, een iets nieuwere versie dan ik had, met gietwielen. Een blauwe en die heb ik een jaar of zeven gehad. Fantastische motor, maar op gegeven moment liet hij me toch een paar keer in de steek. Er zat een elektronisch probleem in, dan deed ‘ie helemaal niets meer, en zelfs Triumph Nederland kon het er niet uit krijgen. Ik ben echt super geholpen, maar met die verre vakanties moet ik gewoon honderd procent op de motor kunnen vertrouwen. Het was eind 2015 en toevallig had ik deze al eens bij Roké zien staan en dat leek me wel wat. Hetzelfde model inderdaad dat ik zeven jaar daarvoor nog niets vond. Destijds betrof het echter een rode, en rood daar hou ik sowieso niet zo van. Deze is parelmoer wit, en dat is het wel. Bovendien is dit niet de gewone Tiger 1050 maar de Sport, die is achter wat lager en oogt ook iets sportiever. Mooier vind ik, en ook wat rapper dan mij oude, da’s ook wel prettig. Bijkomend geluk was dat Triumph toen net een actie had, waarbij je er voor 1.500 euro aan accessoires mocht uitkiezen, daarmee kon ik de Sport dan weer net zo aankleden als mijn blauwe 955. Ik heb hem besteld met handkappen, valbeugels, koffers, handvatverwarming en een Touratech tailbag, maar het duurde maar en duurde maar voor ik hem kon ophalen. Telkens was er wel iets nog niet klaar of niet binnen. Bleek dat mijn vriend als verrassing de koffers had laten wrappen, de valbeugels en handkappen had laten spuiten in kleur, en een ander ruitje en uitlaat had besteld. Een Tiger moet grommen hè, niet miauwen. Dat duurde alleen effe wat langer voor het er allemaal op zat. Maar uiteindelijk kreeg ik een belletje, ik kon hem ophalen. Ze hadden ‘m voor me op de brug gezet en de verrassing was natuurlijk enorm. Ik vond het zo bijzonder, vooral omdat het meteen ook écht mijn motor was. Je koopt een gewone parelmoer witte motor, maar krijgt vlak voor je verjaardag een motor die he-le-maal de jouwe is. Ik heb er achteraf ook niets meer aan veranderd, hij is af. Echt af!”