Mijn Trots – Patrick Wensing

Dus je hebt een blok en frame van een Honda XR600R in de schuur liggen, en dan slaat corona toe en kun je er niet meer op uit. Wat doe je dan? Dan bouw je een geheel eigen interpretatie van een XR600R. Althans, wanneer je Patrick Wensing (38) heet tenminste, die naar eigen zeggen wel licht is doorgeslagen. “Eigenlijk is ‘ie te mooi geworden en zou ‘ie thuis aan de muur moeten!”

• Lees dit hele artikel inclusief de foto’s in ons digimagazine

“Rond 1990 kocht mijn vader zijn eerste eigen offroad, een Yamaha XT500, en zo’n beetje tegelijkertijd kwam er ook een SWM 50cc’tje voor m’n broer en mij. Die ging echt overal mee naar toe, vakanties, noem maar op, en daar zaten wij dan hele dagen op te knallen. Zelf heeft m’n vader die XT ingeruild op een ’88 Honda XR600R, zo’n oud model nog met een afgekort spatbordje. Ook die is op een bepaald moment weer weggegaan, maar daar heeft hij eigenlijk altijd spijt van gehad. Hij wilde er altijd weer eentje terug en ergens rond 2005 hebben we toen de witte gekocht, een 89’er. Die XR had ooit meegedaan aan de Veronica strandrace en was knetter verroest en verrot. M’n vader en ik hebben ‘m toen helemaal vanaf de grond af aan opnieuw opgebouwd. De originele kleur was rood met wit, maar we hebben ‘m helemaal zo gemaakt als het ’88 model dat hij zelf had gehad. Hij heeft er een paar keer op gereden, maar toen overleed hij en verdween de XR een beetje in de hoek.”

“Tot een paar jaar later een buurman vroeg of ik niet een keer met de OTR (offroadrit red.) mee wilde doen, ik had toch een offroad staan. Heb ik in Lichtenvoorde en Varsseveld meegedaan en zo ben ik weer begonnen. De XR is inmiddels wel een soort van semiklassieker, maar ik heb ‘m zeker niet gespaard, hij heeft zelfs met de Zwarte Cross meegedaan. In de Ben Hur-klasse, zo’n karretje erachter en dan met het hele spektakel de baan over. Jarenlang heb ik ‘m als een gewone offroad gebruikt, maar wel altijd netjes gehouden. Als er wat kapot ging, direct maken en altijd zorgen dat ‘ie er strak bij stond. Toch liep op een keer het blok vast. Heb ik een donormotor gekocht, maar dat was niet meer dan een frame met een blok, de rest was gebruikt en op. Dat blok heb ik in naar m’n vaders XR overgezet, de rest verdween vervolgens als oude troep in de hoek.”

“Ja, en toen kwam corona. Kon ik ’s avonds toch niet meer weg, dus dacht ik, dan ga ik dat ding gewoon opnieuw opbouwen. En dan niet helemaal origineel, maar zoals ik ‘m zou willen. Echt een heel strak vooropgezet plan had ik niet, ik ben eigenlijk maar gewoon begonnen. De combinatie zwart met rood vond ik wel mooi, als eerste heb ik toen frame rood laten poedercoaten. Vervolgens de wielen zwart maken, maar dan wel met rode naven. En ik had een gelukje, een bekende had deze dikke WP vorkpoten liggen, die ook nog echt uit de beginjaren 90 komen. Kon ik overnemen voor een kratje bier. Via internet kwam ik vervolgens in contact met GPgarage, een Italiaans bedrijfje dat onder meer ook XR’en ombouwt. Via hen heb ik de stickers en het zadeldekje gekregen, het overtrekken van het zadel zelf heb ik door een gespecialiseerd bedrijf laten doen. Zo stond er op een gegeven moment al een aardig rijdend rijwielgedeelte, maar ik had natuurlijk nog steeds geen blok. Het originele blok lag immers in m’n vaders XR. Via Marktplaats heb ik er eentje op de kop kunnen tikken, die ik volledig gereviseerd heb. Van het originele blok van m’n vaders XR was alleen het carter kapot, van beide blokken heb ik vervolgens de beste onderdelen gebruikt. Van twee versnellingsbakken eentje gemaakt, de cilinder van m’n vader gebruikt, maar dan weer wel een nieuwe krukas, drijfstang, balansas en balanslagers. En er zitten een snellere nokkenas en andere CDI-kast in, dat ‘ie iets meer toeren kan maken.”

“Een tank had ik nog liggen, daar kon ik ooit heel goedkoop aankomen, dus die heb ik toen maar als reserve gekocht, en al het andere plastic en onderdelen heb ik gewoon tussendoor gekocht. Stukje bij beetje kwam zo de hele boel bij elkaar, gewoon telkens een beetje verder bouwen en uiteindelijk staat er dan een complete motor. Mijn eerste ritje was in maart van dit jaar en meteen aangehouden door de politie. Gelukkig kwam ik er met een waarschuwing van af. In de maanden daarna heb ik af en toe een uurtje gereden en dan aansluitend telkens wat kleine dingen aanpassen. Ander sproeiertje, vering bijstellen, allemaal dat soort zaken. Twee weken terug heb ik pas voor het eerst echt met de jongens meegereden en dat ging perfect. Hij is qua rijden zelfs best vergelijkbaar met de XR van m’n vader, de vering is wat beter en het blok wat sterker, maar heel veel verschil zit er niet tussen. Nu zit ik alleen wel met de vraag of ik ‘m ook echt ga gebruiken als offroadmotor, want eigenlijk is ‘ie een beetje te mooi geworden en zou ‘ie thuis aan de muur moeten. Als ik er nu fanatiek de modder mee in ga, ken je ‘m over een half jaar niet terug, dat zou wel zonde zijn. Misschien dat ik er wel supermotard wielen in zet, kan ik wel rijden en blijft ‘ie toch netjes!”