Mijn Trots – Karinda Stikfort

Ze wilde het al langer, maar manlief Bernhard was iets minder enthousiast over het idee van een roze Varadero. Toen Bernhard echter zijn zinnen had gezet op een nieuwe machine, gebruikte Karinda Stikfort haar stille wens dan ook als wisselgeld: “Jij een nieuwe motor, dan ik een nieuw kleurtje.” Of Bernhard zijn nieuwe Varadero heeft gekregen? Kijk zelf maar! “Mijn motorrijbewijs haalde ik, geheel tegen de zin van m’n ouders in, al redelijk jong. Toch verdween het direct na het behalen meteen voor een kleine acht jaar in de kast, totdat ik mijn huidige man Bernhard tegenkwam. Hij reed motor en toen wilde ik natuurlijk ook. Maar wat? Dus maar gewoon naar een motorzaak gegaan en rondkijken. Een chopper leek me niets, een racemotor ook niet. Maar toen kwam ik bij een Tansalp en wist meteen, ‘dit is ‘m’. Hij zag er ongelooflijk mooi uit, weinig kilometers en dan denk je al snel die is goed verzorgd. Dat bleek alleen niet het geval. Ik had er binnen een paar weken drieduizend kilometer opzitten en toen hield ‘ie er ineens mee op. De dealer had niet zoals beloofd de olie ververst en de vorige eigenaar had er altijd maar een beetje bijgegooid, ook nooit echt ververst. Om een lang verhaal kort te maken, het blok liep vast. De Transalp is natuurlijk terug gegaan en toen heb ik een Africa Twin gekocht. Heel veel plezier mee gehad, het was echt een mooie, stoere, robuuste motor, alleen ook met een erg hoog zwaartepunt. Bernhard had toen een Varadero en op de terugweg van een vakantie in Portugal hebben we het laatste stukje eens gewisseld. En dat reed zo makkelijk, ondanks dat ik net met mijn teentjes bij de grond kon. Op een gegeven moment kocht hij toen een nieuwe en ruilde zijn oude Varadero in. Ja, en toen werd ik boos natuurlijk. Zijn we terug gegaan naar de dealer, contract verscheurd en hebben toen de Africa Twin ingeruild, zodat ik zijn Varadero, toen vijf jaar oud, kon overnemen. De motor moest wel meteen iets onderhanden worden genomen. Bernhard is 2,04 meter en de vering was op zijn lengte en gewicht aangepast. Ik daarentegen ben net 1,72 meter groot, scheelt toch dik dertig centimeter. Maar toen kon het grote plezier ook beginnen. Jarenlang heel veel gereden in binnen- en buitenland en dan kom je op een punt dat de motor niet alleen op leeftijd komt, maar er ook behoorlijk wat kilometers op de teller staan. Maar de nieuwe Varadero met injectie en ABS vind ik te zenuwachtig en bovendien past deze motor me gewoon. Ik weet precies wat ‘ie kan, waar de grenzen liggen, en motorisch is hij gewoon hartstikke goed. Zou ik hem inruilen dan levert ‘ie niets op en daarnaast zou ik een eventuele nieuwe motor ook weer helemaal moeten aanpassen aan mijn eigen smaak. Maar het belangrijkste is gewoon dat ik deze Varadero gewoon heerlijk vind rijden, er is helemaal geen noodzaak om een andere te kopen. Maar je wil wel eens wat anders, en mij leek een roze kleurtje eigenlijk wel leuk. Dus ik opper dat ideetje eens een paar keer, maar Bernhard leek het helemaal niets. Afgelopen jaar was voor hem echter de laatste mogelijkheid om nog een laatste keer een nieuwe Varadero te kopen en toen zag ik mijn kans schoon. Met veel pijn en moeite hebben we toen de deal gemaakt, hij een nieuwe motor, ik een ander kleurtje. Het eerste idee was om hem Barbie-roze te maken, maar de spuiter zei meteen dat dat een veel te harde kleur was en kwam met deze teint op de proppen. En die vond ik ook veel mooier. Afgelopen jaar heb ik toen tegen de winter alle spullen erheen gebracht en in januari van dit jaar was het al klaar. Erg mooi geworden vind ik zelf, Bernhard daarentegen vind het vooral grappig, dat zegt eigenlijk wel genoeg. Maar goed, de motor is nog niet helemaal klaar, de Varadero-bestickering is er bijvoorbeeld af en die naam moet er wel weer op. Alleen is nu het geen Varadero meer, maar meer een Varadientje, dat gaat het dus ook worden. Ik moet alleen nog even het juiste ontwerp zien te vinden en iemand die de stickers kan maken. En daarnaast moeten ook de wielen worden gespoten, want die beginnen te corroderen. Dat wordt echter geen roze, maar waarschijnlijk zwart of antraciet. Hetzelfde probleem heb ik trouwens ook met het zadel, daar zit een scheurtje in en moet dus opnieuw worden overgetrokken, maar welke kleur? Niet roze, want dan wordt het té en het moet wel leuk blijven. En zoals ‘ie nu is, is dat al het geval. Iedereen die hem ziet, begint spontaan te lachen. Missie geslaagd!”