Mijn Trots – Jouke de Haan

Jouke de Haan zocht naar een fiets met power. Van pruttelende motoren moest hij niet zoveel hebben. De 22-jarige student liep stomtoevallig tegen een Kawasaki GPZ1000RX aan en hij was meteen verkocht. Nu scheurt hij met een glimlach door het land. Soms als een duivel, “maar meestal rijd ik wel heel verantwoordelijk hoor.” “Ik was op Marktplaats op zoek naar een nieuwe motor. Dat het een Kawasaki moest worden, wist ik toen al, want die motoren klinken zo ontzettend mooi als je ze aanslingert. Zo liep ik tegen deze GPZ1000 aan en die trok meteen mijn aandacht. Mijn eerste motor was ook een Kawasaki, een GPZ500, met een mooie rode kleur en een half open blokje. Maar na verloop van tijd was ik daar wel uitgegroeid. Daarom kocht ik een Yamaha FZR600R. Een prachtmachine. Rijdt en stuurt ontzettend mooi, maar het is wel een ‘naaimachientje’. Het pruttelt maar wat aan en er zit eigenlijk geen power achter. Het klinkt misschien wat afgezaagd, maar er zit geen emotie in die Yamaha. Ik wilde iets bijzonders in mijn bezit hebben. Mijn oog viel op een Kawasaki ZXR750, met van die stofzuigerslangen. Dat was een mooie motor, maar kon mij toch niet genoeg overtuigen. Zo kwam de GPZ900 in beeld, maar tijdens het zoeken kwam ik toevallig een GPZ1000RX tegen. Deze motor trok meteen mijn aandacht, maar was helaas al verkocht. Sindsdien ben ik specifiek gaan zoeken naar dit type motor en na een tijdje had ik er twee op het oog. Één in Friesland en één in Meppel. Op een goede dag ben ik toen naar Meppel gereden en daar stond hij in de opslag, helemaal onder het stof. De verkoper slingerde hem aan en vanaf dat moment wist ik dat ik dat dit de motor was die ik moest hebben. Wat een prachtig geluid! Ik stond met een enorme glimlach toe te kijken. Ik bedwong mijn enthousiasme een beetje, omdat ik ook nog bij die andere GPZ in Friesland moest kijken. Die zat echter onder de olie en viel tijdens de testrit zelfs twee keer uit. Niet lang daarna belde de verkoper uit Meppel mij op en ik heb de motor toen een beetje op de gok gekocht. Verstand van motoren heb ik niet echt, maar deze motor wilde ik op mijn eigen houtje kopen. Daar heb ik tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad. De bloedrode kleur vind ik fantastisch, net een duveltje. En die achterkant, die is zo lelijk dat ik hem weer mooi vind. Datzelfde geldt voor de knipperlichten voor. Het is anders dan bij andere motoren en dat valt op. Ik ga de motor dan ook niet ombouwen of pimpen. Wel wil ik er stalen remleidingen op laten zetten, want de remmen zijn net sponzen. Van de luchtvering wil ik nog meer weten. Hoe het werkt en wat er nog uit te halen is. Ik denk namelijk dat de vering wel beter kan. Helaas is er op internet maar weinig over de GPZ1000 te vinden. Hopelijk bereik ik door dit artikel andere GPZ1000RX-rijders die mij kunnen helpen!” Ik zit altijd met een glimlach op mijn Kawasaki. Vooral als automobilisten omkijken om te zien wat er langs hen scheurt. Hij is natuurlijk al van veraf te horen. Ik weet niet hoeveel dB’s hij precies produceert, maar ik vrees dat ik bij een controle wel door de mand val. Hij klinkt als een mooie Kawa en hij stinkt heerlijk. Het rijden op deze Kawa is écht motorrijden. Hij loopt niet zo soepel als de Yamaha, maar veel ruwer. Bovendien heeft hij veel meer kracht en dat is vele malen mooier. Het is dat de Kawasaki zoveel zuipt, anders had ik er veel vaker op gereden. Het gevoel dat deze machine me geeft is fantastisch. Bij de eerste rit dacht ik wel: ‘Goeiedag! Wat een power!’. Ik kan hem wel goed onder controle houden hoor, maar als ik de motor in een lage versnelling open trek dan spint de achterband in het rond en springt hij er als een hazewindhond vandoor. Laatst spinde mijn achterwiel gewoon weg in een bocht tijdens een rit naar Delfzijl. Het blijft dus goed uitkijken als je de power loslaat. Er is nog veel te ontdekken aan deze motor en daardoor moet ik wel goed blijven oppassen. Ik wil niet zeggen dat ik wild rijd, maar motorrijden is wel een uitlaatklep voor me.”