Mijn Trots – Joris Joore en zijn Africa Twin

Reizen zit Joris Joore in het bloed. En sinds de Utrechter in het bezit is van een motorrijbewijs moeten het grote motorreizen zijn. Met een Honda Deauville werd de Noordkaap al bereikt, maar Joris wilde ook buiten Europa zijn vleugels uitslaan. Een rit rond de wereld met het Utrechtse Domplein als begin- en eindpunt. Een dag voor vertrek in oostelijke richting schoof Joris bij ons aan, samen met de Honda XRV750 Africa Twin, waarmee hij het avontuur aangaat.

“Van Dom tot Dom, maar dan via een wereldreis. Dat is het plan. In een cirkel dus. Niet exact, natuurlijk, omdat er ook landen zijn die je beter kunt omzeilen of waar je niet inkomt. Maar het is wel de bedoeling om met een acceptabele slingerbeweging in de buurt van die cirkel te blijven. De reis gaat grofweg via Duitsland en Oost-Europa naar Turkije en van daaruit naar Iran, Afghanistan, Tadzjikistan, Oezbekistan en Kazachstan. Dan via Mongolië aan de bovenzijde langs China en richting Vladivostok. Vervolgens staat Japan op het programma en steek ik over naar de Verenigde Staten. Daar wil ik in ieder geval de Route 66 rijden en muzieksteden als Nashville en Memphis zien. Dat laatste betekent een paar duizend kilometer omrijden, maar dat maakt gezien de totale afstand die ik afleg dan ook niet zo veel meer uit. Via Chicago en New York gaat het dan uiteindelijk weer richting het Domplein, de Africa Twin met de boot en ik met het vliegtuig. In totaal heb ik er acht maanden voor uitgetrokken en mijn baan bij een bank er voor opgezegd.
Die Africa Twin heb ik aangeschaft ter vervanging van de Honda Deauville, die ik hiervoor had. Daar ben ik mee naar de Noordkaap geweest en heb ik een aantal reizen door Europa gemaakt. Fijn ding, koffers, zuinig ook en een cardan uiteraard. Maar net niet spannend genoeg. Toen ‘ie op de Noordkaap tussen de GS-stond, vond iedereen het vooral een schattig ding. En zo’n Deauville is uitsluitend geschikt voor asfalt. Geen probleem in Europa, maar daar buiten wel. Dan moet je echt iets anders hebben. Ik ben wat rond gaan kijken, maar wel met de focus op Honda. Dat had ik als betaalbaar en betrouwbaar ervaren. Daarbij heb ik een zwak voor cultmotoren en alles bij elkaar opgeteld, kom je bij Honda dan al snel uit bij de ‘oude’ Africa Twin. Ik woon in Utrecht en zag er vlakbij in Nieuwegein één staan. Die man deed de deur open, bleek het mijn oude rijinstructeur te zijn. Da’s dan weer een leuk toeval. Ik heb er een klein rondje mee gereden en hem meteen gekocht. Hij is van 1995 en er staat 66.000 kilometer op de klok, maar hij is verder goed onderhouden en in prima staat.
Het voordeel van zo’n Africa Twin is dat alles wat er niet op hoeft te zitten, er ook niet op zit. Geen poespas. Ik heb er ook niet veel aan aangepast. Er liggen alleen banden met een grover profiel om de wielen, alle slijtageonderdelen zijn vervangen en de kunststof koffers die er op zaten, heb ik vervangen door aluminium exemplaren. Die zijn toch wat meer hufterproof. Verder een hoger ruitje, handvatverwarming en een schapenvacht op het zadel. Dat zit heerlijk en vooral als het warmer is, zweet je niet zo erg op dat kunstleer van het zadel. En ik heb wat reserve-onderdelen bij me. Bandenlichters, compressor, reserve-binnenband, wat reserve-onderdelen, kabelsetje, koppelingshendel, dat soort dingen. Verder een Haynes manual op mijn laptop en op YouTube worden reparaties tegenwoordig ook haarfijn uitgelegd. Ik heb ook een tent en een vishengel mee, want ik heb geen budget om acht maanden in een hotel te slapen. En wildkamperen vind ik eigenlijk ook het leukste. Die tent neerzetten, vuur maken en het visje eten dat je gevangen hebt. Heerlijk. Het moet ook wel een beetje een uitdaging blijven.
Toch heb ik wel een aantal dingen vastgelegd voor de ‘Stan-landen’ bijvoorbeeld. Voor Turkmenistan heb je bijvoorbeeld een transitvisum voor vijf dagen. Dat betekent dat vaststaat op welke dag ik het land binnenkom en op welke dag ik er weer uit moet zijn. Daarbij ben je bovendien verplicht om op bepaalde wegen te rijden en in bepaalde hotels te slapen. Als je je niet aan de regels houdt, heb je wel een probleem. Pech krijgen is dan geen optie, zeg maar. En verder is er een aantal punten op de route waar ik met mensen heb afgesproken. Zo komen er in Istanboel vrienden langs en heeft mijn vriendin een ticket naar Teheran gekocht. Ze komt met een beetje bagage en een helm en dan gaan we twee weken toeren in Iran. Langs alle oude steden, die schijnen erg mooi zijn. Daarna zet ik haar weer af op het vliegveld en ga ik weer verder. Als het kan, wil ze ook nog naar Japan komen. Is het voor haar ook nog een soort van wereldreis.
En als ik straks terug ben, heb ik zoveel met die Africa Twin meegemaakt, dat ik hem ook niet meer weg zou doen. Er staat dan meer dan een ton op de klok en wat krijg je er dan nog voor terug? Niets. Ik reviseer hem dan en dan blijft ‘ie vast nog wel even doorgaan. En misschien zet ik de nieuwe Africa Twin er dan wel naast!”