Mijn Trots – Jon en Anoek Koudijs

De garage van Jon en Anoek Koudijs mag gerust als ‘goed gevuld’ worden bestempeld, hij biedt namelijk onderdak aan onder meer een paar Triumph Speed Triples en Aprilia RSV Milles. Toch zijn het niet deze door de motorische goegemeente doorgaans als karaktervol bestempelde Europeanen die ze helemaal blind van liefde maakt, maar juist een Japanner, de Yamaha TRX850 om precies te zijn. “Ik douw nog net geen suikerklontje in de tank, maar verder…” Jon: “Zowel mijn TRX als die van Anoek is van 1998, de mijne heb ik alleen destijds ook echt nieuw gekocht. Mijn eerste echt grote liefde, na een proefritje bij MotorCity Apeldoorn was ik meteen helemaal verkocht. Het was niet zo’n soepele, volledig perfecte motor weet je, maar juist eentje waarop je echt moest werken om een beetje met de snellere machines mee te komen. Bovendien was ‘ie niet alleen mooi, maar ook slim. Het geluid en karakter van een V-twin, maar toch een parallelmotor, dus maar twee in plaats van vier nokkenassen, alles zit op de goede plek en dan is ‘ie ook nog heel betrouwbaar. De hele mix klopte gewoon. Nog altijd trouwens, elke draai aan het gas voelt nog steeds heerlijk, bijna alle kilometers maak ik daarom met de TRX. We hebben een rijschool en het park lesmotoren bevat onder meer twee XJ6-en, drie ER5’s, een TDR125 en een TDM850, maar ik rij altijd op deze, echt altijd.” Anoek: “Oh hou op, hij is er bijna mee vergroeid. Dat krijgen we ook vaak te horen, dat de leerlingen luxer rijden dan Jon.” Jon: “Ja, mijn leerlingen krijgen de mooie spullen en ik iets dat altijd werkt. En domweg fantastisch is om op te rijden natuurlijk. We hebben ook nog twee Speed Triples en twee Aprilia’s, en dat is ook heel leuk allemaal hoor, maar toch anders. Als ik nu met de TRX weg rij, voelt dat nog precies hetzelfde als toen ik er bij Piet van Dijk in Enschede mee weg reed. Er zijn waarschijnlijk wel wat pk’s uit, ik kijk namelijk wel erg vaak tegen haar rug aan, maar dat speciale gevoel blijft.” Anoek: “En nu ben ik er ook mee besmet. Ik was een leerling van Jon en de eerste vakantie na het behalen van het motorrijbewijs ging ik met hem naar Engeland. Jon op de Aprilia en ik mocht op zijn TRX. Ja, dat vertrouwde hij me helemaal toe, als dat geen echte liefde is. Op die kleine, smalle landweggetjes was ook ik meteen helemaal om. Zo’n fijne motor. Hij is Spartaans, sturen gaat niet echt soepel, schakelen ook niet, ellenlange eerste versnelling, het zadel is dun dus je voelt alles, maar toch kon je mij er niet meer vanaf slaan. Toen wilde ik er natuurlijk zelf ook eentje, dat werd deze, die hebben we in 2006 uit Duitsland gehaald.” Jon: “Anoek is trouwens niet de enige, een heleboel van ex-leerlingen van me rijden nu ook TRX. Ik kan er zo een stuk of vijftien opnoemen. Van Heerdt Motoren, een zaakje in Hilversum, heeft nog nooit zoveel TRX-en onderhanden gehad sinds ik met de rijschool ben begonnen. Dat is toch prachtig! Onbegrijpelijk eigenlijk dat de TRX in de hele historie van de geschiedenis van de motor maar twee jaar is gemaakt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld zo’n suffe VFR die al twintig jaar mee gaat. Van de andere kant, dat maakt hem ook des te meer bijzonder!” Anoek: “Hij heeft ook zoveel karakter, ik word er steeds gekker mee. Bij mij groeit het gevoel ook nog steeds, bij Jon niet, die was vanaf dag één al helemaal verknocht. Hij had de TRX bij Piet van Dijk opgehaald en moest dan terugkomen voor de eerste duizend kilometer beurt. Stond ‘ie na drie dagen weer op de stoep.” Jon: “Ja, ik zie hem denk ik ook als meer dan alleen maar een motor. Met de Aprilia en Triumph, noem me maar een malloot, daar praat ik niet mee. Met de TRX wel. Kom je bijvoorbeeld thuis na een vakantie, dan klop je even op de zijkant van de tank, alsof je een paard op de billen tikt. Ik douw nog net geen suikerklontje in de tank, maar verder..” Anoek: “Voordeel is ook dat de lol van de TRX al zit voor je illegaal aan het rijden bent, al bij lage snelheden is het rijden domweg leuk. Dat komt ook wel door het geluid hoor, Jon heeft er een set Quill uitlaten op zitten en ik een paar Lasers, dat is toch ook wel drievierde van de pret.” Jon: “Wat voor mij ook wel belangrijk is, is dat het zo zorgeloos rijden is. Hij gaat bijna nooit stuk, maar als er wat hapert weet ik ook meteen wat hem mankeert. Dat is geruststellend, alleen daarom al zou ik altijd TRX blijven rijden. En dat kan ook, naast deze hebben we er nog twee staan, eentje met nog maar 18.000 kilometer op de teller. Dat noem ik nieuw, dus we kunnen nog wel even vooruit!”