Mijn Trots – Jan Heino Rozema

Altijd al wilde hij graag zelf een keer een motor bouwen, en in 2014 voegt Jan Heino Rozema (54) ook daadwerkelijk de daad bij het woord. En hoewel hij een Yamaha Virago niet bepaald hoog had zitten als motor – “een suffe bak, die is kansloos en blijft kansloos” – wist hij wel hoeveel potentie deze Japanse V-twin had voor een zelfbouwer. Zijn vooruitziende blik liet hem niet in de steek!

“Al jaren speelde ik met het idee om ooit zelf eens een keer een motor te gaan bouwen. Het idee om op je eigen ontworpen motor rond te rijden, spreekt toch een beetje tot de verbeelding hè! En toen een jaar of wat geleden op internet een foto zag van een café racer gebouwd door Greg Hageman, op basis van een Yamaha Virago, dacht ik meteen ‘hé, dat is ‘m!’. Wat hij kon, kon ik wel kopiëren dacht ik, zo goed en kwaad als het kan dan. Dus op zoek naar een Virago’tje, een beetje suffe motor, maar wel met een luchtgekoelde tweecilinder, dus geen radiateur en ander waterspul in het zicht. Gewoon een mooi clean blok, en bovendien zijn ze redelijk rank. Ook het imago van de motor sprak wel tot de verbeelding, een chopper, die is kansloos en blijft kansloos. Maar als je dan ziet wat je er van kunt maken. En dan kosten ze ook nog geen drol, toen dan, inmiddels zijn ze aardig in prijs gestegen.
Het geluk wilde dat mijn dealer er wel eentje wist te staan. De eigenaar deed er niets meer mee en wilde er wel van af. Eind 2014 heb ik deze voor 475 euro gekocht, een XV920 uit 1982, een Amerikaans model. Dat was ook wel het minimale trouwens, er is ook een Virago 535, maar die was me veel te licht. Zo’n 920 heeft tenminste nog een beetje power. Nou ja, relatief gezien dan, in vergelijking met de KTM zit er nog niets in natuurlijk, al rijdt het best strak moet ik eerlijk bekennen. Toen ik ‘m kocht was ‘ie helemaal origineel, gewoon een suffe bak eigenlijk. Het eerste dat ik heb gedaan is hem dan ook helemaal slopen, alles d’r af. Rücksichtlos alle dingen waarvan ik wist dat ik ze toch niet meer ging gebruiken rechtstreeks de container in gepleurd. Heel rigoureus, maar ik wist wat ik nodig had omdat ik de grove lijnen van het uiteindelijke resultaat al voor ogen had. Dat moet ook wel, een motorfiets moet één geheel zijn en dat wordt heel moeilijk wanneer je stukje voor stukje te werk gaat. Het enige dat ik heb bewaard zijn het stuur, oude subframe en een paar onderdelen die een ander misschien nog eens van pas kunnen komen. Maar al die plastic kapjes en losse troep, daar heeft niemand wat aan. Die kun je wel op internet te koop zetten, maar dan word je flauw wanneer niemand reageert en na een half jaar gooi je het alsnog weg. Dat heb ik dus maar meteen gedaan, word ik ook niet flauw. Maar goed, dan staat er dus zo’n kaal frame. Ik ben begonnen met de wielen. Spaaknaven van een Virago 750 besteld bij een sloop, velgen erbij gezocht, laten spaken en nieuwe lagers erin. Dat laatste was best een zoektocht trouwens, Yamaha heeft eigen lagers, die je niet zomaar even ergens kunt bestellen. Na lang zoeken bleken in de dynamo van een Mitsubishi Pajero dezelfde lagers te zitten, maar voor je daar achter bent. Toen ook de assen klaar waren, kon het hele spul erin, alleen bleek de offset helemaal niet goed. Het achterwiel stond gewoon twee centimeter naast het voorwiel. Blijkt dat wel meer motoren dat hebben, maar ik wilde ze achter elkaar te hebben en dan is het dus schaven, passen en meten. Een heel klusje waar je zo een week mee zoet bent. En eigenlijk gaat dat met alles zo. De tank bijvoorbeeld, die komt uit India. Kost niet de wereld, maar ik heb hem dan ook wel helemaal op maat moeten laten maken, hij is echt helemaal verzaagd. Subframe hetzelfde verhaal, dat moest ook helemaal nieuw worden gemaakt. Beide heb ik laten doen, en ondertussen heb ik toen zelf het blok uit elkaar gehaald. Veel Virago’s hebben startproblemen, ze rammelen allemaal, door de bendix aan te passen is dat nu opgelost. De cilinders zijn er ook af geweest, die moesten een andere kleur dan het blok en de koppen krijgen en met alleen afplakken krijg je die scheiding niet zo mooi. Ach, en zo gaandeweg wordt alles gespoten, komt weer terug en kun je langzamerhand beginnen met de definitieve opbouw. Zat ik alleen nog met de elektra. Op de oude Virago zat een hele batterij aan relais’, alles wat overbodig was heb ik uit de originele kabelboom verwijderd, die is nu nog maar half zo dik. Een dik jaar heb ik er aan gewerkt en hij is nu een maandje of wat klaar. Na nog wat afstelwerk loopt ‘ie nu ook als een zonnetje. Kan ik er eindelijk mee rijden, en ik heb ook al wat toertjes op de agenda staan. Maar heel eerlijk, als er iemand komt die een goede prijs geeft, dan gaat ‘ie weg. Hij is absoluut geslaagd voor een eerste keer, maar ik ben er niet mee getrouwd. Kan ik van de centjes mooi een nieuw project beginnen!”