Mijn Trots – Gert-Jan van der Stoop

Hij kende het fenomeen ratbikes, vond ze naar eigen zeggen zelfs prachtig mooi, maar omdat zijn eigen Honda Super Magna eigenlijk nog "best knap" was, overheerste bij de 40-jarige chauffeur Gert-Jan van der Stoop lange tijd de twijfel om er zelf eentje te bouwen. Tot 2005, toen kwam het keerpunt. De ’87-er Super Magna was het niet meer waard om er nog geld in te steken en daarmee diende zich de langverwachte vrijbrief aan voor de Groninger om zijn creatieve uitspattingen even helemaal de vrije loop te laten. "Het is eigenlijk een Amerikaans model Super Magna, dat ik ergens in 2000 heb gekocht. Hij was dus al dertien jaar oud, maar toch was het best een knap ding om te zien. Ik ben niet zo van standaard dingen, wilde altijd al een opvallende motor en de Super Magna vond ik wel bijzonder. Toendertijd dan hè. Ik heb er een tijdje redelijk standaard mee rondgetoerd, op een paar kleine verbouwinkjes na dan. Zo was hij oorspronkelijk metallic rood, maar ik heb hem groen gespoten. En verder nog wat opgepimpt her en der, chromen accessoires en dergelijke erop en dat soort dingen. Tja, dan sta je een keer in de schuur naar die motor te kijken en denk je, als ik ‘m nu echt mooier wil gaan maken, dan gaat het me gewoon geld kosten. Maar het is een motor van ’87 en die is het gewoon niet waard om er nog geld in te steken. In 2003 was ik bij de Motorsale in Rosmalen al eens tegen een ratbike club aangelopen en dat vond ik toen al helemaal geweldig, prachtig mooi. Die van mij was toen alleen nog net iets te knap, maar in 2005 kwam het punt dat ik dacht, ‘laten we het maar even helemaal anders gaan doen’. Ook omdat ik niet echt onwijs precies en technisch ben, en er eigenlijk ook het geld niet echt voor had. En dan ga je een beetje kijken wat je aan spullen thuis hebt liggen, waar je eventueel nog wat van kan maken. Ik had nog een zolder met wat auto-onderdelen, van crossautootjes die ik ooit heb gehad, en soms zie je eens wat aan de kant van de weg liggen, zo begint dat dan min of meer een beetje hè. Maar mijn eerste hoofddoel was eigenlijk een nieuwe tank. Dat werd een oude luchtketel van een vrachtwagen die ik op zolder vond, daarvan had ik meteen zoiets van ‘daar is best wel iets van de maken’. Ik wilde ook wel graag wat bergruimte en bij een legerdump stuitte ik bij toeval op zo’n oude thermokoffer, dus dat werd m’n tweede projectje. Toen het stoeltje, spatbordje voor, koplamp van een vaatje Hertog Jan en ga maar door. Je verzint telkens wat dingetjes en dan ga je eens kijken hoe je dat kunt creëren. Ik heb thuis een CO2 lasapparaat, her en der wat oud ijzer en daar ben ik best creatief mee. Dat is ook wel nodig trouwens. Kijk, het ziet er allemaal best wel simpel uit, maar bij die luchtketel bijvoorbeeld, daar moet toch een vultuut op, net als een kraantje en een overloopie. Daar moet je toch echt even over denken. Het ziet er in eerste instantie misschien allemaal een beetje opgescheten uit, maar constructief zit ‘ie echt goed in elkaar, d’r zal niet snel wat afvallen. Er is ook echt wel over nagedacht, want ik moet er tenslotte wel de openbare weg mee op, en dan moet ik niet het gevoel hebben van ‘ik weet niet of dit wel gaat lukken’. Hij zit zelfs zo in elkaar, dat mocht ik hem ooit weer in originele staat willen – dat zie ik er niet meer van komen hoor – dan kan ik hem zo weer ombouwen. Alles zit eraan geschroefd, er is niets aan het frame gelast. Allemaal losse delen, maar ga met een spuitbus aan de slag en het ziet er al snel uit als één geheel. Nah ja geheel, niet iedereen zal die mening delen, maar dat hoeft ook niet. Mijn streven was een beetje opvallende motor maken die me niet veel geld had gekost. Nou, dat is gelukt. En het mooie is ook dat ik altijd mijn creativiteit erin kwijt kan, het is een oneindig proces, af is ‘ie nooit. Wat ik bijvoorbeeld nog graag zou willen is een vlammenwerper in mijn uitlaat, en dan niet een lullig gasbrandertje van de Lidl, het moet wel echt vlammen natuurlijk. Of uitlaten in de vorm van een Grolsch beugelfles, maar dat is gewoon niet te realiseren. En eerlijk gezegd, iedereen vindt hem zo ook wel geinig. Dat mensen dan bij je komen om te zeggen dat het er geweldig uitziet, top, prachtig mooi. En vervolgens ‘maar ik zou er zelf nooit mee gaan rijden’. Dat dan weer wel…