Mijn Trots – Frans van den Hoogen

Strikt genomen kocht Frans van den Hoogen (64) in 2012 een nagenoeg nieuwe 1199 Panigale S, ondanks dat deze in ontelbare losse delen op een pallet lag. Maar als zelfbouwspecialist en streetfighterliefhebber van de puurste soort, laat deze Nijmegenaar zich door een dergelijk treurige aanblik niet afschrikken. Integendeel, hij ziet vooral mogelijkheden!

“Ach weet je, daar moet je gewoon doorheen kijken. Ik heb een technische achtergrond en laat me niet zo heel snel afschrikken, ook niet door een op het eerste gezicht wrak vol complexe techniek en uitgebreide elektronica. Sterker nog, juist dat aparte model en die allesbehalve doorsnee techniek van de Panigale met zijn aparte achtervering en monocoque frame sprak me zo aan. Ik heb eerder een streetfighter gebouwd op basis van een Honda Fireblade, die helaas is gestolen, en nu wilde ik wel eens iets totaal anders. En een Panigale ís anders. Die machine sprak me dus enorm aan, alleen was ‘ie in 2012 net nieuw, er waren er nog maar een handjevol van verkocht. Dit is ook één van de eerste die in Nederland is verkocht. Ik kwam hem via via op het spoor en het was toen echt een buitenkansje, ondanks dat de machine gewoon total loss was. De kroonplaat was in drie stukken en de motor lag nogal troosteloos op een pallet tussen allemaal losse onderdelen. Enkel de tank was, op wat deukjes na, nog goed, evenals de achterbrug, het achterwiel, de koplampunit en de uitlaat. De complete voorkant was volledig aan gort, inclusief de voorste cilinderkop en kuipwerk. Het frame zat er niet eens bij, via de dealer heb ik een nieuwe zonder chassisnummer geregeld.
Ik had van tevoren een tekening gemaakt, of veertig à vijftig eigenlijk, en had al een duidelijk beeld van hoe hij er uiteindelijk uit moest komen te zien. Je gaat natuurlijk niet zomaar iets maken, het design stond wat dat betreft tot in detail al wel vast. Al hoewel ik gaandeweg natuurlijk nog wel wat dingetjes heb aangepast, dat hoort er gewoon bij. Maar goed, het hele project begon eigenlijk met enkel het losse blok, dat was echt mijn basis. Daar het frame aan gemonteerd en de vorkpoten laten richten. Dat was redelijk snel klaar, alleen het vinden van een T-stuk en de kroonplaat duurde wat langer. Veel Panigales reden er nog niet rond en nieuw waren ze niet te betalen. Uiteindelijk heb ik ze via Ebay op de kop kunnen tikken. Samen met het voorwiel zijn dat trouwens de enige onderdelen die ik heb gekocht. Swingarm en achterwiel waren nog goed en na een jaartje aanrommelen had ik in ieder geval een rijdend chassis. Althans, je kon er op zitten, waardoor ik verder kon met de – noem het maar – aankleding. Begonnen met het topkuipje, gevolgd door het kontje met eigen gemaakt subframe, de kappen rond de radiateur en noem maar op. Alles componenten zijn zelf geklopt van aluminium en ook alle steuntjes en dergelijke heb ik zelf gedraaid. En toen kwam nog de hele elektronica hè, d’r zitten nogal wat toestanden op zo’n ding. De hele kabelboom, onder andere van de elektronische vering, was kapot getrokken en moest worden vervangen. Op zich is er wel aan te komen en ik heb er ook wel iets verstand, maar tegenwoordig is de elektronica wel wat anders dan in mijn tijd, toen het bleef bij contactpuntjes afstellen. Omdat ik zoveel mogelijk de techniek wilde laten moesten er ook heel veel componenten, waaronder de accu, worden verplaatst, wat het nog eens extra complex maakte. Het was achteraf meer werk dan ik had ingeschat, onder andere door problemen met het ABS. En ik heb ook wel wat hulp moeten inschakelen, maar het uiteindelijk is alles goed gekomen en heb ik ook weer een hoop geleerd. Begin van dit jaar was ‘ie klaar en ben ik er mee naar het RDW gegaan voor de keuring. Drie keer is ‘ie afgekeurd, onder meer op het uitlaatgeluid, een nachtmerrie was dat. Ik heb de hele uitlaat vol moeten proppen met rotzooi, waardoor de motor nog maar 110 km/uur liep, maar half juni kreeg ‘ie dan toch een kenteken. Toen heb ik ‘m helemaal uit elkaar gehaald en is ‘ie pas gespoten. Hij is dus eigenlijk nog maar net af, maar dan wel ook helemaal af. Ik verander er helemaal niets meer aan. Ben eigenlijk ook alweer een beetje aan het bedenken wat mijn volgende project gaat worden. Ik denk een combinatie van heel ouderwets met heel modern, met een eigenbouw Girder-voorvork, mechanische ride-by-wire en een kabelbediende schijfrem via katrolletjes. Over vier jaar zien jullie me hier wel weer. Of nee, maak er maar twee van, volgend jaar ga ik met pensioen!”