Mijn Trots Frank Gart en zijn BMW R1100S

Als Frank Gart (43) op zijn 25^e eindelijk het felbegeerde A-rijbewijs op zak heeft, zijn het vooral “oude gebakjes” waarmee hij het motorrijden onder de knie krijgt. Op een gegeven moment echter, komt de tijd voor het meer serieuzere werk. En serieus is het met deze R1100S, wat motor betreft, maar helemaal qua gevoel: “Ik heb er nog nauwelijks mee kunnen rijden, maar alleen al het er naar kijken in de garage, maakt me gek van verliefdheid.”

“Motoren hebben me van kinds af aan al geboeid. Het eerste wat ik me bewust daarvan kan herinneren is toen ik een jochie van een jaar of zes was. Het was rond 1977 en ik stond samen met mijn schoolvriendjes bij een Honda CB750 Four. En die kon 220 km/uur, zagen we op de teller, want daar keek je altijd als eerste op. Die motor, die greep me gewoon, toen al. Toch haalde ik het rijbewijs pas op mijn vijfentwintigste. In 1996, de eerste zaterdag na mijn eerste werkweek, had ik mijn eerste rijles. Want ik ging werken en dus geld verdienen. In acht lessen gehaald en meteen mijn eerste motor gekocht, een Suzuki DR370S offroad. We woonden indertijd in Almere en daar had je toen heel veel van die bouwterreinen waar nieuwe woonwijken uit de grond werden gestampt. In vier jaar heb ik dat ding werkelijk waar helemaal afgenaaid op zondagochtend: volgas, overal dwars door heen, driften, springen. Prachtig, daar kon ik heel mooi mijn energie in kwijt. Na een paar jaar heb ik hem weggedaan en toen een tijd niet gereden. Huis gebouwd, kinderen gekregen, het bekende verhaal eigenlijk, maar uiteindelijk begint het dan toch weer te kriebelen. In 2008 heb ik voor vijfhonderd euro een DR500S gekocht en toen ging het wel hard. Het motorrijden vond ik weer zo ontzettend leuk dat ik het wat serieuzer wilde aanpakken. Ik was ook wel toe aan een wat nettere motor en dat werd een XTZ660 Ténéré uit 1992. Een fijne motor, maar ik was na een tijdje wel een beetje klaar met dat eencilinder gestamp en dat hangen in de ketting. Ik wilde graag iets met meer cilinders, een cardan leek me ook wel aardig en omdat ik qua auto’s een fervent BMW-rijder ben, dacht ik ‘dan ga ik ook maar eens een BMW motorfiets proberen’. Het werd een R850R, de proefrit liep echter uit op een complete teleurstelling. Ik had het idee dat ik helemaal opnieuw moest leren rijden, bovendien zat er ook zo’n anoniem geluidje in. Motorrijden is emotie, ik moet er blij van worden. Het enige blije van die proefrit echter, was het moment dat ik weer op de Ténéré stapte. Vervolgens liep ik tegen de mij onbekende Yamaha BT1100 Bulldog aan. Daarop een proefritje gemaakt en al na een paar honderd meter zat ik te schateren van geluk in het zadel. Een heerlijke motor, waarvan mijn vrouw toen ook zei ‘dit is tenminste een echte motor’. Een lekker dik ding, waar ik met heel veel plezier op heb gereden. Je leest vaak dat hij te weinig pk’s heeft, maar ik vond die 65 altijd meer dan voldoende. Maar ja, naarmate ik wat meer ervaren raakte, begon het me ook wel wat tegen te staan, het mocht wel een streepje sneller. Nou ja, en toen werd ik een beetje verliefd op de Honda VTR1000 SP1, wat een wreed ding. En ik wist een hele mooie te staan. Eerst vrouwlief wat voorbereiden, het idee laten weken en toen op zaterdag naar de bewuste zaak. Beetje voorzichtig om de motor heen lopen, even zitten, tot de verkoper kwam en zei: ‘Moet je niet doen joh, is niets voor jou. Ik ben ook in de veertig en wij zijn hier te oud voor. Veel te sportief, je krijgt alleen maar last van je polsen en rug.’ Auw… Maar wat dan wel, want ik wilde wel iets met wat meer jut dan de Bulldog. Zegt mijn vrouw ineens: ‘Is dit dan niet wat?’ Stond ze bij een R1100S Boxer Cup replica, waar ik al aan voorbij was gelopen omdat ‘ie toch te duur zou zijn, dacht ik. Dat viel echter heel erg mee. Ik kende de motor niet zo goed, maar de liefde was er wel en daarom ben ik me er eens goed in gaan verdiepen. De Boxer Cup replica’s zijn alleen wat stevig aan de prijs, terwijl ik de wat vriendelijker geprijsde normale uitvoering ook heel mooi vond. Beetje gezocht en kwam uiteindelijk bij deze uit, onder meer door zijn prachtige ‘Frostblaue’ kleur. Voor de Bulldog kreeg ik een heel aardig bedrag terug, dus qua financiën waren we er wel uit. Alleen wilde ik na het R850R debacle nog wel eerst rijden, zo goed was mijn ervaring met een BMW motor immers niet. Het was echter het hele Bulldog-verhaal all over again. Na een paar honderd meter wist ik al ‘dit gaan we doen!’ En dus staat ‘ie sinds januari bij me in de garage. Buiten het ritje van de dealer naar huis heb ik er daarna niet meer mee gereden, maar alleen al het er naar kijken, maakt me gek van verliefdheid. Zo mooi vind ik hem, enkel nog een set Laser dempers erop en een kleinere kentekenplaathouder. Ja, dan is ‘ie helemaal perfect!”