Mijn Trots – Dennis Jansen

Rond 2014 liep Dennis Jansen tegen een dilemma aan. Zijn Kawasaki ZX-6R uit 2005 tikte bijna de tien jaar aan en was het of verkopen en voor wat nieuws gaan of grondig aanpakken. Het werd het laatste met dit resultaat, minutieus gemodelleerd naar de 2015 WK Superbike ZX-10R van Tom Sykes. En let wel: er zit geen enkele sticker op. Alles is spuitwerk. “Daar ben ik heel perfectionistisch in.”

“In 2005 kocht ik deze ZX-6R nieuw. Het is mijn eerste motor en een rijbewijs had ik toen nog niet eens. Tot 2014 heb ik hem nagenoeg in standaard-trim gereden. Ik had wel kleine details aangepakt als boutjes en ook een aantal kleine dingen gespoten, maar dat was zo subtiel dat het eigenlijk alleen de kenners opviel. Maar toen kwam toch het onvermijdelijke moment dat ik hem moest gaan verkopen of heel grondig gaan aanpakken. Er iets totaal anders van maken dus. Als je een tweedehands koopt, blijf je uiteindelijk ook aan het aanpassen. En bovendien was het mijn eerste motor, dus dat blijft toch speciaal.
Op een zaterdagavond heb ik uiteindelijk de beslissing genomen om de ZX-6 hem helemaal uit elkaar te halen en weer op te bouwen. Daar heb ik wel even tegenaan lopen hikken. Ik ben zelf vrij technisch, maar je weet vooraf natuurlijk nooit precies waar je tegenaan gaat lopen. Maar ik heb toch de stoute schoenen aangetrokken en ben aan de slag gegaan. Gewoon doen en durven! Ik had niet een vastomlijnd plan hoe ik het allemaal zou gaan aanpakken, ik zou gaandeweg wel zien wat ik tegen zou komen en zou gaan vervangen.
Wat vooraf wel vast stond, was dat ik het frame zou laten poedercoaten, want de originele Kawasaki-kleur heb ik nooit mooi gevonden. Dan maak je meteen ook een lijstje van alle andere onderdelen, die je wilt laten poedercoaten, tot aan de kleinste onderdelen aan toe. En dan is het zoeken naar een poedercoater, die in jouw plannen mee wil gaan. Toen dat allemaal klaar was, ben ik de motor vanaf het frame weer gaan opbouwen en ontstond ook het idee voor het kleurenschema van de ZX-10R superbike-machine van Tom Sykes.
Waarom Sykes? Kawasaki domineert het WK Superbike natuurlijk al een paar jaar en daar heeft Tom Sykes een behoorlijk steentje aan bijgedragen. Ik volg hem al wat langer. Niet dat ik een mega-fan ben of zo, maar hij spreekt me wel aan. Ik ben uitgegaan van zijn 2015-motor en toen begon het zoeken naar goede detailfoto’s op internet. Van de hugger bijvoorbeeld. Ik wist dat ‘ie blauw was, maar het is nog een hele klus om op basis van foto’s uit te puzzelen hoe het er exact uitziet. Wat dat betreft leg ik de lat heel hoog voor mezelf en ben ik heel erg perfectionistisch. Dat is ook de reden waarom alle sponsoruitingen op de motor gespoten zijn, het zijn dus geen stickers.
Dat moest ook allemaal met de spuiter worden afgestemd, een flinke klus. Hij is twee keer gespoten, want bij de eerste spuiter ging het helemaal mis. Het was niet dekkend gespoten, bult geld weg. Dat was zuur. Bij een andere spuiter kwam alles tevoorschijn, er was eigenlijk niets wat wel goed was. Dat was enorm demotiverend, maar toch moet je gewoon doorgaan. Nu ben ik er super tevreden mee.
Links en rechts heb ik nog wat onderdelen vervangen en er komt nog een speciaal zadel op, net als dat op de ZX-10 van Tom Sykes. Het liefst heb ik er ook nog een speciale Akrapovic-demper op, maar op een gegeven moment moet het wel een keer klaar zijn natuurlijk. Dan zit er ook dik twee jaar werk in. Hij gaat in ieder geval niet meer weg. Wat je er in hebt gestopt, krijg je toch nooit meer terug. Het blijft een fiets van bijna twaalf jaar oud, dus je doet het allemaal puur voor jezelf. Daar moet je heel realistisch in zijn. Maar de reacties die ik krijg, zijn fantastisch. Ik ben regelmatig op het TT Circuit van Assen en dan parkeer ik de motor vlakbij de paddock. Hij wordt dan vaak gefotografeerd en veel mensen maken even een praatje. Heb je toch op een mooie manier eer van je werk!”