Mijn Trots – Bartjan de Winkel

Na meerdere choppers te hebben gehad, moet Bartjan de Winkel (35) uit fysiek oogpunt – “ik ben lang en had constant last van m’n rug op die dingen” – een jaar op twaalf geleden de overstap maken naar een ergonomisch wat vriendelijker machine. Dan denk je niet direct aan een Suzuki Hayabusa, onterecht vind De Winkel. “Rij maar eens een rondje, dan begrijp je me meteen.”

“Ik vond ze niet alleen mooi, ik vind het nog steeds stoere dingen om te zien, maar choppers en ik gaan gewoon niet samen. Mijn eerste motor was een Vulcan 1500, mijn tweede een Intruder 1400 en zeker met die laatste heb ik echt veel gereden. Maar ik ben ook wat langer en had op een gegeven moment constant last van nek, schouders en rug, het ging gewoon niet meer. Ziet er allemaal geweldig uit, maar ’t rijdt voor geen meter, best jammer. De zoektocht naar wat anders was dus puur een fysieke aangelegenheid, een noodzakelijk kwaad noem ’t maar. Meer rijcomfort om de rug te ontlasten, en ik was ook wel toe aan wat meer vermogen. Zo’n Intruder heeft iets van 70 pk en iets meer mocht wel. Mijn broer reed destijds een VTR1000F Firestorm, daar heb ik eens mee gereden en die zithouding vond ik best prettig. Het gaf een goede indicatie van wat ik qua rijhouding wilde en dan maak je een optelsom van wat je exact zoekt in een motor. Die sportieve zithouding stond voorop, meer vermogen zoals gezegd, en het moest ook wel een beetje een dikke motor zijn. Die zeshondertjes en dat kleine spul, daar hou ik niet van. Waarom ik specifiek bij een Hayabusa uit kwam, weet ik niet eens precies meer, wel dat ik hem mooi vond. Het is een smaakgevoelige machine, je vindt ‘m mooi of spuuglelijk, maar in mijn ogen klopt ‘ie helemaal. Hij is lekker dik en er zit veel lijn in, ik vind het zelfs best een elegante motorfiets om te zien. Ook is ‘ie wel wat extreem, daar hou ik wel van. Een allroad of zo, ’t zal prima rijden, maar ik heb er niets mee. Bovendien had ik in diverse testen ook lovende kritieken over de Hayabusa gelezen, onder meer dat ‘ie veel rijcomfort bood en dat het blok zo sterk was, precies de zaken die er voor mij toe deden. Toen was het voor mij wel duidelijk, in 2004 kocht ik mijn eerste Hayabusa, een 99’er van de allereerste lichting. Ik was bijna 24 en ik weet nog dat ik ‘m bijna niet verzekerd kreeg. Helemaal een vlekkeloze start was het niet, technisch heb ik er wel de nodige kosten aan gehad door constante problemen met de injectoren. Maar als ‘ie liep, dan liep dat zo ongelooflijk hard. Dat was ook de motor waarmee ik het hardste uit mijn hele leven heb gereden. Het was nog het onbegrensde model, die liep tegen de 340 op de teller.
Een jaar of twee heb ik er mee gereden, maar hij bleef maar problemen geven met die injectoren, onder meer daardoor wilde ik op een gegeven moment wel een keer wat anders. Ik liep toen tegen een GSX-R1000 aan, een zwarte. Echt een prachtig ding, maar het rijcomfort was toch beduidend minder. Hij was ook instabieler dan de Hayabusa en je kon er niet echt lekker rustig mee toeren. Na twee jaar ben ik daarom toch weer terug gegaan naar een Hayabusa. Het nieuwe model was net een jaartje uit en ik wilde toen de nieuwe 2009-kleur, maar die was nog niet uit. Ik heb ‘m toen uit de folder gekocht. Grandioos, mijn eerste echt nieuwe en zo’n ongelooflijk mooie motorfiets. Hij reed ook nog veel beter dan het oude model, het was gewoon alsof ik een oude liefde terug had gevonden. In iets meer dan vijf jaar heb ik er dik meer dan een halve ton opgezet. En dat was nog veel meer geworden als ik ‘m niet in Duitsland op een hert total loss had gereden. Ik zou drie dagen met collega’s in de Eifel gaan rijden, maar kwam wat later aan. Ik moest nog een kwartiertje rijden en reed natuurlijk wat harder dan mocht. Toen stonden er ineens twee herten op de weg. De eerste sprong net op tijd weg, de tweede niet. En dan sta je daar ineens met een bijna volledig kale Hayabusa, de hele kuip was eraf. Bijna zevenduizend euro schade en dus economisch afgeschreven. Dan moet er wat anders komen en voor de vorm heb ik nog naar wat andere motoren gekeken, onder meer een ZZR1400. Eigenlijk alleen zodat ik mezelf kon wijsmaken dat ik wel wat onderzoek had gepleegd, maar feitelijk was het een zoektocht met de ogen dicht, want ik wilde alleen maar weer een Hayabusa. Van het verzekeringsgeld plus iets van duizend euro heb ik deze gekocht, die was een jaartje jonger en had 50.000 kilometer minder gereden. Prima deal. In alle eerlijkheid, ik zou ook echt niet weten wat ik anders zou moeten rijden. De motor past gewoon bij me. Hij heeft ook een heel verkeerd, bijna hooligan-achtig imago, terwijl hij juist heel rustig en makkelijk te rijden is. Het is gewoon een schaap in wolfskleren!”