Mijn Trots – Bart van Keulen

In zijn jonge jaren was hij al een fervent motorrijder, maar een flink stukje zelfkennis – “ik zou mezelf anders een keer in stukjes rijden” – resulteerde erin dat hij vanaf 1985 meer dan anderhalf decennium motorloos bleef. Maar net als een goede wijn heeft gezond verstand tijd nodig om te rijpen en toen Bart van Keulen in 2001 zijn ‘wilde jaren’ was ontgroeid, kwam er weer een motor. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want het werd weer een snel beestje, een hagelnieuwe Yamaha YZF600R Thundercat. “Tien jaar heb ik hem nu de Thundercat, nieuw gekocht in 2001. Dat was niet mijn eerste motor, toen ik rond de twintig was, mijn wilde jaren zeg maar, had ik een Honda CB500. Maar die heb ik in 1985 aan de kant gezet en verkocht, daarop ging ik zo tekeer dat het wel een keer mis moest gaan. Lang niet gereden, maar in 1999 heb ik toen een keer een Yamaha Diversion 900 gehuurd. De eerste vijf kilometer heb ik zitten trillen als een juffertje, ik durfde het echt niet meer. Toch heb ik doorgezet, gelukkig wel. Met een aantal vrienden ben ik toen naar de Eifel geweest en ja, dan heb je meteen de smaak weer te pakken. Dan ga je eens kijken wat je wilt, geen Diversion zoveel was me wel duidelijk geworden, en uiteindelijk kwam ik bij een CBR600F uit. M’n broer opperde toen dat ik eens op de Thundercat zou moeten rijden, maar dat vond ik eigenlijk niks. Toch heb ik een proefrit gemaakt en al na een kilometer was ik helemaal verkocht. Dat reed zo lekker. De R6 was er ook al, en die vond ik eigenlijk ook mooier, maar ik had de gedachte dat het wel handig zou zijn dat m’n vrouw ook mee zou kunnen. Nou, die heeft twee keer achterop gezeten en toen was de lol er af, maar zo kwam ik dus wel bij de Thundercat terecht. Hij heeft nu zo’n 58.000 kilometer gelopen en ik kan je uit mijn hoofd vertellen welke storingen hij de afgelopen tien jaar heeft gehad. Dat zijn er namelijk maar twee. In het eerste jaar ging er een wiellager kapot, dat is onder garantie vervangen, en ik heb last gehad van bevroren carburateurs. Ik was een keer in de bergen, daar was het wat koud, en toen begon ‘ie verschrikkelijk te stotteren. Mijn dealer wist meteen wat er aan de hand was. Bleek dat er ooit een modificatie van de carburateurverwarming was geweest, die de mijne nog niet had gehad. Ook dit is deels onder garantie verholpen, ik heb toen alleen maar het werkloon hoeven betalen, en dat terwijl hij al een jaar of zes oud was. Ja, en dat is eigenlijk alles dat er ooit aan gebeurd is. Totdat ik vorig jaar op een parkeerplaats stond tenminste. Ik wou wegrijden, reed tegen een randje op waar het achterwiel niet overheen wilde, rolde terug en voor ik het wist lag ‘ie op z’n kant. Buiten twee hele kleine putjes op een dekseltje en de trillingsdemper van het stuur verder helemaal niets beschadigd gelukkig. En twee later lag ‘ie op z’n andere kant en had ik voor 3500 euro schade. Even een moment onoplettendheid en dan is het mis. Ik stond op een parkeerplaats en het asfalt van de weg lag een stuk hoger. Waarschijnlijk ben ik gewoon te voorzichtig geweest toen ik die hoge rand over moest, bang om te vallen en dan ga je juist hè. Topkuip, zijkuip, uitlaat, dynamodeksel, voorspatbord, knipperlichten, spiegel, de hele rechterkant kapot. Maar niets ontzet, alle schade was optisch, dus gelukkig kon ik nog wel gewoon mijn vakantie afmaken. De verzekering wilde hem toen in eerste instantie total loss verklaren, maar voor het geld dat je dan terug krijgt koop je nooit zo’n mooie motor terug. Mijn dealer die hem altijd netjes onderhouden heeft wist hoe zuinig ik er op was en heeft toen hemel en aarde bewogen om dat te voorkomen. Uiteindelijk bleef hij precies onder de total loss prijs en is ‘ie weer helemaal opgeknapt. Bleek alleen de originele uitlaat niet meer leverbaar, dat is een heel gedonder geweest. Yamaha had een ander type uitlaat geleverd, maar dat was helemaal niet mooi. Op Marktplaats heb ik toen voor vijf tientjes een standaard exemplaar gevonden, die altijd op zolder had gelegen. Dat heeft echter wel heel wat zoekwerk gekost. Welbestede tijd hoor, want ik wilde perse de originele pijp. Ten eerste omdat ik geen lawaai wil maken, daar heb ik echt een pesthekel aan. Ik wil genieten, maar daar hoeven anderen geen last van te hebben. Maar belangrijker, ik ben er heilig van overtuigd dat zoals het in de fabriek bedacht is, het ook goed is. Er rijdt tegenwoordig geen motor meer rond waar niet aan gesleuteld is. Behalve mijn Thundercat dan, daarom ben ik er ook zo trots op. Hij is speciaal door gewoon te zijn, hoe uniek is dat!”