Mijn Trots – Arjan ter Maat

Tijdens het inrijden van zijn Yamaha SRX600 Café Racer na een grondige motorrevisie, gaat het bijna mis. De 43-jarige Arjan ter Maat wordt door de plaatselijke hermandad met de lasergun in het vizier genomen en raakt bijna z’n rijbewijs kwijt. Omdat rustig aan doen niet z’n sterkste kant is, gooit hij het maar over een heel andere boeg, er komt een zijspan. En dat hielp, de eerste twee jaar tenminste. “No geet ’t weer net zo hard as eerst”, legt huisschilder met onmiskenbare Achterhoekse tongval uit. “Ja, ik kreeg het idee dat ik maar eens voorzichtig moest gaan omgaan met m’n rijbewijs. Met zo’n dikke boete ga je toch rustiger rijden en dat wil ik helemaal niet. De hele tijd op die teller kijken, daar heb ik echt geen zin in. Bovendien was ik ook altijd alleen op pad, terwijl ik thuis vrouw en twee kinderen heb. Dan ga je eens rondneuzen en opeens had ik iets van ‘laten we eens gek doen’. Heb ik een Jawa gekocht, een tweetakt met Velorex zijspan, voor € 750,-. Eventjes verdiept in de boekjes over het zijspan rijden, want dat kun je niet zomaar, en toen de weg op. Ging prima, al die verhalen dat het in de eerste bocht mis gaat, onzin. Al heb ik wel een keertje wat geluk gehad. Ik moest rechtsaf, maar reed iets te hard en toen ik de rem aanraakte ging het ‘floeps’ linksaf tussen twee dikke eiken door. Toen had ik wel zoiets van, dat zijspan rijden is fantastisch, maar niet op een Jawa. Aan het rondkijken en toen had EZS dit ding staan voor drieduizend euro, spotgoedkoop voor een zijspan. Hij zag er alleen niet uit, maar er werd mij verzekerd dat hij technisch honderd procent in orde was. Hij had toen nog een smalle bak en daar heb ik een jaar mee rondgereden. De kinderen konden in het begin nog naast elkaar zitten, maar dat werd uiteindelijk te krap. Heb ik er twee van die kartstoeltjes achter elkaar ingezet, paste ook en kon ik weer een jaar verder. Maar daar kun je niet mee blijven doorgaan, en echt comfortabel was het ook niet voor de kinderen, vaders rijdt immers niet zo zuinig. Op Marktplaats was iemand met een EML bak en die wilde hij wel ruilen tegen de mijne. Reed ik dus rond met zo’n brede, lompe bak. Hij beviel goed hoor, maar ’t zag er echt niet uit. Afgelopen mei heb ik hem daarom te koop gezet en zelf deze gekocht, een EZS RX1 bak. Die heb ik in ruwbouw gekocht. EZS heeft het pas maken en laswerk gedaan en ikzelf de afwerking. Het spuitwerk ook, ziet er mooi uit en heeft me niet veel gekost, wat tijd en een paar liter verf. Is ook gewoon watervaste verf voor binnen, had ik op de oude bak al getest of dat ging. En dat ging. Met vier dagen was ik klaar, maar dat vind ik dan ook ontspannend werk. De zijspantechnische aanpassingen aan de motor waren allemaal al gedaan, maar daarnaast heb ik er nog wel flink wat aan vertimmerd. Afgelopen winter bijvoorbeeld is de achterbrug verlast, met name in linkerbochten tordeerde de hele boel achter en stuiterde het voorwiel weg. Nu zit er een extra beugel onder en ben ik het onderstuur grotendeels kwijt. En verder? De originele kuip heb ik eraf gehaald, er zit een nieuw koplampje op, ander cockpitje, elektra is in orde gemaakt, ik heb er handvatverwarming opgezet en de tank dicht gemaakt, die was zo lek als een zeef. Ook heb ik een tweede remklauw aan het zijspanwiel gemaakt in combinatie met een radiale rempomp. De meeste zijspanrijders remmen voornamelijk met de achterrem, maar ik rem alleen voor. Met de voorrem bedien ik nu ook één van de remklauwen van het zijspanwiel, zodat ik tenminste rechtuit rem. Daarom ook die radiale pomp, als je met de originele rempomp uit ’91 hard remt, dan gebeurt er wel iets, maar dit remt veel beter. Zo blijf je constant bezig, dat is ook het mooie van zo’n oud ding, ’t is nooit af. Met die kant-en-klare machines heb ik ook helemaal niets. Ik snap wel dat mensen dat makkelijk vinden, maar ’t is gewoon niks voor mij. Wanneer ik nu het ene onderdeel klaar heb, heb ik het andere al weer bedacht. Ik wil het blok bijvoorbeeld nog een keer echt fijn laten afstellen, met van die kleine K&N filtertjes eraan. Eigenlijk vind ik namelijk dat je door het frame moet kunnen kijken, maar dan moet de accu weg, en het luchtfilter. Allemaal niet zo’n probleem hoor, maar dan moeten er wel van die kleine filtertjes op. En zo is er nog wel meer dat ik wil veranderen, alleen weet ik nog niet precies wat. Het is ook voornamelijk nog een kwestie van verfijnen, in de basis is ‘ie gewoon af. En best opvallend, ik merk dat er veel meer naar het span wordt gekeken nu. Dat hoeft van mij niet zo, maar stiekem vind ik het best leuk natuurlijk.”