Mijn Trots – Appie van Riesen

Deze Honda CB750 Four K7 is pas Appie van Riesens derde motor. En nee, deze 62-jarige revisietekenaar is geen her- of midlife-opstapper, hij kocht de Honda simpelweg nieuw in 1979 en reed er vervolgens onafgebroken mee tot 2008. Nu, bijna negen jaar later, lijkt het of de roemruchte vier-in-lijn pas net van de productielijn is gerold. “Hij staat er weer hetzelfde bij als toen ik ‘m net had gekocht!”

“M’n eerste motorfiets was een Kawasaki S1, een 250cc driecilinder tweetakt. Een jaar of 22 was ik toen hem kocht. Het geld daarvoor, f 3.250,-, had ik verdiend met kazen draaien in de melkfabriek. Mijn hele vakantie had ik daarvoor opgeofferd. Na de Kawa kwam mijn eerste Honda, een viercilinder 400 F1. Daar heb ik ook een paar jaar op rond gereden, tot ik in juli 1979 deze CB750 Four kocht. Hagelnieuw was ‘ie, een hele belevenis. Ik stapte over van een vierhonderd naar deze 750 met 67 pk, dat was wel wat. Inmiddels is ‘ie al bijna 40 jaar oud en in die tijd is er wel het een en ander mee gebeurd. We zijn er heel veel mee op vakantie geweest, onder andere naar Zuid-Frankrijk en Isle of Man. Ik ben al eens onderuit gegaan met ’t apparaat, er heeft een tijdje een heel grote toerkuip opgezeten, maar die is er uiteindelijk ook weer afgehaald. Hij is dus goed gebruikt zeg maar, en dan zeker tijdens de eerste jaren, toen ging ik er echt alle kanten mee op. In ’83 echter ben ik getrouwd en werd het rijden wat minder. Vervolgens kwamen er kinderen en werd het rijden nog minder. Wel reed ik er nog altijd mee op en neer naar mijn werk in Leeuwarden, toch zo’n honderd kilometer daags. En zo werd ‘ie ongemerkt steeds ouder, bijna dertig jaar was ‘ie inmiddels, met een ton op de teller. Op een gegeven moment echter, merkte ik dat ik steeds langzamer begon te rijden. Lekker tuffen, beetje rondkijken, genieten van de boerderijtjes in de omgeving. Het ging zo langzaam dat zelfs de bromfietsen me voorbij vlogen. Toen dacht ik, ik zit op een hele verkeerde motor. In 2008 kwam er daarom een andere. Ik wilde eigenlijk een Harley, maar die waren me veel te duur. Wel kwam ik een Kawasaki Vulcan 800 Classic tegen, eigenlijk een nep-Harley, maar ik vond ‘m wel mooi en na een proefritje heb ik ‘m gekocht. Had ik op dat moment natuurlijk wel twee motoren. Ik heb er nog even over gedacht om de Honda weg te doen, maar de verkoper wilde ‘m niet inruilen. Op dat moment besloot ik te doen wat al langer mijn achterhoofd speelde, de motor houden en weer helemaal in oude staat herstellen. Deels is dat ook wel gebeurd. Ik heb de CB nog eigenhandig uit elkaar getrokken, maar toen kreeg ik in 2010 een hersenbloeding. Alles uit elkaar liggen, maar ik kon er niets mee. Ik ben vervolgens wel redelijk goed hersteld en wilde het project ook weer oppakken, maar het wilde gewoon niet meer. Voor mezelf heb ik toen besloten om alles dan maar op Marktplaats te zetten, weg met de boel. Maar dat ging mijn vrouw Hilly toch teveel aan het hart, die wist hoe gek ik van die motor was. Heeft ze achter mijn rug om contact opgenomen met Hans Doorn van Classic Bike Garage en hem het hele verhaal uitgelegd. We zijn bij hem langs geweest, hebben een gesprek gehad en het voelde meteen goed. Hij brengt motoren helemaal terug in originele staat, zonder tijdsdruk, en dat was precies wat ik voor ogen had. Het kost natuurlijk wel geld, dus ik wilde er nog wel even over na denken, maar al bij de eerste rotonde op de weg terug waren Hilly en ik het erover eens dat hij het moest gaan doen. En ik ben nu nog altijd blij om die beslissing, anders had ‘ie er niet meer gestaan, in ieder geval niet in deze staat. Het heeft ook wel even geduurd voor ‘ie klaar was, twee jaar om precies te zijn, maar dat kwam ook omdat Hans er nog wat andere projecten bij naast had lopen. Was geen probleem, want ik had toch geen haast, vond het veel belangrijker dat het goed gebeurde. Vorig jaar november is ‘ie gebracht en direct nog hetzelfde weekend ben ik er mee weg geweest. Hij reed als een trein en stuurde fantastisch dankzij nieuwe conische lagers. Echt, het is een lust om te rijden. En hij ziet er weer uit als nieuw, precies zoals ik ‘m destijds kocht. Ik heb Hans vooraf een plaatje laten zien en gezegd: “Zo is ‘ie nieuw en zo wil ik ‘m graag weer hebben.” “Dan gaan we dat doen!”, was zijn reactie. Een belofte die hij helemaal is nagekomen, het resultaat is fantastisch. Als ik het zelf had moeten doen, had ik het exact hetzelfde gedaan!”