Mijn Trots – Anouk Jansen en Robert Masselink

Als in 2009 de 40-jarige Robert Masselink zijn onderhoudsbehoevende Fiat 500 de deur uit doet, weet hij twee dingen zeker: er komt eindelijk een motor – “een langverwachte droom die uitkwam” – en dat wordt absoluut een Ducati! Sinds afgelopen najaar heeft zijn vriendin Anouk Jansen ook haar motorrijbewijs. Haar motor? “Ook een Ducati natuurlijk, het is gewoon een virus waar je mee besmet wordt!” RM: “Daarover heb ik nooit getwijfeld, als er ooit een motor zou komen, dan werd het een Ducati. Geen Italiaan, maar écht een Ducati. Het geluid, de uitstraling, de hele beleving rond het merk, dat sprak me altijd zo enorm aan. Alleen al hoe je die naam uitspreekt! Mensen reageren er ook anders op dan wanneer je zegt dat je een Honda of Kawasaki of iets dergelijks rijdt. Niet dat ik dat belangrijk vind, maar het zegt wel iets over de emotie van het merk. En omdat ik wel van snelheid hou, moest het ook een beetje sportieve machine zijn. Een 916 bijvoorbeeld, zóóó verschrikkelijk mooi, maar ook zóóó verschrikkelijk duur. Mijn budget was redelijk beperkt en daarom viel mijn keus uiteindelijk op deze 750 SS, toch een klein beetje het sportieve oermodel en ook nog heel betaalbaar. Ik had de motor iets meer dan een jaar toen ik Anouk leerde kennen. Die had geen motorrijbewijs en moest daarom achterop.” AJ: “Ja, en dat was dus helemaal niets. Voor geen van beiden trouwens, dus ik had al heel snel zoiets van ‘misschien moet ik het zelf maar eens proberen’. Robert was meteen enthousiast, want hij wilde zijn hobby graag met mij delen, mijn vader iets minder: ‘Oh god nee toch, onze Anouk op de motor?’. Maar daar is hij wel van terug gekomen, het ging me ook allemaal best goed af. Eerst een proeflesje gedaan en iets meer dan twee maand later had ik hem al. En toen kwam natuurlijk de vraag, wat wil ik? Een Ducati natuurlijk, dat is echt een virus, zelfs de koffie krijg je bij ons in Ducati kopjes, en met name van de Monster was ik erg gecharmeerd. Toen hebben we gewoon een hele zaterdag uitgetrokken om te kijken wat me het beste zou passen.” RM: “Eerst proef gereden met een Monster 600, met carburateurs, maar die was iets te rauw voor haar. Toen op een 900 gereden, daar was ik weer helemaal gek van. Puur om dat geratel van de koppeling, zo mooi!” AJ: “Mij was ‘ie alleen iets te snel. Toen ook nog op een achthonderdje gereden, maar dat ging me nog steeds te vlot. En als laatste een Monster 620.” RM: “Kwam ze terug met zo’n smile op haar gezicht. Op zoek naar een Monster 620 dus, en dan helemaal in het zwart. Daarvan bleken er niet zo heel veel van te zijn. In Zwolle hadden we er wel eentje gevonden, maar daar zaten helemaal geen papieren bij, dat voelde niet goed. Op de site van een klein bedrijfje in Twello, Motofun, stond er ook eentje. Daar aangekomen bleek die al weg, flink balen. De maandag of dinsdag erop belden ze echter op of we wilden komen, ze hadden er eentje meegenomen uit Italië. Hij zag er fantastisch uit, reed prima en alle Italiaanse onderhoudsboekjes en de codekaart zaten erbij. Verkocht dus.” AJ: “Toen was hij nog helemaal origineel, maar dat duurde niet lang. Op de Open Dag van Moto Puro, waar Robert zijn motor in onderhoud heeft, stond een stand van Motorwrap, als je er je gegevens op een briefje invulde, kon je je eigen motorwrap winnen. En die won ik dus. Het was eerst wel moeilijk wat ik erop wilde, want ik had heel bewust voor zwart gekozen, maar met vlinders en bloemetjes heb ik ook wel iets. Wat afbeeldingen gezocht, een paar keer heen en weer mailen met de ontwerpster en uiteindelijk is het dit geworden, een Monster 620 Noeky!” RM: “Als verrassing had ik voor de onthulling ook nog twee G&G vervangingsdempers laten monteren. Zo’n donker geluid, dat vind ik zelf ook wel mooi en het maakt ‘m ook helemaal af.” AJ: “Die had ik alleen in eerste instantie helemaal niet gezien. Nadat het doek eraf was getrokken vertelde iemand van Moto Puro dat er ook nog iets extra’s was gebeurd. Ik kijken: ‘Oh leuk, het kontje is ook bestickerd, dat hadden we niet afgesproken, maar wat leuk dat jullie dat hebben gedaan.’ Zeiden ze: ‘Nee, niet dat, je hebt ook nog iets van je mannetje gekregen.’ Toen pas zag ik het. Hij is ook echt mooi hè, alleen zo’n kort kontje zou ik nog wel willen. Ja, dan is ‘ie helemaal volgens mijn