Michael Visser – Kawasaki Z1000SE
« Terug naar Mijn Trots“Sportief rijden zit me in de genen, bij mijn vader zit de snelheid er ook altijd wel in!” Was getekend Michael Visser (29), die toen hij zijn rijbewijs eenmaal had dan ook meteen in het zadel van een Yamaha R1 superbike stapte. Wanneer hij echter op een Kawasaki Z1000 terecht komt, is hij echter direct om en wil hij er zelf ook eentje. En die heeft ‘ie nu!
“Ja, het zat er bij mij al van kleins af aan in. M’n vader had een Yamaha R6 en als kleine jongen sta je er dan altijd bij te kijken met het idee, ‘ik zou ooit ook wel eens een rondje willen rijden’. Dat mocht ik van mijn vader ook een keertje op een afgelegen weg. En ja, dat beviel natuurlijk zo goed dat het rijbewijs er ook direct kwam toen ik achttien was. Ik zat gelukkig nog in de goede tijd en mocht meteen zwaar rijden. Mijn vader had inmiddels een R1, die heb ik toen van hem overgenomen, want hij had zijn oog laten vallen op een MV Agusta F4. Die is er ook gekomen, maar echt een succes was dat niet, alleen maar ellende mee gehad. De F4 heeft daarom het veld moeten ruimen voor een Kawasaki ZX-10R. Op een bepaald moment moest de ZX-10R echter weg voor een onderhoudsbeurtje, maar dat verliep niet helemaal volgens plan, de motor moest wat langer bij de dealer blijven en als vervangend vervoer kreeg m’n vader toen een Z900 mee. Die beviel hem zo goed, dat hij besloot om over te stappen op een naked. Maar dan wel een duizend, die is wat zwaarder. Dat werd uiteindelijk een Z1000R SE en die mocht ik van m’n vader van de dealer naar huis rijden. Ja, toen was ik ook helemaal om. Goh, wat stuurt dat strak zeg, zo’n naked. Vervolgens ben ik ook gelijk op zoek gegaan naar een Z1000. Honda en Suzuki hebben ook wel vergelijkbare motoren, maar die zijn het net niet zeg maar. Dat agressieve neusje van de Z1000, dat spreekt me veel meer aan. En de kleurstelling, ik houd niet van dat standaard oranje of wat dan ook, maar de Z1000 is er ook als Special Edition in die groen/grijze kleurstelling, die is prachtig. De SE is er ook als R-versie met Öhlins achterschokbreker, maar die is pas sinds 2017 leverbaar en dat was me prijstechnisch net iets teveel van het goede. Dan moest ik wel heel veel bijleggen.
Ik vond deze Z1000SE uit 2014 bij een motorzaak in Den Helder, die me ook een goede prijs voor mijn R1 wilde geven. Ook wel terecht hoor, ik had er veel dure accessoires op zitten. Uitlaat van Akrapovic, veel carbon. En altijd netjes onderhouden hè, elke winter voor ‘ie de schuur in ging, kreeg ‘ie eerst een beurt. Ik ben wat dat betreft extreem zuinig op mijn motorspulletjes, in de regen zal ik nooit rijden, want dan wordt ‘ie vies. De prijs was dus goed en de deal snel rond. De motor was alleen helemaal origineel, zelfs de kentekenplaathouder was nog standaard. En da’s niet helemaal mijn ding. Mijn vader heeft allemaal spulletjes van Barracuda op zijn motor en dat ziet er goed uit. Mooi high-end spul, niet van die sloeberzooi van Ali Express. Van Barracuda zitten er onder meer andere knipperlichten voor en achter op, stuurproppen, bobbins en handvaten. Verder is er een koppelingsdeksel van B&G op gekomen, net als een ruitje van Puig, wheelstriping en een duozit-cover en hugger van Ermax. Ik heb er ook een undertail op gezet, die heb ik zelf in dat originele Kawa-grijs gespoten. Net als de kettingbeschermer en het voorspatbord trouwens, die is standaard zwart namelijk. Ook zit er nu een zijdelingse kentekenplaathouder op, dat wilde ik heel graag. Je hebt ook wel compacte houders voor onder het kontje, maar ik wilde het kontje juist helemaal vrij houden. Strak van achteren, dat zie ik graag. De dubbele Pro 2 uitlaatjes van Hurric zijn ook niet origineel, die knetteren nu al leuk, maar binnenkort nog beter. Ik heb de standaard collector er nog tussen zitten, maar daar heb je geen ene reet aan. Zo’n ding houdt alleen maar warmte vast en weegt veel, die gaat er dus tussenuit.
In totaal heb ik er denk ik zo’n drie maandjes over gedaan om ‘m te krijgen zoals ‘ie er nu bij staat. Niet dat ik er constant mee bezig ben geweest hoor, telkens in het weekend doe je weer een beetje. ’t Is ook gewoon hobby hè, het sleutelen brengt me wat dat betreft net zoveel plezier als het rijden. Ik ben niet van standaard, het mag wel een beetje apart. Als het er mooi uit ziet, dan rijdt het ook goed!”
