Lezerstest KTM-modellen
KTM’s range aan straatmodellen wordt steeds uitgebreider en met name de Adventure-modellen mogen op een steeds grotere belangstelling rekenen. Reden te meer om eens een flink aantal MotoPlus-lezers uit te nodigen voor een testrit met de 1090- en 1290-avonturiers, met als special guest de 1290 Super Duke GT, die dit jaar door de lezers van MotoPlus voor de derde achtereenvolgende keer tot Motor van het Jaar is verkozen.
Naam: John Bourgondiën
Leeftijd: 59 jaar
Rijdt zelf: Yamaha XT1200 Super Ténéré
Ik begin op de 1290 Super Duke GT. Voor mijn gevoel zit ik boven op het voorwiel, even wennen met name in het korte werk. Maar die zithouding valt reuze mee. Er is best veel beenruimte en je zit toch behoorlijk rechtop. Dan het gas erop. Het voorwiel blijft boven het wegdek zweven. Wat een brute kracht en dat geluid! Snelle bochten worden echt snel. Ik voel me 20 jaar jonger…tot ik de eerste drempel overvlieg. Terug in de realiteit geschud, snap ik waarom ze dit een sportmotor noemen. Onuitwisbare beleving.
Dan is het de beurt de 1090 Adventure. Dat is meteen vertrouwd. Hij stuurt makkelijk in, houdt zijn lijn, ook bij gas dicht, en laat zich makkelijk corrigeren. Het motorblok heeft een mooi eindschot, wat verslavend werkt. Onder de 3.000 toeren is het wat tam, maar vanaf 70 km/uur gaat rijden in 6 prima. Voor de langere afstanden mag de kniehoek voor mij wat ruimer zijn, alsmede de windbescherming. De voorvering is erg comfortabel, de achtervering gemiddeld. Dat had ik persoonlijk liever andersom gezien. Helaas is er weinig aan te verstellen.
Vervolgens de switch naar mijn favoriet, de 1290 Super Adventure S. Het blok verloochent zijn afkomst niet. Het loopt gecultiveerder dan in de Duke GT en is in de praktijk nagenoeg even snel. Sturen voelt wat looiiger dan op de 1090. Op deze motor zit ik het best. Veel beenruimte en windbescherming. Onderweg speel ik wat met de verschillende instellingen. De vering op ‘standaard’ en het blok op ‘street’ bevallen me het best. De veerinstelling op ‘comfort’ maakt er geen vliegend tapijt van, het blijft wel ‘ready to race’.
Als laatste volgt de 1090 Adventure R met wegbanden. De langere veerwegen en een groter 21 inch voorwiel geven hem een vager stuurgedrag dan de 1090. Het veercomfort achter is wel verreweg het beste. Heerlijk over de drempels. Wordt het volgend jaar een KTM? De 1090 Adventure en de 1290 Adventure S zijn mij erg goed bevallen en neem ik zeker mee in de afweging. De Multistrada’s van Ducati en wie weet een nieuwe Super Ténéré zie ik als de alternatieven.
