Lezerstest KTM Adventure-modellen

De 620 Adventure vormde in 1997 de aftrap voor KTM in het allroad/adventure-segment, waarin het inmiddels dus al dik 25 jaar actief is. En dat tegenwoordig met een line-up waarmee zo’n beetje iedereen wel op zijn wenken wordt bediend. Of je nu een beginner bent, liefhebber van state-of-the-art reizen, en of je nu graag in het zand of op het asfalt speelt, voor iedere doelgroep is er wel een passend model. Zeven MotoPlus-lezers mochten onlangs op en rond KTM’s Nederlandse thuisbasis in Malden proeven aan de Oostenrijkse Adventure-armade, op de navolgende pagina’s lees je hun bevindingen!

Stefan van Vugt
Leeftijd: 52 jaar
Beroep: docent
Rijbewijs sinds: 1989
Eigen motor(en): Kawasaki ZZR1400
Beoordeling: 4 van 5 sterren

‘Elektronica maakt het mogelijk’
“Bij KTM denk ik meteen aan Jeffrey Herlings en de Dakar rally, maar ook aan een proefrit in 2005 op een Super Duke, die indruk op mij maakte. Wat een klappen gaf die! Aangekomen bij KTM Nederland volgt eerst een interessante uitleg, ondersteund door beeldmateriaal, over de elektronica op motoren die het rijden zowel veiliger als avontuurlijker kan maken. In vergelijking is mijn ZZR met alleen ABS dan behoorlijk mager bedeeld, waardoor ik me afvraag of dat nu echt zoveel verschil maakt.
Er staan verschillende Adventure-modellen klaar, de 390, 890 en 1290 om precies te zijn, waarbij ik meteen kies voor een 1290 met Acrapovic uitlaat. Ik ben tenslotte op zoek naar een motor met power, geschikt voor het meenemen van een duopassagier en met de nodige bagagemogelijkheden. Het is opstappen en wegwezen, want de rechte zit geeft in combinatie met het brede stuur een machtig gevoel. Tijdens de eerste kilometers is het even zoeken in de menustructuur naar alle mogelijkheden, en dat zijn er nogal veel. Zoveel dat ik onbewust het ABS op het achterwiel heb uitgeschakeld. Gelukkig zet de begeleider van KTM alles weer op normaal, wat wel zo veilig is op straat. Zeker als we voor de fotograaf, die eveneens een video maakt, een paar keer op en neer moeten rijden. Mooie gelegenheid voor de dikke V-twin met Akrapovic demper om zich even te laten horen. Tijdens het remmen schuift het achterwiel enigszins omdat het wegdek bezaaid is met vroeg gevallen eikels, maar de motor blijft heel beheersbaar wat een gevoel van veiligheid geeft. Chappeau! Later pakken we in de offroad-stand nog een gravelweg, waarbij het ABS voor selchts 50% ondersteund en achter helemaal niets, en dat terwijl de motor op gewone wegbanden staat. Na een demonstratie van het systeem met gebruik van alleen de voorrem, zowel met al zonder de offroad stand, ga ik toch voorzichtig te werk. Je wilt immers niet met een machine van ruim 22.000 euro de grond kussen. Gaandeweg durf ik de voorrem steeds harder in te knijpen. Later zelf ondersteund door een blokkerend achterwiel, wat het Dakar gevoel extra aanwakkert. Dat kan alleen als het vertrouwen goed is en dat is het! Vervolgens stap ik over op de 890 Adventure en die is door het lage gewicht nog meer een speelmachine op gravel. Wanneer we de tocht daarna op verharde weg vervolgen en er ‘toevallig’ weer een kort gravel pad opduikt, is er geen reden meer tot paniek. Terugkomend op de vraag of de elektronica een verschil maakt? Ik kan alleen volmondig ‘ja’ zeggen! En juist daardoor past deze motor perfect bij mij: power en koppel genoeg, goede zithouding, prima ondersteunende elektronica en een echte duo-motor voor de lange reizen. Alleen een cardan en handvatverwarming zouden wenselijk zijn, dan had ‘ie vijf van de vijf sterren gekregen.”

Sander Slot
Leeftijd: 42 jaar
Beroep: engineer
Rijbewijs sinds: 1998
Eigen motor(en): Yamaha Tracer 900 GT
Beoordeling: 4,5 van 5 sterren

‘De 890 voelt speelser’
“Wat een feest, KTM Adventures testen bij KTM Nederland in Malden. Zowel de 390, 890 als de 1290 werden beschikbaar gesteld, waarbij we vooral op de weg reden. De dag begon met een uitleg over de hellingshoeksensor en hoe deze wordt gebruikt voor de speciale offroad tractiecontrole en ABS modi. Daarna volgde nog een korte uitleg bij de motoren en rond half elf stapten we op. De 1290 is groot, maar verassend handelbaar en heel comfortabel. Ik begon in rijmodus Street, maar ben redelijk snel overgegaan naar Sport, omdat ik in Street de gasreactie wat traag vond. Het dashboard is duidelijk en geeft de instellingen mooi weer. Er zijn twee programmeerbare menu-knoppen beschikbaar, die zou ik persoonlijk programmeren voor het snel kunnen wisselen tussen Offroad en Sport. We reden namelijk een route die af en toe overging van verhard naar gravel, dan bleek snel wisselen via het menu best lastig. Adaptive cruise-control werkt goed (de afstand naar de voorligger is ook instelbaar), maar ik vond het niet prettig in een groep, dus snel weer uitgezet. De quickshift werkt ook soepel. Op mijn eigen motor geeft deze soms een schokje bij omhoog schakelen, maar daar is op de 1290 weinig van te merken. Wel jammer dat er geen standaard navigatie is geïntegreerd in het verder zo mooie dashboard. Na de overstap van de 1290 op de 890 valt eigenlijk pas op hoe comfortabel de 1290 is en hoe je daarop meer ‘in’ de motor zit. Bij de 890 had ik het gevoel er meer op te zitten. Hierdoor voelde de 890 als een speelsere motor en kon ik ook sneller wat verder gaan tijdens het testen van het offroad ABS en de tractiecontrole. Het testen, ofwel de voorrem vol inknijpen op gravel, is tegennatuurlijk en het lukte me niet meteen. Het systeem werkt echter perfect, het staat een bepaalde mate van slip toe, waardoor je harder remt maar niet onderuit gaat. De 890 heeft offroad dezelfde systemen beschikbaar als de 1290. De knoppen van de menu-bediening zijn minder luxe en KTM mag de cruise-control knoppen wel opnieuw ontwerpen, die doen echt goedkoop aan. Wat mij betreft is de 890 de speelsere motor, je komt er bovendien niet op tekort, wat het tot mijn favoriet maakt!”

Nicolette Hoogstrate
Leeftijd: 50 jaar
Beroep: horeca ondernemer
Rijbewijs sinds: 1992
Eigen motor(en): Honda CRF1000L Africa Twin
Beoordeling: 5 van 5 sterren (390)/4 van 5 sterren (890)/4,5 van 5 sterren (1290)

‘Ik zou ‘m er graag bij hebben’
“Na ontvangen te zijn met koffie en thee bij het hoofdkantoor van KTM in Malden en een korte uitleg over bochten-ABS, konden we eindelijk doen waarvoor we gekomen waren. Motorrijden! Oh nee, toch niet, want eerst nog even een uitleg over het TFT kleurendashboard. Dit is op alle modellen een mooi vormgegeven, goed zichtbaar en groot scherm. Het is een intuïtief keuzemenu, maar tijdens het rijden had ik wel moeite met de handelingen uitvoeren om bijvoorbeeld van rijmodus te wisselen. Toch veiliger dit stilstaand te doen, maar als je regelmatig van ondergrond wisselt (zoals we deden) is het niet handig elke keer te moeten stoppen. Ik begon op de 890 en hier kan ik kort over zijn. Het is een fijne motorfiets, maar hij had geen wow-factor. Ik had ruzie met de quickshifter en ik miste de Sport-modus, waardoor die wat feller zou kunnen zijn. Er kwam ook warme lucht langs de benen, wat bij warm weer minder prettig is. Dan de 1290. Die ligt me al een stuk beter. Net wat meer vermogen en zeker in de Sport-modus spoot ‘ie vooruit. Hij oogt groot en zwaar, maar als je erop rijdt, merk je daar helemaal niks van. Het gewicht ligt laag, omdat er aan elke kant een tankcompartiment zit. Door de diverse elektronische instellingen, zoals de verschillende rijmodi, evenals ABS- en tractiecontrole-modi, kun je zelfs op straatbanden goed over (droge) verschillende ondergronden rijden. Het is een echte reismotor. De grote verrassing voor mij was de 390. Wat een ding is dat zeg. De meeste mannen uit de groep wilden er niet op, nou, die hebben wat gemist! Ik was er eerst ook wat sceptisch, want hij is vrij laag en klein vergeleken bij de andere twee, maar dat maakt het juist leuk. Lekker spelen, gas erop en de bochten doorknallen. Wel een beetje in de toeren houden, want het is een ééncilinder. Effe een talud op, onverhard flink op de rem en korte bochtjes draaien. Het is een lekker wendbare motorfiets en ik rij dan ook met een ‘big smile’ rond. Deze motor heeft een grote funfactor en daar gaat ’t uiteindelijk om. Ik zou hem er graag bij hebben!”

Joost de Hond
Leeftijd: 30 jaar
Beroep: piloot
Rijbewijs sinds: 2010
Eigen motor(en): Yamaha MT-09SP en Stark Varg (pre-order)
Beoordeling: 5 van 5 sterren

‘Een (zand)bak aan plezier!’
“Sinds ik de Ténéré Adventure Tour heb gedaan, ben ik enthousiast geworden over het all- en offroadsegment. Met het steeds drukkere verkeer en kortere lontjes in Nederland is het af en toe heerlijk om de ongebaande paden te ontdekken. Na enig onderzoek en proefrijden kom je er al snel achter dat je dan het beste een lichte motor kan kopen, die tegen een stootje kan. Dus niet een motor van 250 kilo met een prijskaartje van €22.700,00. Maar niets is minder waar! Na een dagje rondrijden op zowel de KTM 890 en 1290 Adventure blijkt dat die kilo’s en prijs een reden hebben. Zoals de digitale techniek, waarbij je onder andere tot op de millimeter nauwkeurig kan instellen hoe ver je achterkant uitbreekt op het onverharde. Maar ook de mechanische techniek van het koppelrijke blok. Na een dag rijden op beide modellen is de 1290 mijn favoriet. Hij stuurt lichter, biedt meer comfort en heeft voldoende vermogen om sportief te rijden. Deze imposante machine is zelfs op straatbanden uiterst nauwkeurig te sturen in het losse zand. De driedimensionale hulpsystemen houden je motor keurig binnen de ingestelde grenzen, zowel bij gas geven als bij het remmen. Hierdoor voel je je binnen no-time een professionele Dakar-rijder. Zeker met het brede stuur en het gigantische TFT scherm krijg je echt het idee dat je alle controle hebt over de KTM.
Als dat nog niet overtuigend genoeg is, zitten er nog meer gadgets op. Ik heb de adaptieve cruise-control gebruikt, wat een leuke toevoeging is op langere rechte stukken. Ook de quickshifter is van een nieuw niveau voor mij. Ik ben een quickshifter gewend die simpelweg de ontsteking onderbreekt voor een snelle schakeling. De KTM quickshifter geeft daar een extra dimensie aan, omdat je kan variëren tussen snel of langzaam ‘quickshiften’, de computer regelt het allemaal voor je. Beide motoren zijn het prijskaartje waard en laten zien dat we anno 2022 bijna een computer besturen in plaats van een tweewieler. Dit brengt ongekende veiligheid met zich mee, maar vooral een (zand)bak aan plezier!”

Frank Baute
Leeftijd: 53 jaar
Beroep: financieel assistent
Rijbewijs sinds: 1987
Eigen motor(en): Suzuki 650XT VStrom
Beoordeling: 5 van 5 sterren (390)/ 5 van 5 sterren (890)/ 4 van 5 sterren (1290)

‘Wat een aangename machines’
“Mijn dag begon op de 890, de motorfiets waar ik het meest naar uitkeek, én van verwachtte. Met mijn 1.89 meter zat ik meteen goed op een aangenaam zadel, dat zelfs nog een standje hoger kon. Ook voetsteunen, afstand tot stuur en de spiegels, alles stond op zijn plaats. Dat is met mijn lengte op andere motoren wel eens anders geweest. Na enkele kilometers wordt al duidelijk dat dit een erg aangename machine is. De koppeling, het schakelen, de gasaanname voelen allen vertrouwd. De motor draait vrolijk toeren en ik zit met een glimlach te genieten. Ook het dashboard is goed afleesbaar. Wanneer we even onder een donkere brug rijden, gaat de display meteen in nachtstand, dit werkt voortreffelijk. Ook een pluspunt is de brede powerband in elke versnelling. En nee, hij doet niet nukkig onder drieduizend toeren. Als het verkeer wat trager gaat, laveer je ook daar vlot doorheen. Dan naar de 390. Ja wat kan je daar van verwachten? Dat mijn knieën stevig in de weg gingen zitten, daar had ik vooraf al vrede mee genomen. Maar verbaxzingwekkend genoeg zit ook op dit ‘machientje’ alles perfect op zijn plaats voor mijn lengte. Zelfs de spiegels, die er naar mijn smaak wel wat plomp uitzien. Rijdend komt er al snel een nog bredere glimlach tevoorschijn. Misschien was het omdat ik weinig van de 390 verwachtte, maar wat een racertje. Vlijmscherp en precies stuur je hem van bocht naar bocht en hij lijkt er maar niet genoeg van kunnen te krijgen. We zoeken even een gravelpad op om het offroad-ABS te testen. Intuïtief vind ik mijn weg in de menu’s om de rijmodus en ABS-functie in offroad te zetten. Pluim voor KTM dat dit zo overzichtelijk gemaakt is. We remmen enige malen stevig op de mulle ondergrond, maar de 390 laat zich niet van de wijs brengen en komt na enkele meters beschaafd tot stilstand. Terug de weg op, de juiste settings selecteren en gas geven maar weer. Dat je op de éénclinder wat hoger de toeren zit, stoort geenszins. Hij schakelt, net als de 890, feilloos. Wel had ik graag wat meer mechanisch gevoel bij de versnellingswisselingen gevoeld. Vooral om de bak in neutraal te zetten, moest ik steeds even dubbel checken op het dashboard, omdat ik het niet zo goed aanvoelde. De laatste kilometers legde ik af op de 1290. Deze grote jongen voelde zich uiteraard wat minder in zijn sas op de kleine dijkweggetjes. Waar je met de 390 naar believen kon gassen, moest je hier steeds wat inhouden. Bij deze gematigde gang kwamen er ook wat trillingen via de benzinetank door. En mits ik mijn benen daar tegenaan drukte, werd dit ietwat storend. Waarschijnlijk verdwijnt dit éénmaal hoger in de toeren. Op het eind van de dag liet iemand zich ontvallen dat diegene die vandaag niet op de 390 gereden heeft, wat gemist heeft. Daar ben ik het volkomen mee eens!”

Derek Struik
Leeftijd: 52 jaar
Beroep: docent (bedrijfs)economie Harens Lyceum
Rijbewijs sinds: 1996
Eigen motor(en): Aprilia Caponord 1200, Triumph Speed Triple
Beoordeling: vijf van vijf sterren

‘Eén brok plezier op zowel on- als offroad’
Op dit moment rijd ik op een Aprilia Caponord 1200 uit 2014 en dat bevalt goed. Zo langzamerhand ben ik me evenwel ook aan het oriënteren op een andere motorfiets.
Belangrijk is dat mijn volgende motor zich ook offroad thuis voelt, ik woon namelijk in Drenthe en daar wil ik wel eens een offroad pad pakken. Zou de KTM 890 Adventure mij kunnen overtuigen om wat gewicht en pk’s in te leveren voor wat meer hanteerbaarheid in het zand? Omdat ook de 390 en 1290 Adventure ter beschikking stonden, kon ik een goede vergelijking maken. Vooraf kregen we uitgebreide uitleg over de techniek van de Adventure-lijn. Nu was ik al bekend met traction-control en (bochten)-ABS, maar dat dit alles ook in de Offroad-modus van toepassing was, wist ik niet. Wat dat betreft ging er op offroadgebied wel een wereld voor mij open. Zo is er naast de Sport, Rain en Offroad-modi ook een Rally-modus, waarbij je kunt bepalen hoever je het achterwiel maximaal wilt laten uitbreken. Direct op alle drie de motoren geprobeerd natuurlijk! De 390 Adventure is een heerlijke gooi- en smijtmotor, alleen voor mij ongeschikt om lange afstanden mee te toeren. De 1290 is een perfecte toermachine en heeft werkelijk alle techniek in huis, die je maar kunt bedenken. Hij strijkt alle oneffenheden zowel on- als offroad glad. Hij zit vol met technisch snufjes, die van iedereen een betere rijder maken, maar ik miste het gooien en smijten van de 390. De 890 was wat dat aangaat spot-on: sterk genoeg om mee te komen met de grote jongens, maar veel soepeler in de heupen bij het offroad rijden. Lekker lui rijden in de derde versnelling, al was het schakelen dankzij de quickshifter een feestje. Ik had echt het gevoel ‘in control’ te zijn en miste de extra pk’s van de 1290 absoluut niet. Ik heb de 196 km terug naar Drenthe met één big smile gereden!”

Susanne ten Veen
Leeftijd: 37 jaar
Beroep: projectcontroller
Rijbewijs sinds: 2011
Eigen motor(en): BMW F650 GS Twin
Beoordeling: 4,5 van 5 sterren (390 en 890)

‘De 890 geeft gelijk vertrouwen’
“Na een flinke rit richting het oosten van het land, worden we ontvangen met een lekkere bak koffie bij KTM Nederland. Vandaag staan er drie Adventure-modellen klaar om uit te proberen, maar eerst krijgen we uitleg over de verschillende ABS-modi, en specifiek wat de toegepaste bochten-ABS doet. Ook de rijmodi worden uitgelegd, ik ben benieuwd. Niet gezegend met eindeloos lange benen en genoeg spierballen laat ik de 1290 over aan de anderen. Ik begin op de 390, iets handzamer formaat, maar zeker niet laag. Wat rijdt de 390 gemakkelijk en vooral leuk! Dankzij het lage gewicht heb je echt genoeg aan de 43 pk. Hij stuur lekker direct en de quickshifter maakt het schakelen nog makkelijker. Bij de 890 heb ik daar wat meer moeite mee, die vraagt toch wel om een resolute voet bij het schakelen. In de middag stap ik over naar de 890. Deze is een stuk comfortabeler geveerd dan de 390. De 890 is ook duidelijk meer een reismotor, mede dankzij het comfort van cruise-control. Die hebben we vandaag echter niet nodig, want we duiken enkele gravelwegen op. Rijmodus en ABS van Street naar Offroad en spelen maar! Om beide settings van Street naar Offroad te zetten en vice versa, moet je op twee verschillende plaatsen in het menu zijn. Bij steeds wisselende ondergronden is dit wat minder praktisch. Bij de 1290 kun je voorkeurs-settings programmeren, zodat je met één druk op de knop kunt wisselen. Het TFT-display geeft het menu en alle belangrijke informatie daarbij goed weer. Zelf ben ik een offroad-newbie, maar de 890 geeft gelijk vertrouwen op het gravel. De systemen grijpen subtiel in wanneer nodig en laten een beetje wielspin toe waar het kan. Wel is het bochten-ABS pas vanaf 6 km/uur actief, dit is iets om rekening mee te houden tijdens kleine manoeuvres. Als makke schapen (of eigenlijk, een stel jonge honden) rijden we zo achter onze voorrijder aan een grasdijk op. Dan verder over het asfalt op de dijken langs de Maas, waarbij de bochten heerlijk strak aangesneden kunnen worden. Beide KTM’s rijden erg goed, maar zijn totaal verschillend. Rijd je geen snelwegkilometers, dan zou ik zeker voor de 390 Adventure gaan. Daar krijg je een grote glimlach van op je gezicht!”