Jurgen van den Goorbergh –
Het MotoGP seizoen is weer losgebarsten! En hoe! Zeer close racing in alle klassen, zowel in Qatar als Austin. Als dat zo blijft, wordt het smullen dit jaar!
Maar hoe spannend zou het zijn geweest als Marc Marquez in de eerste bocht op Qatar niet was doorgeschoten? Dan had hij waarschijnlijk iedereen het snot voor de ogen gereden. Wat een inhaalacties liet deze geweldenaar zien. Het sterkste punt van Marc kwam overduidelijk naar boven: als je een inhaalactie inzet, dan is er geen weg meer terug. Dit is maar voor weinig rijders weggelegd, alleen Valentino Rossi en Jorge Lorenzo zou ik nog kunnen noemen. Die inhaalmanoeuvres kostten Marquez uiteraard wat tijd, maar vooral de bandenslijtage werd hierdoor dusdanig hoog dat er bij Marc tegen het einde van de race geen extra versnelling meer in zat. De 350 km/uur die hij ook nog even aantikte op het rechte stuk mocht er zeker ook zijn! Zeker één van zijn beste races ooit!
Dat gold uiteraard ook voor ‘veteraan’ Rossi die nog maar eens liet zien dat er met hem niet te spotten valt. Een tactisch zeer goed opgebouwde race, met als beloning 25 punten. Een verdiende ‘numero uno’. Lorenzo had een probleem met zijn helm – dat zou simpel gezegd niet mogen gebeuren. Dani Pedrosa had opgepompte onderarmen en dat blijft een erg vervelende kwaal waar veel coureurs door worden geplaagd. Pedrosa is er inmiddels aan geopereerd en hopelijk zien we hem snel weer terug.
Andrea Dovizioso en Andrea Iannone reden een topuitslag; twee en drie, op de totaal vernieuwde Ducati. Het blijft raar dat ze nog steeds in de open klasse mogen uit komen (ze hebben nu meer brandstof en zachtere banden voor de kwalificatie). Beetje oneerlijke strijd en competitievervalsing. Neemt niet weg dat Ducati het juiste weg weer heeft gevonden.
De Moto2 gaf een wat vertekend beeld: alle titelkanshebbers gingen met nul punten naar huis. De domste fout was wel van Sam Lowes. Dat je wijd gaat in een bocht is één ding, maar dan op een zeer zanderig en vuil gedeelte je motor nóg platter proberen te leggen, is geen goed idee…. Johann Zarco had pech met een afgebroken schakelpedaal. Pech, maar ook zoiets mag eigenlijk niet gebeuren. Tito Rabat maakte een onschuldige schuiver, part of the game. Om in de Moto3 punten te pakken, moet je tegenwoordig in de kopgroep zitten, want er werd met maar liefst 18 man gestreden om het podium, waarbij Enea Bastianini een geweldige inhaalrace reed. Komende van de 21e startplek kwam hij uiteindelijk twee meter te kort voor de overwinning. Ook nieuwkomer Fabio Quartararo, 15 jaar slechts, bewees dat hij uit het juiste racehout is gesneden. Zien we hier al weer een nieuwe Marquez?
Dan race twee: Austin, Texas. De Moto3-race was een prooi voor polesitter Danny Kent – hij kende een subliem weekeinde! Dat was niet het geval voor Livio Loi, die, net als in Qatar, onderuit ging. Quartararo pakte zeer verdienstelijk de tweede plaats en onderstreept daarmee zijn megatalent. In de Moto2 bleef Sam Lowes er nu wel op zitten en pakte de volle 25 punten. Verrassend is wel dat Lowes met een Speed-Up-chassis rijdt, terwijl veel van zijn concurrenten juist met een Kalex-frame rijden.
Er was wel een behoorlijke touché in de strijd om de tweede plaats tussen Zarco en Xavier Simeon, waarbij de Belg hard ten val kwam. Mijns inziens een raceongeval, maar wel één op het randje van de toelaatbaarheid. Rabat kent een moeizame seizoenstart met opnieuw een minder resultaat: vierde. Dat de winst in de MotoGP-race naar Marquez zou gaan, stond bij de start al bijna vast. Vooral de wijze waarop hij de pole pakte, was haast buitenaards: met nog drie minuten te gaan motor 1 moeten parkeren, snel naar de tweede machine rennen en daar dan nog één ronde mee weten te rijden – de snelste ronde van de dag. Ongekende klasse! Die klasse was ook in de race te zien. Hij liep niet heel ver uit, mede ook door problemen met de voorband (net als Rossi), maar hij reed toch weg bij de rest. Marquez weet een motor met een licht glijdende achterkant de bocht in te sturen. Zeg maar met ‘overstuur’, waardoor als het ware een korte bochtencurve wordt gecreëerd en hij dus weer eerder op het gas kan. De precisie waarmee hij dit doet, maakt hem zo snel. Uiteraard proberen zijn concurrenten deze stijl te kopiëren, echter minder succesvol. De Yamaha laat deze rijstijl ook minder toe en rijdt dus een meer vloeiende bocht en kan ook moeilijker van die lijn afwijken. De nieuwe Ducati zit er wat meer tussenin en is een stuk rijdersvriendelijker geworden. Dovizioso werd knap tweede en Rossi derde. Opvallend was dat de beide Ducati’s in de uitloopronde stil kwamen te staan (benzine?), terwijl ze toch echt twee liter brandstof meer aan boord hebben. Dat wordt nog wat als ze die binnenkort moeten inleveren!
