Jeroen Meijer – Honda 250 racer replica

« Terug naar Mijn Trots
Knutselen aan tweewielers doet Jeroen Meijer (34) al vanaf de kinderschoenen. Wat ooit begon met een stepje met Puch-blok heeft 24 jaar later geleid tot deze likkebaardend mooie Honda 250 Classic Racer. Het enige probleem, hij is zo goed gelukt en er zitten zoveel bloed, zweet en tranen in, dat hij wat terughoudend is om er ook daadwerkelijk mee te gaan racen. “Die drempel moet ik echt nog even over!”

“Op mijn tiende heb ik samen met m’n opa bij hem in de schuur een step met een Puch-blokje gebouwd. Dat bouwen zat er dus al wel vroeg in, en ik heb het ook nooit meer losgelasten daarna. Na het halen van m’n rijbewijs op mijn 21e ben ik supermotard gaan rijden. Op zo’n Husaberg 650 eencilinder, wel gewoon voor op de straat trouwens. Dat heb ik een paar jaar gedaan en op een bepaald moment besloot ik om samen met een maat mee te doen aan een drie-uurs race in Aalsmeer. Speciaal daarvoor heb ik toen een Harley Sportster 883 omgebouwd tot racer, onder meer een andere tank met voorin de olie en achterin de benzine. En natuurlijk de uitlaten omhoog. Het stuurde voor geen meter, het remde voor geen meter, maar we hebben er wel heel veel schik gehad. Zoveel dat ik daarna classic demo races ben gaan rijden, met 50cc eigenbouw racertje. Nog voordat ik ooit met dat hele classic racen ben begonnen, sprak ik iemand met een Honda 250 classic racer. Hij had dat ding uit Italië gehaald en ik dacht meteen ‘wow, wat een gaaf ding’. Alleen kosten ze echt een klap geld, ze gaan over de bank voor bedragen tussen de vijftien- en twintigduizend euro. Daar ga je toch niet mee racen? Die machine is altijd blijven hangen, uiteraard met de gedacht, ooit ga ik zelf zo’n ding bouwen. Alleen kon ik nergens een geschikt motorblok vinden. Tijdens een classic dag ter ere van 90 jaar TT Circuit stond er ook zo’n racer, waarbij ik tegen m’n racemaatje zei: ‘Mooi hè’. Zegt hij: ‘Joh, ik ben bezig met van die motorblokkies te kopen uit Japan’. Toen heb ik gezegd, ik bouw voor jou een frame, maar dan krijg ik een blok van je. Zo is op dat veldje in Assen met een bakje koffie het hele idee ontstaan. En vervolgens is het bouwen, bouwen bouwen.
Eerst begonnen met informatie en spullen zoeken. Daarbij kwam ik onder meer terecht bij Bert Vonderman, die had ook een 250 racer, die net helemaal uit elkaar lag. Heb ik hem gevraagd of ik het frame mocht lenen, en dat vond ‘ie goed. Daar heb ik een 3D tekening van laten maken, maar dan wel op de manier zoals ik het wilde. Het frame van Bert is voor zo’n tachtig procent gekloond schat ik. Vervolgens chroommolybdeen buizen CNC laten buigen en het frame afbouwen. Toen het blok erin, daar heb ik maar een paar kleine dingetjes aan veranderd, en de boel rollend maken. De swingarm heb ik zelf gemaakt en ook die is gebaseerd op de achterbrug van Bert. Daar heb ik de grove lijnen en maten van genomen, maar er wel m’n eigen draai aan gegeven, omdat ik de standaardbrug niet zo mooi vond. Naven en velgen had ik ook al gevonden, alleen is deze velg eigenlijk te hoekig, origineel waren ze wat ronder. Daar hoop ik ooit nog andere voor te vinden. Toen hij op de wielen stond, ben ik met de tank aan de slag gegaan. Ik ben zelf niet al te groot, dus voordat ik de juist vorm en lengte te pakken had, was ik wel even bezig. En daarna ben ik met de gewichtsverdeling aan de slag gegaan. Het blok hing nog in stripjes, met twee weegschalen heb ik toen naar de ideale gewichtsverdeling gezocht. Uiteindelijk heb ik met rijder voor tien procent meer gewicht op het voorwiel gekozen, en daar heb ik de voorvork, van een CB500, ook op laten afstellen. De kuip zat er toen nog niet op, want ik heb eerst heel lang zonder gereden. Testrijden zeg maar, kijken hoe het frame reageert, hoe ‘ie stuurt, wat ‘ie doet boven de 200. Je hebt het toch allemaal zelf gemaakt hè. Maar gelukkig voelde alles goed aan. En dan de kuip, die heeft een vriend van me van een Italiaanse beurs meegenomen. Deze was eigenlijk bedoeld als richtlijn voor het bouwen van een houten geraamte, waar ik dan zelf een aluminium kuip omheen kon kloppen. Maar deze kuip paste zo feilloos, dat ik ‘m zo maar heb gebruikt. Ik heb er alleen een dubbele bevestiging op gemaakt, dat het allemaal net even wat steviger zit. Al met al was het echt een hele klus, ook omdat ik al-les zelf heb gedaan, ook het poedercoaten en het spuitwerk. Het zitje zelfs, daarvoor heb ik twee jaar geleden voor mijn verjaardag nog een naaimachine cadeau gekregen. Ik wilde dat gewoon zelf naaien. Al met al heb ik er wel twee jaar echt serieus aan gebouwd. Er zit zoveel tijd en geld in, dat ik terughoudend ben om er daadwerkelijk mee te gaan rijden. Dat is wel een drempel waar ik echt nog even overheen moet. Ooit ga ik er wel het circuit mee op, maar eerst gaat ‘ie vanavond gewoon de aanbouw in. In de woonkamer mag niet, anders had ‘ie daar wel gestaan!”