Interview Ewan McGregor

Mede dankzij een succesvolle filmcarrière heeft acteur Ewan McGregor zijn leven flink kunnen met motorfietsen. Hij maakte meer dan vijftig films, waaronder Trainspotting, Star Wars, Angel and Demons en Moulin Rouge, maar motorrijders kennen hem natuurlijk vooral van de spraakmakende reizen The Long Way Down en The Long Way Round, die hij samen met vriend en collega-acteur Charly Boorman maakte. MotoPlus spreekt exclusief met deze avonturier, toegewijd familieman en filantroop, die het liefst zijn handen vuil maakt in zijn garage.

“Ik heb een aantal prachtige, echte prachtige oude motorfietsen staan”, vertelt Ewan McGregor met een ontwapenende liefde en affectie die je eerder bij een kind zou verwachten. De geschiedenis van sommige van zijn motoren gaan terug tot de jaren twintig van de vorige eeuw en zijn huidige collectie omvat liefst vijftien exemplaren. “Ik zou perfect gelukkig kunnen zijn door de hele dag naar motorfietsen te kijken”, geeft McGregor toe. “Mijn technische kennis is vrij basic, maar ik doe niets liever dan met motoren bezig zijn en er mee te rijden natuurlijk. Het is haast een vorm van meditatie voor me.” Tien jaar geleden zat McGregor op een luide zondagmiddag over een kaart van de wereld gebogen en rees bij de acteur de vraag of het mogelijk zou zijn om met de motor een rondje rond de wereld te rijden, met een klein sprongetje over water tussen het oosten van Rusland en Alaska. Hij belde zijn vriend en collega-acteur Charley Boorman, ook een fervent motorliefhebber. Het duo smeedde vervolgens een plan om in drieënhalve maand tijd naar het oosten te rijden, via een route die ze van Londen naar New York zou voeren. Ze joegen hun schaduw achterna op een stel BMW R1150GS-en en doorkruisten landen als Rusland, Kazachstan, Mongolië, Alaska en Canada. McGregor en Boorman doopten hun trip ‘The Long Way Round’ en maakten er een zevendelige documentaire over.
“We hadden zeer krap tijdspad om ons op de reis voor te bereiden”, herinnert McGregor zich. “Een trip van deze omvang vergt enorm veel planning, daar kun je zo een jaar of twee voor uittrekken. De totale route was 20.000 kilometer lang.” Het acteursduo kreeg een snelcursus motoronderhoud, volgde een offroad-training, deed een EHBO-cursus en werd tot in de puntjes voorbereid op alle ongemakken die je in verre landen tegen kunt komen bij grens- en controleposten. McGregor liet zelfs zijn ogen laseren om onderweg niet afhankelijk te zijn van een bril of contactlenzen.
Eenmaal onderweg zette het tweetal, vergezeld door cameraman en motorrijder Claudio von Planta, er goed de sokken in en reden ze twee weken achtereen van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. “We bleven nooit ergens langer dan twee of drie dagen. We hadden muziek mee waar we naar konden luisteren, maar dat deden we eigenlijk alleen maar tijdens de eerste dagen van de reis. Het was veel prettiger om eens helemaal alleen te zijn met je gedachten. Maar toen we de normale wegen eenmaal achter ons hadden gelaten en offroad gingen, waren we alleen nog maar bezig om onze motoren op twee wielen overeind te houden.” Uitputting, verwondingen en ongelukken bleken een bikkelharde graadmeter voor hun persoonlijke kracht en mentaliteit. Onvoorspelbare weersomstandigheden en instabiele politieke omstandigheden stelden hun geduld onverbiddelijk op de proef. In Oekraïne werden ze begeleid door mannen met enorme geweren, in Kazachstan bleek de politie niet de grootste vriend en in Mongolië kregen ze van nomaden stierenballen opgediend tijdens het diner. “De mensen in Mongolië waren echt ongelooflijk. We konden er uren achtereen rijden zonder iemand tegen te komen. Op een gegeven moment hield een van onze motoren er mee op. We trokken ons gereedschap tevoorschijn en opeens doken er drie ruiters op of een groepje mannen in een jeep. Ze hielpen ons de motor te repareren en gaven ons eten en wat we verder nodig hadden.” De trip werd uiteraard volledig gefilmd, maar McGregor en Boorman documenteerden de reis ook zelf door middel van foto’s en het bijhouden van dagboeken. Ondanks alle obstakels onderweg brachten ze de expeditie tot een goed einde, wat hun leven voorgoed veranderde. “Dat heeft het inderdaad. Al die mensen uit verschillende culturen en met verschillende leefgewoonten hebben me aan het denken gezet. Mensen in cafeetjes in kleine steden en op het platteland, mensen die hun kinderen opvoeden. De vele ontmoetingen met die mensen hebben me heel optimistisch over de toekomst gemaakt.”

Na zo’n indrukwekkend avontuur zou je misschien denken dat het tweetal zoiets had van ‘dit nooit meer’, maar niets bleek minder waar. Drie jaar later filmden ze ‘The Long Way Down’, een documentaire waarin ze op BMW R1200GS-en vanuit het Schotse John O’Groats door achttien landen naar Kaapstad in Zuid-Afrika reden. Een van de dingen die McGregor van die trip het meest is bijgebleven, is een ontmoeting in een klein dorpje in Ethiopië. “We stopten er en een paar mensen nodigden ons uit in hun kleine hut. De vrouw had een gemberwortel en maakte gemberthee voor ons. Deze extreem gastvrije mensen gaven ons zelfs nog brood voor ze ons weer op weg hielpen. Die ontmoeting zal ik niet snel vergeten. Die vriendelijkheid werkte enorm inspirerend en alhoewel dat in onze natuur hoort te zitten, is het in onze grote steden al lang niet meer vanzelfsprekend dat we zo met elkaar omgaan.”|
McGregor woont met zijn Franse vrouw Eve in Los Angeles en het stel is al meer dan twintig jaar getrouwd. “Ons huwelijk is ook een prachtige reis en ik mag me gelukkig prijzen met het feit dat we elkaar hebben ontmoet. Ik zie dat trouwens niet als een prestatie of iets dergelijks, omdat het impliceert dat we er beide heel veel moeite voor hebben moeten doen. Dat is niet zo. Ik ben nog steeds smoorverliefd op mijn vrouw, we hebben het prima samen en daarnaast vind ik het geweldig om vader te zijn.” Samen hebben ze vier dochters; Clara (18) die net met een studie is gestart aan de universiteit van New York, de dertienjarige Esther en de beide geadopteerde dochters Jamiyan (12) en Anouk (3). De acteur is een toegewijd vader. “Je moet je verantwoordelijkheid als vader uiterst serieus nemen. Je moet echt tijd vrij maken om je kinderen goed te leren kennen, een vertrouwensband met ze opbouwen, zonder daarbij uitsluitend een vaderfiguur te zijn. Ik heb mijn dochters altijd het gevoel meegegeven dat ze allemaal heel speciaal zijn voor me en dat ik altijd tijd voor ze vrij zal maken.”
Los van zijn vaderlijke plicht is de goedlachse Schot als acteur een echte kameleon, die moeiteloos lijkt te switchen tussen rollen in blockbusters en in kleinere producties. Zijn nieuwste film, Mortdecai (vanaf volgende maand in de bioscoop), is een actiekomedie waarin hij samen met Johnny Depp en Gwyneth Paltrow speelt. Een nieuw genre voor McGregor. “Ik word nooit gecast voor een rol als een typische ‘Hollywood-hoofdrolspeler’ of als de gast die aan het eind van iedere scene een zogenaamd gevatte opmerking maakt. Zo’n type man ben ik niet. Ik ben blij dat ik nooit de macho heb moeten spelen die dat soort onzin moest uitkramen. Ik speel liever verschillende karakters en persoonlijkheden en kies mijn rollen dan ook op instinct en zeker niet carrièregericht.”