Interview Evert ten Napel
Even midweeks op en neer naar Londen voor een Champions League wedstrijd van Arsenal en in het weekend naar Groningen voor de derby van het noorden. Officieel is Evert ten Napel sinds maart ‘pensionado’, maar achter de geraniums zitten is niet bepaald besteed aan de Studio Sport commentator. En tussen de bedrijven door zet de inmiddels 65-jarige Ten Napel jaarlijks ook nog even een slordige 10.000 tot 15.000 motorkilometers op de klok. ‘Het motorgevoel kende ik natuurlijk wel’’, begint Evert ten Napel, gevraagd naar het moment waarop het motorvirus hem in zijn greep begon te krijgen. ‘’Van de Tour de France en het schaatsen, dat ik achterop zat. In de glorietijd van de Tour met Theo Koomen en Heinze Bakker zat ik in de NOS Radio Tour de France équipe en als Theo bij slecht weer geen zin had om op de motor te zitten, keek hij mij eens aan en zei: ‘Zou jij niet eens op de motor willen jongen?’. Ik zeg: ‘Theo, ik trek het regenpak wel aan en ga wel achter Raymond zitten.’ Die Raymond was een fantastische Belgische motard. Grote vent, rechtop op een dikke BMW K75. Dat ding reed! Je zat als een vorst achterop, temidden van het echte spel. Je zag echt alles. Het mooiste dat er was! Maar zelf rijden? Moest ik weer een rijbewijs gaan halen. Daar had ik helemaal geen zin in en geen tijd voor. Het bekende verhaal eigenlijk.’’Maar in al die jaren van spannende klimpartijen en zinderende afdalingen op de Alpencols tijdens de Tour en over het ijs tijdens de Elfstedentocht en andere schaatsmarathons bleef achter de rug van de motard dat virus altijd latent aanwezig bij Ten Napel. Tot hij zich een dikke tien jaar terug door een vriend liet overhalen om eens een les te nemen bij zijn buurman. ‘’Dat was in Dordrecht, niet om de hoek bij Ermelo’’, lacht Ten Napel. ‘’Ik ging er samen met Ron, een bevriende KLM-vlieger, naar toe en die rijinstructeur had al snel door dat we er wel aanleg voor hadden, dus maakten we uiteindelijk een prachtige toer door de Biesbosch en legden aan bij een restaurantje. Grote sorbet, koffie, dat was genieten geblazen. Terug in de auto naar Ermelo keken Ron en ik elkaar aan en we wisten het zeker: ‘Wij gaan direct ons rijbewijs halen! In Dordrecht, bij Arie!’. Na een les of vijf konden we examen doen en het leuke was dat de bijzondere verrichtingen altijd op het parkeerterrein werden gedaan van FC Dordrecht, de voetbalclub. Maar er was een incident geweest met een andere rijschool en daarbij was Frans Derks, de oud-scheidsrechter en voorzitter van Dordrecht, bijna voor zijn flikker gereden. Dus die moest geen motorrijders meer op die parkeerplaats hebben. Op de ochtend van ons examen bel ik hem op en zeg: ‘Frans, wat is dat voor gesodemieter dat wij geen bijzondere verrichtingen bij jullie mogen doen?’. Hij zegt: ‘Hoezo, wat dan?’. ‘Nou, vanmiddag moeten we examen doen en we willen de bijzondere verrichtingen op dat parkeerterrein doen, want dat heeft ruimte.’ ‘Nou, voor jullie maak ik dan een uitzondering’, zegt ‘ie. En daar staan we dan met een grijnzende Derks en een totaal verbouwereerde examinator. Die kende ons natuurlijk niet. Maar goed, aan het eind van de dag waren we een rijbewijs rijker’’, grijnst Ten Napel. Maar dan moet er natuurlijk nog een passende motor bij de extra stempel in het rijbewijs worden gezocht. Hele strooptochten langs het Nederlandse dealernetwerk leverde dat op. ‘’We wisten niet wat we wilden. Je lest op een Shadow’tje, maar daar wil je niet op rijden. We hadden een heel schema gemaakt op de computer en wisten precies wat waar stond, welke kleur de machine had en wat ‘ie moest kosten. Ik wist wel dat ik geen buikschuiver moest hebben. Gewoon een niet te zware motor, rechtop zitpositie en lekker makkelijk rijdbaar.’’ Ten Napel kwam eerst in het zadel van een Suzuki SV650S terecht. ‘’Een kek motortje, maar toch niet helemaal wat ik zocht.’’ Daarna kwamen er een Yamaha FZS600 Fazer en een TDM voorbij, waarna de eerste BMW het pas van de commentator kruiste. ‘’Een R1110RT ex-politiemotor was dat’’, verduidelijkt Ten Napel. ‘’Het was een witte met de valbeugels en alles er nog op. Ik reed er op en dacht ja, dit is hem helemaal. Prijsje was mooi, ik dat ding gekocht. Maar toen moest het nog een beetje een nette motor worden, want dit leek nergens op. Via de motorjongens van de NOS kwam ik toen bij Ton Huismans in Nieuw-Vennep terecht. Hij heeft die RT weer netjes gemaakt en toen ‘ie gespoten was, was het net een nieuw ding, maar dan wel met een ton op de teller!’’ Na een jaar op de 1100RT gooide Ten Napel eens een hengeltje uit op Marktplaats. Met succes, want de RT bracht meer op dan hij had gekost. De logische vervolgstap was een R1150RT. Een prima relatie, maar langer dan twee jaar duurde de liefde niet. Een R1200GS verstoorde het samenzijn. ‘’Ja, en dat terwijl ik nog bij mijn eerste vrouw ben!’’, lacht Ten Napel. ‘’Maar zonder gekheid, je blijft toch een beetje zoeken. Die RT vond ik fantastisch hoor, maar de GS kwam precies op het goede moment. Ik moet eerlijk zeggen dat hij een beetje aan de hoge kant is voor me, maar hij rijdt zo geweldig. Zeker als ik samen met mijn vrouw op pad ben. Ze gaat meestal alleen mee als het mooi weer is, ze is een mooi-weer-mens. En op vakanties uiteraard. We maken al een paar jaar verre trips met een groep. Zuid-Afrika, Canada en vorig jaar zijn we vanuit San Francisco naar Seattle gereden. Heb ik een GoldWing gehuurd, super! Het enige dat ontbreekt is een frituurpan.’’ Vakantietrips door Frankrijk gaan logischerwijs ook vaak over trajecten die Ten Napel nog kent uit zijn tijd als Tour-verslaggever. ‘’De Puy de Dôme, de Ballon d’Alsace, daar zijn we helemaal binnendoor naar toe gereden. Dan kom je echt op plekjes, zo mooi. Maar dat hebben we hier ook in Nederland hoor. Overijssel, de Achterhoek, daar rijdt geen kip. Met dit soort uitstapjes maak ik zo 10.000 tot 15.000 kilometer per jaar. Zit ook een deel woon-werk bij en de maandelijkse ritjes die ik met de DC10 Sky Riders maak, een motorclub van de KLM waar ik lid van ben. Met die club doen we ieder jaar trouwens ook minimaal één VRO cursus. Eigenlijk zou iedere motorrijder aan het begin van het seizoen verplicht zo’n VRO moeten volgen.’’Ten Napel blijkt een warm pleitbezorger van het verhogen van de rijvaardigheid. ‘’Als club denken we daar ook echt over na’’, legt hij uit. ‘’Ik heb de KNMV ook wel eens benaderd en gezegd dat ze daar een meer stimulerende rol in moeten spelen, in samenwerking met verzekeringsmaatschappijen bijvoorbeeld. Geef kortingen. Dat gebeurt al een beetje, maar niet consequent. En de overheid zou iets moeten doen, in de BPM-sfeer misschien. Er zou een stimulans moeten komen dat motorrijders zo’n cursus als een vanzelfsprekendheid gaan beschouwen. Zo’n geel hesje ook. Dat vind ik belangrijk. Ik heb zelfs nog overwogen om zo’n gele helm te nemen, maar dat ging wel heel ver.’’ Toch blijft Ten Napel boven alles een man van de sport en staat ook de TT van Assen op de lijst van jaarlijkse motoruitstapjes. Maar als geboren Drent is de commentator dat ook een beetje aan zijn stand verplicht. In de jaren zeventig trok Ten Napel als verslaggever richting de Drentse hei, tegenwoordig als aandachtig toeschouwer. ‘’Op de vrijdag hoor, tijdens de laatste trainingen. De zaterdag is me te druk. Ik spreek met een paar jongens af en dan neuzen we gezellig wat rond met een bakkie koffie. Maar als jonge verslaggever van een regionale krant ging ik ook al naar de TT. En in de jaren zeventig werkte ik mee aan de TROS TT Dag op de radio. Jaap Timmer deed het verslag en met een paar andere verslaggevers deed ik dan de interviews.’’ De drang om zelf achter de commentaarmicrofoon te kruipen tijdens de Nederlandse GP heeft Ten Napel evenwel niet gehad. ‘’Dan moet je er ook in technische zin verstand van hebben en dat heb ik te weinig. Je moet bij wijze van spreken kunnen horen als er door iemand een schakelfout wordt gemaakt. Dat hoort bij de echte finesses die je moet kunnen overbrengen naar een kijker of luisteraar. Dat is heel belangrijk. Mannen als Olav Mol bij de Formule 1 en voorheen Jaap Timmer en Hans van Loozenoord in de motorsport en nu Frank Weeink, die kunnen dat. Daar luister ik met bewondering naar. Misschien zou ik me er eens in moeten verdiepen, maar daarvoor ontbreekt het me weer aan tijd.’’ Tijd, zoals altijd de beperkende factor. Zeker als de leeftijd begint te vorderen. Maar Ten Napel is er toch de man niet naar om daar al te veel concessies aan te doen. ,,Natuurlijk wil ik nog een heleboel waar eigenlijk geen tijd voor is’’, verduidelijkt hij. ,,Maar aan de andere kant ben ik nu wel in de situatie waarin ik meer tijd kan maken voor de dingen die ik echt leuk vind. Daar moet je ook niet te lang mee wachten, want anders gaat het niet meer.’’ Nieuw-Zeeland per motor staat met stip boven aan zijn verlanglijst. Maar ook het van noord naar zuid doorkruisen van Chili, samen met Pedro Salazar de perschef PSV en Chileen van geboorte, is zo’n lang gekoesterde wens van de commentator. Wat dichter bij huis worden komend voor- of najaar de Pyreneeën over dwars overgestoken. En ja, heel stiekem is er ook nog die mooie droom om via de Zijderoute naar Peking te rijden. ,,Er zijn nog zoveel mooie plekken man. Maar misschien moet ik volgend jaar wel stoppen met motorrijden. Dat zie ik dan wel weer. Wat ik altijd in mijn achterhoofd houd, is een ontmoeting die we een paar jaar terug met een groep Harley-rijders hadden in de buurt van Las Vegas. Dat waren allemaal gepensioneerde artsen. Er was er een bij, die was 85 en had net nog een nieuwe Harley gekocht. Die man had al een miljoen mijl gereden! Die gasten waren allemaal dik boven de zeventig en reden nog elk weekend. Nou, dat wil ik eigenlijk ook wel’’, lacht Ten Napel. ,,Niet alles kan, maar als je geen plannen hebt, wat is het leven dan nog waard?’’[Kasten]TECHNISCHE GEGEVENSNaam: Evert ten NapelLeeftijd: 65Bekend van: NOS Studio SportMotor: BMW R1200GSDroommotor: die heb ik inmiddelsRijbewijs sinds: tien jaarGehaald in: 1 keerKilometers per jaar: 10.000 – 15.000Beste motorervaring: de verre motorvakantiesSlechtste motorervaring: geen Grootste ergernis in het verkeer: geen ruimte geven bij file rijden [streamers]EIGENLIJK ZOU IEDERE MOTORRIJDER AAN HET BEGIN VAN HET SEIZOEN VERPLICHT EEN VRO MOETEN VOLGENIN SAN FRANCISCO HEB IK EENS EEN GOLDWING GEHUURD, SUPER! HET ENIGE DAT ONTBREEKT IS EEN FRITUURPAN[Reserve, ich denke 2 Streamers genugt fur 4 Seiten]TERUG IN DE AUTO NAAR ERMELO KEKEN RON EN IK ELKAAR AAN EN WE WISTEN HET ZEKER: ‘WIJ GAAN DIRECT ONS RIJBE
