Interview Bo Bendsneyder
Bo Bendsneyder sloot vorig jaar zijn eerste Grand Prix-seizoen in het gelauwerde Red Bull KTM Ajo-team af als veertiende. De nu 18-jarige Rotterdammer veroverde twee podiumplaatsen en mikt ook daarom al op meer in 2017. MotoPlus volgde Bendsneyder tijdens een middagtraining in Rotterdam. “Ik heb al gezien dat de anderen rekening met me houden. Dat vind ik goed zo.”
Tijd: 13.55 uur, Indoor & Outdoor Training De Bunk’r, Rotterdam
Terwijl Bo zich in het zweet werkt met Personal Trainer Jeffrey Lang, praat vader Steven over zijn zoon.
Steven: “Vorig jaar zochten we na Jerez iemand die Bo op scherp kon zetten, die er voor kon zorgen dat hij wat meer gif toonde in het begin van een race. Het zat niet goed tussen de oren. Zo kwamen we terecht bij Jeffrey. Het past allemaal in de investeringen die je doet in je carrière. Ons leven staat al een jaar of vijf in het teken van Bo. We willen later ook kunnen zeggen dat we er alles aan gedaan hebben. Zie het als een universitaire opleiding, die kost ook geld. Maar later kun je daar de vruchten van plukken. Maar we hebben echt moeten knokken voor een plek bij Aki. Dat Bo in 2015 Red Bull Rookies-kampioen werd, hielp zeker, maar eerst was het de bedoeling dat hij als derde rijder binnen zou komen. Die derde plaats verviel. Het eerste jaar was de vraag of Bo het allemaal zou trekken: die aandacht, de camera’s, het reizen en de druk. We hebben het niet zo gecommuniceerd, maar in Silverstone was het echt erop of eronder voor 2017. Ik wist dat KTM eigenlijk Romano Fenati niet kwijt wilde en ik had Nico Antonelli ook al met een ‘big smile’ uit de Ajo-trailer zien komen. Maar in Silverstone heeft Bo echt zelf zijn eigen ticket voor 2017 binnengehaald. Hij hielp Brad Binder aan de overwinning en werd zelf derde. En als ik nu kijk naar hoe hij is gegroeid ten opzichte van vorig jaar: dat is 1000 procent verschil. Vorig jaar zeiden we ‘we doen dit samen’. Ik wilde m’n jongen ook niet zo maar los laten, hè. Maar het team is goed voor hem en geeft hem ook het vertrouwen. Anderzijds, hij moet het wel zelf doen. De afgelopen periode is hij alleen naar de twee wintertesten in Jerez en Valencia geweest, in zijn eentje naar de teampresentatie in Oostenrijk en ook alleen naar Aki gevlogen om daar te gaan ijsracen. Die volwassenheid neem je ook mee de baan op. Nico Antonelli’s vader zit bij wijze van spreken in de race nog achterop bij zijn zoon. En Nico is wel binnengehaald als eerste rijder. Bo had daar wat gemengde gevoelens over, maar het is prima: hij is nu nog altijd de underdog. De testen heeft hij top doorlopen. Als voorbereiding kijkt hij beelden van de Grand Prix en dan baalt hij van zichzelf. Van het omkijken, van het wachten, van de opdrachten die hij soms kreeg. Aki snapt dat goed. Die weet ook dat Bo pas 16 was toen hij bij hem binnenliep, maar desondanks werd er wel een bepaalde mate van professionaliteit verwacht. Hij is ook wel eens op zijn nummer gezet door Aki, maar daarna is het ook over. Als Bo het nu nodig vindt, bijt hij ook wel terug. Toch ben ik wel blij dat ik er dan ben. Na zes uur ’s avonds ben ik zijn klankbord.”
Tijd: 14.25 uur
Bo neemt even rust. Voormalig rugby-speler en presentator JayJay Boske heeft zich tijdens de training bij Bo gevoegd voor een item over de coureur op Boske’s YouTube-kanaal
Bo: “Als ik thuis ben, doe ik een keer of drie zo’n training, altijd met Jeffrey. Heb ik een rustdag, dan ga ik hardlopen. Tussen de zeven en de tien kilometer, niet extreem veel. We doen hier nooit hetzelfde, maar wel altijd een circuittraining. Het draait om kracht en conditie. Nooit met gewichten, want extra spieren heb ik niet nodig. Als ik een periode niet ben geweest, ben ik na een eerste training helemaal kapot. Ik ben er geestelijk sterker van geworden. Je kunt hier niet opgeven – en in een race ook niet. Ik kan nu ook in een wedstrijd vanaf de eerste ronde knallen. Vorig jaar nam ik rust in de winter, dit keer heb ik door getraind. Zodat je altijd een basis houdt. Als je nu weer maximaal gaat trainen, ben je weer sneller op niveau.”
Tijd: 15.20 uur
Personal Trainer Jeffrey Lang ‘bokst’ af met Bo en complimenteert hem met de training.
Jeffrey: “Toen Bo vorig jaar hier kwam, zag ik een hele gedreven en gefocuste jongen. Maar hij was niet zelfverzekerd. Daarom zij we ook gaan boksen. Ik train ook met voetballers, maar Bo is één van de weinigen die niet klaagt. Ik hou niet van piepers en deze man piept niet. Hij heeft zó’n energie, hij is zo sterk…. Daar krijg ik echt kippenvel van, man! Zijn onderrug, zijn armen, zijn schouders; daar moet hij sterke spieren hebben. We hebben de training ook wat explosiever gemaakt, zodat hij krachtiger en feller werd. En als hij dat dan oppikt, dat geeft mijzelf ook veel voldoening. Hij heeft geen ‘mental coach’, maar ik hou hem scherp. Ik ben streng voor hem, maar hij verzaakt niet, hij gaat hier altijd een uur volle bak voor een ‘full body work-out’. Natuurlijk is ie dan moe, maar hij voelt wel de voldoening. Vanaf dag 1 hadden we een klik samen. Hij is de enige motorsporter die ik begeleid, we hebben verder ook weinig contact, praten weinig, na een goede wedstrijd stuur ik ‘m eens een berichtje. Maar al belt hij me ’s nachts om vier uur, ik ben er voor hem.”
Tijd: 15.45 uur
Vader en zoon vertrekken met haastige spoed door het drukker wordende Rotterdam naar Steefit Sporttherapie & Sportmassage, waar Bo gemasseerd zal worden door Stefan Krabbendam.
Tijd: 16.40 uur
Bo ligt op de massagetafel en Steven schuift aan in het Sportcafé naast De Kuip.
“Bo vertelde me net in de auto hoe hij zag dat hij anders trainde dan JayJay. Die was met die bokstraining puur op kracht bezig, Bo was aan het coördineren. Vooruitdenken. Op de een of andere manier heeft hij dat ook vaak op de motor. Hij ontspringt vaak de dans als er voor hem iemand valt. Nico (Antonelli) vertelde dat hij tijdens de wintertest vier keer was gevallen. ‘Ik ben ook vier keer gevallen’, zei Bo tegen hem. ‘In het hele seizoen.’ Maar dit jaar wordt het anders voor hem. Zijn laatste seizoen in de Moto3. Dorna wilde hem eigenlijk dit jaar al in de Moto2 hebben. Met hun ondersteuning ook, hè. Maar wij hebben toch het idee dat hij nog niet klaar is in de Moto3. En natuurlijk hopen we ook bij KTM goed te zitten, hè. In het verleden raakten ze jongens kwijt na de Moto3 omdat ze geen vervolgtraject hadden. Dit jaar doen ze MotoGP, maar ook in de Moto2 komen ze met een eigen frame. Dan denk je zelf natuurlijk meteen ook al verder dan 2017. Eerst leek het er op dat Tom Lüthi naast Brad de tweede rijder zou worden. Al wat ouder en misschien zijn opstap naar de MotoGP; allemaal in het voordeel van Bo, dacht ik al. Nu komt toch Miguel Oliveira terug. Ook nog een jonge jongen (Oliveira is 22, FW), dus… Maar eigenlijk moeten we daar nu ook niet naar kijken. En misschien wil KTM volgend jaar wel een derde machine inzetten. Bo heeft het afgelopen jaar veel achter Brad gereden, hij heeft geleerd, hij heeft zich aangepast. Dat heeft Aki ook goed gezien. Die zei tegen op de grid in Silverstone tegen hem ‘en nou vreet je die dwergen voor je op!’ Bo was na de training van de derde naar de achtste teruggezet, maar hij vertelde me dat die woorden van Aki hem zó waren bijgebleven. Er is nu écht een band met Aki.”
Tijd: 17.20 uur
Bo komt na zijn eerste uurtje sportmassage ook aan tafel zitten. Hij puft.
“Zó! ‘Als je niks voelt, is het niet goed’, zei hij. Nou, het heeft me meer pijn gedaan dan het uurtje in de sportschool… Vooral mijn rug heeft ie flink gekneed. Ik ben vrij lang en mijn rug moet soepel zijn.”
Ja, hij is gedurende zijn eerste Grand Prix-seizoen veranderd. Meer van zich is gaan afbijten, beaamt hij.
“Als je als rookie de teamgenoot van de beste bent, kun je niet zo veel doen, hè. Brad werd wereldkampioen. Nico is nu de nummer 1 in het team (Antonelli werd mede door winst in Qatar elfde in het WK; Bendsneyder reed twee keer vaker in de punten, FW) en ik vind het eigenlijk wel best. We hebben nu (voor de laatste Qatar-test, FW) tien testdagen gehad en tien keer was ik sneller. Ik denk dat het voor hem lastiger is om de nummer 1 te zijn.
We zijn twee dagen bij Aki wezen ijsracen. Voor mij was het ook om te ontspannen, maar ik heb er ook fysiek en mentaal wel wat aan gehad. Als je ziet welke jongens bij hem gereden hebben: Marc Marquez en Luis Salom, bijvoorbeeld – daar heb ik met Aki ook wel over gepraat. Dat verhaal dat Marquez in Estoril (in 2010) in de opwarmronde crashte… Hoe het team moest werken om ‘m weer op de grid te krijgen, en dat hij dan vanaf de laatste plaats die race wint…. Dat zijn mooie verhalen om ze van Aki zelf te horen. Soms pik je er ook wat van op.
Of ik vorig jaar slechte wedstrijden heb gereden? Nou! Jerez… Het hele weekend had ik al moeite en in de race ging ik ook nog een keer rechtdoor. Daarna was ik constant, maar het was een dramatische race. Misano (waar Bendsneyder zijn enige racecrash van het seizoen noteerde, FW) was ook niet goed. Maar in Silverstone…. Daar kon ik alles met de fiets en daar kon ik het ook laten zien. In het eerste jaar moest alles kloppen, dan kon ik pas presteren. Dit jaar is dat anders. Het chassis van de 2017-KTM heeft meer flex, dat is beter voor mij. Ik ben nu echt de baas op de machine en dat was vorig jaar niet zo. Ik heb ook tijdens de wintertesten al gezien dat de anderen rekening met me houden. Dat vind ik ook goed zo. Het gevoel was goed, de tijden waren snel. Ja, als ik zeg dat ik in de top 10 wil zitten, klinkt dat misschien bescheiden. Of Aki daarmee tevreden is? Tja… Hij heeft me in ieder geval hoog zitten. Maar met de kleine verschillen in de Moto3 betekent top 10 dat je ook op het podium kunt staan. Winnen? Het is zoals Michael (van der Mark) zegt: ‘elke coureur wil winnen’. Ik wil er ook wel een paar winnen. In Silverstone zat ik er vorig jaar dichtbij, dus waarom zou het niet kunnen?”
Tijd: 18.05 uur
We ronden af, schudden elkaar de hand en Bo staat op.
“Oef… Spierpijn, zeg…”
