Honda Cub met historie
Er zijn veel termen van toepassing zijn op een Honda Cub: brandstofwonder, mobiliteitswonder, productiewonder. En bovenal natuurlijk onverwoestbare kameraad. Dat laatste bewijst deze Honda Super Cub uit Thailand wel, die in een staat verkeert die elk voorstellingsvermogen ver te boven gaat!
“Nee”, luidt het keer op keer, hij wil echt niet op de foto. Daar is hij niet netjes genoeg voor gekleed. De man die zich voorstelde als Pak, draagt een gescheurde spijkerbroek tot net over de knieën, die waarschijnlijk ooit lichtblauw was. Verder bestaat het ensemble uit versleten slippers en een donker hemdje dat een mager, maar ook pezig en atletisch lichaam toont. Pak kijkt me met alerte ogen aan, die liggen in een verweerd gezicht dat wordt gekroond door haveloos grijze haardos. Ik had graag een foto van hem gemaakt op het voertuig waarop hij, een oude visser, nog altijd rond rijdt. Een Honda Super Cub 100 die nauwelijks nog als zodanig herkenbaar is. We zijn op Phuket in de buurt van Kata Beach en Pak accepteert mijn uitnodiging voor een cola. Terwijl hij van het ijskoude drankje geniet, loop ik om zijn Honda heen, waaraan een zijspan van profielbuizen en betonijzer is gelast. De constructie is behoorlijk avontuurlijk, zelfs voor Thaise begrippen. Pak legt uit dat het voertuig al dertig jaar in de familie is. Aanvankelijk werd ‘ie gebruikt om de kinderen naar school te brengen, boodschappen te doen en koopwaar te vervoeren. Met andere woorden, het is altijd het werkpaard van de familie geweest..
Samen met zijn broer monteerde hij zestien jaar geleden het zijspan eraan. Enerzijds omdat het gezin groter werd en ze vaak zes tot acht mensen moesten vervoeren, anderzijds omdat hij er altijd spullen mee naar zijn boot vervoerde. Op de terugweg nam hij vervolgens de vangst mee naar de markt in kuipen, die precies in het zijspan pasten. Wat klinkt als een op zichzelf staand verhaal, is in werkelijkheid gewoon de dagelijkse praktijk voor miljoenen Aziaten. Hoewel velen wel iets meer moeite steken in constructie en uitvoering. Terwijl Pak me in gebroken Engels zijn levensverhaal vertelt, bekijk ik de Super Cub van dichtbij. Afgezien van het voorspatbord zijn zo’n beetje alle kunststof delen inmiddels gedesintegreerd. Dat resulteert in een open blik op alle onderdelen, die unaniem stevig zijn aangetast. Niet verwonderlijk gezien de nabijheid van de oceaan en de felle, zoute wind.
Wat verrassender is, is wat de kleine machine nog wel allemaal in huis heeft. De originele kabelboom bijvoorbeeld. Opvallend ook omdat verschillende verbruikers als koplamp, achterlicht, richtingaanwijzers of de dashboardverlichting gewoon zijn verwijderd of eraf gevallen. Minder verrassend is het feit dat de carburateur het helemaal zonder luchtfilter doet, ook al doet de kleine machine vaak dienst op of nabij het strand. De hele uitlaat wordt enkel op zijn plaats gehouden door de bouten van het uitlaatspruitstuk en een stuk draad. Pak, die me observeert terwijl ik rond zijn tweewieler struin, voelt klaarblijkelijk wat ik denk: “Ik weet dat ‘ie niet meer de mooiste is, maar hij functioneert nog altijd prima. De tank zit goed vast, het zadel is comfortabel, de banden hebben nog profiel en de motor loopt altijd bij de eerste of tweede trap.” Als bewijs trapt hij de viertakt in één keer aan, het ding klinkt inderdaad helemaal zo slecht nog niet.
Op dit moment zou ik graag willen weten hoe trots oprichter Soichiro Honda vandaag de dag zou zijn als hij dit tafereel zou mogen aanschouwen. Het Honda-imperium is grotendeels gebouwd op het succes van de Cub, die voor het eerst werd geproduceerd in 1958. Cub staat voor Cheap Urban Bike en tot op de dag van vandaag hebben meer dan 120 miljoen Cubs de productielijnen verlaten. De kleine eenpitter vond zijn weg in meer dan 160 landen over de hele wereld. Daarmee is de Cub veruit het best verkochte voertuig ter wereld. Bovendien was de kleine viertaktmotor, verkrijgbaar van 50 tot 125 cc, de inspiratie voor talloze replica’s uit China. Het meest opvallende kenmerk: de vierversnellingsbak met semi-automatische transmissie. Schakelen gebeurt via een hak-teen schakelpedaal zonder bediening van de koppeling.
Verhalen en legende over de onverwoestbaarheid en lange levensduur van de kleine eenpitter zijn er in overvloed. Charley Boorman testte dit nog voor Discovery Channel in 2006 op volgende wijze: hij tapte de olie af en verving deze door frituurolie, mishandelde de motor genadeloos en probeerde op deze manier de eencilinder naar de eeuwige jachtvelden te krijgen. Vergeefs. Uiteindelijk gooide hij de machine van een hoog gebouw, maar ook toen startte het blokje meteen weer.
Tot op de dag van vandaag vertrouwt de lage en middenklasse in de meeste opkomende landen op de Honda Cub als dagelijks vervoermiddel. Niet alleen omdat hij zo goed als onverwoestbaar is, maar ook omdat hij goedkoop is in onderhoud en het brandstofverbruik rond de 1 op 77 ligt. En natuurlijk omdat de reclameslogan van weleer nog altijd springlevend is: ‘You meet the nicest people on a Honda Cub!’
