Groepsreis door de Pyrenee

Vraag honderd verschillende motorrijders waarom ze motorrijden en minstens negentig keer zal het antwoord gaan over het ultieme gevoel van vrijheid. Lekker alleen op de motor en één zijn met de omgeving waar je doorheen rijdt, wie kent dat fantastische gevoel niet.Toch sluiten heel veel motorrijders zich wel aan bij een club of ze boeken een georganiseerde motorreis om hun motorvakantie samen met anderen te beleven. Om eens te kijken wat dat ‘groepsgevoel’ nu precies inhoudt, reden we met een groepsreis van THAT door de Pyreneeën.Welness is in. Even een dagje voor jezelf, lekker in de watten gelegd worden, niet na hoeven denken en de boel de boel laten, heerlijk!Zo’n welness-gevoel bekruipt me ook als ik met THAT op stap ga voor hun georganiseerde motorvakantie in de Catalaanse Pyreneeén. Het neemt niet weg dat deze reis in hun reisbrochure wordt aangeduid met een ‘zwaar toerprofiel’ en het bijschrift “Dit is een veeleisende motorreis, waarbij we een goede voertuigbeheersing verwachten in de vele eindeloze bochtencombinaties. Er wordt minder tijd vrij gemaakt voor sightseeing of bezichtiging van historische plaatsen; het sturen en genieten van het motorrijden staan centraal.” Kijk, dat is in elk geval duidelijk. Net als de dagetappes van 245 tot wel 389 kilometer over kleine wegen met ‘neverending bochtencombinaties’ door een authentiek landschap! De ervaring leert dat je in de bergen, op de smalle en bochtige wegen blij mag zijn als je 50 km/uur gemiddeld weet te halen, wat dus betekent dat je toch elke dag tussen de vijf en acht uur op de motor zit en met een paar koffiestops, ‘peukenpauzes’ en lunch zijn het dus pittige dagetappes.Roger Thewissen van THAT: “We bieden bijna veertig verschillende reizen aan door heel Europa, van een paar dagen door de Eifel tot elf dagen door Noorwegen of acht dagen door Midden-Italië of de Pyreneeën. Van heel makkelijke trips, tot zware zoals deze hier in Noord-Spanje. Voor elke reis is een eigen publiek. De reizen zijn ook allemaal individueel te maken, wij zorgen voor de hotels en de routes en iemand kan de reis boeken als hem of haar dat het beste uitkomt. Daarnaast zijn er 17 van deze reizen ook als groepsreis te boeken in een vastgestelde periode met reisbegeleiding in de vorm van tourguides, die de route en de streek op hun duimpje kennen en die fungeren als voorrijder en vraagbaak als er iets aan de hand is. We merken dat mensen best bereid zijn iets extra te betalen voor een goede reisbegeleiding ter plekke en het relaxed achter tourguides aan kunnen rijden, zonder zelf op de route te hoeven te letten of te hoeven zoeken naar een leuke pauzeplaats. Juist hij deze groepsreizen zien we ook veel vaste gasten terug. En dan helemaal bij de wat extremere reizen, zoals bijvoorbeeld deze Catalunya-Pyreneeën-toer. Dit is één van de langere en ook duurdere reizen in ons programma (vanaf 670 euro voor de individuele trip of vanaf 825 euro als groepsreis) en het merendeel van deze reisdeelnemers zijn ook vaker met THAT op reis geweest. Sommigen zien we zelfs meerdere keren per jaar terug. Vaak merken we dat er tijdens dit soort reizen alweer onderling afspraken worden gemaakt waar men volgend jaar samen naar toe wil.”Terug naar het welness-gevoel, want ondanks de lengte van de dagetappes – het motorrijden moet je nog steeds zelf doen – wordt je wel in de watten gelegd bij zo’n geheel verzorgde reis met tourguides. Dat begint al ruim een maand voor de daadwerkelijke reis, wanneer je een dikke enveloppe thuis ontvangt met alle roadbooks van de dagetappes plus de heen- en terugreis (de routes voor je GPS krijg je netjes gemaild), een gedetailleerde landkaart en een leuke informatieve reisgids met alle toeristische wetenswaardigheden van het gebied waar je naar toe gaat. Op die manier kan de voorpret en de voorbereiding beginnen en kun je jezelf vast inlezen.De Pyreneeën liggen niet om de hoek en ‘omdat het niet teveel op werken moet gaan lijken’ vertrek ik op zaterdag in de namiddag om na een tussenstop in een hotelletje langs de Noord-Franse snelweg op zondag de rest van de 1.450 kilometer lange heenreis te maken. De zwarte Triumph Tiger met Nederlandse kentekenplaat op de stoep van Hotel Andria in La Seu D’Urgell verraadt waar ik moet zijn: het leuke hotel ligt pal in het centrum aan een mooi bomenrijk plein, waar vele Spaanse gezinnen hun zondagmiddag doorbrengen. La Seu D’Urgell ligt niet ver van de Spaans-Franse grens, net onder het ministaatje Andorra en is vooral bekend in de wereld van het wildwatervaren: tijdens de Olympische spelen van Barcelona werd deze tak van de kanosport hier gehouden en die Olympische wildwaterbaan is nog steeds een grote trekpleister waar belangrijke kampioenschappen worden gehouden. Dat is ook de reden dat je op het centrale plein veel buitenlanders tegen kunt komen.Langzamerhand druppelen alle THAT-toerders binnen in het hotel en het terras op de eerste verdieping wordt inderdaad steeds meer een plek waar oude bekenden elkaar terugzien en onder het genot van een lekkere ’cerveza’ bijpraten. Het avondeten wordt steevast om een uur of acht opgediend en elke avond neemt tijdens het diner steevast één van de tourguides – Martin van Beurden en Raymond Clignet – het woord om iedereen even bij te praten en de rit van de volgende dag even te bespreken. Omdat het weer juist in onze toerweek wat minder bestendig is, laten de tourguides de vaste indeling van de zes geplande toerdagen voor wat hij is en bepaald de weersvoorspelling van dag tot dag welke kant we de volgende dag oprijden. Vanuit La Seu D’Urgell zijn er namelijk zes verschillende toerroutes samengesteld, maar omdat het op sommige dagen het juist regent aan de zuidkant van de bergen en op andere dagen het juist richting Frankrijk erg nat is, laten we de indeling van de toerweek daarvan afhangen en kiezen de tourguides – die de streek erg goed kennen – een dagroute in een richting waar geen regen wordt verwacht. Dat is meteen één van de grote voordelen van goede reisleiders ter plekke. En van een reis vanuit een vaste basis: doordat we de hele week in hetzelfde hotel zitten hoef je nimmer bagage mee te nemen, kun je eventueel een dagje overslaan (om lekker uit te rusten of bijvoorbeeld te gaan winkelen in Andorra) en kan er wat makkelijker gewisseld worden met de dagetappes. Als je een echte rondrit gemaakt wordt waarbij je elke avond in een ander hotel slaapt, ligt dat natuurlijk heel anders, dan zul je ongeacht het weer toch verder moeten. Zo’n vaste uitvalsbasis is enerzijds misschien wat minder avontuurlijk, maar wel heel erg comfortabel en relaxed.Zes dagen lang toeren de vijftien reisdeelnemers, verdeeld over twee groepen, door het berglandschap op de Spaans-Franse grens. De Pyreneeën zijn vergeleken met de Alpen als bergmassief veel ruiger en minder gecultiveerd. Het is er ook een stuk minder toeristisch, wat onder meer blijkt uit het aantal tankstations en restaurantjes langs de route. In de grotere plaatsen kun je prima terecht voor een hapje, drankje of wat peut, maar je rijdt ook zomaar een paar uur zonder noemenswaardige verzorging van de inwendige mens en van je machine.Waar de Pyreneeën vergeleken met de Alpen echter absoluut niet voor onder hoeven te doen is het aantal bochten per kilometer, want dat grenst bijna aan het ongelooflijke. Waar anders tref je tegenwoordig nog een verkeersbord met ‘Let op bochtige weg over 21 kilometer’? Vooral het gebied ten zuiden en zuidoosten van La Seu D’Urgell spant de kroon, met adembenemende stuurweggetjes over de Port de Canto met zijn 1725 meter hoogte, de Coll de Boixois, de Col de Jou en de wegen rond Solsona en het piepkleine Alpens, richting Ripoll. Als je ooit mee wilt maken dat je bijna zeeziek wordt van het draaien van bochten, dan is de Catalaanse kant van de Pyreneeën echt iets voor jou!Het bijkomende, grote voordeel van deze streek is bovendien dat er nauwelijks ander verkeer is. Het lijkt af en toe compleet uitgestorven, waarbij een tegenligger echt een zeldzaamheid is. Je hebt hier de weg echt voor jezelf, zeker als je de kleine gele en witte weggetjes op de Michelinkaart (kaart 574, Regional Espagne, Catalunya) opzoekt. Nu hoeven wij dat natuurlijk niet zelf te doen, want THAT heeft zijn huiswerk keurig gemaakt en de routes perfect voorbereid (en ook al meerdere keren vooraf gereden). Dus slaan we af en toe een onooglijk weggetje in, wat even later een waar bochtenparadijs blijkt te zijn, zonder ook maar enige tegenligger.Al schuilt daarin ook meteen weer een groot gevaar, want die tegenliggers zijn er natuurlijk best wel eens en dan is het na 99 lege bochten toch steeds weer schrikken als je in de honderste bocht opeens zo’n oude afgetrapte Renault of Seat ziet aankomen. Ook in de Pyreneeën geldt ondanks het weinige verkeer dus: op je eigen weghelft blijven is van levensbelang!Een ander bijkomend voordeel van dit stukje Spanje is dat dit land met behulp van (veel) Europees geld bezig is aan een infrastructurele inhaalslag. Met andere woorden: met geld van de Europese gemeenschap wordt het hele Spaanse wegennet in hoog tempo op peil gebracht en dat betekent niet alleen dat er kilometers nieuwe snelwegen worden aangelegd op het Iberische schiereiland, maar ook hier in de Pyreneeën passeer je regelmatig een bord met een groot blauw vlak met gele sterren, ten teken dat er een ogenschijnlijk volkomen overbodige weg prachtig is uitgebouwd en de allure heeft van een provinciale weg in Nederland. Soms ligt er zelfs zo’n mooie asfaltbaan tussen twee piepkleine dorpjes, dat je het gevoel krijgt dat ook hier blijkbaar één of ander subsidiepotje ècht leeg moest, want het nut van zo’n prachtig strak en breed stuk weg is op zijn minst twijfelachtig. Maar ja, als rechtgeaarde Nederlander denk ik dan maar: ik heb aan dit stuk weg meebetaald, dus ik ga ervan genieten ook! Hebben we tenminste nog een beetje waar voor ons Europese geld.Al met al is het gebied een echte aanrader voor een lekkere motorvakantie, ik kan niet anders zeggen. Want al die lege en bochtige wegen liggen ook nog eens in een prachtig natuurlandschap met glooiende groene hellingen, bossen, prachtige riviertjes en watervallen waar een Nederlandse tuinarchitect jaloers op zou worden. Op de grotere hoogtes kennen de Pyreneeën veel ruige, rotsachtige vlaktes. Bij dat alles straalt de hele streek op een bepaalde manier een lome rust uit, die verraadt dat niemand zich hier echt druk maakt over het werk: morgen immers weer een dag, nietwaar?Voor dat gevoel moet je trouwens wel wegblijven uit Andorra, want dat ministaatje is één groot episch centrum van bedrijvigheid, met een kilometerslange winkelstraat waar duizenden scooters, auto’s, motoren, fietsers en vrachtwagens zich moeizaam doorheen wurmen. Andorra is belastingvrij, waardoor vrijwel alle spullen (ook motoronderdelen en banden!) hier voordelig worden aangeboden en door dat gegeven lijkt alle drukte van de hele Pyreneeën zich gevoelsmatig op deze tien vierkante kilometer te concentreren, waardoor de rest van deze prachtige bergstreek in relatieve rust kan verblijven.Roger Thewissen en zijn twee tourguides Martin van Beurden en Raymond Clignet doen er alles aan het de toerrijders naar het deze week naar de zin te maken. Vanwege de lange dagetappes zitten we ’s ochtends meestal rond half negen al op de motor, maar het voordeel van een tourguide blijkt vrijwel elke dag als we trek krijgen in koffie of de magen beginnen te rammelen. Heerlijk als je niet hoeft te zoeken, maar dan te horen krijgt: “Over zeven-en-een-halve kilometer komen we door een klein dorpje en daar slaan we even af naar het dorpsplein, want daar zit een leuk restaurantje waar ze van die heerlijke lamsboutjes serveren…”De vijftien deelnemers aan de reis blijken eigenlijk unaniem voor de gezelligheid van zo’n groepsreis te kiezen. Heerlijk onbekommerd genieten, terwijl alles is geregeld en een tourguide onderweg je over de mooiste wegen van de omgeving loodst. Daarbij is er in de twee groepen een soort natuurlijke selectie doorgevoerd. Gids Martin rijdt met de snellere groep en gids Raymond heeft de meer toeristisch ingestelde rijders achter zich. Onderweg hebben de gidsen regelmatig contact, zodat we elkaar op veel pauze en lunchplaatsen weer treffen. Roger Thewissen: “Veel mensen vinden het rijden in zo’n groep erg prettig, maar we dringen er op aan dat iedereen vooral lekker zijn eigen tempo moet rijden. Iedereen heeft zelf ook de route en de tourguide stopt regelmatig en ook bij elke afslag of splitsing, zodat de groep weer samenkomt. Want het is natuurlijk wel ‘samen uit, samen thuis’. Over het algemeen vinden de reisdeelnemers dat geen probleem, maar juist een pre. Onze ervaring is dat aan het begin van zo’n reis de mensen vaak individueel binnenkomen, om na een heerlijke toerweek weer als vrienden afscheid te nemen van elkaar!”INFOKijk voor meer info over de reizen van THAT, foto’s en filmimpressies op www.that.nl