GP Wegrace Valencia, Spanje
Hij had nog nooit in Valencia gewonnen, meldde Jorge Lorenzo aan de vooravond van de laatste GP van het jaar. Het was ook geen obsessie, voegde de MotoGP-wereldkampioen er aan toe. Om te voorkomen dat het een obsessie zou worden, won Lorenzo de laatste race van het jaar op grootse wijze. Het was zijn negende zege van het jaar en zijn puntentotaal van 383 betekende meteen een record in de MotoGP. Casey Stoner en Valentino Rossi moesten zich gewonnen geven. Onder het motto ‘the sky is the limit’ vloog voor de start van de MotoGP-race een vliegtuig over met de beeltenis en de naam van Jorge Lorenzo. De Spanjaard stond erbij en keek er naar, maar liet zich niet van de wijs brengen. En toen hij in de tweede ronde na een uitermate ‘close call’ met de weer sterk rijdende Marco Simoncelli even letterlijk uit balans werd gebracht, bleef hij toch overeind met het geluk van een kampioen. “Ik stond vroeger bekend als een ‘crazy rider’”, herinnerde Lorenzo zich nog. “Iemand die vaak crashte. Na die botsing bleef ik kalm en ik kwam weer terug. Jerez was een emotionele overwinning, Silverstone was technisch sterk, maar dit is toch ook één van mijn mooiste overwinningen ooit.”Aanvankelijk reageerde de Fiat/Yamaha-coureur geïrriteerd na de botsing met Simoncelli, maar zijn vertrouwen was niet geknakt. Hij had er zelf wel een verklaring voor. “Toen ik in 2008 in de MotoGP kwam, deed ik veel dingen instinctief en ging ik altijd volgas. Nu ken ik mezelf en de motor veel beter en weet ik wanneer ik wat kan doen. Ik denk meer na, ik ben een meer complete rijder dan toen.” Vanwege die gegroeide zelfkennis plande hij zijn aanvallen op teammaat Valentino Rossi en de leidende Casey Stoner ook perfect. “Casey remde extreem laat en ik wilde zeker zijn van mijn actie. Ik wilde niet met een idiote manoeuvre met hem crashen. Het was een moeilijke race, maar het was vandaag míjn dag.” Van zijn kansen op de overwinning in Portugal was Lorenzo een week eerder behoorlijk overtuigd geweest, voor Valencia kon hij die overtuiging niet vinden. “Dat was moeilijk door mijn verleden hier en Casey leek na de trainingen sneller en constanter. Bij de start maakte ik me nog zorgen, omdat ik een hele lange eerste versnelling had. Ik startte goed, maar was misschien te voorzichtig en daarom kwamen er drie of vier man voorbij.” Maar het kwam allemaal goed, merkte Lorenzo op. Hij vond zichzelf ook een terechte wereldkampioen. “Als Vale en Dani niet geblesseerd waren geraakt, had ik misschien minder races gewonnen, maar in de laatste twee races was ik weer de snelste. Ik vind dat ik de titel wel heb verdiend.” Zijn teammanager Wilco Zeelenberg wenste dat niet te bestrijden. De Nederlander prees zijn pupil die gedurende het seizoen volwassener geworden was. “Er waren dit jaar eigenlijk twee hot items”, analyseerde Zeelenberg. “Het begon met die ‘data sharing’, maar na drie races had niemand het daar meer over, want hij kon ook zonder dat delen van de gegevens winnen. En er was de clash in Motegi (waar Rossi Lorenzo tot een zeer fysiek gevecht uitdaagde, FW). Zelf had ik wat hij na de race zei binnenskamers gehouden (Lorenzo klaagde over Rossi’s agressieve rijgedrag, FW), want je kon verwachten dat er kritiek op kwam. Maar hij heeft bewezen dat hij niet zwakker is geworden van die kritiek. Toch kan er ooit iets komen wat hem wél raakt. En kijk wat er gebeurde met Sete Gibernau en Max Biaggi: die verloren het. Ik denk dat Jorge sterk genoeg is, maar Vale heeft zó veel fans en hij speelt het spelletje zo slim via de pers. Jorge is enorm eerlijk en dat heeft ook zijn charme. Die rivaliteit wordt volgens mij minder nu Valentino vertrekt. Onderling is er wel een groot respect, maar Vale provoceert. Dat kon je zien in Sepang waar hij won en Jorge wereldkampioen werd. Daar provoceerde hij tot drie keer toe: op de baan, in het parc fermé en op het podium. Hij daagt Jorge uit. Ik heb hem gezegd dat hij gewoon mee moet acteren. Maar hij heeft het geweldig gedaan. Achttien races aan de finish, twee keer niet op het podium; dat is een mooie lijst.”[Beeld 1e spread][326112][inzet: 326127]Een van zijn mooiste overwinningen ooit, vond Jorge Lorenzo, die nooit eerder in Valencia won. (pagina 3)STONER STRIJDEND TEN ONDER In 2007 vierde Casey Stoner in Qatar zijn Ducati-debuut met een overwinning, in Valencia leek het er 22 ronden op dat hij zijn afscheid ook luister bij zou zetten met een zege. Destijds versloeg de Australiër een hardnekkig tegenspartelende Valentino Rossi, maar in zijn laatste race voor het Italiaanse team moest hij buigen voor een andere Yamaha-coureur. “Petje af voor Jorge”, prees de geklopte Stoner winnaar Lorenzo zoals al vaker dit seizoen. “Ik heb gedaan wat ik kon, maar ik kon hem niet houden.”Stoner ging strijdend ten onder. “Mijn rondetijden in de trainingen verbloemden de problemen die ik had. Ik had een goede start en dacht dat ik een gaatje kon slaan, maar toen zat Dani (Pedrosa) ineens aan mijn achterwiel. En steeds + 0,1, + 0,0 op je pitboard zien is geen fijn gevoel. Toen Jorge kwam heb ik geprobeerd zo diep mogelijk de bocht in te remmen en overal te blokken, maar toen hij er toch langs kwam, kreeg ik met geen mogelijkheid het gaatje meer dicht.”Zin om zijn emoties publiekelijk te tonen, had Stoner niet. Toch gaf hij toe moeite te hebben met het afscheid van Ducati. “Er zijn hier mensen van wie ik liever geen afscheid zou nemen en zij blijven altijd een speciale plek in mijn hart houden. En ik denk ook niet dat ik hun box uitgeschopt zal worden als ik er volgend jaar eens binnenloop.”Met 23 overwinningen, 42 podiums en 21 poles is Stoner verreweg de meest succesvolle Ducati MotoGP-coureur ooit. Toch zat het Stoner meer dwars dat hij niet het maximale uit de GP10 had gehaald. “Dit seizoen was het moeilijk om het goede pakket te vinden. In het begin was ‘rear grip’ een zwak punt en voelde de voorkant goed aan, hoewel ook daar moeilijk de limiet te bepalen was. Toen we de swingarm ingekort hadden, werd de grip achter beter, maar kregen we problemen met de voorkant. Door de Big Bang is de Ducati een constantere en minder ingewikkelde motor geworden. Het is alleen jammer dat ikzelf die stap niet heb kunnen zetten. Ik had het beter verwacht, misschien ook omdat we in de winter getest hebben op glibberige banen als Sepang en Qatar. Daar voel ik me goed. Maar na de crashes heeft mijn vertrouwen een deuk gekregen.”Zijn wereldtitel in 2007 bestempelde Stoner zoals verwacht als hoogtepunt in vier seizoenen Ducati. “Maar ik vind het ook mooi dat we mensen hebben verrast op momenten dat we ‘down and out’ leken, zoals in 2008. Ik heb mezelf ook verrast, eerlijk gezegd. De races in Phillip Island waren ook hoogtepunten, steeds als het WK was beslist.”De Australiër informeerde zijn crew begin april over zijn voornemen om te vertrekken naar Honda. Voor hem was er geen twijfel dat hij zijn mannen mee wilde laten verhuizen. “Dat zijn mijn jongens, het is mijn familie, samen zijn we door vulkanen gegaan. Het is ook belangrijk, omdat we maar weinig testdagen hebben. Dan wil je mensen om je heen die je kennen en weten wat je wilt.” [Beeld][326303]Casey Stoner in duel met Dani Pedrosa en de machine waarop de Australiër komend seizoen zelf actief is: de Honda RC212V.[326177]Gemengde gevoelens voor Casey Stoner als hij voor de laatste keer met de Ducati op de startgrid staat.(pagina 4)HET PODIUM IS GOED GENOEG VOOR ROSSIMet gevoel voor drama zorgde Valentino Rossi in de uitloopronde van de race in Valencia voor een déjà vu. Hij zette zijn M1 tegen de vangrail, omhelsde de Yamaha en nam in zijn eentje afscheid. Op vergelijkbare wijze vierde hij in 2004 in Welkom zijn eerste onvergetelijke zege voor Yamaha. Rossi kwam tot een derde plaats op het Spaanse circuit, stiekem had hij ondanks een slechte start gehoopt op meer. “Ik had toch al heel snel goede grip en ik kon een paar mooie inhaalacties plaatsen. Ik dacht dat ik misschien nog wel zou kunnen winnen. Maar toen haalde Jorge mij in en toen we samen achter Casey zaten, voelde ik dat ik kracht verloor. Eerst in mijn schouder en arm, daarna ook in mijn been. Ik ben nog niet fit en als je in deze klasse niet fit bent, wordt het erg lastig”, aldus de Italiaan die zich ruim een week na de GP liet opereren aan zijn schouder. “Maar het was absoluut één van mijn beste races in Valencia.” Pas tegen het einde van de kwalificatietraining van zaterdag vonden Rossi en zijn crew een manier om zich uit het middenveld te ontworstelen. “Toen we onze laatste kaart speelden en meer gewicht naar achteren brachten, ging het gelukkig beter. Mijn grote probleem was dat we achter geen grip konden vinden als ik op het gas ging. Dat heeft ons het hele jaar al dwarsgezeten.” Rossi benoemde ook zijn problemen met de Bridgestones (“vorig jaar kon ik altijd de harde compound gebuiken, dit jaar is dat nauwelijks mogelijk geweest”) en wees ook op zijn afkeer van het circuit van Valencia. “Het past niet bij mijn stijl. Ik ben hier gewoon niet snel genoeg. Dat is ook mijn fout.” Op zondag was hij echter tevreden met zijn derde plaats, een goede manier om zeven seizoenen “vol mooie herinneringen” af te sluiten. “Eigenlijk was ons enige echt slechte moment hier in 2006 toen ik crashte en de kans op de titel verloor. Maar als iemand in 2004 had gezegd dat ik vier keer wereldkampioen zou worden en 46 GP’s zou winnen, zou ik met mijn bloed getekend hebben.” Zijn overstap naar Ducati zorgt voor “extra motivatie en energie”, aldus Rossi. In Tavullia zal hij echter nog geconfronteerd worden aan zijn verleden met Yamaha. “Thuis staan mijn vier machines waarmee ik wereldkampioen ben geworden. De motor uit 2004 staat in mijn slaapkamer. Soms dient hij als sokkenrek, maar als ik wakker word, heb ik mooie herinneringen.”[Beeld][326146]Valentino Rossi nam op dezelfde wijze afscheid van zijn Yamaha M1 als de manier waarop hij in 2001 zijn eerste Yamaha-zege vierde, in innige omhelsing.PITSTOP[Beeld: 291839]• Jasper Iwema en Team Molenaar hebben de handen ineengeslagen voor 2011. Iwema, vanwege een in Estoril gebroken schouder niet op de baan in Valencia, finishte dit jaar als zestiende in het kampioenschap. De Nederlander had meerdere opties, maar koos na een lang onderhoud op zaterdag uiteindelijk voor Molenaar Racing. De huidige Molenaar-coureur Luis Salom wordt zijn teamgenoot. Iwema wil zich volgend jaar manifesteren in de top 5 van de 125 cc om dan in 2012 mogelijk door te stoten naar de Moto2. “De nieuwe Moto3 (met 250 cc-viertakten, FW) spreekt me op dit moment nog niet aan. Voor mij is belangrijk hoe Marquez en (Pol) Espargaro het volgend jaar gaan doen. Als die in de top 5 zitten, zijn Moto2-teams misschien ook eerder bereid om een jongen uit de 125 cc te kiezen.” Met weer een Nederlander in het team hopen teambaas Arie Molenaar en Iwema’s persoonlijke steun en toeverlaat en sponsor Jan Abbink meer belangstelling voor het team en de sport te kunnen genereren. Er gaat meer veranderen bij Molenaar, want na vijf jaar te hebben gewerkt als teammanager verlaat Jarno Janssen het team om met Randy Krummenacher mee te verhuizen naar de Moto2. Met het vertrek van Krummenacher moet Molenaar Racing ook op zoek naar een nieuwe sponsor. De Zwitser heeft dankzij sponsor Stipa een plek ingekocht bij Kiefer Racing. • De definitieve reglementen voor de nieuwe Moto3-klasse die in 2012 de 125 cc-categorie gaat vervangen, werden in Valencia bekend gemaakt. Zoals eerder al gemeld mogen de 250 cc-viertakten maximaal zes versnellingen en vier kleppen (niet pneumatisch bediend) hebben en de boring mag niet groter zijn dan 81 mm. Rijder en machine hebben een minimum gewicht van 148 kilo. Het maximale toerental is vastgesteld op 14.000 en een rijder mag in een seizoen beschikken over acht blokken. De maximale prijs van een blok is bepaald op 12.000 euro. Banden (fabrikant nog onbekend) en een ECU zijn voor iedereen gelijk. Inmiddels is duidelijk dat ook TSR in Japan met een complete machine inclusief Honda-blok zal komen. [Beeld: 324899]• Andrea Dovizioso is het niet eens met zijn concurrenten die zeggen dat de Honda RC212V sterk verbeterd is ten opzichte van het begin van het seizoen. “We hebben helemaal niks nieuws gekregen dat beter was”, beweerde de Italiaan stellig. “Het zijn de rijders die beter zijn geworden. De machine heeft veel vermogen, maar is niet stabiel en is nog steeds moeilijk te rijden. Marco Simoncelli komt vooral de laatste paar races goed uit de verf, omdat hij nu ook met de machine heeft leren omgaan.” Voor 2011 verwacht Dovizioso weinig verbetering. “Ik denk dat er volgend jaar weinig ontwikkeling zal worden gedaan in het laatste 800 cc-jaar.” Over de komst van Casey Stoner is de Repsol/Honda-coureur positief. “Ik ken Casey niet goed, maar volgens mij zijn hij en zijn team open over wat ze ervaren. Dat kan goed zijn voor ons allemaal.” Met Dani Pedrosa heeft Dovizioso geen onderling contact, met Stoner mag dat wat hem betreft anders zijn. “Ik wil best samen met hem praten over de Honda. Dat lijkt me interessant.”(pagina 5)FURUSAWA DOET IN 2011 STAP TERUGYamaha’s executive officer ‘Engineering Operations’ Masao Furusawa doet een stap terug. De 59-jarige Japanner speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de M1 vanaf het moment dat hij in 2003 bij het project betrokken raakte. In Valencia gaf Furusawa tekst en uitleg over zeven jaar M1 en trok zelfs af en toe het boetekleed aan. In 2004 had Rossi de keus uit drie blokken en de Yamaha-nieuwkomer koos uiteindelijk voor de vier in lijn die niet de meeste pk’s had, maar wel een mooiere vermogensafgifte. De Italiaan roemde het stuurkarakter van de M1, maar noemde de stabiliteit en de grip achter als verbeterpunten. Furusawa beaamde dat. “De machine van 2004 was kort maar wat langer dan die van 2003, met een andere gewichtsverdeling: het zwaartepunt lag wat meer naar het midden voor meer grip achter. De vermogensafgifte had dat jaar voor ons prioriteit. In 2004 kregen we het idee voor het blok met de andere ontstekingsvolgorde en dat loste veel eerdere problemen op.” Bovendien was 2004 het jaar dat Yamaha de karakteristieke vijfklepskop verving door een cilinderkop met vier kleppen per cilinder. De opvolger in 2005 kreeg een kleiner blok met meer vermogen en een lager verbruik. Rossi beschreef de M1 van dat jaar als “de beste M1 van allemaal”. De uitstekende handelbaarheid, het snellere blok met toch een mooie vermogensafgifte en de verbeterde elektronica droegen bij tot een betere balans. Rossi wist er elf races mee te winnen – twee meer dan een jaar eerder. “Ik ben het wel met Valentino eens dat dit de beste machine ooit was”, aldus Furusawa. “Hij was compleet nieuw. In 2005 veranderden we het systeem voor de nokkenassen totaal en we vonden meer toeren (door een andere boring maal slag, FW) en meer vermogen, zonder dat de afgifte minder werd.” Ook het zwaartepunt veranderde weer door een andere plaatsing van de tank. “Het chassis was bijna ideaal met een iets langere wielbasis, maar toch nog altijd korter dan de concurrentie.”Aan het seizoen 2006, waarin Rossi lange tijd geplaagd werd door chatter, wordt Furusawa niet graag herinnerd. Een nieuw hoofdframe met aangepaste achtervering, een andere boring maal slag – in combinatie met ge-update elektronica goed voor 400 toeren meer en 5 pk extra – konden niet voorkomen dat Yamaha het onderspit moest delven tegen Nicky Hayden op de Honda RC211V. “Dat jaar heb ik een grote fout gemaakt”, vond Furusawa ook zelf. “De machine had beter moeten zijn. In 2004 hadden we het blok verbeterd, in 2005 het chassis en in 2006 pakten we de elektronica aan. Dat proces was goed, maar sommige dingen waren slecht ontworpen. De motor was vooral goed vóór de race! Met zacht rubber had hij problemen. Ik heb voornamelijk slechte herinneringen aan 2006.”Het daaropvolgende jaar was de eerste 80
