GP Wegrace Silverstone, Groot-Brittannië
Met een zeer overtuigende vijfde seizoenszege sorteert Fabio Quartararo alvast voor op een mogelijk eerste MotoGP-wereldtitel. De Fransman was onbetwistbaar de beste, maar eiste niet eens de meeste aandacht op. Die ging naar Aleix Espargaro, die achter Alex Rins met een derde plaats Aprilia’s eerste langverwachte MotoGP-podium behaalde. Quartararo deed echter de beste zaken, vooral ook omdat zijn naaste concurrenten Pecco Bagnaia en Joan Mir ondermaats presteerden.
Ja, misschien was het wel zijn belangrijkste overwinning tot nu toe, gaf Fabio Quartararo toe. De 22-jarige Yamaha-coureur gebruikte een simpel rekensommetje om het belang van zijn achtste MotoGP-zege te illustreren. Na twintig knap gecontroleerde ronden op het lange en snelle Silverstone was zijn voorsprong op de nieuwe tweede man Joan Mir gegroeid van 47 naar 65 punten. Terwijl Mir een sterk begin niet kon doorzetten door bandenproblemen die hij ‘nog niet eerder’ had ervaren, legde Quartararo met dezelfde combinatie van soft-medium de zweep over de rest van het veld. Mir wist het en wees voorzichtig naar bandenfabrikant Michelin. Quartararo had geen last. In de kwalificatie had hij zich prettig gevoeld, maar met een derde startplaats – acht plekken vóór Mir – kon de Fransman prima leven. Een vierde plaats na de eerste ronde duidde op een terughoudend begin, maar toen hij in de vijfde ronde de verrassend sterke Pol Espargaro naar de tweede plek verwees, was de race om de overwinning gelopen. Quartararo prees de 2021-M1, die aan de voorzijde zoveel meer vertrouwen gaf dan de machine van vorig jaar. “Ik las na de vorige race dat ik nu de druk wel zou gaan voelen, dat ik nu wel fouten zou gaan maken en dat ik ook de enige Yamaha-rijder was… Het tegenovergestelde van druk is waar”, schoof hij het ‘wishful thinking’ van enkele tegenstanders aan de kant. Ondanks zijn grote puntenvoorsprong wilde Quartararo nog niet aan de wereldtitel denken. ‘De volgende race rijd ik alsof het de eerste van het seizoen is.” Quartararo hinkte naar het podium, nadat hij op vrijdag met een onvoldoende opgewarmde harde achterband met een gemene lowsider van zijn machine was gegooid. Hij was echter niet de enige die blauwe plekken opliep. Marc Marquez was op vrijdagochtend de snelste van het veld, maar vloog met een koude band met niet minder dan 274 km/u van zijn machine. Naast de pijnlijke botten klaagde Marquez aanvankelijk vooral over zand in het oog, waardoor zijn zicht vertroebelde. Tijdens een vrijdagmiddagbezoek aan het ziekenhuis werd Marquez’ oog gereinigd. Op zondagochtend gleed de achtvoudig wereldkampioen nog eens onderuit en al in de eerste ronde was zijn Britse GP voorbij. Marquez dook in te agressief in een klein gaatje dat ontstond omdat Jorge Martin iets wijd ging. Toen de rookie teugkeerde op zijn lijn, werd hij omver gekegeld door Marquez. Die trok het boetekleed aan, verontschuldigde zich bij Martin en team en verklaarde de situatie ’te optimistisch’ te hebben ingeschat. Eerder in de openingsronde hadden de twee potentiële podiumkandidaten, vierde en vijfde op de grid, elkaar ook al geraakt.
Twaalf van de 22 permanente MotoGP-rijders stonden dit jaar in elf races al op het podium, in Silverstone voegden Alex Rins en Aleix Espargaro zich daar aan toe. Rins reed na een foutloze race van de tiende naar de tweede plaats, Espargaro loste met zijn snelste tijd in de warm-up alvast een waarschuwingsschot. Terwijl broer Pol verrassend zijn eerste pole voor het Repsol/Honda-team verdiende, kwam de derde prijs echter bij de 32-jarige Aleix terecht. Die had daarvoor bijna letterlijk een lange weg moeten afleggen. Nooit finishte een Aprilia-rijder hoger dan een zesde plaats in de MotoGP-klasse, Espargaro kreeg de eer die hem toekwam. Aprilia ging in 2015 een samenwerking aan met Fausto Gresini, maar met een zestiende plaats in de eindstand voor Alvaro Bautista maakte de fabrikant uit Noale amper indruk. Twee jaar later werd Espargaro de kopman van het team. Met de keuze voor tweede rijders was Aprilia nooit gelukkig: Sam Lowes en Scott Redding konden zich niet handhaven en Andrea Iannone werd gestraft na het gebruik van verboden middelen. Voor diens vervangers, de testrijders Bradley Smith en de onervaren Lorenzo Savadori, was consequent Espargaro te snel. Af en toe kon de gedreven Spanjaard een aardig resultaat neerzetten, maar door verkeerde technische keuzes of onvolkomenheden leek de RS-GP constant tegen de stroom in te varen. Ook dit jaar moest een gefrustreerde Espargaro zijn machine twee maal nog voortijdig aan de kant zetten, terwijl juist dit jaar de technische progressie groter dan ooit was. De onder leiding van de eigenzinnige Romano Albesiano gebouwde V4 met meer vermogen en minder gewicht moest voor de doorbraak van het kleinste team en de kleinste constructeur zorgen. Het feit dat Espargaro naast de twee twee uitvalbeurten en een crash in de resterende acht races telkens in de top 10 finishte, was een voorzichtig bewijs – in Silverstone was het definitief. Al na zijn zesde startplek meende Espargaro te hebben gezien dat alleen Quartararo een betere racepace had dan hij. Bovendien merkte hij op de baan wat zijn nieuwe status betekende. “Ik ben nooit een toprijder geweest en ik heb nooit een super machine gehad”, oordeelde hij. “De laatste maanden waren een rollercoaster. Nu is het niet raar meer om mij in de top van het klassement te zien. Marc Marquez en Jorge martin zaten in de kwalificatie achter me aan en ik dacht ‘wow…’. Ik heb duizend keer achter Marc aan gezeten in de laatste zes, zeven jaar. Deze situatie is nieuw voor mij.”
In de race kwam Espargaro nooit lager dan een derde positie voorbij start en finish en een laatste offensief van Jack Miller weerde hij knap af voor zijn eerste MotoGP-podium sinds 2014. “Voor ons was het belangrijk dat we dit jaar een podium zouden halen, maar vooral om te zien dat we groeien”, vertelde Espargarao nadat hij met zijn derde plek een RS-GP voor in de woonkamer in Andorra had verdiend. “En dit is geen podium in de regen of door crashes van andere rijders, in een kampioenschap dat dichter bij elkaar zit dan ooit.” Het feit dat de top 6 in Silverstone voor het eerst werd gevormd door alle zes in de MotoGP aanwezige constructeurs illustreerde dat. Espargaro sprak over ‘vijf lange jaren’, waarbij het dramatische seizoen 2019 met drie technische DNF’s en twee crashes hem dicht bij zijn pensioen bracht. De komst van de uit de Formule 1 afkomstige Massimo Rivola als Racing CEO was van groot belang geweest, onderstreepte Espargaro. “Hij heeft intern het team verbeterd.” In Aragon heeft Espargaro de beschikking over een nieuw blok, het gevolg van het feit dat Aprilia als ‘concession team’ meer mag testen, door mag ontwikkelen en twee blokken meer mag inzetten. “Ik wil daar meer, ik wil zeker weer voor het podium gaan.”
Ook met een volle tank had Espargaro zich in de openingsfase sterk gevoeld. Een klein foutje en een kortstondige ‘cut out’ van de motor waren er de oorzaak van dat hij Quartararo moest laten gaan. Ook had hij in de slotkilometers geen rekening gehouden met de aanval van Miller. “Ik was juist bezig om de tweede plaats van Rins over te nemen en ik zette de deur open. Maar ik had veel drive en dat podium was van mij. Ik had niet de pace van de warm-up, en toen ik zag dat Fabio op de grid naar een softe voorband wisselde, begon ik te twijfelen. Maar ik had de medium voorband nodig voor de stabiliteit bij het remmen.” Espargaro, die in de MotoGP sinds 2010 eerder voor Pramac Ducati, Aspar (met een CRT-Aprilia, op basis van een RSV-Superbike), Forward Yamaha en Suzuki reed, vond het podium ook verdiend. “Nooit heb ik gevraagd om de machine aan mij aan te passen. Natuurlijk heb ik als kopman aangegeven wat ik wil, maar ik heb me aangepast aan de machine. Ik heb altijd geprobeerd de sterke punten te behouden en de zwakke punten te verbeteren. Niks is gratis in de MotoGP, je moet investeren en dat hebben we gedaan. Er zijn nieuwe engineers bijgekomen en we hebben nu een machine die stabiel is, met veel downforce en we hebben de positie van het blok aangepast. Voor mij is er nu minder druk, want iedereen vroeg zich af wanneer het eens ging gebeuren. Maar nu mogen we niet stoppen. Ik wil meer.”
Fabio Quartararo was de enige Yamaha-rijder die punten scoorde in Silverstone. In Oostenrijk werd bekend dat Petronas zich na dit seizoen terugtrekt uit de MotoGP, waardoor het Sepang Racing Team op zoek moet naar geldschieters – en op korte termijn ook naar een tweede rijder, nadadat Yamaha Motor Racing managing director Lin Jarvis in Silverstone bevestigde dat het plan is om Franco Morbidelli vanaf Misano naast zijn voormalige Petronas SRT-teamgenoot Quartararo vervroegd naar het fabrieksteam te halen; testrijder Cal Crutchlow bestuurt net als in Silverstone in Aragon de tweede fabrieks-Yamaha. De nu 35-jarige Andrea Dovizioso zou dan na een sabbatical vanaf Misano op de 2019-M1 van Morbidelli moeten zitten, als voorschot op een contract met SRT voor 2022. Teammanager Wilco Zeelenberg, die zijn rijders Valentino Rossi en invaller Jake Dixon als achttiende en negentiende zag finishen, had het vertrek van Petronas niet zien aankomen. “Niemand. Petronas is drie jaar geleden aan boord gestapt omdat ze naam wilden maken in de MotoGP. Er zit nu een nieuwe top bij Petronas en die beslist anders. Het is een hard gelag.”
De vraag over Yamaha-materiaal is ook nog onbeantwoord, aldus Zeelenberg, die er nooit een geheim van maakte graag met jonge rijders te willen werken. “Als je twee rookies krijgt, kun je met 2021-materiaal verder. Maar komt er een ervaren rijder (zoals Dovizioso, red), dan worden er misschien andere keuzes gemaakt, omdat er andere belangen meespelen. Een 2022-M1 kan, maar dat kost gewoon extra en dat lijkt me op dit moment niet de beste optie. Alles ligt aan het budget en de rijders en ook aan hoe Yamaha daar in staat. Wij hebben goed werk gedaan naar Yamaha toe, want we hebben de huidige leider in het WK aangeleverd en volgend jaar rijdt ook Franco (Morbidelli, red.) voor het fabrieksteam. Wij hebben drie jaar geleden wél de juiste keuzes gemaakt. We moeten nu ook zorgen dat we het team in stand houden.”
