GP Wegrace Sachsenring, Duitsland
Tien jaar op rij keek bijna niemand op van een overwinning van Marc Marquez op de Sachsenring. Maar dat de 28-jarige Marquez er in de achtste grand prix van het seizoen een elfde opeenvolgende zege in Duitsland aan zou toevoegen, was verre van normaal. Niet minder dan 22 races na de laatste overwinning voor een Honda-rijder hadden rijder, team en constructeur eindelijk weer wat te vieren. Die vorige zege was in 2019, in Valencia – toen ook al dankzij Marc Marquez.
Hoewel Marc Marquez al sinds 2010 ongeslagen is op de Sachsenring, het circuit met zeven en slechts drie bochten, kwam de ‘King of the Ring’ alleen in 2019 bij elke doorkomst als leider voorbij start en finish. Zijn heerschappij werd die dag bevestigd en nooit betwijfeld. Twee jaar later was dat anders. Niet in de laatste plaats vanwege Marquez zelf, die weliswaar vertelde dat zijn fysieke beperkingen hier een mindere rol zouden spelen dan op de voorgaande circuits, maar hij waakte er zelfs na een vijfde startplaats – na tien poles op rij op de Sachsenring – om zich tot het rijtje favorieten te rekenen. Speelde hij verstoppertje, strooide hij de concurrentie zand in de ogen? De realiteit was dat Marquez agressief startte en voor de eerste doorkomst de verrassende kopman Aleix Espargaro terugverwees. Ook de daaropvolgende 29 doorkomsten heette de leider Marc Marquez – net als in 2019, en toch was het anders.
Toen na twee dagen extreme hitte en droogte uit de bewolking druppels vielen, besloot Marquez dat dit het moment was dat hij risico’s wilde nemen. Voor een Marquez in oude doen geen opzienbarende strategie, voor de achtvoudige wereldkampioen die door drie opeenvolgende ‘nullen’ door crashes slechts achttiende in de tussenstand was, een dapper besluit. Die moed werd beloond. Nadat aanvankelijk Espargaro had geprobeerd het elastiek met Marquez niet te laten knappen, Jack Miller een ronde lang de achtervolgende meute aanvoerde, was het vanaf de elfde van dertig ronden Barcelona-winnaar Miguel Oliveira die de druk hoog hield op leider Marquez. De KTM-rijder bracht zijn achterstand terug van 1,8 seconden tot minder dan één seconde, maar Marquez reageerde – en controleerde. “Het sleutelmoment was toen het begon te regenen”, vertelde Oliveira. “Marc begreep de situatie het snelst. Toen ik me door de groep (met polesitter Johann Zarco, Miller en Espargaro, red.) heen had gewerkt probeerde ik de situatie te managen. Maar hij had alles onder controle. Met drie ronden te gaan kon hij nog een keer versnellen en ik was leeg.” Tweeëntwintig races na zijn laatste overwinning, 581 dagen na die bijna routineus gewonnen Grand Prix van Valencia van 2019, werd Marquez weer eens als triomfator afgevlagd. De tranen van HRC Technical Manager Takeo Yokoyama illustreerden onder hoeveel druk het zo trotse en tot en met 2019 zo succesvolle team had gestaan. Ook Marquez zelf had aanvankelijk moeite om niet in tranen uit te barsten toen hij zijn verhaal deed over zijn comeback-overwinning. “Ik realiseer me nog niet helemaal wat er gebeurd is, maar het is beslist een hele zware tijd geweest en dat is het nog steeds. Deze overwinning helpt, want we kwamen hier na drie crashes en het was mentaal maar ook fysiek niet makkelijk”, vertelde hij na zijn 83e grand prixzege. “Na de finish heb ik genoten van de emoties van het team. Dit kun je niet alleen, je hebt doktoren nodig, fysio’s, familie, vrienden en het team. We zochten naar een benzinepomp, die hebben we gevonden en nu is de tank weer vol.” Net als Oliveira omschreef Marquez de druppels na een aantal ronden als cruciaal. “Toen zei ik ‘dit is mijn dag’. Er was minder grip maar voor ons was dat nog hetzelfde”, grapte Marquez over het chronische gebrek aan grip waarmee de Honda’s al het hele seizoen kampen. “Miguel was sneller dan ik, maar ik bleef pushen en dat was moeilijk na die laatste drie races. Maar ik geloofde er in. Ik geloofde in mezelf. Het was belangrijk om te finishen en dat hebben we goed gedaan.” Marquez vertelde altijd overtuigd te zijn geweest dat hij sterk terug zou komen, maar zijn terugkeer in Portimao na negen zware maanden bleek lastiger dan gedacht. Regelmatig vertelde Marquez dat hij ‘de machine niet hielp’ en de machine hem niet. Een kort praatje met Mick Doohan in Mugello deed hem besluiten om nog eens contact met de vijfvoudige 500 cc-wereldkampioen te zoeken. De Australiër brak in 1992 tijdens de trainingen voor de Dutch TT zijn been en artsen in Assen wilden het gehavende been zelfs amputeren. Dokter Claudio Costa nam het onorthodoxe besluit om beide benen aan elkaar te naaien om zo de bloeddoorstroming te garanderen. Een uitgemergelde Doohan kwam in de laatste race van het seizoen terug, maar moest een in juni nog zeker geachte wereldtitel aan Wayne Rainey laten. Pas in 1994 bereikte hij weer zijn topvorm. Vijf soevereine titels op rij waren het gevolg. “In een half uur vertelde hij me over zijn situatie van destijds maar het leek alsof hij mijn situatie beschreef. Hij vertelde over precies dezelfde problemen. Je snapt de machine niet. Je kunt niet rijden zoals je wilt, je maakt stomme fouten, sommige races ben je snel, sommige trainingen lopen niet en je snapt niet waarom. Allemaal problemen die ik ook had. Als hij zo terug kon komen, moest mij dat inspiratie geven.”
De elfde overwinning op de Sachsenring was toch anders dan de voorgaande tien, erkende Marquez. “Het gevoel was totaal anders. Het was mentaal heel zwaar. Het makkelijkste zou zijn geweest om het gas dicht te draaien en gewoon een podium te pakken, maar zo zit ik niet in elkaar. Tuurlijk, als ik vandaag weer was gevallen, had ik iedereen over me heen gekregen, maar dat interesseerde me niet. Op dinsdag belde Alberto (Puig, teammanager) me. Hij zei ‘je weet wat we dit weekend hebben en je weet wat je kunt, hè’. Ik zei ‘oké, meer hoeven we niet te zeggen’. Emilio (Alzamora, persoonlijk manager, red.) zorgde voor de rationele benadering: ‘wees voorzichtig, top 5 is oké’. Maar ik volgde m’n instinct.” De concurrentie was lovend over Marquez. “Hij komt van een andere planeet”, meende Quartararo na een knappe inhaalrace die hem van de zesde naar de derde plaats bracht. Pecco Bagnaia, van veertien naar vijf gereden achter Brad Binder, had donderdag al voorspeld dat Marquez de te kloppen man zou worden. “Hij deed wat ik verwachtte, ik ben niet verrast.” Zesde man Jack Miller kon alleen maar respect opbrengen voor Marquez: “Hij blaast ons allemaal weg met één arm.” In de openingsfase had Marquez het tempo laag gehouden om niet alleen de achterband, maar vooral de voorband te sparen. Na dat gecalculeerde begin liet de Spanjaard de reserves varen. De test daags na de Grand Prix van Catalunya had hem veel vertrouwen gegeven. In 87 ronden kon Marquez ongestoord werken aan het gevoel, waarna ‘voor de eerste keer kon rijden zoals ik wilde’. Dat gevoel was anders in september vorig jaar. “Ik maakte me heel erg zorgen om mijn arm, want in plaats van vooruit ging ik achteruit door een infectie. Ik was bezig met mijn arm, met mijn leven. Niet met het racen. Na de derde operatie werd het weer wat normaler. Maar de beperkingen zijn er nog en die zijn moeilijk te verbeteren.” Met negentig punten achterstand op Fabio Quartararo wilde Marquez niet eens aan het kampioenschap denken. “Vandaag maakt me trots op mijn verleden. Maar in geen enkele sport moet je denken aan het verleden. Je moet in het heden leven en in dit heden leidt Fabio het kampioenschap”, aldus Marquez. “Het interesseert me niet want ik word dit jaar geen kampioen. Tweede, derde, vierde of vijfde… Als je niet wint, weet je dan nog wie er tweede werd? Ik niet.” Ook bij Repsol Honda-teammanager Alberto Puig was de opluchting groot. “Als we een kans hadden, dan was het vandaag”, wist Puig. “Maar makkelijk was het niet, want fysiek is Marc nog niet de oude. Maar met Marc op de baan, weet je het niet. Ik ben ongelooflijk blij voor hem, want hij leefde in een nachtmerrie. Het was moeilijk in die laatste ronde, met Oliveira die heel sterk was. Maar we zagen dat hij niet op zou geven.” Met teamgenoot Pol Espargaro slechts op een tiende plaats en Takaaki Nakagami als dertiende op het ‘Honda-circuit’ kon Puig echter ook niet om de waarheid heen. Dankzij zijn overwinning is Marquez met slechts drie puntenscores in zes races aan de vooravond van de Dutch TT nu met een tiende plaats de hoogst geklasseerde Honda-rijder in het klassement. “We weten dat we een probleem (met grip, red.) hebben en dat verbergen we niet. We hebben geen perfecte machine. Marc won de race, maar dat betekent niet dat ons probleem is opgelost. We kunnen het alleen maar blijven proberen en nooit opgeven. Als je gewend bent om te winnen en dat gebeurt niet meer, is het zwaar om een goede sfeer te bewaren. Racen is niet altijd Disneyland, racen gaat met ups en downs en je moet sterk zijn als je ‘down’ bent.”
Hoewel hij niet de pace had die hij tijdens de trainingen leek te hebben, was de derde plaats in Duitsland een uitstekend resultaat voor Fabio Quartararo. Hij was het enige lichtpuntje op een voor Yamaha rampzalige zondag met een volledig verdwaalde Maverick Viñales als negentiende en laatste, achter Franco Morbidelli en Valentino Rossi als veertiende. Quartararo, twee jaar geleden in Assen vanaf pole naar een derde plaats achter Viñales en Marquez, lijkt op voorhand op het Yamaha-vriendelijke Assen de favoriet, terwijl de verwachting is dat de Ducati ‘powerpaketten’ van Johann Zarco, Jack Miller en Pecco Bagnaia het zwaar gaan krijgen. Joan Mir, met moeite negende in Duitsland, moet in Assen punten terugpakken wil hij zijn kans op titelprolongatie niet al halverwege het seizoen moeten zeggen. De inhaalrace waaraan de KTM-mannen Miguel Oliveira en Brad Binder zijn begonnen, belooft ook voor Assen veel. Marc Marquez verwacht in Assen weer met beide benen op de grond te worden gezet. Dat zegt tenminste diezelfde Marc Marquez die zich op zaterdag op de Sachsenring nog niet tot de favorieten wilde rekenen.
