GP Wegrace Sachsenring, Duitsland
“Ich liebe die Sachsenring”, riep Marc Marquez na afloop van de Grand Prix van Duitsland. Die liefdesaffaire is begrijpelijk, want voor het negende jaar op rij vertrok de wereldkampioen vanaf pole op het kortste circuit van de kalender en voor de negende opeenvolgende maal bleek hij onverslaanbaar op een baan die met zijn tien linker bochten op zijn lijf geschreven is. Valentino Rossi boekte zijn beste resultaat van het jaar met een tweede plaats, net voor zijn teamgenoot Maverick Viñales. Het Ducati-duo Jorge Lorenzo en Andrea Dovizioso stelde teleur met een zesde en zevende plaats.
In niet één trainingssessie was Marc Marquez de snelste, tot het tijd was voor de kwalificatie. Met een minimale marge van 0,025 op Danilo Petrucci pakte een zeer uitbundige Marquez wéér de pole. Kleiner was dit jaar het verschil op de ‘front row’ dit jaar nog niet, met Jorge Lorenzo op 0,057 als derde. De top 12 in de beslissende tijdtraining kwalificeerde zich binnen 0,668 seconde. Het bleek echter geen garantie voor een zenuwslopende reprise van de Dutch TT. Vooraf spraken de coureurs de vrees uit dat de banden door de ongebruikelijk hoge asfalttemperatuur van tegen de 50 graden in de tweede helft van de race ernstig zouden afbouwen; de laatste vijf ronden zou het een overlevingstocht worden. Marquez toonde zijn ‘survival skills’ door in de 22e van dertig ronden de snelste raceronde te klokken, nog drie ronden later dan Valentino Rossi. De Yamaha-coureur startte sterk vanaf de zesde plaats en verbeterde zich van de vierde naar de tweede plaats, drie ronden nadat Marquez zich als kopman had gemeld. Net als tijdens de Dutch TT koos de Repsol/Honda-coureur voor een strategische aanpak, liet kopstarter Lorenzo uitrazen en nam in de dertiende ronde de leiding over. In de zestien ronden die voor zijn laatste en vervroegde ereronde volgden, was de aanvallende Rossi nog slechts drie maal marginaal sneller. Marquez had de race onder controle. Zijn 2,2 seconde voorsprong op Rossi na dertig ronden was een geflatteerde weergave van de verhoudingen. “Eerlijk gezegd had ik aan het eind van de race nog wel wat over gehad als het nodig was geweest”, zei hij zelfverzekerd. “Maar ik hoefde het niet te gebruiken.” Toch meende Marquez dat het steeds moeilijker werd om zijn reputatie als ‘King of the Ring’ in ere te houden. “Vooral nu alle sessies hier droog waren”, verduidelijkte hij na zijn veertigste MotoGP-zege in 99 starts. “Daardoor had iedereen de tijd om een goede afstelling te vinden.” Marquez koos met een harde voorband en een softe achterband weer eens voor een eigenzinnige aanpak – slechts overgenomen door de LCR-rijders Cal Crutchlow en Takaaki Nakagami, die beiden crashten. “Het klinkt vreemd, maar de medium voelde softer dan de soft en tijdens de trainingen waren we al bezig geweest om te kijken of we met de softe band de race konden rijden. Dat deed ik ook aan het begin, tot ik zag dat Valentino snel naar voren kwam. Toen besloot ik om de band maximaal te gebruiken.” Dat leidde tot de snelste ronde in de race. “Daarna kon ik de race managen en merkte ik dat Valentino terugviel.”
De tweede plaats op de Sachsenring – zijn twaalfde podium op het circuit – was niet alleen zijn hoogste klassering van het jaar, Rossi betitelde de Duitse Grand Prix ook als zijn beste race van het seizoen – en dat na een zeventiende plaats na de vrijdagtrainingen. “Dat was niet mijn plaats, de zesde startplaats was ongeveer mijn plek”, schatte Rossi in. “Maar in een race tellen ook andere dingen, dan moet je sterk zijn op andere vlakken.” De 39-jarige veteraan was indrukwekkend in de openingsfase en behield tot het einde voldoende snelheid om zich als tweede te handhaven. “Ik heb dertig goede ronden gereden, ik was steeds op het goede moment op de goede plaats en ik maakte geen fouten met het inhalen. Ik had Marc en Jorge ook wel voor me verwacht, dus ik zat al goed. In het begin voelde ik me heel sterk en wilde ook ook langs Marc, maar hij was te sterk.”
Daarom concentreerde Rossi zich op Danilo Petrucci, die hij vanaf de negende ronde achter zich wist. Twee ronden voor het einde moest de Alma Pramac-coureur ook plaatsmaken voor Maverick Viñales. Rossi had als voorbereiding de race van vorig jaar bekeken en gelet op Jonas Folger die tweede was geworden achter Marquez. “Folger wist niet dat die een moeilijke baan voor Yamaha was”, grinnikte Rossi. “Ik heb heel goed naar zijn lijnen en ook naar zijn set-up gekeken. Dus eigenlijk moet ik hem deze trofee geven.”
Andermaal hamerde Rossi op een verbetering van de elektronica, volgens hem het zwakke punt van de Yamaha M1. “In vergelijking met de Ducati’s gaan wij veel beter de bocht in. Maar zij hebben een indrukwekkende acceleratie. Hier is dat niet genoeg. Het is wel het punt waar wij aan moeten werken. De balans van de machine is verbeterd, maar we hebben een beetje hulp uit Japan nodig om de acceleratie en de elektronica te verbeteren.”
Voor het eerst dit jaar stonden dankzij Rossi en Viñales de twee fabrieks-Yamaha’s op het podium. Viñales reed een zonderlinge race, waarbij hij in de openingsfase weer veel te veel liet liggen en terugviel naar de achtste plaats. In de laatste negen ronden klom hij echter van de zevende plaats op naar de derde positie, zo’n halve seconde achter Rossi. Helemaal tevreden was Viñales dan ook niet. “Het ging veel beter dan vorig jaar (toen hij vierde werd, FW) en in het laatste deel was ik snel”, analyseerde de als vierde gestarte Spanjaard. “Maar ik had eigenlijk verwacht dat ik er aan het begin bij kon zitten. We moeten nog stappen zetten, ik zelf ook. Het probleem in het begin van de race was weer weinig grip en daarna elke ronde beter. Dat is vreemd, maar zo is het.”
Marquez en Rossi verbaasden zich over de twee fabrieks-Ducati’s. “Ik zag Jorge pushen, maar ik zag ook dat hij snel een ‘drop’ had met de banden”, aldus Marquez. Met Lorenzo als snelste man op vrijdag en Petrucci en Dovizioso ook in de top 4 leek Ducati wellicht voor een verrassing te kunnen zorgen op een circuit dat niet direct bij de GP18 lijkt te passen. Dovizioso zei op zaterdag nog ‘net zo snel te zijn als de snelste man, maar ik weet niet hoe lang’. In de race tekende Petrucci met de vierde plaats voor de beste Ducati-prestatie. Lorenzo maakte in het laatste derde deel van de race veel fouten en moest zelfs de ijzersterk sturende Alvaro Bautista op de GP17 de vijfde plaats laten. Dat Lorenzo als enige rijder voor de softe voo0rband had gekozen, was volgens hem niet het probleem. “De achterkant, daar zat het probleem”, aldus de Spanjaard. “We hebben de fout gemaakt om zoveel bezig te zijn om het gevoel aan de voorkant te verbeteren dat we de achterkant hebben verwaarloosd. Toen de banden een groot verval lieten zien, miste ik ook acceleratie en werd ik door vier, vijf man ingehaald. Met deze setting was het onmogelijk om met een softe achterband te rijden en daarom pakte ik een medium. Maar aan het eind wilde de machine niet meer goed afremmen voor de bochten, de reden daarvoor was de achterkant. We missen (ondanks een laatste op zaterdagnacht ingevlogen aanpassing aan de tank, FW) nog steeds wat met het remmen. Dat was voor mij ook een verrassing. Halverwege de race werd het moeilijker. Ik probeerde zo vloeiend mogelijk te rijden, maar ik had geen tractie.”
Teamgenoot Dovizioso zei ‘niet verrast’ te zijn dat de Ducati’s in de slotfase wat misten. “De realiteit is dat we beter zijn dan vorig jaar, maar in de snelle bochten onder hellingshoek hebben we niet dezelfde acceleratie als de Honda’s en Yamaha’s”, was Dovi’s uitleg. “Wij hebben meer verval met de achterband. We hadden al niet het maximale vermogen gebruikt om de achterband te sparen. We hadden minder spin, maar zelf verbruikte ik meer energie. Aan het eind kon ik het niet meer bijhouden. Zeker had ik meer verwacht dan een zevende plaats en ik ben ook niet blij dat ik de vierde Ducati was. Maar hier op de Sachsenring is het altijd moeilijk te voorspellen hoe een race loopt. Ik dacht de juiste strategie te hebben door de set-up vooral goed te hebben voor twee snelle bochten. Het was een fout. Als je niet kunt rijden zoals je wilt, verlies je alleen maar meer.”
In zijn triomfantelijke uitloopronde klom Marquez over de hekken om te vieren met de fans. Toen hij terugkeerde naar zijn machine stuitte hij op een marshal. “Hij droeg een oranje petje met het nummer 26. Dat wilde ik laten zien”, aldus Marquez. “Want de echte man van het weekend was Dani. We gaan hem missen.” Marquez was zeer lovend over zijn teamgenoot. “Hij was één van de belangrijkste rijders in de MotoGP. Hij was voor veel kinderen ook een held. Hij heeft mij geleerd hoe ik op de Honda moest rijden. Fysiek was hij in het nadeel, maar als het gaat om gevoel voor de motor, dan is hij één van de beste. Als hij zijn dag heeft, is hij niet te verslaan.” Valentino Rossi zei verrast te zijn en Pedrosa’s naderende afscheid te betreuren. “Onze sport verliest één van de besten. Terecht dat hij een ‘Legend’ wordt”, steunde Rossi Dorna-baas Carmelo Ezpeleta’s aankondiging dat Pedrosa bij zijn laatste race in Valencia tot ‘MotoGP Legend’ wordt benoemd. “Het is jammer voor hem dat hij nooit MotoGP-wereldkampioen is geworden. Het was altijd goed om hem op de baan te volgen. Hij was één van de eerste rijders die uit de bochten de machine heel vroeg overeind zette. En hij werkte aan zijn zwakke punten; hij verbeterde zichzelf heel sterk in de regen.” Maverick Viñales noemde Pedrosa ‘een referentie’
Al voor het weekend kondigde Pedrosa zijn afscheid aan op een circuit waar hij tussen 2004 en 2012 zes maal won en in totaal tien podiums bijschreef. Met zijn vader in tranen op de eerste rij, legde Pedrosa zijn besluit uit. “Ik heb er lang over nagedacht, want dit is de sport waarvan ik houd”, aldus Pedrosa. “Ik had meerdere goede aanbiedingen, maar ik heb niet meer dezelfde intensiteit om door te gaan. Ik heb meer bereikt dan ik ooit had durven hopen en daar ben ik trots op. Ik heb mijn droom om coureur te worden gerealiseerd.” Nadat medio juni bekend werd dat Pedrosa en Honda aan het eind van dit jaar zouden breken, leek hij al in Barcelona zijn afscheid aan te kondigen. Dat deed hij toen echter niet. “Toen had ik al wel het gevoel wat het zou worden, maar ik wilde voor nieuwe mogelijkheden niet de deur sluiten”, refereerde hij aan de mogelijkheid om met het nieuwe Yamaha-team van het Sepang International Circuit in zee te gaan. “Ik wilde meer tijd om er over na te denken met mijn familie en eigen mensen. Uiteindelijk heb ik geluisterd naar mijn eigen gevoel.” De emoties werden hem pas te veel toen hij vertelde over het meest bijzondere moment in zijn prachtige carrière. “Ik moet vooral denken aan toen ik heel klein was en in Jarama meedeed aan een selectiedag (voor de Moviestar Activa Cup). Ik had nooit verwacht dat ik zou worden uitgekozen.”
Pedrosa gaf aan graag in de sport te willen blijven, maar wist nog niet in wat voor rol. De 32-jarige Spanjaard maakte in 2001 zijn Grand Prix-debuut in Japan en boekte een jaar later tijdens de Dutch TT zijn eerste zege. Sindsdien won Pedrosa elk jaar minimaal één Grand Prix. De Honda-coureur won drie wereldtitels en 54 GP’s en stond 153 keer op het podium, maar kwam sinds zijn entree in de MotoGP in 2006 – vaak door blessures – altijd te kort voor de wereldtitel. Wel werd hij drie keer vice-wereldkampioen en drie maal derde. Pedrosa’s weekend op de Sachsenring begon dramatisch met een twintigste positie na de eerste dag. Hij startte op zondag als tiende en finishte als achtste. “Teleurstellend, want ik heb ik altijd goede resultaten behaald. Ik reed de hele race min of meer dezelfde tijden, maar ik was niet snel genoeg.”
