GP Wegrace Red Bull Ring, Oostenrijk
Het leek er na een tumultueuze seizoenstart op dat Andrea Iannone weinig goed meer kon doen voor Ducati Corse. Na een aantal kostbare fouten, waarbij hij zichzelf, zijn teamgenoot, andere rijders en zijn werkgever veel schade berokkende, zag hij zijn contract niet verlengd worden. Tijdens de GP van Oostenrijk deed hij er alles aan om het weer een beetje goed te maken…en hoe!
De 27-jarige fabriekscoureur had zich dit jaar niet van zijn beste kant laten zien. In de openings-GP ging hij strijdend om de koppositie onderuit, in de daarop volgende GP van Argentinië kegelde hij zichzelf en zijn teamgenoot Andrea Dovizioso in een kamikazeactie om tweede te worden onderuit in de laatste bocht van de race. Daardoor kwamen er niet twee maar geen één Ducati op het podium. Hij viel in Le Mans en tijdens de GP van Barcelona ramde hij kampioenskandidaat Jorge Lorenzo midscheeps bij het insturen van een linkerbocht, waardoor beiden crashten. Hij had veel kwaad bloed gezet binnen het rennerskwartier en ook daar buiten, maar op de vraag of hij zijn rijstijl aan zou passen antwoordde hij zonder nadenken: “Nee”. Hij schrok echter van zijn reactie, dacht even na en zei daarop nogmaals…”Nee”. In Assen moest hij als straf voor zijn daden achteraan starten, viel tijdens de kletsnatte ‘eerste heat’ toen hij opgeklommen was naar een vijfde positie, krabbelde overeind om als laatste te wedstrijd te vervolgen en moest bij de herstart weer als laatste starten om uiteindelijk als vijfde te eindigen. Kortom, met Iannone is het nooit saai. Maar zou deze Iannone ooit kunnen winnen? Het antwoord gaf de Italiaan tijdens de Grand Prix van Oostenrijk.
Makkelijk was het uiteraard niet, ondanks de hoge verwachtingen na een tweedaagse kennismakingstest op de Red Bull Ring, direct na de Duitse GP (zie ook Pitstop). Toen waren de Ducati´s bijna een seconde sneller dan de concurrentie en groeide de hoop op de eerste Ducati-overwinning sinds 2010, toen Casey Stoner op Philip Island won. Hoop die echter voor de eerste trainingen al wat bijgesteld moest worden, omdat Michelin besloten had voor Oostenrijk banden te maken met een hardere compound. Men was namelijk bang dat vanwege de lange rechte einden, de hoge snelheden en vele volgas-acceleraties de banden van de ´kennismakingstest´ het niet een race lang vol zouden houden. Door die hardere banden zou de levensduur verlengd worden, maar het vermogen van de Ducati’s minder goed overgebracht kunnen worden. Op vrijdag bleek al snel dat die hardere compound minder goed uitpakte voor Ducati, toen geheel onverwacht Maverick Viñales de eerste training als snelste afsloot. Dat de uitermate lage temperaturen hem daarbij geholpen hadden bleek aan het einde van de dag, toen het een stuk warmer was en hij ineens achter de beide Ducati´s op een derde plaats stond. De kracht van Ducati werd bewezen door een voorspong van meer dan een seconde op de vijfde man Cal Crutchlow en het feit dat er vijf Ducati´s bij de eerste tien stonden. Marc Marquez en Dani Pedrosa (gecrasht in de eerste training) kwamen op de eerste dag niet verder dan een tiende en negentiende plek.
Van Ducati-suprematie was zaterdag al helemaal geen sprake meer. Lorenzo en Marquez werden sterker en sterker, maar Marquez maakte in FP4 bij het aanremmen van de scherpste bocht een enorme fout door veel te laat te remmen. Bijna ramde hij zijn ook al te laat remmende teamgenoot Pedrosa, maar wist hem op miraculeuze wijze nog te ontwijken. Daarbij kwam hij echter zwaar ten val, waarbij zijn schouder uit de kom schoot. Na een bezoek aan het ziekenhuis werd Marquez fit verklaard en kon hij zich met een zwaar ingetapete schouder opmaken voor een van de meest spannende kwalificaties van de afgelopen jaren, waarbij in de laatste ronde de voorlopige pole positie tot drie keer toe van eigenaar veranderde. Heel even leek het er zelfs op dat de herboren en weer zeer zelfverzekerd rijdende Lorenzo vanaf de eerste startplaats mocht vertrekken. Maar in de laatste ronde werd hij voorbijgesneld door achtereenvolgens Dovizioso (die een voor hem unieke 2-stop-strategie volgde en dus drie achterbanden gebruikte) en Valentino Rossi, die in de laatste sector 0,15 seconde goed wist te maken. Uiteindelijk was het echter ‘The Maniac’ Iannone, die met een ongelooflijke laatste ronde de beste tijd neer wist te zetten.
Ondanks de kleine verschillen en de Yamaha-interventie bleef de hoop en verwachting op een Ducati-zege bestaan. Vooral Dovizioso, die zondag als jongste rijder ooit aan zijn 250ste GP zou beginnen maar slechts één MotoGP-race won, straalde een zelfverzekerdheid uit, zoals hij die zelden had laten zien. Op de persconferentie na de kwalificaties maakte hij duidelijk dat hij tijdens de laatste twee trainingen vooral gewerkt had aan een goede race set-up en manieren om het brandstofverbruik te controleren. Zou het Ducati na zes jaar lukken weer eens op de hoogste trede te belanden? Het was vanaf het moment dat Stoner naar Honda vertrok en de motoren weer 1.000 cc cilinderinhoud kregen geen Dovizioso, geen Crutchlow en zelfs geen Rossi gelukt. Laat staan de wispelturige ‘Crazy Joe’, zoals Andrea Iannone ook wel wordt genoemd.
Zo tumultueus als de seizoenstart van Iannone, zo tumultueus was de start van de wedstrijd. Vijf rijders maakten een valse start (Crutchlow, Yonny Hernandez, Stefan Bradl, Alvaro Bautista en Hector Barbera), terwijl zes rijders meteen de strijd aangingen om de eerste plaats. Iannone had op het laatst en tegen het advies van Michelin in als enige voor de zachtste banden gekozen, net op het moment dat de aanwezige testrijder Casey Stoner verklaarde dat er binnen het Ducati-team geen enkel moment serieus gedacht was aan deze bandenoptie. De Italiaan pakte kopstart, gevolgd door Dovizioso. Marquez remde te laat voor de eerste bocht en dwong Lorenzo buiten de baan, waardoor Rossi binnendoor kon. Marquez en Viñales volgden. Er ontspon zich meteen een hevige strijd met veel riskante inhaalmanoeuvres, waarbij ook veel fouten werden gemaakt.
Vooral het aanremmen van bocht drie, waar de snelheid van 300 km/uur naar 60 km/uur moest worden teruggebracht, leek met een volle tank lastig in te schatten. Rossi passeerde in de eerste ronde beide Ducati-rijders en Lorenzo ging Dovizioso op het rechte eind voorbij. Iannone haalde Rossi na de eerste bocht puur op vermogen in en Dovizioso remde veel te laat. Hij passeerde Lorenzo, maar dreef Rossi naar buiten in bocht drie. Lorenzo kon binnendoor naar de tweede plaats. Rossi passeerde Dovizioso vlak voor de tweede doorkomst, maar werd na de eerste bocht door de Ducati-coureur weer puur op vermogen ingehaald. Rossi verremde zich vervolgens, waardoor Marquez binnendoor kon, terwijl Lorenzo in dezelfde bocht Iannone eruit remde. Maar die sloeg direct terug. Vervolgens passeerde Dovizioso Lorenzo en ging op jacht naar zijn teammaat die inmiddels een klein gaatje had.
Dovizioso maakte dus een paar fouten, Rossi maakte een fout, Marquez had al een fout gemaakt, Barbera maakte de fout niet naar binnen te komen voor een drive-through-penalty en kreeg de zwarte vlag en Bradl stopte tijdens de drive-through, waardoor hij nog eens binnen moest komen. De enige die geen fouten maakte was…Iannone. Maar hij kon niet, zoals verwacht, een gat slaan met de zachte banden. Althans: zo leek het, later bleek het tactiek.
Na tien ronden kwam er enige tekening in de strijd, nadat Dovizioso de leiding van Iannone over had genomen. De Ducati-mannen sloegen een klein gaatje op het bakkeleiende Yamaha duo Lorenzo-Rossi, die op hun beurt Marquez en Viñales op een kleine achterstand wisten te zetten. Maar net op het moment dat het er op leek dat de beide Ducati’s definitief een gat hadden geslagen, kropen de blauw machines weer dichterbij en leek het er op dat er weer een vierkamp ontstond. Iedereen wachtte op het moment dat de banden van Iannone het op zouden geven, maar het tegenovergestelde gebeurde. Dovizioso zette de snelste ronde neer, Iannone volgde en net zo snel en onverwacht als beide Yamaha’s dichterbij waren gekomen, liepen de beide Andrea’s ook weer uit. De banden en ‘The Maniac’ gaven geen krimp. Het was juist de man die Lorenzo volgend jaar aan zijn zijde krijgt, die problemen kreeg met zijn banden. Dovizioso: “Ik kon wel later en harder remmen dan Iannone, maar verloor aan de zijkant van de banden steeds meer grip”. Dat bleek in de ijzingwekkend snelle achtste bocht, waar Iannone met nog zeven ronden te gaan met veel meer snelheid uitkwam en Dovizioso er snaarstrak voor de één na laatste bocht uitremde. De man die zijn laatste overwinning in 2012 in de Moto2 behaalde, ging alleen maar beter, zette met nog vier ronden te gaan onder toeziend oog van 95.000 toeschouwers nog even de allersnelste ronde neer en reed verder onbedreigd naar zijn allereerste MotoGP-zege. Dovizioso werd zwaar teleurgesteld tweede en Lorenzo vierde zijn derde plaats na drie slechte wedstrijden als een overwinning. “Iannone was in het begin niet zo snel als verwacht. Ik had gedacht dat hij weg zou lopen en later in de race langzamer zou worden. Het was juist andersom”, aldus de regerend wereldkampioen. Iannone werd door zijn team uitbundig onthaald en zelfs ijskonijn Luigi Dall’Igna, het technische brein van Ducati, stak zijn blijdschap niet onder stoelen of banken. De nieuwe trots van Ducati, die eind dit jaar overstapt naar Suzuki, verklaarde na de wedstrijd in onvervalst Italo-Engels: “In het begin heb ik het rustig aan gedaan om de banden te sparen en ook de mapping op een zuinige stand gezet. Maar halverwege de race zag ik dat het goed ging, ben ik van mapping geswitcht en er vol voor gegaan.” Dovizioso deed weinig moeite zijn teleurstelling te verbergen: “We hebben alles goed gedaan, hadden beide een goede strategie. Maar Andrea had de juiste bandenkeuze gemaakt. Toch moeten we tevreden zijn. We zijn eerste en tweede geworden en ik denk dat we dit jaar nog wel een paar keer op het podium terecht kunnen komen en zelfs kunnen winnen.”
Lorenzo hoopte eigenlijk dat dat pas volgend jaar ging gebeuren, maar ‘herstelde’ zich snel door te zeggen dat hij zich op het heden wil focussen; “Ik hoop dat de Ducati’s alleen maar tweede en derde zullen worden, zodat ik mijn achterstand op Marquez in kan lopen. Ik wil dit jaar zo goed mogelijk beëindigen en zal tot het eind proberen voor Yamaha kampioen te worden door zo veel mogelijk overwinningen te behalen.”
Diezelfde Marquez eindigde op een vijfde plaats en was daar tevreden mee, omdat Lorenzo vijf en Rossi slechts twee punten op hem inliepen. “In het begin kon ik het bijhouden en was ik heel agressief, maar ik zag al snel in dat het 50% kans op finishen en 50% kans op crashen was. Toen ik op een gegeven moment het voorwiel blokkeerde en bijna onderuit ging, ben ik het wat rustiger aan gaan doen. Dat had niks met mijn schouder te maken, daar had ik geen last van. Ik heb mij er op gefocust om Viñales achter mij te houden.” Dat lukte: de veelbelovende jonge Spanjaard eindigde als zesde. Rossi zei teleurgesteld te zijn over zijn vierde plaats: “Mijn doel was om op het podium te komen als eerste niet Ducati-rijder. Ik ben op slechts drie seconden achterstand gefinisht en dat is op zich niet slecht. Alleen jammer dat Lorenzo er tussen zat.”
