GP Wegrace Portimao, Portugal
Voor het eerst in elf races slaagde Fabio Quartararo er weer eens in om een race te winnen. De wereldkampioen van 2021 deed dat in Portimao meteen zeer overtuigend. Na twee dagen regen prepareerden Quartararo en zijn team een winnende Yamaha M1 maken. Landgenoot Johann Zarco en de weer sterke Aleix Espargaro waren goed voor de andere podiumplekken. Alex Rins stal de show: hij reed van de 23e naar de vierde plaats. Samen met Quartararo deelt hij de leiding overall.
Tijdens de wintertesten liet Fabio Quartararo weten dat het een enorme klus zou gaan worden om met de 2022-Yamaha de wereldtitel te prolongeren. De machine was verbeterd, maar kampte nog steeds met een chronisch tekort aan snelheid. De Fransman was in de eerste vier grands prix één van de tien rijders die een top 3-klassering verdienden, maar verder dan een tweede plaats in het kletsnatte Mandalika kwam Quartararo niet. Met daarbij een pijnlijke negende plaats in de openingsrace in Qatar, een kleurloze achtste plek in Argentinië en een zeer zwaar bevochten zevende plaats in Amerika verzamelde de Yamaha-coureur slechts 44 punten; twintig minder dan in de eerste vier wedstrijden van 2021. Als vijfde in de rangschikking kwam Quartararo naar het circuit waar hij in april 2021 de beste was geweest, als leider vertrok hij uit Portimao.
De net 23 jaar geworden regerende wereldkampioen was vanaf de vijfde startplaats perfect weg en stak na drie ronden de leidende Joan Mir voorbij. Daarna toonde hij een jaloersmakende regelmaat, en dankzij die regelmaat en snelheid verbrak Quartararo zijn eigen racerecord uit 2021 met bijna zeven seconden. En passant klokte hij een nieuw ronderecord en zorgde hij voor Yamaha’s eerste grand prix-winst sinds de Britse WK-ronde van 2022. Bovendien maakte hij een einde aan de serie van zes opeenvolgende overwinningen van Europese constructeurs. Niet eerder won Quartararo met een voorsprong van 5,4 seconden – de grootste winstmarge in twaalf races. “Eerlijk gezegd, afgezien van vrijdag (toen strompelde Quartararo op een natte baan naar de twintigste tijd, red.) denk ik dat dit mijn beste weekend ooit was”, meende Quartararo zelf. “Op zaterdagochtend ging het een heel stuk beter (Quartararo was derde, red.) en ’s middags was ik vijfde. Op een halfnatte baan, omstandigheden die ik haat. In de warm up voelde ik me geweldig en ik was super verrast dat ik in de wedstrijd zo snel was. Omdat we maar zo weinig droge tijd op de baan hebben gehad.”
Waar Quartararo op zaterdag in de uiterst verraderlijke omstandigheden wel op zijn machine bleef zitten, hadden kampioenschapsleider Enea Bastianini, Pecco Bagnaia en Raul Fernandez minder geluk. Rookie Fernandez moest de race laten schieten vanwege een handblessure, Bastianini blesseerde een pols en Bagnaia liep bij een highsider een schouderblessure op. Vanaf de laatste startplaats vocht de vice-kampioen van 2021 zich tot eigen tevredenheid en de pijn verbijtend nog naar een achtste plaats, terwijl Bastianini in de race weer crashte, terwijl hij op een elfde plaats reed.
Zijn dominante optreden kwam niet uit het niets, vertelde Quartararo. “Ik rijd niet anders dan in de eerste vier races. Ik heb niks nieuws of iets raars gedaan. Voor mij was dit iets natuurlijks. Maar ik ben wel onder de indruk van mezelf.” Na zijn eerste overwinning in elf races welden op het podium de tranen op bij de wereldkampioen. “Het was lang geleden dat ik gewonnen had, maar ik heb dit jaar ook een zware tijd gehad – ook al hadden we hiervoor nog maar vier races. Maar als je de titel hebt gewonnen, wil je elke race meedoen om de overwinning. Het was voor mij heel moeilijk om te accepteren dat ik blij moest zijn met een zevende plaats in Austin en dat het team voor me stond te klappen. Een zevende plaats vind ik niet goed, maar ik was wél blij. Omdat ik alles had gegeven, net als in die andere races, zoals ik altijd doe; of ik nu voor de eerste, de vijfde of de tiende plaats vecht. Vandaag kon ik eindelijk weer eens voor de winst gaan en dat maakte me emotioneel.”
Terwijl Quartararo een master class gaf, finishten zijn teamgenoot Franco Morbidelli en merkgenoot Andrea Dovizioso op een identieke machine respectievelijk als dertiende en elfde op 33 en 29 seconden. Waar Quartararo het gebrek aan vermogen als de achilleshiel van de Yamaha benoemt, menen Dovizioso en Morbidelli dat een gebrek aan grip betere prestaties voorkomt. “Fabio is momenteel de enige rijder die snel is met de Yamaha zonder grip achter”, wist ook Dovizioso. “Het is begrijpelijk dat hij zegt dat de power het zwakke punt is, want als je hem meer vermogen geeft, is hij sneller op de rechte stukken omdat hij in de bochten al zo snel is. Zoals hij rijdt, dat is naar mijn mening uniek. Zoveel wij laten liggen met de grip, dat is enorm. Ik kan dat zeggen, want de laatste paar jaar reed ik met twee verschillende machines (tests met de Aprilia in 2021 races op Ducati van 2013 tot en met 2020, red.). Daarom push ik voor meer grip. Fabio zegt niks verkeerds, maar hij kent het verschil in grip niet omdat hij nooit met andere machines heeft gereden. Als ik hem was, zou ik ook meer vermogen willen.”
Quartararo zag dat anders. “Ik had nooit zonder grip Johann kunnen inhalen, uitkomend uit de laatste bocht. Wat we missen is topsnelheid, want onze machine is verder geweldig. Hij stuurt fantastisch en de stabiliteit bij remmen is goed. Maar in Argentinië hadden we een lang recht stuk en dan moet je als het ware v-bochten maken (laat remmen, de machine omgooien en dan het gas openen, red.); wij zijn dan de klos, want wij moeten het van bochtensnelheid hebben. Dan denk je dat het om grip gaat, maar het komt neer op een gebrek aan topsnelheid.”
En dat was, volgens Quartararo, een probleem waarmee de Yamaha al jaren kampte. Wel was hij het eens met Dovizioso over een ander aspect. “Ik vind ook dat Yamaha agressiever moet zijn, ze moeten met grotere veranderingen komen.”
De van pole vertrokken Johann Zarco erkende dat landgenoot Quartararo te snel was voor hem. Zarco passeerde na een matige start eerst Jack Miller, om zich vervolgens achter tweede man Joan Mir te nestelen. Toen Miller weer begon aan te dringen, ging Zarco in twee pogingen langs Mir. Twee ronden later kegelde Miller Mir onderuit bij een uitrempoging. In de slotfase moest Zarco nog even vrezen voor de als derde gestarte Aleix Espargaro, maar een versnelling hield hem buiten bereik van de Aprilia-coureur. Om een betere rijder te worden had Zarco vooral de data van Pecco Bagnaia bestudeerd. “Het remmen is een sterk punt van de Ducati en Pecco is daar heel erg goed in”, aldus de Pramac Ducati-coureur na zijn tweede tweede plaats in vier races. “Het gaat om details, maar alle kleine puntjes helpen in één ronde en vervolgens ook weer in een hele race.”
Aprilia is van de zes constructeurs in de MotoGP de enige met zogenoemde ‘concessions’, privileges die het mogelijk maken om meer te testen, gedurende het seizoen het blok te ontwikkelen en om twee blokken meer te mogen gebruiken in een seizoen dan de concurrentie. Met zes behaalde ‘concession points’ – drie punten voor een overwinning, twee voor een tweede plaats en één punt een derde positie – verliest een fabrikant die voordelen. Dankzij Espargaro staat Aprilia nu op vijf. “Sommige engineers in de fabriek zullen er waarschijnlijk niet happy mee zijn, maar ik hoop dat we er na de volgende race in Jerez vanaf zijn”, was de winnaar van de Grand Prix van Argentinië duidelijk. “Ik hou niet van de concessions. Ik ben niet dom, ik weet dat we er van hebben geprofiteerd, maar we moeten er van af. Ik denk dat we bewezen hebben dat we met de Aprilia op een goed niveau zitten. We hebben een goede basis.”
Met een vierde plaats was Alex Rins de smaakmaker van de wedstrijd. Na een moeizame training en een zeer ongelukkige kwalificatie moest de Suzuki-coureur vanaf de 23e plaats komen. Zijn eerste ronde was briljant: Rins kwam als tiende voorbij start-finish. Met vlijmscherpe inhaalacties verbeterde hij zich tot de vierde plaats, 3,6 seconden achter Espargaro. Rins was getergd. “Ik geloofde na gisteren nog wel in mijn kansen, in tegenstelling tot heel veel anderen”, had hij gemerkt. “Mijn zelfvertrouwen en mijn kracht zijn dit jaar mijn sterke punten. Ik ben veranderd. Eind vorig jaar zat ik in de shit. Maar in de winter hebben we hard gewerkt (met eenmental coach, red.). Vorig jaar had ik moeite om de grens te vinden (Rins crashte in zes van de achttien GP’s, red.) maar ik heb mezelf nu beter onder controle en ik snap de machine en de banden beter.”
Ook teamgenoot Joan Mir leek op weg naar een goede prestatie, totdat Jack Miller zijn race voortijdig beëindigde. “Het is mij ook wel eens overkomen en het kan gebeuren. Hij deed het niet expres en ik hoop dat hij er van geleerd heeft”, meende Mir. “Maar ik ben meer teleurgesteld dat ik niet competitief was. Vanaf de tweede ronde voelde ik al dat de voorkant niet goed was. Ik kon nergens pushen en het was een kwestie van overleven. Als ik tien ronden voor tijd niet was gecrasht, was het waarschijnlijk later nog gebeurd.”
Omdat alleen de warm up droog was in Portugal wachtte de Honda-rijders met hun nieuwe RC213V een zware race. Marc Marquez zette nog wel de derde tijd in de warm up, maar hij rekende zich niet rijk. “Eén ronde is maar één ronde”, wist hij. Marquez startte vanaf de negende plaats en had moeite om zijn broer Alex achter zich te houden in de strijd om de zesde plaats. “Vanaf de eerste ronde was ik niet op mijn gemak. De snelheid was er ook niet. We eindigden 16 seconden achter de winnaar. Ik vocht met Alex en Pol, maar we zaten op plekken waar we niet willen zitten. Het is een combinatie van dat ik nog niet goed genoeg ben en de machine ook niet. Mijn doel is niet om de beste Honda te zijn, maar om te winnen. Hoe lang dat duurt… geen idee.”
