GP Wegrace Oostenrijk
Was de eerste grand prix op de niet onomstreden Red Bull Ring op zijn minst verrassend, de tweede race tartte dankzij zijn ‘flag to flag’-karakter elke voorstelling. De fantastische rookie Jorge Martin en de briljante Brad Binder werden de zesde en zevende winnaar in elf wedstrijden. Fabio Quartararo hield het hoofd boven water en bouwde ondanks een onbevredigend afgelopen Grand Prix van Oostenrijk zijn voorsprong op de achtervolgers zelfs uit.
Jorge Martin stal de show in de eerste race op de Red Bull Ring. Op zaterdag scoorde hij zijn tweede pole van het seizoen – en zijn tweede in pas zes MotoGP-starts, aangezien de 23-jarige Spanjaard vier races miste vanwege zijn horrorcrash tijdens de trainingen voor de Portugese grand prix. Op zondag volgde daarop de bekroning van een zeer sterk weekend. De Grand Prix van Stiermarken werd na enkele ronden stilgelegd nadat Lorenzo Savadori op de machine van de gevallen wild card-rijder Dani Pedrosa was geknald, waarbij een enorme vuurzee ontstond. De race werd herstart en na drie ronden loste Martin zijn merkgenoot Jack Miller af als kopman. De Australiër crashte tien ronden voor het eind toen terwijl hij in gevecht was met Fabio Quartararo om de derde plaats, maar Martin en wereldkampioen Joan Mir waren toen al bijna buiten het zicht. Mir gebruikte de nieuwe Suzuki ‘ride height adjuster’, waarbij de achterzijde omlaag gedrukt wordt om meer tractie te genereren onder acceleratie, optimaal, maar moest het wiel lossen toen hij een aantal ronden voor de finish een klein foutje maakte. Martin reed in fabuleuze stijl naar zijn eerste MotoGP-zege. Waar rijders als Jack Miller, Pecco Bagnaia, Danilo Petrucci en Andrea Iannone niet in slaagden, lukte rookie wel: het Pramac Team, dat sinds 2002 in de MotoGP is vertegenwoordigd, haar eerste grand prix-overwinning brengen. Martin was de zesde winnaar in 2021 en de negende rijder die een Ducati naar de winst stuurde in de belangrijkste klasse. De voormalige Moto3-wereldkampioen deed zijn verhaal bijna klinisch analytisch. “Als Joan dichter achter me gezeten had, was dat misschien anders geweest, maar nu kon ik in de laatste ronde al nadenken”, aldus zeer regelmatig en geconcentreerd rijdende Martin. “Op zaterdag was ik meteen super competitief. Ik had niet de pace van Fabio of Pecco, maar ik zat er dicht bij.”
De crash in Portugal had nog zijn naweeën – in Assen kwam Martin voortijdig binnen – en Mirs foutje had welkome ademruimte gegeven. Twee circuits stond rood omlijnd in zijn kalender, vertelde Martin: Losail en de Red Bull Ring. In zijn tweede MotoGP-race stond hij na zijn sensationele pole als derde op het podium in Qatar, vier wedstrijden later werd hij de eerste Ducati-satellietrijder die een grand prix won. “Maar ik zie me niet als een satellietrijder, ik heb gewoon 2021-fabrieksmateriaal. Alles wat nieuw is, krijg ik ook. Bijna elke race proberen we wat nieuws.”
Martins carrière was in 2012 bijna gestrand toen zijn werkeloze ouders niet de financiën hadden om een plek in het Spaanse Moto3-kampioenschap te bekostigen. Toen hij tot de Red Bull Rookies Cup toegelaten werd, betekende dat zijn redding. Martin won het kampioenschap in 2014 en maakte een doorstart in het Mahindra Moto3-team van Jorge Martin. In 2018 won hij onder de vleugels van Fausto Gresini wereldkampioen in de lichtste klasse; vorig jaar verspeelde hij zijn kansen op de Moto2-wereldtitel door een Covid-besmetting. “Toen ik twaalf was, dachten we over stoppen en nu ben ik hier, als winnaar van een MotoGP-race. Dat is een droom die uitkomt.”
Hoewel Martin zorgde voor de zesde Ducati-zege in zeven races op de Red Bull Ring, bewezen Suzuki’s Mir en Yamaha’s Quartararo dat ook viercilinder-in-lijns snel waren in de juiste handen. Mir was zeer tevreden met zijn beste seizoensprestatie. “Ik heb alles gegeven, maar Jorge was sterker”, gaf Mir toe. “Ik denk niet dat hij nog sneller kan worden, maar wel constanter.” Over het eerste prototype van het zogenoemde ‘squat-systeem’ aan de achterkant van de Suzuki was hij kort. “Het is geen voordeel ten opzichte van de anderen. Het is alleen zodat we onder gelijke omstandigheden kunnen vechten als de anderen.”
Ook Quartararo was blij, niet in het minst omdat het in tegenstelling tot de verwachtingen droog bleef én omdat hij weer vier punten uitliep op de als zesde gefinishte Johann Zarco. De Yamaha-kopman was onder de indruk van Martin. “Hij is een enorm talent. Vandaag heb ik daar veel van gezien. Zo zuinig als hij is op de banden, dat is voor een rookie echt bijzonder. In de eerste drie ronden reed ik achter hem en ik had zóveel bochtensnelheid, terwijl ik zag dat hij toen al de banden aan het sparen was”, aldus Quartararo. “Zo gauw hij de machine rechtop zette en gas gaf, reed hij van me weg. We weten dat wij niet dat potentieel van de Ducati hebben. Voor ons was een podium hier perfect. Onze pace is in de trainingen altijd goed, maar in de race hebben we vaak niet hetzelfde gevoel met de achterband. Daar moeten we aan werken.”
Brad Binder viel in de eerste race op de Red Bull Ring op omdat hij bijna niet te stuiten van de zestiende startplaats naar de vierde plek in de race reed. Een week later kwalificeerde hij zich, mede door een hardere compound voorband, als tiende. “Toen ik naar bed ging, had ik maar één gedachte: op het podium finishen”, zei de net 26 geworden Zuid-Afrikaan na afloop. Dat doel leek met een achtste plaats op 4,3 seconden na zeventien ronden buiten bereik, maar elf ronden later werd hij met 12,3 seconden voorsprong afgevlagd als de sensationele winnaar van een even bizarre als vermakelijke race. Ondanks crashes in de trainingen en een omweg via Q1 had Jorge Martin met andermaal een recordronde de pole opgeëist. Ook in de race speelde Martin een hoofdrol door met de als derde gestarte Pecco Bagnaia, Fabio Quartararo en de vanaf de vijfde startplek gekomen Marc Marquez een interessante kopgroep te vormen. Steeds zwaarder wordende regenval zorgde er echter voor dat de race volledig op zijn kop werd gezet. Wedstrijdleider Marquez besloot vier ronden voor het eind als eerste naar binnen te duiken voor een machinewissel en kreeg Bagnaia, Quartararo, Martin en ook Joan Mir achter zich aan. De net aangesloten Binder besloot de gok te wagen: hij glibberde de laatste ronden op de ijzig gladde Red Bull Ring naar het einde. In zijn haast gleed Marquez onderuit – hij pakte nog één punt. “Voor de race hoopte ik op regen, tijdens de race hoopte ik dat het droog zou blijven”, gaf Marquez toe. Wat gekkenwerk leek met nog maar vier ronden te rijden, bleek bijna de winnende tactiek. Binder reed in zijn eerste ronde als leider acht seconden langzamer dan zijn snelste raceronde; zijn laatste ronde was nog eens bijna achttien seconden langzamer. Bagnaia en Martin begonnen de laatste ronde als tiende en elfde en stormden langs kansloze slickrijders die hun kans hadden geroken. Bagnaia was in de laatste ronde bijna vijftien seconden sneller dan Binder – maar de gok van de KTM-rijder werd beloond. Vlak achter Bagnaia reed Martin in zijn eerste ‘flag to flag’-wedstrijd naar een zeer knappe derde plaats, een dikke seconde voor Mir, die niet wist met welke regenbanden het team hem terug had gestuurd de baan op. Achter de slickrijders Luca Marini en Iker Lecuona werd Quartararo als zevende afgevlagd – een halve tel voor Valentino Rossi, die nog heel even op weg leek naar het podium.
Binder vertelde zijn verhaal over zijn briljante tweede MotoGP-zege met een steeds breder wordende grijns. “Totdat iedereen naar binnen dook, had ik een verschrikkelijke wedstrijd”, vertelde hij. “De achterband ging continu dwars en ik was enorm aan het worstelen. Toen het begon te regenen, sloot ik aan bij de groep en ik zag dat ze zich klaar maakten om naar binnen te gaan, want Marc keek achterom naar de anderen. Op het laatste moment besloot ik dat ik het zo moest proberen. De eerste halve ronde was nog oké, in de laatste ronde waren mijn banden en remmen ijskoud. Man, dat waren twee lange ronden…. Hoe hard ik ook in de voorrem kneep, er gebeurde niks. Ik had moeite zat om op de baan te blijven. Maar soms moet je gokken en vandaag pakte dat goed uit.” Binder begreep dat de eerste spetters zijn kans waren. “En omdat dit onze thuis-GP was, moest ik het proberen. Ik dacht een paar keer dat het voorbij was, want ik stond vaak dwars en kon nauwelijks binnen de lijnen blijven. Het was vrijwel onmogelijk. Het enige wat een beetje werkte, was mijn achterrem. Ik had het stuur tegen de aanslag en ik wachtte tot iemand me voorbij zou blijven…. Het was zó’n opluchting dat het voorbij was. Ik kon niet geloven dat ik had gewonnen. “Dit was niet racen, dit was overleven!”
Bagnaia was aanvankelijk kwaad, omdat hij dacht dat hij het podium had gemist. Toen hij op de grote schermen zag dat hij tweede was, had hij vrede met het resultaat. Vanaf de start had het al wat gemiezerd, meende de Italiaan. Maar toen de regen doorzette, werd het lastiger. “Daarom liet ik Marc voorbij, omdat hij in deze omstandigheden altijd sterk is”, legde hij zijn tactiek uit. “Maar ik zag veel rijders doorgaan op slicks en ik vroeg mezelf af of het wel de juiste beslissing was geweest met nog maar zo weinig ronden. Zelfs met de regenbanden leek het die eerste twee ronden wel gladder dan met slicks. Marc crashte ook. Maar de keus om te switchen was juist. Met slicks zou ik niet voor Brad zijn geëindigd.” Bagnaia had bewondering voor de winnaar. “Hij is gek! Zoiets kon alleen Jack (Miller, red.) en nu kan Brad het ook. Wat hij heeft gedaan, is ongelooflijks.”
In twee races steeg Martin van de achttiende naar de tiende plaats in de tussenstand, vier plekken achter Binder. Tijdens zijn eerste regenrace had Martin het risico niet geschuwd. Bovendien was zijn wissel bijna verkeerd uitgepakt. “Ik kwam met een stoppie binnen en struikelde bijna. Uit de pits was ik nog derde, maar het was zó moeilijk om overeind te blijven. Al met de regenbanden, dus met slicks nog meer! In de laatste ronde passeerde ik zes, zeven rijders in twee bochten. Toen ik begreep dat ik derde was, was ik nog blijer dan vorige week met de overwinning.”
Voor de vierde keer dit jaar reed Fabio Quartararo de snelste raceronde. Vóór de machinewissel reed de Fransman agressief en zelfverzekerd. De regen zoog echter alle zelfvertrouwen uit zijn lijf. “Het ging zó goed in de regen, ik wachtte mijn moment af”, keek hij terug. Een week eerder tijdens een natte vrije training en ook op de vochtige training op vrijdag was hij weinig minder dan een figurant. Ook in de stromende regen tijdens de race verdwenen zijn kansen. Quartararo passeerde in de laatste ronde weliswaar nog zes rijders op slicks, maar met een zevende plaats verloor hij nog bijna zeven seconden op de als tweede gefinishte Bagnaia. “Ik verloor alle vertrouwen.” Toch was zijn buffer naar Bagnaia en Mir, die de tweede plaats delen in de tussenstand, nog altijd 47 punten. De teleurgestelde Johann Zarco crashte op de nog droge baan, toen hij de vijfde plaats beztte.
