GP Wegrace Mugello, Italië
Terwijl een kopgroep van tien man van de Moto3-race een waar spektakelstuk maakten, bewezen Marc Marquez en Jorge Lorenzo dat je voor een pakkende thriller ook toe kunt met twee steracteurs. Lorenzo’s niet aflatende verweer zorgde op het circuit van Mugello voor de beste MotoGP-race van het jaar. Met wel weer Marquez als de winnaar. Jubilaris Valentino Rossi finishte in zijn 300e Grand Prix fraai als derde. Het was een waar feest in Mugello.
Het is makkelijk om een mening te hebben over iemand als het even wat minder gaat. Dat zei een geïrriteerde Jorge Lorenzo na de Grand Prix van Frankrijk toen hij het commentaar van Marc Marquez en Valentino Rossi had gehoord over Lorenzo’s matige functioneren in Le Mans. Inderdaad, hij had niet goed gereden, maar hij was er van overtuigd dat hij zich ooit weer zou kunnen bemoeien met het gevecht om de overwinning. Dat moment kwam al twee weken later. Op het glooiende circuit van Mugello reed hij de afgelopen drie jaren superieure races, terwijl Marc Marquez vorig seizoen in Italië een aantal malen pijnlijk in de fout was gegaan, met een angstaanjagende crash op het rechte stuk als dieptepunt. Op zaterdag veroverde de regerende wereldkampioen echter toch voor de zesde keer op rij de pole, v”or de verrassende Andrea Iannone op de extreem snelle Pramac-Ducati (geklokt op 349,6 km/u) en Jorge Lorenzo. Het was alsof het ander circuit was dat vorig jaar, zei Marquez. Een jaartje ervaring deed wonderen, had hij gemerkt. Toch wist ook Marquez dat deze pole op het circuit waar hij – nog maar – vier jaar geleden zijn eerste Grand Prix had gewonnen, minder overtuigend was dan eerdere poles in 2014. Dat tiende man Valentino Rossi (door een verkeerde voorbandkeuze, meende de Italiaan) slechts een halve seconde achter hem stond, was de Repsol/Honda-coureur niet ontgaan. Evenmin dat Lorenzo’s raceritme indrukwekkend was. Bovendien wezen de statistieken in Mugello op negen Yamaha-zeges in elf jaar. Al die feiten bleken dit keer voor een machtige MotoGP-race die door het hele veld bol stond van inhaalacties en spectaculaire momenten. De meeste daarvan kwamen voor rekening van Jorge Lorenzo en Marc Marquez. Lorenzo stuurde vroeg naar binnen waar hij bijna in aanraking kwam met Dani Pedrosa, de snelste man na de vrije trainingen. Lorenzo herstelde zich direct en passeerde al in de eerste ronde kopstarter Iannone. Marquez had wat meer tijd nodig om de Italiaan achter zich te laten en hield ook Rossi’s progressie in de peiling. “Toen ik zag dat Valentino al zo snel op de derde plaats reed, wist ik zeker dat hij ons bij zou halen. Maar Jorge was zó snel dat het niet gebeurde”, vertelde Marquez.
Zo’n zeven ronden voor het einde ontbrandde het vuur vooraan pas echt goed. Marquez had voor de race een duidelijke tactiek uitgestippeld. “Het belangrijkste was dat we na de warm-up de gearing voor de zesde versnelling hadden aangepast en daardoor was ik op het rechte stuk iets sneller”, merkte hij. “De Yamaha’s hebben een heel hoge bochtensnelheid, daarom hadden we die topsnelheid nodig.” Lorenzo’s antwoorden op Marquez’ passeermanoeuvres lieten niet lang op zich wachten. Meer dan tien maal wisselden de mannen van positie, waarbij Lorenzo’s vechtlust een groot contrast was met zijn eerdere voorstellingen. Marquez was echter niet verrast. “Ik wist dat hij meteen terug zou komen en daarom pushte ik niet voluit. Dat deed ik pas in de laatste ronde.”
Zijn vaak gewaagde en vrijwel altijd creatieve inhaalacties toonden een Lorenzo in grootse doen. Het feit dat de MotoGP-coureurs vanaf de race in Mugello de grotere 340 mm-schijven mochten gebruiken, had hem in combinatie met set-up aanpassingen geholpen. “Ook was de motor een stuk beter met het remmen. Ik kon Marc niet overal bijhouden, maar ik was veel sterker dan tot nu toe”, vertelde Lorenzo.
Bij het ingaan van de laatste ronde ging Marquez op het 1141 meter lange rechte stuk nog één maal voorbij Lorenzo. Dit keer bleef de counter uit. Marquez vierde zijn zesde zege op rij met 0,121 seconde voorsprong op Lorenzo. “Het was zeker de zwaarste wedstrijd van het jaar”, vertelde een glunderende winnaar. “Jorge was heel snel met de nieuwe banden in het midden van de bocht, terwijl ik met de motor aan het vechten was. Halverwege ik had problemen met de voorkant, maar dat kwam ook omdat ik op de limiet zat. Toen de banden minder werden, ging het met mij beter. Het is een geweldig seizoen tot nu toe, maar het was pas de zesde race van het jaar. We moeten niets veranderen aan onze benadering.” Ondanks zijn overtuigende prestatie deed Lorenzo niet stralend zijn verhaal, nu vierde in de WK-stand op 85 punten achter Marquez. “Ik heb begrepen uit de pers dat ik het niet naar mijn zin had op de motor. Misschien was dat vandaag ook wel zo. Misschien heb ik daarom ook niet gewonnen”, zei hij met onverhuld cynisme. Bovendien, zei hij, had de winst binnen reikwijdte gelegen. “Als je zo dicht bij de overwinning bent, ben je niet helemaal blij. Maar als we deze race vergelijken met de vorige, dan ben ik zelf zo veel sterker. Ik wist dat het kon gebeuren, ik had het al gezegd. Dat sterkt je ook mentaal. We hadden alleen wat meer topsnelheid moeten hebben. Daar had Marc een voordeel. Anders had ik hem misschien kunnen verslaan. Maar de overwinning komt dichterbij. Hopelijk in Barcelona al.”
Met zijn derde podium op rij – en zijn vierde van het jaar – nam Valentino Rossi de tweede plaats in het WK over van de als vierde gefinishte Dani Pedrosa. De 35-jarige publiekslieveling reed weer een zeer sterke race, maar wist dat een derde plaats op 2,6 seconden het maximaal haalbare was. “Ik had gehoopt dat ik een kans zou hebben om met Marc en Jorge mee te doen, maar ik heb het in de kwalificatie laten liggen. Starten vanaf de vierde rij is moeilijk”, realiseerde Rossi zich. “Ook in de warm-up liep het ook niet soepel door problemen met de versnellingsbak. Maar in het begin van de race had ik geluk met inhaalacties, maar ik was ook sterk. Ik lag al vrij snel derde, maar Marc en Jorge lagen al te ver voor. Profiteren van de slipstream kon ik niet. Mijn pace was goed, ik heb goed gereden en ik kon het gevecht voor me vanaf een mooie plek zien.” Een tussentijdse aanpassing van de mapping bracht geen verbetering. “Dat kostte me een seconde en ik ging weer terug naar de eerste mapping. Op dat moment begon het duel tussen Marc en Jorge echt en daardoor kwam ik iets dichter bij. Eerlijk gezegd hoopt ik dat ze foutjes gingen maken zodat ik er bij kon komen.” Zo ver kwam het niet en Rossi moest genoegen nemen met de derde positie, zijn twaalfde podium in Mugello en zijn eerste sinds 2009 – én zijn 187e in 300 races. Op het podium kreeg hij een groots onthaal van een geel gekleurde massa. Rossi genoot. “Ik heb daar de afgelopen jaren ook wel op dat podium gestaan, maar als je het echt verdiend, is dat extra speciaal.” In die top 3 finishen is allang geen vanzelfsprekendheid meer, wist Rossi heel goed. “Het is zwaarder geworden. Vroeger kon je wat tactischer rijden, nu moet je vanaf het begin voluit gaan om niet te verliezen.”
Hoewel de Italiaanse Grand Prix vooral kleur kreeg dankzij het fantastische gevecht tussen Marquez en Lorenzo, was het ook het moment om nog eens stil te staan bij Valentino Rossi’s unieke carrière. Dat hij voor eigen publiek zijn 300e Grand Prix reed, leek een voorbestemde prachtige planning. Rossi won negen races op zijn geliefde circuit, maar maakte er in 2010 ook de grootste teleurstelling mee uit zijn loopbaan toen hij tijdens de trainingen zijn been brak. De Italiaan is de enige coureur in de geschiedenis die in vier verschillende klassen wereldkampioen werd – in de 125, 250, 500 en MotoGP – en bovendien de enige rijder die op twee verschillende merken vijf of meer races op rij wist te winnen. Daarnaast is hij met 47 zeges de meest succesvolle coureur in de Yamaha-historie. De erelijst lijkt de komende jaren nog verder bijgewerkt te kunnen worden. Veel collega’s en oud-coureurs stonden stil bij Rossi’s opmerkelijke mijlpaal. “Dat hij nu nog rijdt, is een bewijs van zijn liefde voor motoren en voor de sport”, concludeerde Giacomo Agostini, de enige coureur die meer GP’s en wereldtitels won dan Rossi. “Nadat hij vorig jaar terugkeerde bij Yamaha na twee seizoenen Ducati, dachten veel mensen dat het afgelopen was met hem. Maar Valentino heeft laten zien dat hij het gevecht met Marquez aan kan en dat hij nog races kan winnen. Het is verbluffend wat hij heeft gepresteerd.”
Van Angel Nieto mag Rossi doorgaan tot 500. “Ik vind het fantastisch dat hij nooit opgeeft en dit jaar laat hij ook zien dat hij meer dan ooit op de grens rijdt omdat hij nog die wil om te winnen heeft”, aldus Nieto. “De titel wordt moeilijk, maar zijn honger is onvoorstelbaar. we mogen allemaal onze pet afnemen voor wat hij bereikt heeft en wat hij heeft gedaan voor de motorsport. ”
Nicky Hayden maakte Rossi mee als teamgenoot bij Repsol/Honda en bij Ducati. In die twee seizoen op het Italiaanse merk groeide Haydens respect voor Rossi. “Mensen dachten dat hij niet meer alles gaf, maar niets was minder waar”, aldus Hayden die in 2006 Rossi vijf punten voorbleef in de titelstrijd. “Hij weet niet hoe hij moet stoppen. MotoGP is niet alleen zijn passie, hij is ook gek op motoren en daardoor heeft hij het zo lang volgehouden. Ik geloof niet dat dit ooit werk is geweest voor hem.”
“Dat hij na al die jaren zijn rijstijl nog kan aanpassen is ongelooflijk”, vond Cal Crutchlow, gecrasht in Mugello. “Normaal denk je op je 35e al lang na over stoppen, maar hij wil nog twee jaar bijtekenen”, zei Alex Crivillé. Loris Capirossi is met 328 GP-starts nog wel koploper. “Valentino is nog gemotiveerd als toen hij 16 was en het is zijn droom om de jongere rijders te verslaan. Ik denk dat als je zo veel talent hebt als Valentino, je dat niet verliest als je ouder wordt.”
De volgende Grand Prix is in Barcelona, het circuit waar Rossi in 2009 een van zijn beste races ooit reed.
