GP Wegrace Misano, San Marino
Tot vorig jaar had Andrea Dovizioso nog nooit op het podium gestaan in Misano. In de slopende regenrace vierde hij toen op eerbiedwaardige afstand van Marc Marquez en Danilo Petrucci toen de derde plaats. Maar dit jaar denderde ‘Desmo Dovi’ vakkundig naar zijn eerste overwinning in de Grand Prix van San Marino vóór Marquez en de sterke Cal Crutchlow. Jorge Lorenzo leek tot de voorlaatste ronde voor een Ducati-dubbel te kunnen zorgen, maar crashte. Thuisheld Valentino Rossi figureerde op een tegenvallende zevende plaats.
Met zijn derde seizoenszege bevestigde Dovizioso wat hij al het hele jaar zegt: ondanks zijn eigen drie nulscores door valpartijen is de Ducati beter dan vorig seizoen en zelf heeft hij evenmin aan snelheid ingeboet. Samen met teamgenoot Jorge Lorenzo zorgde de inwoner van het nabijgelegen Forli voor de vierde Ducati-overwinning in zeven races.
En niet onbelangrijk: in een zonnig Misano trok hij in de onderlinge strijd met Lorenzo om de tweede plaats in het kampioenschap het voordeel weer naar zich toe. Maar omdat Dovizioso als nieuwe tweede man in de tussenstand nog altijd 67 punten achterstand heeft op Marc Marquez verontrustte de titelverdediger dan ook niet. “Als ik de komende (zes) wedstrijden steeds vijf punten verlies, dat vind ik wel oké”, sprak Marquez.
‘Ik snap het ook niet’
Die wereldtitel lijken Dovizioso en Lorenzo, maar ook Valentino Rossi uit hun hoofd te hebben gezet. “Ik snap ook niet hoe ik nog derde sta in het kampioenschap”, meende Rossi na zijn zevende plaats, vol ongeloof een lach niet onderdrukkend.
Voor het eerst lukte het Ducati bovendien dankzij Lorenzo en Dovizioso om in één seizoen zowel de Italiaanse Grand Prix op Mugello als de Grand Prix van San Marino op Misano te winnen. Het zorgde voor een vreugde-explosie in Dovi’s box. Begrijpelijk ook, want Ducati’s laatste overwinning op Misano, een circuit waar Yamaha en Honda sinds 2007 respectievelijk zes en vier keer wonnen, dateerde van 2007.
De manier waarop de 32-jarige Italiaan Ducati’s tweede thuisrace op zijn naam schreef, was zeer indrukwekkend. Dat de 26 ronden niet de na een spectaculaire kwalificatie de verwachte close-racing met een grote groep brachten, was vooral te danken aan Dovizioso’s snelheid en overtuiging. “Je moet je eigen kansen creëren”, luidde Dovizioso’s filosofie.
Toeslaan
Dat deed hij door vanaf een vierde startplaats ongebruikelijk snel te starten en vanaf de eerste doorkomst polesitter Lorenzo vijf ronden te schaduwen en vervolgens toe te slaan. Bekeken bouwde hij een voorsprong op, totdat de door Marquez opgejaagde Lorenzo weer dichterbij kwam. Dovizioso had echter een antwoord en toen in de voorlaatste ronde Lorenzo’s offensief tot een abrupt einde kwam door een zijn derde racecrash van het jaar, wist Dovizioso dat hij veilig zat en de Italiaan nam zelfs de tijd om in de laatste ronde uitgebreid te zwaaien naar het publiek.
“Ik pushte, maar ik nam niet het maximale risico”, begon hij zijn koele analyse. “Ik snapte dat ik een kans had. Aan het eind was Jorge nog weer sterk, en ik moest weer pushen. Ik wilde geen fouten maken, maar moest wel wat meer risico nemen, maar toen crashte hij. In het verleden hadden we het hier vaak moeilijk, daarom is het belangrijk voor Ducati dat we hier winnen.” Winnen op één van Lorenzo’s favoriete circuits – de Spanjaard won hier drie MotoGP-races op rij van 2011 tot en met 2013 en scoorde er in negen jaar zeven podiums – was eveneens belangrijk.
“Ik schreeuwde de hele uitloopronde lang. Ik was héél tevreden. Om voorin te zitten en dan mijn eigen ritme te rijden. Maar je weet niet wat je concurrenten doen. Dus moet je in staat zijn om je steeds aan te passen en ook om in de race een deel van je strategie te bepalen. Dat deed ik. We hebben alles perfect gedaan. ”
Lastig
Voor de derde keer dit jaar reed Dovizioso de snelste ronde van de race – en dat is al vaker dan in het hele vorig seizoen – en vanaf de zesde ronde toen hij de leiding greep, klokte Dovizioso vijftien keer in 22 ronden een snellere tijd dan Marquez. Die baarde niet alleen op zaterdag opzien door te crashen in de kwalificatie en binnen enkele minuten op zijn tweede machine te zitten – om na bijna weer een val zijn pogingen om de pole te pakken te staken – maar ook door een fabuleus ritme tijdens de warm-up. “Maar ik wist ook dat het met hogere asfalttemperaturen lastig zou worden met de bochtensnelheid”, gaf de Honda-coureur toe.
“Dan kan ik niet genoeg goed maken wat ik op de rechte stukken verlies. Ik verloor veel op acceleratie, maar als je niet opgeeft, krijg je daar soms iets voor terug. Ik wilde Jorge wel aanvallen, maar eerlijk gezegd zat ik op de limiet. Eigenlijk volgde ik de Ducati’s alleen maar en ik kon Jorge alleen voorbij gaan, omdat hij wijd ging.” Eerder zei Marquez dat de Ducati GP18 de beste machine op de grid was. “Maar het gras bij de buurman is altijd groener. Ik was snel, maar ik vocht vooral tegen mezelf.”
Dat had Jorge Lorenzo in de mening gesterkt dat Marquez zich focuste op de tweede plaats. “Ik ben er van overtuigd dat Marc wist dat hij hier niet kon winnen. Hij miste de tractie, daarom remde hij steeds heel laat, zodat ik er maar moeilijk langs kwam”, dacht Lorenzo.
Andere band
De rondenlange strijd en de keuze voor de medium-banden had hem er van weerhouden om een slotoffensief met een overwinning af te ronden, was zijn overtuiging. “Vreemd. Met de test hier was het heel warm en toen waren de softe banden heel constant, dit keer waren ze heel snel kapot. Het leek wel een andere band.” Daarom restte Lorenzo niets anders dan de mediums te gebruiken. “Maar ik hou er niet van, vooral niet aan de voorkant. Ik had geen grip. Met de softere compounds heb ik normaal iets meer dan Dovi en Marc.” Dovizioso had zich verbaasd over Lorenzo’s raceritme, dat volgens hem niet extreem hoog lag in de het begin van de race. “Ik pushte 90, 95 procent en ik dacht dat ik Dovi nog wel zou kunnen pakken”, verklaarde Lorenzo.
Een remfout gaf Marquez vijf ronden de tweede plaats, totdat Lorenzo met een adembenemende inhaalactie in de snelste bocht – rond de 270 km/u – zijn plek heroverde. “Toen zat ik eigenlijk al te ver achter Dovi. Ik heb goed gereden, alleen iets te veel op de grens. Ik riskeerde iets meer toen de tank leger was, ging met één graadje hellingshoek de bocht in, remde iets harder en de voorkant was weg.” Lorenzo finishte als zeventiende.
Voor het eerst sinds zijn overwinning in Argentinië mocht Cal Crutchlow in de thuisrace van zijn team weer eens naar het podium. Dat hij dat mede te danken had aan Lorenzo’s schuiver nam niet weg dat de Brit het hele weekend zeer sterk was en in de race gedecideerd afrekende met Maverick Viñales en Alex Rins. Daarna was het een eenzame race voor Crutchlow, die vergelijkbare tijden reed als de top 3. “Ik wilde winnen in Silverstone, maar dit is ’the next best thing’”, vond hij.
Agressiever
Voor de 22e race op rij bleef Yamaha zonder overwinning, een dieptepunt in Yamaha’s MotoGP-geschiedenis sinds de klasse in 2002 de 500 cc verving. Achter de goed presterende Rins slaagde Maverick Viñales er niet in om een derde startplek om te zetten in een podium, laat staan een overwinning. Een eerdere test in Misano, waar ook de Ducati’s bij aanwezig waren, had Viñales nog optimistisch gestemd. Door een andere balans met minder gewicht op het voorwiel kon hij agressiever rijden, vertelde de Spanjaard. In tegenstelling tot vorige races startte Viñales goed, maar waar hij eerder sneller werd in de tweede helft van de wedstrijd, kon de Spanjaard de hele race geen vuist maken.
“Ik verloor heel veel met het remmen, omdat de achterkant heel erg gleed. Ik was heel erg langzaam in de bochten”, had Viñales gemerkt. “De baan (twee graden warmer dan zaterdagmiddag, FW) was veel glibberiger dan in de kwalificatie. En als er weinig grip is, helpt de elektronica ook niet. Tijdens de test hier heb ik geen bocht gemist, vandaag een heleboel. In de tweede bocht ging ik er al bijna met een highsider af en Rins en Crutchlow haalden me later in alsof ik stilstond.”
Hoewel hij ‘wel ideeën’ had voor de komende race in Aragon – ‘we moeten de ‘engine-brake’ verbeteren’- wacht Viñales al sinds de Franse Grand Prix van vorig jaar op weer een overwinning. Teamgenoot Valentino Rossi kwam achter Dani Pedrosa ook niet verder dan de zevende plaats. “Al halverwege de eerste ronde merkte ik dat het gevoel niet hetzelfde was als op zaterdag”, vertelde Rossi. “Ik had verwacht dat we sterker zouden zijn. Ik weet niet waarom, maar het gevoel met de motor en met de banden was slechter, omdat er veel minder grip was. Ik koos de medium achterband en dat was mij betreft wel de goede keus.” Rossi wilde nu ook wel verder kijken dan de elektronica die de Yamaha-rijders vaak noemden als de bron van de problemen. “Misschien is het ook wel het blok. Ducati en Honda hebben van ons geleerd. Hun motoren zijn meer als wij al waren, soepeler. Maar zij hebben een V4, wij een vier-in-lijn. Ik weet het niet…”
Ponsson
Eén van de meest besproken rijders in Misano was Christophe Ponsson. De 22-jarige Fransman verving de geblesseerde Tito Rabat in het Reale Avintia Team. Ponsson reed in 2015 zonder groot succes een jaar in het WK Superbike en maakte verder vrij onopvallend kilometers in het EK Superstock 1000 en tegenwoordig in het Spaanse Superstock 1000-kampioenschap. “In de MotoGP moet je wel op een bepaald minimaal niveau hebben gereden”, vond Marc Marquez, zonder dat niveau verder te definiëren. “Als het met geld gaat, is dat volgens mij niet de manier.”
Op vrijdag kwam Ponsson ter sprake in de Safety Commission, waarin bovendien de traditionele 107 procent en een Superlicentie intern besproken werden. Na die eerste dag was Ponsson op het korte circuit 7,4 seconden langzamer dan snelste man Andrea Dovizioso. “Dit hadden we kunnen verwachten, omdat het allemaal té anders is”, meende Dovizioso. “Als hij voor je rijdt, moet je van het gas. Ik heb niets tegen hem, maar ik denk dat hij niet genoeg ervaring heeft.”
José Maroto, de pr-man van het team, probeerde de keus voor Ponsson uit te leggen. “Wij voldoen alleen maar aan het reglement; we moeten een rijder opstellen als vervanger van Tito”, verdedigde Maroto zich. Een team mag echter één wedstrijd laten schieten. “Maar voor het kampioenschap en ook voor ons was het het beste om direct een vervanger op te stellen. Loris Baz was onze eerste keus. Maar die was vorig jaar heel kritisch over stierengevechten en daarom was hij voor Reale onacceptabel; Reale heeft veel klanten in die wereld. Ook over Hector Barbera (net als Baz vorig jaar rijdend voor het team, FW) hebben we nagedacht, maar na die situatie bij Pons (Barbera werd ontslagen nadat hij met teveel drank achter het stuur was gesnapt, FW) wilden we daar niet aan.
Vervolgens kwam Ruben Xaus (de rider coach van het team, FW) met Christophe. Christophe had ook twee sponsors die wel op de kuip wilden. Hij is niet de snelste, maar hij was beschikbaar.”
Crutchlow
De altijd uitgesproken Crutchlow was één van de rijders die het team zwaar bekritiseerde. “Ponsson heeft het ook niet nodig dat alle andere rijders over hem heen vallen. Als je die kans krijgt, pak je hem. Het team is gewoon dom. Zij staan nog meer voor gek dan dat ze al stonden.”
“Tom Lüthi betaalt zes ton aan Marc VDS, dus er zijn meer rijders die betalen”, bracht Maroto in ter verdediging. Hij noemde niet Karel Abraham, die zijn plek bij het Angel Nieto Team ook te danken heeft aan zijn financiële injectie en de volgende twee jaar geld meebrengt naar Reale Avintia, als vervanger van (de ook stevig betalende) Xavier Simeon. “Wij doen als team niets verkeerd en we hebben een rijder die zich binnen 107 procent heeft gekwalificeerd.
En in de race zal hij zijn tijd nog weer verbeteren.” Dat laatste gebeurde niet. Ponsson finishte op een ronde. Toch wilde Maroto niet bevestigen dat Ponsson ook in Aragon weer van de partij zal zijn. “Na wat hij deze dagen over zich heen heeft gekregen… Ik weet het niet. Hij was er wel zwaar door geraakt.”
