GP Wegrace Mandalika, Indonesië
Na 25 jaar werd er weer eens een grand prix verreden in Indonesië. Dat wil zeggen: op Lombok, één van de ruim 17.000 eilanden die Indonesië rijk is. Het werd een dedenkwaardig weerzien, met Miguel Oliveira als onverwachte winnaar. De KTM-coureur bleef wereldkampioen Fabio Quartararo en Johann Zarco voor in een regenballet. Marc Marquez miste de race na een angstaanjagende highsider in de warm-up. Honda was de verliezer van het weekend.
In 1997 werd de laatste Grand Prix van Indonesië op het circuit van Sentul nabij Jakarta gewonnen door Tadayuki Okada, voor zijn Repsol Honda-teamgenoten Mick Doohan en Alex Crivillé. Een terugkeer naar Sentul – na een opfrisbeurt – bleek om politieke redenen niet mogelijk, plannen voor een nieuw circuit in het zuiden van Sumatra werden eveneens geschrapt. Hermann Tilke was bij de Sumatraanse plannen betrokken en hij ontwierp ook het 4,3 kilometer lange Mandalika International Street Circuit op het eiland Lombok. Door te kiezen voor Lombok, enkele uren vliegen van Jakarta, maakten Dorna en de Indonesia Tourism Development Corporation (ITDC) er een exclusiever feestje van dan velen graag hadden gezien. De motorparade in Jakarta (zie Pitstop) maakte duidelijk hoeveel potentiële motorsportliefhebbers het land telt, maar voor – zeker op Lombok – velen waren weekendprijzen van 50 tot ruim 180 euro echter niet op te hoesten. Het officiële bezoekersaantal van ruim 62.000 op zondag leek daarom behoorlijk optimistisch. Wie er was, moest geduld én regenkleding hebben.
Een half uur vóór de start van de MotoGP-race (een uur later dan normaal ten behoeve van Europese zenders en kijker) begon het te regenen, bliksemen en onweren. Uiteindelijk startte de race met vijf kwartier vertraging. Of de hulp van een Pawang Hujan, een sjamaan die de regen moest verjagen, daadwerkelijk uitkomst bracht, was onduidelijk. Wel was de race al van 27 naar twintig ronden ingekort. Al tijdens de test klaagden rijders over extreme steenslag van het nog relatief verse asfalt, waardoor het volgen van concurrenten een pijnlijke exercitie werd. Direct na de driedaagse testsesie besloot het ITDC in samenspraak met Dorna om zo’n 1,6 kilometer, van vóór de laatste bocht 17 en tot na bocht 5, van een nieuwe asfaltlaag te voorzien.
Hoewel inhaalacties op het vuile circuit door een smalle ideale lijn tricky waren, was het de slechte staat van dat nieuwe asfalt die er op zondagochtend nog voordat de regen begon te vallen toe leidde dat de race ingekort werd. Bronnen in de paddock lieten weten dat de race mogelijk zou moeten worden afgelast als het droog was gebleven – Moto2-rijders klaagden na afloop van hun race stukken asfalt los lieten in de laatste bocht. Het dubbele vermogen van MotoGP-machines zou mogelijk te veel zijn geworden voor het asfalt. Gelukkig werd dat horrorscenario geen werkelijkheid. En het natte asfalt bood veel grip: Fabio Quartararo’s snelste natte raceronde was slechts 7,82 langzamer dan zijn polerecord op de zaterdag snikhete baan.
Nadat twee weken eerder in Qatar met winnaar Enea Bastianini, Brad Binder en Pol Espargaro drie verrassende mannen op het podium werden geroepen, kreeg de Grand Prix van Indonesië met Miguel Oliveira een verrassende maar zeer sterke winnaar. Vanaf de zevende startplaats was hij voortreffelijk weg en al voor de eerste doorkomst passeerde hij kopstarter Fabio Quartararo. Maar een ronde later nam regenspecialist Jack Miller al weer de kop over nadat Quartararo op de spekgladde kerbstones bijna zijn machine kwijt was. Oliveira nestelde zich in Millers spray en keek drie ronden lang vooral de rempunten van de als negende gestarte Australiër af. Daarna passeerde hij de Ducati-coureur en verdween langzaam maar zeker in de niet aflatende spray. Miller miste de grip en het vertrouwen in zijn achterband en werd vijf ronden voor het einde achterhaald door Quartararo.
De Franse wereldkampioen reed een voortreffelijke wedstrijd en raakte niet in paniek toen hij in de twaalfde van twintig ronden met Oliveira, Miller, de opgeklommen Johann Zarco en Alex Rins vier man voor zich had. Quartararo ontpopte zich als een regenspecialist en passeerde in vier ronden drie rijders. Waar landgenoot Zarco veel tijd nodig had om zich langs Miller te werken, handelde Quartararo gedecideerd, om vervolgens te snel te zijn voor Zarco en Miller.
Miguel Oliveira begon het weekend als tweede in de eerste vrije training, maar presteerde vervolgens tot zondag weinig opvallend. ’s Middags behaalde hij overtuigend zijn vierde MotoGP-zege, waarmee hij – na Brad Binders tweede plaats in Qatar – KTM verrassend aan kop van het constructeurskampioenschap bracht. “Zonder die goede start had het zo maar eens wat anders voor me kunnen aflopen”, was de blije 27-jarige Portugees eerlijk na zijn eerste podium in twaalf races. “Ik kon niks zien door de spray en het was heel moeilijk om precies te rijden en om in te schatten hoe het met de grip was. Aan het eind van de race had ik pas echt door hoeveel ik kon pushen. Maar als de race zeven ronden langer had geduurd (de oorspronkelijk geplande 27 ronden, red.) weet ik niet of ik Fabio achter me had kunnen houden, want hij kwam sterk opzetten.”
Jorge Martin verloor door een waterstroom voor de eerste bocht de voorkant en crashte hard, Pecco Bagnaia overkwam hetzelfde, maar de Italiaan bleef ternauwernood overeind. Na veel problemen met de voorkant van zijn Ducati haalde Bagnaia met een dramatische vijftiende plaats zijn eerste WK-puntje van het jaar. “Heel eerlijk gezegd, ik wist niet eens dat er daar zoveel water was”, zei Oliveira. “Puur instinctief bleef ik er bij weg.” Na zijn indrukwekkende optreden temperde Oliveira wel de verwachtingen – in Qatar bleef hij immers na een val zonder punten. “Het is te vroeg om te zeggen waar we staan. Natuurlijk willen we niet drie, vier keer per jaar sterk zijn en de rest van de races een beetje gemiddeld. Je ziet in de kwalificatie hoe klein de verschillen zijn. Een goede startplaats kan je weekend maken of breken.”
Tweede man Quartararo was na zijn teleurstellende negende plaats in Qatar niet alleen dolgelukkig met zijn tweede plaats, zijn groeiende vertrouwen in de regen had hem zelf ook verrast. “Op de droge baan had ik een heel goede pace. Maar ik heb achter altijd grip nodig en hier was die in de regen verbluffend goed”, had hij gemerkt. “Het duurde even voordat ik dat door had. Toen ik op een vijfde plaats reed, wist ik dat er meer in zat. In de laatste ronden ging ik voluit, maar ik had niet verwacht hier met m’n elleboog aan het asfalt te komen.”
De voor Alex Rins en Joan Mir als vierde gefinishte Miller toonde zich na afloop niet blij met de manier waarop Quartararo in het begin van de race ten koste van hem een verloren plek had goed gemaakt. Het contact was onnodig geweest, meende Miller, die ook liet weten nog wel even met de Fransman te willen napraten. “Dat interesseert me niet”, was Quartararo duidelijk over Millers bedenkingen. “Hij moet ook eens naar zichzelf kijken. Voordat hij wil praten moet hij eerst de beelden maar eens bekijken. Op de motor riep hij al van alles na de finish. Ik kon er niks van horen, maar ik begreep dat hij niet blij was. Als ik fout zit, zeg ik sorry. Nu heb ik niks te zeggen.”
Johann Zarco ging op zaterdag nog onderuit over olie van Rins’ opgeblazen Suzuki, maar klokte weinig later in de kwalificatie de derde tijd achter Quartararo en teamgenoot Martin, om vervolgens oip zondag zijn eerste podium sinds de Grand Prix van Barcelona – een tweede plaats achter Oliveira – te kunnen vieren. Hij had te veel tijd nodig om vertrouwen te vinden in de regen, gaf de 31-jarige Pramac Ducati-coureur toe. “Ik was zó onder de indruk van het tempo dat Miguel en Jack meteen hadden”, aldus Zarco. “Ik kon hard remmen, maar de balans ontbrak. Daarna verloor ik tijd achter Rins, maar vooral achter Jack. Als ik hem eerder had kunnen passeren, had ik misschien Miguel nog kunnen achterhalen. Maar toen Fabio me inhaalde, was ik bang dat ik helemaal naast het podium terecht zou komen. Dus ik moest pushen. Ik ging (vier ronden voor de finish, red.) voorbij Jack, zette in de laatste paar ronden nog aan (Zarco reed zijn snelste raceronde in de voorlaatste ronde, red.), maar hij voelde zich ook goed. In de regen missen we met de GP22 nog acceleratie. De Ducati zou de sterkst accelererende machine moeten zijn, maar was dat niet. Als we dat oplossen en de sterke corner-entry behouden, hebben we een winnende machine.”
Achter zevende man Franco Morbidelli streed een zes man sterke groep bikkelhard om de achtste plaats. Die kwam terecht bij Brad Binder. De Zuid-Afrikaan kon niet profiteren van zijn vierde startplaats, zijn beste startpositie ooit in de MotoGP, omdat het zogenoemde Ride Height Device de hele race in de laagste stand bleef steken. De KTM wilde daardoor niet afdraaien en zijn achtste plaats voelde als een overwinning, meende Binder. Broer Darryn verbaasde als rookie in zijn eerste regenrace op de Yamaha vriend en vijand met een tiende plaats, net achter Aleix Espargaro, maar vóór Enea Bastiani. De als vijfde gekwalificeerde Italiaan werkte zich na een fout op van de twintigste plaats, maar verloor door de bikkelhard strijdende Binder-broers twee ronden voor het einde een top 10-klassering. Wel behield de Gresini Racing-coureur de leiding in de tussenstand. Pol Espargaro worstelde zich met helmproblemen naar een twaalfde plaats. Daarmee was hij de beste Honda-coureur en daarmee was Honda ook de enige van de zes constructeurs zonder vertegenwoordiger in de top 10.
Daar had Marc Marquez misschien een plek kunnen opeisen. Op zaterdag liet Marquez namelijk weten vanaf een veertiende startplaats op regen te hopen. Maar nadat hij in de kwalificatie binnen amper zes en een halve minuut twee maal onderuit was gegaan, vloog de Spanjaard in de warm-up met een afgrijselijke highsider van zijn Repsol Honda. Een hersenschuding leverde Marquez – na in totaal vier crashes – een startverbod op. Thuis in Spanje werd zijn ergste angst waarheid toen weer een verlamming van een oogzenuw zorgde voor ‘double vision’-problemen waarmee Marquez na een endurocrash jongstleden november en in 2011 al kampte. “Gelukkig is het minder ernstig dan eind vorig jaar”, liet Marquez zelf weten. Over een optreden in Argentinië en een week later in zijn geliefde Amerika, sprak niemand binnen Honda.
