GP Wegrace Le Mans, Frankrijk
Als de man die jou grondig haat al zegt dat je de snelste bent en dat je niet alleen een voorsprong in het kampioenschap hebt maar ook op het circuit, dan weet je dat het goed zit als je Marc Marquez heet. De knap als derde gefinishte Valentino Rossi sprak zijn lof uit over de Repsol/Honda-man in Le Mans. Terwijl zijn concurrenten Johann Zarco en Andrea Dovizioso en ook Andrea Iannone crashten, won Marquez zijn derde Grand Prix van het jaar.
De lof van Valentino Rossi kwam niet uit eigen beweging, maar toen de Yamaha-coureur na zijn tweede podium van het seizoen zijn mening gaf, vulde hij slechts aan wat Andrea Iannone en Danilo Petrucci voor hem zeiden. “Alleen Marc kan het kampioenschap verliezen”, sprak Iannone na zijn derde plaats in Jerez. “Vorig jaar had Marc vaker problemen, dit jaar heeft Honda een stap gezet”, analyseerde Petrucci, zeer fraai tweede in Le Mans. “Maar de andere Honda-rijders zaten vandaag ver achter hem. Hij is zelf heel sterk. Wie hem kan verslaan? Misschien Dovi?”
Maar de vice-wereldkampioen van vorig jaar noteerde zijn tweede opeenvolgende racecrash. Terwijl hij beslist niet op de limiet reed, bezwoer Dovizioso. “Ik reed niet te agressief, ik was niet aan het pushen”, was hij heel stellig. “Ik ging iets te wijd en de voorkant was weg. Omdat ik niet op de limiet reed, is dat voor mij moeilijk te accepteren. Als je op de grens rijdt en het gaat fout, oké…”
Dovizioso’s crash speelde Marquez in de kaart. “Ik zei gisteren na de kwalificatie al ‘de snelste man zit hier niet aan tafel’”, herinnerde de Spanjaard na afloop nog eens aan de uitspraak die hij op zaterdag had gedaan. Niet Johann Zarco, de eerste Fransman op pole voor zijn thuisrace in de belangrijkste klasse sinds Christian Sarron in 1988 op Le Castellet, maar Andrea Dovizioso zou zijn grootste tegenstander worden in de race, was Marquez’ overtuiging. Dat Ducati én Dovizioso nog nooit samen wonnen in Le Mans, was slechts een statistiek voor de klassementsleider. “Voor de race en in de warm-up reden we een paar ronden samen”, legde Marquez uit, snelste in die warm-up vóór Dovizioso. “We realiseerden ons dat we gelijkwaardig zouden zijn als hij iets meer had en ik had min of meer hetzelfde. Hij pushte in de race meer dan gebruikelijk. Maar je zag het: hij probeerde te leiden, want hij wist dat ik ver achter hem zat en dat ik er aan zou komen als mijn banden op temperatuur waren. Daarom lette ik op hem, hij was de man.”
Dovizioso bevestigde Marquez’ verhaal en spaarde bovendien thuisheld Zarco niet. “Ik wilde bij Zarco uit de buurt zijn. Die deed een paar dingen die heel erg op de grens waren. Zoals altijd. Ik geloof niet eens dat hij het bewust doet, het is gewoon zijn manier van rijden. Je zag het ook in de warm-up met Lüthi (die er door Zarco afgereden werd, FW). Daar moet je je op instellen en je strategie op afstemmen. Mijn strategie was het dus om een andere rijder tussen hem en mij in te hebben. Ik had al een aantal keren zijn achterkant weg zien glijden en zien ‘pompen’. Toen ik een gaatje zag, wilde ik er meteen ook voorbij. En ook langs Jorge, want die is momenteel heel lastig te passeren met het remmen.” In de vijfde ronde meldde Dovizioso zich aan de leiding, even later kreeg zijn Franse Grand Prix een roemloos einde. “Als ik crash, komt het omdat iemand me onder druk zet. Hij crashte ook om dezelfde reden”, luidde Marquez’ oordeel.
Vanaf de tweede startplaats, ingeklemd tussen Zarco en Petrucci, begon Marquez voor een recordaantal toeschouwers van 105.000 behoedzaam aan zijn wedstrijd. De met een nieuw frame rijdende Jorge Lorenzo kende vanaf de zesde plek net als in Jerez een briljante start, merkte niet dat Andrea Iannone al in de de zesde bocht ten val kwam, en leidde vervolgens de eerste vier ronden. Daarna was het kortstondig de beurt aan Dovizioso, maar na diens val kon Lorenzo nog tot en met de negende ronde het tempo bepalen. Een ronde eerder was derde man Zarco tot afschuw van de toeschouwers eveneens onderuit gegleden. “Het was een moeilijke race voor me”, aldus Zarco. “Met Lorenzo op kop moest ik meer dan honderd procent geven om te proberen hem te passeren. Ik verloor te veel op acceleratie en dan moet je met remmen extra pushen. Misschien kostte me dat te veel energie en maakte ik daardoor die fout.”
In de tiende ronde bezweek Lorenzo onder de druk van de opgeklommen Marquez. Lorenzo werd vervolgens ook nog gepasseerd door Danilo Petrucci, Valentino Rossi, de weer ijzersterke Jack Miller – goed voor de twee na snelste rondetijd – en de vanaf de tiende plaats opgeklommen Dani Pedrosa. Zijn eerste top 10 van 2018 stemde zesde man Lorenzo echter allerminst vrolijk. Vooraf wist hij al dat het lastig zou worden om het tempo hoog te houden, meldde Lorenzo verrassend. “Met het remmen heb ik geen houvast door de vorm van de tank. Dat is al het hele seizoen zo en ook in Austin was het een probleem. Ik heb een aparte stijl van remmen, maar aan het eind van de race werd het fysiek heel zwaar op dit soort banen. Ik remde agressief, maar elke ronde werd het lastiger om de snelheid vast te houden. Ik train harder dan ooit, maar ik wist voor de race al dat het moeilijk zou worden.”
Even had Petrucci nog de hoop dat hij met Marquez om de winst zou kunnen vechten. “Ik zal niet zeggen dat ik op mijn gemak achter Marc zat, maar toen ik zag dat zijn voorwiel weggleed en ik dacht dat hij een probleem had”, vertelde de Pramac Ducati-coureur. “Zijn probleem was zo groot dat hij de volgende ronde een recordronde reed! Ik zag Vale achter me en het leek me uiteindelijk dat de tweede plaats beter was dan de grindbak.”
In de laatste tien ronden nam Marquez een beslissende afstand. Tussen zijn snelste en langzaamste ronde zat slechts 0,8 seconde – bij Petrucci en Rossi bedroeg dat gat 1,5 seconde. Hoewel er voor de vijfde race op rij drie verschillende fabrikanten op het podium vertegenwoordigd waren, heette de winnende combinatie voor de derde opeenvolgende wedstrijd Marquez-Honda. “Natuurlijk ben ik heel blij met deze overwinning, omdat ik donderdag nog mijn twijfels had over hoe het hier zou gaan”, vertelde hij na zijn 38e MotoGP-zege, evenveel als Casey Stoner. “De eerste belangrijke beslissing was dat ik voor de race de harde achterband koos, als enige (de rest koos de softe optie, FW). Maar hij was me in de warm-up (toen de asfalttemperatuur 21 graden lager was, FW) al goed bevallen en de pace was constant. Ik wist ook dat de eerste ronden moeilijk zouden worden, want de band heeft tijd nodig om op te warmen. Eerst haalde Johann me in en vervolgens ging Iannone vlak voor me onderuit, waardoor ik moest uitwijken. Twee man haalden me in en ik dacht ‘kalm blijven’. Ik lette vooral op wat Dovi deed, want hij had de beste pace. Toen hij crashte, besloot ik om iets af te wachten.”
Een bijna-crash had zijn uitwerking op Marquez. “Het was bijna als in de vrije training. Daardoor ging ik heel stijf door die bocht, mijn elleboog leek wel een stok. Maar in feite heeft dat moment mijn race gered.” Op zaterdagochtend gleed Marquez onderuit, waarbij één winglet van de door Honda nieuw gepresenteerde aero-stroomlijn af. Marquez zette zijn machine overeind, duwde de RC213 op eigen kracht aan en vervolgde zijn weg – om ook zijn snelste tijd te zetten. “De Japanse staf maakte zich heel erg zorgen, maar ik voelde bijna geen verschil”, grijnsde hij. “Je voelde dat de machine iets naar de ene kant helde met remmen. Probleem was vooral dat de voetsteun deels afgebroken was, zo klein als op een pocketbike. Het was oké.”
Petrucci was zeer opgetogen vanwege zijn eerste podium van het jaar. “Dit was een hele goede race”, aldus de Italiaan die net als zijn Ducati-merkgenoten Miller en Lorenzo ook vóór voor een softe band had gekozen. “Een goede keus.” Petrucci kon zich pas via Q1 bij de snelste twaalf kwalificeren, maar in de vierde vrije training forceerden het team en hij een doorbraak, vertelde Petrucci. “We hebben de machine aan de voorkant drie millimeter lager gezet. In het gewone leven is dat niks, in op een MotoGP-machine met 280 pk is het een wereld van verschil.”
Na een weer zeer moeizame kwalificatie, waarin hij niet verder kwam dan de negende plaats, steeg Valentino Rossi op de wedstrijddag weer boven zichzelf uit. De hoge asfalttemperaturen van 45 graden die de fabrieks-Yamaha’s zoveel parten hadden gespeeld in de kwalificatie leken Rossi weinig te deren op zondag. “Een podium is altijd belangrijk”, trapte Rossi een open deur in na zijn dertiende Le Mans-top 3 die hem van de zesde naar de vierde plaats in de tussenstand promoveerde. “Maar dit podium is vooral voor ons belangrijk, omdat hij op een technisch moeilijk moment komt. Na de kwalificatie was ik pessimistisch, want ik was gewoon langzaam. We hebben de acceleratie en de grip weten te verbeteren, en de warm-up was met een vijfde plaats ook niet zo slecht. Ik dacht dat ik een goede race zou kunnen rijden, maar starten vanaf de negende plaats was niet makkelijk. Maar de start klopte helemaal en mijn ritme was goed – snel tot het eind.”
Voor al te veel optimisme waakte Rossi echter, ondanks het feit dat hij de één na snelste raceronde klokte, slechts 0,071 langzamer dan Marquez. “In Le Mans is de Yamaha historisch altijd goed geweest. Als ik vorig jaar niet gecrasht was, hadden we drie Yamaha’s op het podium gehad. Ik ben nu derde geworden, maar wij moeten blijven werken. Danilo was mijn doel, maar hij was iets sneller. Het circuit heeft ons geholpen. Het probleem is dat de concurrentie iets sneller is.”
Na de Spaanse Grand Prix was Rossi uiterst kritisch naar zijn werkgever Yamaha, in Le Mans ventileerde teamgenoot Viñales zijn frustratie richting de leiding en zijn team. De winnaar van vorig jaar was na drie vrije trainingen nog de snelste geweest, maar verzuchtte na zijn achtste startplaats op zaterdagmiddag dat wat hem betreft de race om negen uur ’s ochtends verreden mocht worden. Net als in Jerez kwam de Spanjaard pas in de slotfase echt op gang, waardoor hij zich nog langs Alex Rins en Aleix Espargaro kon werken naar een uiteindelijke zevende positie. “Ik was heel erg aan het pushen omdat ik in elke bocht probeerde te crashen. Daarom kwam ik nog naar voren”, klonk het zeer duistere commentaar van Vinales. “Ik race niet om zevende te worden. Dus crashen zou me niets uit hebben gemaakt. Het eerste deel van de race was verschrikkelijk. Ik snap niet waarom, maar ik kon niet accelereren en werd steeds in de eerste meters gepasseerd.” Viñales finishte 23 seconden achter winnaar Marquez en achttien seconden achter teammaat Rossi. “Ik denk dat zijn team het hele weekend veel beter heeft gewerkt”, was hij hard naar zijn crew onder leiding van de ervaren Ramon Forcada.
Ondanks zijn magere score klom Viñales naar de tweede plaats in het kampioenschap, al 36 punten achter de comfortabel leidende Marquez. “Mijn machine en ik zitten in een ‘sweet moment’”, stelde Marquez tevreden vast na zijn 64e Grand Prix-zege. Vooral het feit dat hij nu competitief was op circuits als Qatar, Jerez en Le Mans waar hij vorig jaar snelheid miste, stemde tevreden. Zeker ook met de Grand Prix in Mugello in het vooruitzicht, waar hij vorig jaar niet verder kwam dan de zesde plaats. “Yamaha is traditioneel snel in Mugello”, aldus Valentino Rossi, die zelf tien jaar geleden de laatste van zijn zeven Mugello-overwinning behaalde. Vorig jaar zorgde Andrea Dovizioso voor een onvergetelijke show. Na de dramatische afloop van de Franse Grand Prix draaide Dovizioso zelf niet om de hete brij heen. “Dit was heel slecht voor het kampioenschap; 49 punten achterstand is heel slecht.” Dovizioso had vorig jaar meer punten na Le Mans en een zeven punten kleinere achterstand op toenmalig lijstaanvoerder Viñales. “Positief is dat we de snelheid hadden. Vorig jaar hadden we het hier heel moeilijk, maar ik weet zeker dat ik met Marc mee had gekund. En misschien zelfs wel een gaatje kunnen slaan.”
Als Dovizioso en Ducati, maar ook Yamaha met Viñales, Rossi én Zarco in Italië geen punten goed kunnen maken op Marquez, worden vast her en der noodklokken geluid.
