GP Wegrace Le Mans, Frankrijk
Maverick Viñales schreef geschiedenis door Yamaha’s 500e Grand Prix-zege te behalen, maar het Franse publiek in Le Mans schreeuwde Johann Zarco naar een tweede plaats. De MotoGP-rookie maakte andermaal grote indruk en schoof in de laatste ronde een plaatsje op toen Valentino Rossi onderuit ging. Rossi was echter niet de enige: ook Marc Marquez beet in het zand. Viñales en ook derde man Dani Pedrosa deden zo goede zaken in de titelstrijd.
Het weekend in Le Mans dat eindigde in zonneschijn en met een bloedstollende MotoGP-race met een dramatische ontknoping, begon op donderdag in mineur toen het nieuws naar buiten kwam dat oud-MotoGP-wereldkampioen Nicky Hayden bij het circuit van Misano op zijn fiets van achteren was aangereden door een auto. Al snel werd duidelijk dat Haydens toestand uiterst kritiek was. Zijn moeder Rose en broer Tommy kwamen over naar Cesena, waar de 35-jarige Hayden met onder meer zwaar hersenletsel vocht voor zijn leven. Veel van zijn voormalige MotoGP-collega’s reageerden aangeslagen. “Je hebt gewoon een paar uur nodig om het te beseffen”, beschreef Valentino Rossi zijn gevoelens. Rossi en Hayden waren teamgenoten in 2003, toen Hayden zijn MotoGP-debuut maakte op Honda, en in 2011 en 2012 bij Ducati. “Nicky is niet alleen een geweldige coureur, maar vooral een hele fijne jongen uit een hele familie van racers.”
Marc Marquez was vorig jaar nog onverwacht Haydens teamgenoot toen die in Phillip Island de geblesseerde Dani Pedrosa verving. Marquez kent Hayden al vanaf 2008, toen hij op een 125 cc-KTM met Repsol-sponsoring reed. “Nicky was meteen heel behulpzaam”, herinnerde Marquez zich. “Vorig jaar in Phillip Island was hij mijn teamgenoot en hebben we erg veel plezier gehad samen. Op zondagavond was er een groot feest en Nicky wilde eigenlijk weg, maar uiteindelijk bleef hij tot ’s ochtends zes uur. Het is wrang. Elk weekend neem je risico’s als je op de motor stapt en dan gebeurt dit.”
Cal Crutchlow, net als Hayden een gepassioneerd wielrenner, verwoordde wat veel rijders voelden. “Nicky is van bijna iedereen in de paddock een vriend. Hij hoeft niet meer te racen, maar hij wil racen. Voordat je gaat slapen, denk je er aan, en als je wakker wordt, check je meteen of er nog nieuws is. Het zit in je hoofd.”
En alsof het zo moest zijn, weerspiegelde het regenachtige en koude weer op vrijdag en ook zaterdag nog de stemming van veel mensen in de paddock. De zon van zondag zorgde mede voor een prachtig slot van een memorabel weekend. Op het nieuw geasfalteerde Le Mans hadden veel rijders op zaterdag te veel haast toen het begon op te drogen, waardoor niet minder dan vijftien crashes – onder meer van Marc Marquez (twee keer), Jorge Lorenzo, Andrea Dovizioso, Johann Zarco en vooral Jack Miller – genoteerd werden. Maverick Viñales startte voor de tweede keer dit seizoen vanaf pole, en zag zondag WK-leider Rossi en de verbluffende Zarco naast zich; het was de eerste volledige Yamaha ‘front row’ sinds Qatar 2008.
Twee van hen zouden echter maar het podium halen na een magnifieke race. Tot groot genoegen van het luidruchtige Franse publiek eiste de brutale Zarco meteen de kop op voor Viñales en Rossi, die in de eerste ronde de als vijfde gestarte Marquez terugverwees. In de zevende ronde haalde Viñales thuisheld Zarco in, maar wegrijden kon hij niet. Tien ronden later kwam het einde voor Marquez. Terwijl hij poogde het leidende trio bij te houden, crashte de Spanjaard en noteerde zijn tweede ‘nul’ van het jaar. Marquez, die zaterdag al klaagde over instabiliteit aan de voorkant van zijn machine, vertelde verrast te zijn door het plotseling wegschuivende voorwiel, en wees ook naar de medium voorband die hij – ietwat onverwacht – had gekozen in het veel warmere Le Mans. Zes ronden voor het einde startte Rossi zijn slotoffensief, zette Zarco aan de kant en passeerde in de 26e van 28 ronden teamgenoot Viñales. Rossi leek over te hebben, maar in de laatste ronde reed Viñales weer naar Rossi toe. Toen de Italiaan wijd ging, dook Viñales vol overtuiging in het gat. Rossi ging in de achtervolging, maar de race werd van een spannende finish beroofd toen hij onderuit gleed. Zo won Viñales zijn derde Grand Prix van het jaar en nam bovendien de leiding over in de tussenstand van Rossi.
Dat Viñales niet veilig voor de tweede plaats ging, bleek uit het feit dat hij in de laatste ronde andermaal het ronderecord aanscherpte. “De eerste ronde was Zarco echt ongelooflijk”, genoot Viñales na. “Ik zat te wachten tot zijn achterband het een keer zou opgeven, maar dat gebeurde maar niet. Uiteindelijk lukte het om hem voorbij te gaan, maar toen ik op kop zat, zag ik ook Vale. Ik wist dat hij zou aanvallen en ik reed op 200 procent. Ik voelde me een beetje als in 2011, toen ‘the young kid’ tegen Nico (Terol) in de 125. Valentino kwam er langs, maar hij maakte een klein foutje. Ik remde absoluut op de grens en kwam weer op kop. Daarna gooide ik overal het gat dicht en ik bereidde me voor op ‘contact’ met Valentino in de laatste bocht. Ik wist niet dat hij was gevallen.”
Twee weken eerder worstelde Viñales zich in Jerez naar een magere zesde plaats. “De machine was hetzelfde als in Jerez, maar hier had ik wel grip tot het eind. Ik voelde me als in Qatar en Argentinië (waar Viñales won, FW).” Viñales gaf aan dat hij niet met een tweede plaats genoegen had willen nemen. “Als je de kans hebt om te winnen met nog twee ronden te rijden, moet je er voor gaan. Maar Valentino was zo sterk, vooral voor had hij zoveel vertrouwen. In de laatste ronde wist ik, ik moest aanvallen.”
Hoewel het zonder twijfel zijn zwaarst bevochten overwinning was, schatte Viñales zijn zege in Qatar toch hoger in. “Deze was belangrijk voor het kampioenschap na twee slechte races (in Amerika crashte Viñales, FW), maar tijdens de wedstrijd in Qatar stond de druk er op en moest ik me bewijzen.”
Viñales’ ‘rider coach’ Wilco Zeelenberg was een tevreden man. “We wisten dat het moeilijk zou worden om te ontsnappen. Hij moest eerst wachten tot de (medium) banden op temperatuur kwamen. Dat Zarco voor soft-soft ging hadden we wel verwacht. Vanwege de manier waarop hij rijdt – vloeiender en minder aanvallend dan Maverick en Vale – en omdat hij er mee weg komt. Maar wij en Vale gaan voor het kampioenschap, dus dan kies je niet voor de softe band. We hadden misschien met de softe band kunnen rijden, maar of we dan deze pace 28 ronden hadden kunnen volhouden?” Zeelenberg had zich enigszins verbaasd over Rossi’s strijdplan. “Hij viel eigenlijk iets te vroeg aan. Valt hij in de laatste ronde aan, dan ben je gezien. En hij maakt toch een fout, met al z’n ervaring, daar sneed hij zichzelf toch mee in de vingers. Hij pushte, maar hij merkte dat Maverick hem toch bij kon houden.”
Het Yamaha-fabrieksteam hield in Le Mans de data van Johann Zarco goed in de gaten. “Dat was dit weekend heel interessant”, aldus Zeelenberg. Maar je kon ook zien dat hij onze data van vorig jaar goed bestudeerd had. Zijn data toonde dezelfde rempunten en schakelmomenten.” Op slechts 3,1 seconden finishte Zarco in zijn vijfde MotoGP-race op het podium met de Tech3 Yamaha. Het was het eerste MotoGP-podium voor een Fransman sinds Randy de Puniet in Donington 2009 en Tech3’s eerste podium sinds Misano 2015, toen Bradley Smith als tweede finishte. “Op kop rijden in mijn thuisrace was mooi. Ik moest even terugdenken aan Qatar (waar Zarco ook leidde maar crashte, FW), maar ik was nu rustiger”, glom de ingetogen Zarco. “Toen Maverick me inhaalde, kon ik mee en dat was waarschijnlijk de sleutel voor het podium. Ik dacht dat ik derde zou worden, maar ik weet ook dat Le Mans smal is en dat er altijd iets kan gebeuren. En er gebeurde ook iets. Ik had tijdens de trainingen alleen maar met de softe compounds gereden. Ik wilde niets anders.”
De derde plaats kwam onverwacht terecht bij Dani Pedrosa. De winnaar van de Spaanse Grand Prix reed vanaf de dertiende startplaats een fenomenale inhaalrace en leek zelfs even het gat met de koplopers dicht te kunnen rijden. Zover kwam het niet. Het was een wonderbaarlijke wederopstanding voor Pedrosa, die op de koude zaterdagochtend zijn achterband niet op temperatuur kon krijgen en troosteloos als 22e op de tijdlijsten stond. Alleen Jorge Lorenzo, die een dag later op 24 seconden achter Viñales als zesde eindigde, stond nog achter hem. “Ik had de hele nacht nagedacht over wat er allemaal in die eerste krappe chicane kon gebeuren vanaf een dertiende startplaats”, gaf Pedrosa toe. “Ik wist dat mijn pace goed was, maar ik moest nog wel naar voren zien te komen. Ik kwam Dovizioso (die vierde werd, FW) moeilijk voorbij en mijn inhaalactie op Cal (Crutchlow, vijfde) was op de grens. Toen Marc viel, lag ik veilig vierde. De derde plaats was nog een mooi cadeautje.”
De man die Pedrosa zijn derde podiumplaats op rij cadeau had gedaan, likte zijn wonden. “Ik was vijf bochten van de overwinning verwijderd”, vertelde Valentino Rossi aangeslagen. “Heel jammer, want ik was dit weekend competitief op de natte en op de droge baan. Ik heb dit jaar nog niet zo sterk gereden als vandaag.” Met dezelfde bandenkeus als teamgenoot Viñales – de twee Yamaha-mannen kozen voor medium banden – dacht Rossi een goede kans op de overwinning te hebben. “De pace lag heel hoog, maar ik voelde me heel goed en ik durfde aan te vallen”, legde hij zijn geslaagde inhaalactie op Viñales uit, drie ronden voor het eind. Eerder in de race verloor Rossi door een klein foutje enkele tienden. “Maar tegen het einde werd de balans beter en werd ik sneller, ging ik Zarco voorbij en ook Maverick. In de laatste ronde verremde ik me omdat ik een kilometer harder dan normaal instuurde. Dat was een beslissende fout. Ik wist dat ik nog een kans zou hebben, want in de laatste sector was ik sterk.” Toen volgde de fatale fout. “Je let vooral op de voorband, maar de achterband gleed weg. Ik begrijp de crash niet, maar ik vind: als je valt, heb je een fout gemaakt.”
Voor eigen publiek in Mugello krijgt Rossi over ruim een week de kans iets van de opgelopen achterstand goed te maken.
