GP Wegrace Indonesië en Australië
Eén dagje maar leidde Jorge Martin het MotoGP-kampioenschap. Maar na een overtuigende overwinning in de Sprint-race in Indonesië kwam 24 uur later de ontnuchtering. Martin crashte en Pecco Bagnaia profiteerde. Een week later leidde een ogenschijnlijk ongenaakbare Martin de Grand Prix van Australië 26 ronden – de race duurde 27 ronden. Teamgenoot Johann Zarco won eindelijk zijn eerste MotoGP-race, voor Bagnaia. Martin leverde in: hij finishte op 1,008 seconde – als vijfde.
“Mijn geld zet ik op Jorge”, zei Marc Marquez in Indonesië nadat Jorge Martin zijn achtste opeenvolgende top 3 had geclaimd in de Sprint-race. Aleix Espargaro deelde Marquez’ mening, maar plaatste een kanttekening. “We vergeten heel snel. Bagnaia was in die ‘zone’ in de eerste maanden van het kampioenschap. Vergeet Pecco nooit. Zeg niet dat Jorge de titel al binnen heeft.”
Amper een dag later zat Pecco Bagnaia met een minzame glimlach op zijn gezicht, klaar om na een bijzondere wedstrijd zijn verhaal te doen over zijn zesde overwinning van het jaar. Dat hij sinds Marco Melandri’s overwinning in de Turkse Grand Prix van 2006 de eerste winnaar van een MotoGP-race was die van buiten de eerste vier startrijen vertrok, was een aardig detail. Dat het zo ver kwam, was mede aan Bagnaia’s vlammende en ongewoon agressieve openingsfase te danken. Startend vanaf een dertiende startplaats had hij vijf ronden al een podiumpositie te pakken. Het gaatje overbruggen naar tweede man Maverick Viñales kostte tijd, maar in de dertiende van 27 ronden kreeg Bagnaia de tweede plaats in de schoot geworpen.
De ogenschijnlijk superieur leidende Jorge Martin gooide een comfortabele voorsprong van drie seconden weg door te crashen. Bagnaia’s achterstand op de nieuwe kopman Viñales bedroeg op dat moment ruim een seconde. Acht ronden voor de finish stak Bagnaia echter clean binnendoor bij de langzamer wordende Viñales. In de laatste laatste sector zaten de achtervolgende Viñales en ook de zeer sterke Fabio Quartararo hem plotseling op de hielen; de Fransman had halverwege de race nog een achterstand van 3,7 seconden op Bagnaia. “Ik had het onder controle, maar misschien deed ik het wel tè rustig aan”, lachte de opgeluchte Bagnaia. Lang overleg met het team na de frustrerende Sprint had duidelijk effect gehad. De keus voor de harde voorband was de juiste – Martin opteerde voor de softe compound. “Ik dacht wel dat Jorge toen heel erg snel was en ik voelde al dat mijn achterband minder werd. Toen ik zag dat hij gevallen was, wachtte ik nog een paar ronden om daarna de laatste tien ronden (als kopman; red.) te pushen. Het was mijn wedstrijd.”
Terwijl Viñales met zijn derde tweede plaats van 2023 weer het karwei niet kon afmaken en Quartararo aanvankelijk vooral gefrustreerd was dat de Yamaha hem in onderlinge duels niet de kans geeft daadwerkelijk in gevecht te gaan, was Jorge Martins crash uit het niets een minstens zo belangrijk aspect van de spannende Grand Prix. “Toen ik zag dat het gat 2.8 was, dacht ik ‘oké, het is nu tijd om rustig te blijven’”, analyseerde hij zijn twaalf en een halve ronde op kop. “Ik ging iets wijd in de bocht daarvoor en in de bocht waar ik viel, ging ik iets wijd op de vuile lijn.” Martin hield zich groot na de pijnlijke uitglijer. “Je weet dat het een keer mis kan gaan en dat was dus hier.”
Marco Bezzecchi brak in het weekend voor de Indonesische GP zijn rechter sleutelbeen op de ranch van Valentino Rossi. Op zondag liet de nummer 3 in de WK-stand zich opereren en op woensdag reisde hij toch naar Mandalika. Minder dan drie uur voor zijn eerste training landde de Mooney VR46-rijder op Lombok. Bezzecchi begon – goedgekeurd – aan zijn weekend. In de laatste ronde van de race passeerde hij nog de met twee Long Lap Penalty’s bestrafte vijfde man Brad Binder.
Vanwege verwachte harde windstoten besloot Dorna om de Grand Prix van Australië te verplaatsen naar de zaterdag. De Sprint zou dan het zondagse programma moeten afsluiten. Op zondag reden de coureurs een natte warm-up maar een half uur voor de geplande racestart ging na peilingen onder de rijders en na gezamenlijk overleg van de wedstrijdleiding met de teammanagers definitief een streep door de Sprint. Die beslissing beroofde Jorge Martin van zijn kans op revanche. Want na zijn gemorste punten in Indonesië gaf de Prima Pramac-coureur zichzelf ook op Phillip Island een te kleine beloning. Martin verpulverde eerst zijn eigen polerecord en liet op de eerste rij Binder en de via Q1 gekomen Bagnaia ver achter zich. Ook in de race. Martin legde de zweep er over en na vijftien van de 27 ronden had hij een veilig lijkende buffer van 3,5 seconde op het kwartet Binder, Fabio Di Giannantonio – een week eerder al fraai vierde – Bagnaia en Johann Zarco, achtste na de eerste ronde. Vanaf dat moment verloor Martin snelheid, eerst honderdsten, in een zinderende slotfase vele tienden en in de laatste ronde zelfs meer dan een seconde. Martins eigenzinnige keuze voor de softe achterband kwam hem duur te staan. Zarco rook zijn kans op zijn eerste MotoGP- in 120 starts en had geen medelijden met zijn teamgenoot. De Fransman dook in de beruchte Miller Corner binnendoor, en voordat Martin de deur kon sluiten glipte ook Bagnaia opportunistisch langszij. In de resterende acht bochten passeerden ook nog Di Giannantonio en Binder.
Na zijn laatste Moto2-zege in Valencia demonstreerde de verbijsterend koele Zarco weer eens zijn bekende backflip, terwijl Bagnaia vooral zijn tot 27 punten gegroeide voorsprong koesterde en Di Giannantonio zijn geluk niet op kon met zijn eerste MotoGP-top 3. “Ik zag Jorge wegrijden, maar toen hij zoveel tijd verloor, dacht ik dat er nog misschien iets mogelijk was”, vertelde de 33-jarige Zarco. “Als je hier wint, op een baan waar iedereen van houdt, hoor je bij de grote jongens. Hier winnen is een plusje.” Nog een ander plusje was de reactie van zijn collega’s. “Wat ik ook fijn vond was dat bijna iedereen mij feliciteerde en blij was voor me.” Zarco gaf toe ook even over een softe achterband te hebben nagedacht. “Maar ik zag bijna iedereen de medium kiezen en dacht ‘dat moet ik dan ook doen’. Met de softe band was ik in de kwalificatie al in de tweede ronde langzamer.”
Op weg naar twee Moto2-wereldtitels won Zarco vijftien GP’s en hoewel hij er sinds zijn MotoGP-debuutjaar 2017 enkele malen dichtbij was, was lukte het hem nooit om ook in de koningsklasse te winnen. “Mijn stijl kon ik in het verleden beter gebruiken”, zocht Zarco naar een verklaring. “Maar de motoren en de banden zijn veranderd. Nu moet je heel veel vertrouwen hebben in de voorband en je moet de machine de bocht insturen op een manier waarvan je denkt dat het niet mogelijk is. Dat is niet natuurlijk voor mij en als ik het doe, gaat het niet ontspannen genoeg. Je raakt meer vermoeid en als dat gebeurt kun je niet vechten. Misschien was het mijn stijl. Misschien is het nog steeds niet honderd procent, maar hier werkte het goed genoeg om te winnen.”
Opvallend zelfverzekerd klonk Bagnaia na zijn elfde podium van het seizoen. “Ik maakte me een beetje zorgen toen Binder wegreed”, gaf de wereldkampioen toe. “Maar toen ik zag dat Jorge zijn voorsprong niet vergrootte, dacht ik ‘oké, we gaan hem pakken’. Later dan verwacht, maar de laatste ronde was het perfect.” Terwijl onder meer Luca Marini Martins keuze niet snapte – ‘een totaal idiote beslissing’ – had Bagnaia begrip; Marc Marquez en Pol Espargaro betaalden eveneens de prijs voor dezelfde keuze. “Ik denk dat Jorge de enige was die het kon doen. Hij was heel snel er mee, maar het maximale was negentien ronden.”
Terwijl Di Giannantonio naast grote vreugde ook gemengde gevoelens had na zijn eerste MotoGP-podium – ‘als het podium eerder was gekomen, had het me misschien geholpen om mijn plek te behouden’ – slikte Martin het verlies. “Het is nu heel makkelijk om te zeggen wat de beste keus was, maar het was mijn beslissing om de S te pakken. Het werkte niet”, had hij gemerkt. “Ik was snel, super vloeiend, ik was zuinig op de banden, maar uiteindelijk was het het niet waard.” Zeven ronden voor de finish wist Martin dat hij in de problemen zat. “Ik kon niet meer pushen met de acceleratie, vooral met het remmen en een beetje met bochtensnelheid. Maar ik had geen power, geen grip.” Hij had een les geleerd, zei Martin. “Ik had veel met de S gereden en ik dacht dat ik het er mee zou redden. De strategie was om in het begin een gat te slaan, maar misschien had dat ook met de medium gekund. We zullen het niet weten. Ik was overtuigd dat de S dè band was, maar vanaf nu gok ik niet meer en kies ik en wat de concurrentie ook kiest”, nam hij zich voor. “Ik ben de snelste, maar als ik de verkeerde keuzes maak, is dat zinloos. Ik kan nog steeds vechten voor het kampioenschap. Als ik dit soort fouten niet meer maak, kan ik dit jaar nog veel races winnen.”
