GP Wegrace Catalonië en Duitsland
Het hele weekend op de Sachsenring voelde Fabio Quartararo zich niet lekker. Het weerhield hem er echter niet van om al kuchend in de Grand Prix van Duitsland met overmacht zijn derde overwinning te vieren. Bij afwezigheid van ‘King of the Ring’ Marc Marquez deed Quartararo’s suprematie denken aan de Spaanse elfvoudige winnaar van de Duitse grand prix. Johann Zarco en Jack Miller bezetten de overige podiumplekken, maar dramatischer was Pecco Bagnaia’s crash.
Nog vol ongeloof deed Pecco Bagnaia zo’n anderhalf uur na zijn roemloze aftocht zijn verhaal over zijn vierde racecrash van 2022, het seizoen dat hij begon als de gedoodverfde opvolger van Fabio Quartararo. Bagnaia’s hoop om na een fantastisch polerecord op zaterdag een dag later het karwei af te kunnen maken, was al aan het begin van de vierde ronde vervlogen toen hij vlak achter leider Quartararo de achterkant van zijn Ducati weg voelde glijden. “Ik weet niet wat er gebeurde. Ik kan het niet uitleggen”, vertelde Bagnaia, die zag dat de 2021-wereldkampioen inmiddels 91 punten voorsprong heeft. En dat terwijl de Italiaan juist meende de race te controleren, en dat zijn keus voor de harde achterband hem in de beslissende ronden voor de met medium-rubber gestarte Quartararo zou laten finishen. De werkelijkheid was anders. Bagnaia’s conclusie was hard en helder. “Als je valt, moet je een fout hebben gemaakt”, vond hij zelf. “Als ik val door eigen schuld, ben ik altijd kritisch op mezelf. Maar dat kan ik nu niet zijn. Want ik weet niet wat er gebeurde. Ik ben heel boos, omdat ik het niet kan uitleggen. Het is moeilijk te begrijpen en daardoor is het ook moeilijk te accepteren.” Ook een blik op de data bood geen uitsluitsel: snelheid en hellingshoek waren hetzelfde geweest als eerder. “Ik ben nog nooit zo gevallen, alleen op de ranch (van Valentino Rossi, red.)”, stamelde hij.
Toch kon Bagnaia het opbrengen om zijn bewondering uit te spreken voor Quartararo. “Fabio heeft vandaag weer gedemonstreerd dat hij een completere rijder is dan ik. Hoe? Omdat hij finisht en ik vier keer ben gecrasht!” Bovendien zou zijn Yamaha M1 Quartararo kunnen helpen, dacht Bagnaia. “Hij is er altijd. Sterk in één snelle ronde en in de race. Dit weekend was ik sneller, maar ik val. Hij is de wereldkampioen, één van de beste rijders ooit. Kijk maar naar Valentino, Marc (Marquez) en Casey (Stoner). Die willen altijd winnen.”
Tijdens de Grand Prix van Catalonië zette Quartararo zijn handtekening onder een nieuwe tweejarige verbintenis en ook op de bloedhete Sachsenring bleek weer eens hoe hard Yamaha de 23-jarige Fransman nodig heeft. Quartararo tekende voor Yamaha’s eerste overwinning sinds 2009 in Duitsland en bleef nog elf Europese motoren voor, voordat teamgenoot Franco Morbidelli op bijna een halve minuut als dertiende de finishvlag zag.
Waar Aleix Espargaro door een vibratie aan de voorzijde van zijn machine al heel vroeg moest lossen, Enea Bastianini na een dramatische zeventiende startplaats zich in het zweet moest werken voor een tiende positie, Joan Mir crashte en de sterk sturende Maverick Viñales op een vierde plaats zijn Aprilia naar binnen moest sturen met een vastgeslagen ‘rear ride height device’, maakte Quartararo geen fout. Hoewel de laatste zes in 35 graden ‘een ramp’ waren geweest, zei de Yamaha-kopman. Zijn weekend in Duitsland vertoonde gelijkenissen met de even succesvolle Barcelona-driedaagse. “In het begin van het weekend ging het niet zo goed, maar later liep het steeds beter”, glom Quartararo. Zijn keus voor de medium-achterband was juist geweest, maar wel realiseerde hij zich dat – net als in Barcelona – de openingsfase cruciaal kon zijn. Bagnaia’s crash zag hij live op het grote scherm voor hem toen hij zijn machine omgooide voor de volgende bocht. “Wij moeten vooraan of voorin zitten, want anders krijgen we het moeilijk. Als ik andere machines moet inhalen, heb ik het lastiger, omdat ik zó anders moet rijden. Met een goede start wordt het een beetje makkelijker. Met Pecco was het heel close. Toen hij me inhaalde in de eerste bocht, wist ik dat ik direct binnendoor moest duiken. Ook al zou hij niet wijd gaan. Het zijn dat soort momenten waarvan je moet profiteren en dat deden we.”
In het weekend dat Ducati’s Sport Director Paolo Ciabatti bevestigde dat Johann Zarco zijn plek bij Prima Pramac Ducati zou behouden, reed de Fransman vanaf de derde startplaats een ijzersterke race. In de tweede ronde passeerde hij in de snelste bocht van het circuit Aleix Espargaro briljant binnendoor, waarna hij afstand nam van de met bandenproblemen worstelende nummer 2 in de tussenstand. Uitgeput scoorde de bijna 32-jarige Fransman zijn vierde top 3-klassering van het jaar. Dat viertal podiums deelde Zarco telkens met – de telkens voor hem finishende – Quartararo. Halverwege het seizoen meldde Zarco zich als hoogst geklasseerde Ducati-coureur in het kampioenschap. “Een hele goede dag”, vond Zarco dan ook. “Starten vanaf de derde plaats was een voordeel.” Voor eens startte de voormalige Moto2-wereldkampioen ook goed en na de val van Bagnaia werkte hij zich spectaculair langs Espargaro. “Dat was een belangrijk moment voor het podium. Ik probeerde echt om Fabio te achterhalen en ik wist dat hij (als één van de slechts drie rijders, red.) had gekozen voor de medium band. Misschien had ik later in de race een voordeel, dacht ik. Maar halverwege de wedstrijd had ik het al moeilijk met de edge grip. En Fabio was zó constant”, merkte Zarco, die in slechts vijf van de dertig ronden marginaal sneller was dan zijn jongere landgenoot. “Ik verloor tijd op hem, maar ik had een veilig voordeel op de derde man. De laatste ronden waren een nachtmerrie, omdat het lastig werd om de machine onder controle te houden en de hitte eiste zo veel van ons.”
Om na twee treurige wedstrijden met slechts drie punten voor de derde maal in 2022 op het podium te finishen maakte Jack Miller het zichzelf niet makkelijk. De Australiër was het hele weekend voorin te vinden, maar een crash terwijl de gele vlag werd gezwaaid na een schuiver van Aleix Espargaro op zaterdag betekende dat Miller vóór de race al een long lap-penalty kreeg. Voordat die verplichte langere bocht nam, passeerde Miller nog vierde man Viñales. Om de drie verloren plekken goed te maken, had Miller veertien ronden nodig. Na een aantal prikacties ten opzichte van Espargaro liet hij de Aprilia-rijder drie ronden voor het einde definitief achter zich. De eendaagse test na de desastreus verlopen Grand Prix van Catalonië had wonderen gedaan. “Als er weinig grip is, had ik het dit jaar moeilijk om te remmen, terwijl dat normaal mijn sterke punt is”, vertelde Miller over de test. “Ik zit vergeleken met de andere Ducati-rijders anders op de machine en iedereen heeft z’n eigen set-up. Dus we dachten na twee slechte wedstrijden ‘we hebben niks te verliezen, dus we gaan iets proberen’. En meteen kreeg ik dat vertrouwen in de voorkant terug. Dat heb ik hier ook laten zien. Het is lekker om de machine neer te zetten waar je wilt.”
Met zijn verdiende zestien punten nestelde Miller zich in de tussenstand naast teammaat Bagnaia. Bij elkaar opgeteld komen de twee Ducati-fabrieksrijders nog altijd tien punten tekort om het puntentotaal van Quartararo te evenaren. Achter Aleix Espargaro rondde Luca Marini een prima race af als vijfde, anderhalve seconde voor Jorge Martin. Brad Binder liet als zevende de steeds sterker presterende rookie Fabio Di Giannantonio achter zich. Door zijn regelmatige scores – Binder finishte in zeven van de tien races in de top 8 – en door de crash van Bagnaia klom de als vijftiende gestarte KTM-rijder naar de vijfde plaats in het klassement.
De Dutch TT markeert de start van de tweede helft van het seizoen. Twaalf van de huidige MotoGP-rijders wonnen al eens op het Circuit van Drenthe, slechts drie – Quartararo, Viñales en Miller – deden dat in de MotoGP-klasse. Quartararo klokte vorig jaar een nieuw racerecord en het wekte dan ook weinig verbazing dat de Fransman zich verheugt op de race in Assen. Aleix Espargaro, nu met 34 punten achterstand, stond in Assen nog nooit op het podium, maar behaalde er in 2014 wel zijn eerste MotoGP-pole op de curieuze Forward Yamaha. Vorig seizoen finishte de bijna 33-jarige Spanjaard als zevende; een evenaring van Aprilia’s beste klassering in Drente. Met dat resultaat zullen Espargaro en Aprilia dit jaar niet tevreden zijn. Mogelijk kan zijn teamgenoot Maverick Viñales voor een verrassing zorgen. In zijn één na laatste race voor Yamaha pakte die vorig jaar een pole en een weinig bejubelde tweede plaats achter Quartararo. Het circuit van Assen ligt Viñales, MotoGP-winnaar in 2019 en in 2011 en 2012 al de snelste in de 125 cc en de Moto3.
Terwijl Honda door de afwezigheid van Marc Marquez en de ribblessure van Pol Espargaro kansloos lijkt voor een podium, zijn misschien wel vijf van de acht Ducati-coureurs in staat voor Ducati’s eerste overwinning in veertien jaar te zorgen. Pecco Bagnaia won er in in 2016 zijn eerste grand prix, voor Jack Miller was Assen datzelfde jaar het decor voor zijn eerste sensationele MotoGP-zege, Johann Zarco is er een Moto2-winnaar én startte er in 2017 op een Tech3 Yamaha vanaf pole. Enea Bastianini pakte er poles en één Moto3-podium, terwijl Jorge Martin in zijn Moto3-kampioensjaar (voor onder meer derde man Bastianini) ook won. De twee Suzuki-coureurs Joan Mir en Alex Rins wonnen nog nooit op Assen, maar stonden er wel beiden op het podium na een MotoGP-race. De karakteristiek van het vloeiende Assen past bovendien de Suzuki.
Eén man is echter na zijn derde seizoenszege en zijn zesde podium in tien races de grote favoriet. “Ik hou van Assen”, verklaart Fabio Quartararo zijn overwinning van vorig jaar en de twee daar aan vooraf gaande podiums. Als 16-jarige finishte Quartararo al op 0,066 achter Miguel Oliveira als tweede in een spetterende Moto3-race. “Ik hoop dat het droog blijft, want met droog weer is de baan super speciaal om te rijden. Hij is super snel.”
