Gerard de Bok – Yamaha XS1100
« Terug naar Mijn Trots“Op de terugweg vanaf Hockenheim bleef ik bijna tegen de vangrail plakken. Dat was voor mij de druppel. M’n Honda Gold Wing moest weg”, vertelt Gerard de Bok. Een uitnodiging om een testrit te maken op een Yamaha XS1100 bleek het begin van een liefde die al veertig jaar standhoudt. “Geef toe, het is toch ook een prachtmachine.”
“Motorrijden – en nou moet ik misschien een beetje oppassen met wat ik zeg – is op m’n kinderen en m’n vrouw na, het beste dat me ooit is overkomen. Ik heb daardoor zoveel geweldige mensen leren kennen en prachtige plaatsen bezocht. Dat had ik zonder nooit gedaan. De passie voor de tweewieler zat er overigens al vroeg in bij me. Destijds kon je voor je een rijbewijs had, nog een oefenvergunning aanvragen bij de politie. Daarmee mocht je een deel van de polder onveilig maken. Op m’n achttiende ben ik meteen naar Den Bosch gegaan om daar het echte rijbewijs te halen. Vervolgens ben ik eigenlijk nooit meer afgestapt. Ja, er is wel een periode geweest dat ik minder reed. Vooral toen mijn kinderen nog klein waren. Maar helemaal gestopt? Dat nooit. Komt ook door de motor. Die nodigt uit om te rijden. Al had ik destijds niet gedacht dat ik met een XS1100 thuis zou komen. Het enige dat vast stond was dat ik niet langer met m’n Honda Gold Wing wilde rijden. Ik denk dat ik er te klein voor was, maar die machine was ik niet baas. Bij de motorzaak kreeg ik de kans een proefrit te maken op een Yamaha XS1100. Het enige dat ik moest beloven, was dat ik voor vijf uur terug zou zijn want dan ging de zaak dicht. Zo lang hoefde ik er niet over na te denken. Ik ben meteen naar m’n ouders gereden om ze te vertellen dat ik deze motor ging kopen. Mijn vader zei, je bent hartstikke gek. Maar ja, ik was vrijgezel, zat in het onderwijs, had een goede baan. De vooruitzichten waren goed. Dus geld was niet echt een probleem. Eenmaal terug bij de zaak, natuurlijk ruim voor vijf uur, zei ik: ‘bestellen dat ding, in het grijs, en zo snel mogelijk leveren, want ik wil hierop rijden.’ Wat een vermogen. Én, voor mij heel belangrijk, een erg fijne zitpositie. Lekker rechtop en door het kuipje mooi uit de wind. En ja, de looks hé. Want vergis je niet, dit was destijds een echte toerbuffel die het opnam tegen kanonnen als de Honda CBX1000, de GS1000 van Suzuki en de Kawasaki Z1300-zescilinder. Daarnaast heeft de XS1100 flink wat bagagemogelijkheden. Die heb ik in 1991 nog tot het maximale benut toen ik samen met mijn vrouw een negen landen-toer heb gemaakt. Vanuit Brabant langs zo veel mogelijk circuits. We begonnen bij Spa Fancorchamps, door naar de Nurburgring, Hockenheim, Sachsenring. Toen via Tsjechië naar Polen, waar we Auschwitz hebben bezocht, doorgereden naar Oekraïne. Vervolgens snel terug naar Brno voor de Grand Prix en stonden we een week later bij de Formule 1 op de Hungaroring. Door naar Oostenrijk via de Grossglockner verder richting Italië, Zwitserland en door Frankrijk weer terug naar huis. Dat was echt genieten. Terugkijkend naar de foto’s van toen moet ik wel bekennen dat ik niet snap dat we met zo veel bagage rond hebben kunnen rijden. Maar het was echt geweldig. Dat ik echt verknocht ben aan de XS1100 is wel te zien aan mijn tuinhuisje. Die hebben we ooit gebouwd met het idee er lekker voor te gaan zitten. Dat moet nog gebeuren. Het ding staat namelijk vol met XS’en, waaronder een Martini-uitvoering. Naast het rijden, is lekker bezig zijn met de motor voor mij ook heerlijk genieten. In de schuur, met Radio 10 aan en dan een beetje poetsen, dingetjes repareren zorgen dat alles goed loopt. Mijn geluk daarbij is dat ik, als ik tegen iets aanloop dat ik niet kan oplossen, altijd kan terugvallen op mijn oude collega’s bij het Koning Willem I College waar ik 39 jaar voor de klas heb gestaan. Dat is wel echt een luxe hoor! Of mijn vrouw wel eens klaagt over al mijn motoren? Nee hoor, gelukkig hebben we ruimte genoeg. Zelf loop ik wel tegen het punt aan dat ze me een beetje in de weg staan. Mijn dochter wil ze niet hebben en mijn zoon heeft liever dat ik alles verkoop. Misschien heeft hij gelijk. Maar er kleeft wel emotionele waarde aan. Misschien, als ik een echte liefhebber vind, dat ik afscheid kan nemen van de XS’en. Dan komt er een wat lichtere motor. Ik ben er de laatste jaren niet sterker op geworden. Misschien een 500 of 600’tje? Tot die tijd blijf ik lekker op m’n XS1100 rondrijden.”
Heb jij interesse in de XS1100-verzameling van Gerard? Stuur dan een mail naar mail@motoplus.nl o.v.v XS1100. Wij zorgen ervoor dat uw bericht bij Gerard terechtkomt.
