Frank van Waterschoot – Honda CBF750

« Terug naar Mijn Trots
Frank van Waterschoot is al tientallen jaren werkzaam als ontwerper van hydraulische installaties voor de offshore-branche. Een heel ander speelveld dan motorfietsen. Toch waagde hij zich aan het verbouwen van een Honda CBF750. Waarom? “Omdat ik bij mijn werk moet houden aan de wensen van de klant en het gestelde budget. Dit keer was ik zelf de klant én het budget.” Met de luxe om zelf te bepalen hoe ver hij kon gaan, besloot Frank dat er geen compromissen gesloten werden.

“Nu moet je niet denken dat ik echt dag en nacht met de motor bezig geweest ben hoor. Dat is nooit het doel geweest. Maar er is ook geen week voorbij gegaan, waarin ik niets gedaan heb. Er was geen druk, dus ga je graag aan het werk. Daarnaast had ik mezelf als doel gesteld eens een keer helemaal los te gaan met een project. Ik wilde een echt bijzondere motor bouwen. Dat begon met het vinden van de basis. Al vrij snel stond vast dat het een Honda CB750 moest worden. Toen ik een jaar of 13 was, wist ik namelijk al dat ik ook ooit zo’n motor wilde hebben. Via internet heb ik vervolgens deze CB750F gevonden. Het was echt een lijk en te lelijk en slecht om op te knappen. De verkoper waarschuwde me al dat de motor er wel slecht aan toe was. Maar dat boeide me echt niet, want ik wist al dat alles eraf ging. Ja, en dan ga je aan de slag. Mijn voordeel is, dat ik voor mijn werk ook heel ver vooruit moet denken. Soms wel tien straten ver. Daarnaast ben ik, ook door mijn werk als ontwerper, goed in het visualiseren van dingen. Heel belangrijk, want dat is het onderdeel waar veel mensen op stuklopen. Je moet aan het begin al weten waar je op het eind tegenaan gaat lopen. Anders kan het zijn dat je halverwege moet constateren dat je bepaalde dingen toch anders had moeten aanpakken. Wie op dat punt is beland, moet concessies doen. Dat wilde ik niet. Maar ik ben wel tegen bepaalde praktische dingen aangelopen. Bijvoorbeeld lassen. Dat kan ik niet. Gelukkig heb ik daarvoor hulp gekregen van Bram, die ook vandaag mee is op de fotoshoot. Zonder hem had de motor en namelijk niet zo uitgezien. We kennen elkaar al jaren en delen de passie voor motoren. Daarnaast is hij fotolasser en heeft hij me geholpen met alle laswerk. En er zit flink wat laswerk op, al zul je dat niet zien want de naden zijn zo mooi afgewerkt dat het gewoon origineel lijkt. Zoals bij de swingarm. Die is afkomstig van een VFR750, want dat was de enige enkelzijdige swingarm die in het frame paste. Standaard is hij echter te lang, dus hebben we hem ingekort. Veel mensen verklaarden me voor gek dat ik Bram mijn aluminium swingarm liet lassen. Maar met een vakman als Bram heb ik me daar geen moment zorgen over gemaakt. En om het te bewijzen, is de swingarm naderhand in een pers gelegd om te zien of het geheel nog even sterk was als voorheen. Het resultaat: helemaal goed. Die mate van perfectie heb ik steeds voor ogen gehad. Je zult op deze motor geen AliExpress-onderdelen vinden. Het carbon dat je ziet is dan ook echt carbon, geen stickers. Bram werkt bij een bedrijf dat carbon-masten maakt voor grote zeilboten. Hij zit dus letterlijk dicht bij het vuur en heeft ervoor gezorgd dat de motor met echt carbon beplakt kon worden.
De ledstrip aan de achterzijde kostte 200 dollar en heb ik uit Amerika laten komen. Dat kun je wel zien hoor. De afwerking is echt subliem en de leds zitten strak tegen elkaar. Om die stip mooi in de motor te plaatsen is het buisje aan de achterzijde uitgefreesd waarna Bram er een plaatje in gelast heeft waar het ledstripje weer tegenaan valt. De bedrading aan de binnenzijde ligt op stukjes lasdraad, en allemaal precies op dezelfde hoogte. Je ziet er misschien niets van, maar voor mij was het wel belangrijk. Geen enkel detail heb ik afgeraffeld. Ook de onzichtbare niet. De manier waarop de bedrading onder het zadel loopt, is dus ook geen toeval. Onder het zadel zitten namelijk doppen, waar het zadel op staat. De bedrading loopt hier precies omheen. En zo gaat het maar door hé. Ook het elektrisch schema heb ik helemaal in Excel uitgeschreven. Compleet. Wan kleurnummers en de diktes van draden tot kruisverwijzingen en de aansluitingen.
Het tankje was eveneens een klusje. In het frame zit namelijk een knik, die eigenlijk iets verder zit dan je zou verwachten. Maar als je de knik in de tank op dezelfde plek zet als die in het frame, dan klopt het optisch niet. Dan is het ene knikje kleiner dan het ander. Door het een millimeter te verplaatsen, creëer je een optisch bedrog waardoor je het niet meer ziet.
Optisch is wat dat betreft ook voor het praktische gegaan. Het rijden op de motor is voor mij totaal onderschikt. Ik heb een BMW GS Adventure en daar rij ik op. Deze Honda is mijn showpaardje. Hij is nu een jaar af en is de straat nog niet rijdend uitgekomen. Niet omdat hij niet loopt overigens. Het blok is namelijk ook volledig gereviseerd. De krukas is gebalanceerd, ik heb voor de aandrijfstangen een apparaatje gemaakt zodat ik ze aan beide kanten kon uitwegen. Die zijn nu dan ook op een honderdste gram nauwkeurig uitgewogen. Hetzelfde geldt voor de zuigers. Hij loop dus super. Al met al is er een hoop geld en tijd ingegaan, maar dat is het allemaal waard geweest want het is nu een echt technisch hoogstaand object waar ik enorm trots op ben!”