Fabrieksbezoek Gilles Tooling
Het individualiseren van de motorfiets wint steeds meer aan terrein. Dat het daarbij niet alleen hoeft te blijven bij optische verfraaiingen, maar ook functionele oplossingen voor het perfectioneren van de techniek en de ergonomie tot de mogelijkheden behoren, bewijst Gilles Tooling. Wij namen er een kijkje.In de buurt van Trier, een kleine twintig kilometer over de grens met Luxemburg, draaien we van de hoofdweg af richting Wecker. Een klein dorpje dat de term gehucht nauwelijks ontgroeid is en sinds 2006 thuisbasis van Gilles Tooling. “Daarvoor zaten we in Trier, maar het gunstiger belastingklimaat heeft ervoor gezorgd dat we hier in Luxemburg naar een nieuw onderkomen hebben gezocht,” legt eigenaar Gerhard Gilles uit. Dat Gilles hierin niet alleen staat blijkt wel uit de vele bouwplaatsen waar nijver gewerkt wordt aan grootschalige projecten; voornamelijk voor Duitse ondernemingen die massaal verkassen naar het Groothertogdom. Nog maar sporadisch ontwaar je een geel nummerbord met zwarte letters en een ‘L’ tussen de geparkeerde auto’s op het ‘Industriegelände’ van Wecker, het gros draagt echter een Duits kenteken. Zo ook bij Gilles Tooling, dat is gevestigd in een relatief klein, maar hoog grijs gebouw in een uithoek van het bedrijfsverzamelterrein.Enkel een bord met bedrijfsnaam en logo in blauwe letters verraad dat er achter de gevel aluminium vervangingsdelen, waaronder clip-ons en kettingspanners, worden gefabriceerd die wereldwijd worden verkocht. Waar precies vertelt een grote landkaart in de hal van het bedrijf. De kreet ’Hier gibt’s noch keinen Gilles Vertreter’ onder de kaart in combinatie met een aantal vlaggetjes verraad dat de expansiedrift nog lang niet ten einde is, ondanks dat het gros van de aardbol toch wel lijkt te zijn afgedekt. Best bijzonder gezien de nog relatief prille historie van het bedrijf, die slechts terugtelt tot het begin van het nieuwe millennium.Het begin van de Luxemburgse onderneming is even simpel als bijzonder. In de jaren ’90 was Gerhard Gilles een redelijk begenadigd coureur die zijn kunsten onder andere op een 250 in het EK en IDM vertolkte. Om zijn zitpositie op de racers te verbeteren ontwierp en maakte de toenmalige CNC-frezer daarom een verstelbare rem-schakelset. Collega coureurs waren meteen enthousiast over het veelzijdige en praktische aluminium kleinood en al snel werden de vrije uurtjes gevuld met het maken van kopieën, die gretig aftrek vonden in de racewereld. Zo gretig dat Gilles in 2000 besloot om het allemaal wat grootschaliger aan te pakken en een bedrijf op te starten dat deze speciale onderdelen te gaan produceren.Het productgamma is gedurende het achtjarige bestaan wel een stuk uitgebreid. De rem-schakelsets zijn nog steeds een belangrijk onderdeel van het programma, dat daarnaast nu ook onder andere kroonplaten (met een andere klemming van de vorkpoten en een verstelbare balhoofdshoek en naloop), clip-ons, rem- en koppelingshendels en kettingspanners omvat. Uiterlijk en gewicht spelen daarbij natuurlijk een prominente rol, toch draait het nog het meest om de praktische, en vaak innovatieve, eigenschappen van de verschillende producten.En verstelbaarheid lijkt daarbij doorgaans het toverwoord. Dat blijkt ook uit Gillis Tooling’s laatste wapenfeit, de VCR38.GT, die salesmanager Christian Mosbach vol trots laat zien. Klinkt als de codenaam van een stuk schiettuig dat door het Amerikaanse Pentagon in het grootste geheim is ontwikkeld als laatste strohalm in de Irak-crisis, maar is niets anders dan een middels een ingenieus schuif- en kantelsysteem breed instelbare rem-schakelset. Nu bestaan die verstelbare voetrusten natuurlijk al veel langer bestaan, wat de VCR38 echter zo bijzonder maakt is dat de verstelling traploos is.Wat opvalt aan het ontwerp is de in de basis simpele, maar doordachte constructie die eraan ten grondslag ligt. Er is duidelijk niet over één nacht ijs gegaan en de CAD-tekenaar van het bedrijf draaide dan ook overuren voor het uiteindelijke ontwerp richting het patentbureau ging. “Zevenendertig ontwerpen gingen aan de definitieve versie van de VCR voor,” legt Mosbach uit, “bij de achtendertigste was het raak. Dat getal hebben we dan ook maar gebruikt in de naam. En dan betreft het hier nog maar enkel het basisontwerp. Lang niet al onze onderdelen zijn universeel en dus moeten we voor iedere afzonderlijke motorfiets zorgen voor een passende montage. Daarvoor laten we de motorfietsen naar de fabriek komen en dan is het eigenlijk gewoon een kwestie van passen en meten.” Dat proces herhaalt zich bij elke nieuwe ontwikkeling.De diverse producten schitteren zo in hun eenvoud, dat het bijna onbegrijpelijk is dat niemand iets dergelijks eerder heeft bedacht. Een voorbeeld daarvan is ook de Variobar, een modulair opgebouwde clip-on die dankzij twee scharnierpunten zowel in hoek als hoogte verstelbaar is. Simpel maar doeltreffend, de kracht achter een goed ontwerp.Onder de kantoren op de eerste verdieping houdt de fabriekshal zich schuil. Hier krijgen de hersenspinsels van de ingenieurs hun uiteindelijke, tastbare vorm. De meeste creaties bestaan uit meerdere componenten, die los van elkaar worden gefabriceerd. De basis daarvoor vormen meterslange massieve aluminium staven, die allereerst in stukken ter grootte van de te frezen onderdelen worden gezaagd. Drie computergestuurde freesmachines boetseren vervolgens in meerdere stappen de afzonderlijke componenten en daarmee is de eerste productiefase al ten einde.De delen worden aansluitend verscheept naar een extern bedrijf die ze anodiseert: tijdens dit proces wordt er een dikke, volledige afsluitende oxidelaag op het aluminium aangebracht, waardoor het metaal niet meer kan oxideren. Bijkomend voordeel is dat je deze oxidelaag ook een kleurtje kunt geven, waardoor de aluminium onderdelen dus in meerdere tinten leverbaar zijn. De componenten gaan vervolgens weer richting Luxemburg, waar men de verschillende delen samenvoegt tot een compleet geheel. Resteert enkel nog het verpakken en verzenden. Een redelijk overzichtelijk proces, dat in een paar regels is verteld. Toch gaat er tussen het initiële idee en het eerste productierijpe exemplaar dat van de band rolt bijna een jaar voorbij. En zelfs dan gaan de ontwikkelingen nog steeds verder. Niet alleen om de onderdelen klaar te stomen voor een steeds breder worden spectrum van motorfietsen, maar ook het fine-tunen blijft een speerpunt. Moet ook wel, stilstand is – zeker in de motorwereld – achteruitgang tenslotte.
