Fabrieksbezoek Enfield India
Ondanks wat kniebuigingen naar de moderne tijd is het vlaggenschip van Royal Enfield al bijna driekwart eeuw onveranderd. Het is de motorfiets met de grootste cilinderinhoud die er in het trotse India wordt geproduceerd en bij ons is het een relikwie dat alleen door de ware liefhebbers nog wordt gewaardeerd. In dit verhaal hebben we in de fabriek een ontmoeting met de motorfiets met een ongelooflijk Karma.Krishore Kumar heeft het embleem van de Royal Enfield – de toevoeging ‘Royal’ mocht pas vanaf 2002 door de Indiase fabriek gevoerd worden – in zijn wezen verinnerlijkt. Net als zijn vader dat deed, kleurt de jonge schilder elk Royal Enfield tankembleem met de hand in. En omdat er jaarlijks zo’n 30.000 Bullets geproduceerd worden, wordt dat ambachtelijke inkleuren zo’n 60.000 keer gedaan. Het concept van de Royal Enfield komt uit het eerste deel van de vorige eeuw. Maar aan het eind van de zestiger jaren moest de productie van het Britse merk – ondanks de introductie van de fenomenale 750cc tweecilinder ‘Interceptor’ – toch gestopt worden. Maar de Indiase – India hoorde immers ooit tot het Britse Empire – vertegenwoordiging had de merk- en typerechten overgenomen, nadat ze de ééncilinders al vanaf 1955 voor de thuismarkt in licentie hadden gebouwd. We hebben het dan over een sober uitgeruste ééncilinder die in twee versies werd aangeboden. De 350 cc motor was voornamelijk voor de eigen markt bedoeld, terwijl de 500 cc machines hoofdzakelijk voor de export waren bedoeld. Maar al met al was dat 500 cc aandeel maar zo’n 10% van de omzet. Achter het stuur van een Bullet voel je je nu alsof de klok vijftig jaar is terug gezet. Op de testbaan achter de fabriek ligt een tien meter lange ovaal. Elke motor die dat rondje drie keer heeft gereden is geslaagd. Onze, rechts geschakelde, motor begint de rit mild vibrerend en zacht blaffend. Met zijn 16 pk (de 500 cc machine heeft de volle 22 pk) heeft de 160 kilo wegende machine een top van circa 120 km/uur. Daarmee zet de Bullet geen records. Maar voor de Indiase straten en het Indiase verkeer heeft hij vermogen en snelheid genoeg. Door zijn robuustheid is hij een goed vervoermiddel voor de lokale motorrijders die in een land leven dat zeven keer zo groot is als Frankrijk.In dat land van de godin Shiva rust er een belastingdruk van 100% op nieuwe en zelfs van 180% op gebruikte motoren. Als we dan het lokale levensniveau en de plaatselijke koopkracht bekijken, dan snappen we direct waarom er op de Indiase wegen niet veel Honda Goldwings en BMW K1200R’s rijden. Met het oog op de 8.000.000 tweewielers die er jaarlijks in India worden gemaakt – overigens hoofdzakelijk Japanse licentiebouw tot 100 cc – lijkt de bijdrage van Royal Enfield ver onder de maat. Maar de legendarische Bullet overleeft vanwege zijn, of ‘haar’, reputatie van ‘Koningin van de Weg’, zoals die in 50 jaar is opgebouwd. Royal Enfield levert motoren aan het Indische leger en de politie en geldt daardoor als en motorfiets voor de elite. Zo’n pronkstuk is te koop voor iedereen die 96.000 Rupees (bijna 1500 euro) wil neerleggen voor een motor die ongeveer drie keer zo duur als een 100 cc Nipon kloon. Maar dan zijn de buren ook huiverend onder de indruk. En dat is mooi meegenomen in een land waar het kastenstelsel nog steeds opgeld doet. “Een Bullet is een exclusief product, dat men zelf kan onderhouden en repareren. Dat geeft vreugde aan elke liefhebber en kenner.” Een citaat van de president van de Rolling Thunder Motorcycle Club uit Bangalore, Prashi. Hij weet waar hij over praat, want hij rijdt elk jaar 40.000 kilometer met zijn drie Bullets. De helft daarvan zijn pure pretkilometers. Hoe dan ook, de 450 personeelsleden van de fabriek in Chennai (dat vroeger Madras heette) weten dat ze een levende legende bouwen. Maar dat vasthouden aan authenticiteit houdt niet in dat de fabriek iets museaals is. Misschien ziet hij er wat exotisch uit, maar de productiemachines en de kwaliteitscontrole zijn aardig actueel. De moderniseringen zijn overigens niet eens onder druk van de Japanse concurrentie gedaan. Ze zijn het eenvoudige gevolg van de ISO 9001 en 14001 certificaten die de gevel sieren. Onder het welwillend oog van de God Ganesh vindt de productie plaats op een terrein van 2,6 hectare. De gietstukken van het motorblok worden in het buitenland gegoten en ter plekke afgewerkt en gemonteerd. Ongeveer dertig plaatselijke toeleveranciers verzorgen de toevoer van framedelen en ander spul. En dat wordt dan ook weer op de fabriek samen geschroefd. Hari Harasubramania, de senior manager van Royal Enfield, verzekert dat alleen de elektronische componenten voor het ‘Electra’ model uit Europa komen. De rest, inclusief de zuigers en de cilinders voor de 500 cc exportmodellen komen uit India. Om het ideaalbeeld van de klassieke Enfield niet te veel te verstoren heeft de directie de afgelopen jaren voorzichtig wat nieuwe technologie ingebracht. De motor daarachter was de invloed van de nieuwe aandeelhouder, het Indische conglomeraat Eicher. Dat samenraapsel van bedrijven is gespecialiseerd in de transportsector. De grootste revolutie was natuurlijk de introductie van de elektronische ontsteking, waardoor in 2001 de ‘Electra’ ontstond. Drie jaar daarvoor werd het motorconcept onder hoede van een stel Europese ingenieurs al helemaal tegen het licht gehouden. Een heel tastbaar resultaat van die actie was de vijfversnellingsbak die leverbaar werd. Ook de vering werd herzien. De cilinderinhoud van de 500 groeide naar 535 cc. Zo kregen de Royal Enfields in een tijdbestek van tien jaar heel wat modificaties, waarvan er trouwens ook een aantal onbelangrijk en of onzichtbaar was.Zo kwam de hele oliehuishouding bijvoorbeeld binnen het blok te liggen en verdwenen de buitenliggende olieleidingen. In dat traject was men heel behoedzaam met de uiterlijke kenmerken van de motor. Die mochten niet het slachtoffer worden van alle verbeteringen. De mythe moest immers in stand worden gehouden. Dat hadden de Indiërs geleerd van Harley-Davidson. Zo heeft de V-vorm in het huidige carterdeksel geen enkele functie meer. De verbeterde betrouwbaarheid is een prettig gevolg van deze rationalisering van de legende. Het afgelopen jaar boekte Royal Enfield een verkoopstijging van 13%. Dat smaakt naar meer en zorgt voor extra inzet en passie van het personeel. Het doel is om het komende jaar 50.000 nieuwe Royal Enfield geboren te laten worden. Daar voor is dan wel de bouw van een nieuwe fabriek nodig. Niet een fabriek ‘in plaats van’, maar een fabriek er bij. Alleen zo kunnen de fans van een van de weinige klassiekers, die nog nieuw gemaakt wordt, er op vertrouwen dat het merk in elk geval gezond richting zijn honderdste verjaardag gaat. En de eerste stap op dat traject is de introductie van alweer een nieuwe, oude Enfield. Een motor met injectie. Het moet niet veel moderner worden….[Kasten]DE UITBREIDING VAN HET INDIASE AANBODVerstegen Motors is de Nederlandse importeur van Royal Enfield. De Royal Enfields zijn hier in verschillende uitvoeringen te koop: de Bullet 500 Standaard (vierbak, rechts geschakeld), de Bullet 500-5 speed ES en de DeLuxe (vijfbak, links geschakeld). Het verschil tussen de Standaard en de DeLuxe versie is dat de DeLuxe verchroomde spatborden, een verchroomd luchtfilterhuis en een verchroomde tank heeft. Op basis van alle modellen is er een authentiek Café Racer model te krijgen. De Nederlandse Royal Enfields worden af-fabriek conform EU-normen geleverd. Deze exportmodellen lopen van een aparte lopende band. In India is het modelaanbod veel uitgebreider. Er is een ‘Thunderbird’ customfiets en een ‘Machismo’, die door zijn pastelblauwe kleur en een gepolijste aluminium tank een zuivere sixties look heeft. Voor de vijftigste verjaardag van het merk is ook de gewilde ‘Burn Thunderbird’ geproduceerd, een iets heftiger custom dan de ‘Thunderbird’. Het tweemansbedrijf van Cozi en Glope maakt zijspannen die speciaal voor Enfields zijn ontwikkeld. Naar Engels voorbeeld, uit de vijftiger jaren. [[bild dazu: Aus MRD 25 seite 20 oben]]ROYAL ENFIELD BULLET 500 EFI/CLASSICEr heeft een revolutie plaatsgevonden bij Royal Enfield! De Indiërs hebben afgelopen tijd een nieuw model ontwikkeld, die de huidige, sinds 1949 gebouwde ééncilinder, moet opvolgen. Belangrijkste wijziging zit hem in de injectie en de katalysator. Daardoor voldoet de Bullet 500 EFI nu aan de Euro-3-normen, zodat er weer nieuwe machines verkocht kunnen worden in Europa. De huidige carburateurversie had geen typegoedkeuring meer.En Enfield adepten moeten nog een schok incasseren: de schakelpook zit vanaf nu aan de linkerkant van het blok. Net als bij alle andere merken, zeg maar. Ondanks alle wijzigingen zal de Enfield je onderweg niet overweldigen: het vermogen steeg beperkt van 22 naar 27 pk.[Bilder + Unterschriften][Opener: 20061204-Royal Enfield India3][Wenn moglich einsatz: 20061204-Royal Enfield India1]Waar zie je dat nog: toeleveranciers die hun spullen lopend komen brengen. [Weiteres Bild verteilen][20061204-Royal Enfield India9]De betrouwbaarheid van de Enfield blokken is de afgelopen jaren naar een hoger plan getild. [20061204-Royal Enfield India5]Alle biezen worden met de hand op de tank aangebracht, zo’n 60.000 keer per jaar.[20061204-Royal Enfield India13]Als erfenis uit de Britse koloniale tijd is in India de theepauze heilig. Elke werkplaats houdt twee theepauzes om een kopje thee met melk en een zwaar gesuikerd kardemomdrankje te drinken. [20061205-Royal Enfield India22]Eindstation in de fabriek: gereedmaken van de Enfields voor transport. [20061205-Royal Enfield India29]Testrijden in India. Na drie korte testrondjes is Enfield geslaagd voor het examen en mag dan de wijde wereld in. [20061210-Royal Enfield India39]Numeer Bhai heeft in Bangalore een Enfield werkplaats. Echt goede monteurs zijn er in India niet veel, dus de Enfield bezitter moet zelf aardig kunnen sleutelen. [20061205-Royal Enfield India26]Iedere dag verlaten drie tot vier vrachtwagens met elk twintig Bullets aan boord de fabriek. Bijna de helft gaat naar de 6000 kilometer noordelijker gelegen deelstaat Penjab Pradesh. [20061205-Royal Enfield India30]Een van de eerste Royal Enfield dealers opende in 2003 de deuren in Chennai. In India zijn er ongeveer 200 Royal Enfield dealers. [20061205-Royal Enfield India24]Het bezit van een Bullet is in India een teken van welstand. Om dat duidelijk te maken profileren Enfield bezitters zich als liefhebbers van mooie dingen.
