Evert ten Napel – vervangingszadels
Onderweg naar Italië voor een motorweekje met mijn clubje kreeg ik na enige uren op de Duitse Autobahn een stijf achterwerk, of plat gezegd een harde kont. Het zadel van mijn 800GS is redelijk hard. Je zit uren achtereen voordat het einddoel de Dolomieten is bereikt en hebt tijd om na te denken. In de motorbladen had iK uiteraard de verhalen gelezen over vervangende zadels. Van een paar honderd tot bijna duizend euro’s.
Omdat ik thuis altijd het verwijt krijg een zuunige Drent te zijn, wat ook zo is, besloot ik voor een Corbin te gaan. Volgens de leverancier en importeur had de Amerikaanse firma onlangs ook een model voor mijn motorfiets ontwikkeld. Nee een demo had hij nog niet, maar via internet stuurde hij enkele foto’s, het zag er prima uit. Een zuunige Drent denkt na, vraagt bedenktijd maar hapt toe en dus een Corbin besteld. Weken later krijg ik een telefoontje, je zadel is er. Ik naar Roelofarendsveen, daar aangekomen het standaardzadel eraf en de nieuwe Corbin erop. Past niet! Getverderrie, ik beteuterd kijken en Rob van Corbin brommend: dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wat bleek, er zat een doosje van het alarm (niet standaard op de motor) in de weg. Beetje vijlen, beetje prutsen en hard duwen en ja hoor het zadel paste. De creditcard in het gleufje gestopt, de juiste pincode ingevoerd en hupsakee voor een kleine duizend euro had ik het allerbeste zadel van de wereld.
Opgetogen stapte ik op mijn GS om mijn nieuwe aanwinst thuis te showen. Al na enkele meters merkte ik dat ik te hoog zat en dat gaf een onveilig gevoel. In een rustig tempo naar huis getoerd, wel met de gedachte: heb ik een keertje het beste van het beste gekocht en de duurste keus gemaakt en geeft het geen goed gevoel. Dus weer de motorbladen geraadpleegd en zo kwam ik op een verlagingset van Hyperpro. Op naar Apeldoorn naar dealer Premium Motors. Ja hoor riep de hulpvaardige meneer, daar hebben wij iets voor. Kom maar mee naar Jamie, dat is onze expert. Een week later werd de set gemonteerd en inderdaad, veel beter. Nu nog een andere uitlaat (is inmiddels ook gemonteerd) en stuurverhogers en de motor is toppie! Niet alle veranderingen zijn dus direct een verbetering.
Dat heb ik ook nog steeds met mijn navigatie. Jaren terug moest ik er net als de andere leden van onze club ook eentje hebben. Dus naar Notter gereden naar Waypoint, een Garmin Zumo gekocht, korte uitleg van mr. GPS Hans gehad en het zou een makkie zijn, zelfs voor mij. Routes maken op Basecamp of Mapsource, invoeren in je Zumo en hupsakee lekker mooie routes rijden. Het kost me nog steeds moeite en ik heb al enkele bijscholingen gehad. Na tien minuten snap ik er niets meer van. Ik ben nog van de tijd, kijk op de kaart, schrijf een paar plaatsnamen op en rijden maar. Of als ik in een groep rijdt, rijd ik gewoon achter iemand aan die wel met een navigatie overweg kwam. Mijn richtpunt is dan meestal de dame die voor me rijdt. Ze heeft een blonde paardenstaart die onder de helm wappert en zo heb ik geen route in de Zumo, waarbij ik steeds op mijn schermpje moet kijken of de stem van Miep in mijn helm hoor. Nee, ik heb Sandra met haar blonde paardenstaart, die bovendien bij elke stop onderweg een zak met dropjes uit haar tanktas tovert. Natuurlijk proberen ook andere heren bij het wegrijden de positie achter haar in te nemen. Intussen heb ik een handigheidje ontdekt zodat ik er steeds weer in slaag direct achter de paardenstaart te rijden. Het uitzicht is veel leuker dan een blik op het Zumo-scherm. Nee dat geheimpje ga ik niet verklappen.
