Eerste Test Yamaha Tracer 9
In MotoPlus 7 kwam de geheel vernieuwde, derde generatie Yamaha MT-09 voorbij. Een heerlijke naked-bike met meer cc’s, meer vermogen, meer koppel, meer elektronica én meer beleving. En deze MT-09 wordt door Yamaha ook meteen gebruikt als basis voor de vernieuwde Tracer. Deze crossover wordt ook weer in twee uitvoeringen leverbaar: als Tracer 9 en als Tracer 9GT. MotoPlus maakte er kennis mee.
Kleren maken de man: sinds 2015 is de populaire MT-09 ook leverbaar in een meer aangeklede uitvoering. In eerste instantie heette die gekuipte uitvoering MT-09 Tracer, maar in 2018 veranderde die naam in Tracer 900 en Tracer 900GT. En voor 2021 volgt er andermaal een naamsverandering: voortaan gaan ze als Tracer 9 en Tracer 9GT door het leven. Yamaha lijkt deze machines steeds nadrukkelijker als zelfstandige modellen te presenteren en niet langer als MT-09-afgeleide.
Toch vormt die laatste machine nog wel degelijk de technische basis, al heeft men voor 2021 het onderscheid nog groter gemaakt met een luxere uitrusting, zwaarder subframe en langere wielbasis met meer naloop voor meer stabiliteit. En ook het uiterlijk is behoorlijk afwijkend geworden, vooral door het hogere stuur, de vier liter grotere tank, ruimere buddyseat en natuurlijk de strakke stroomlijn. Als je een beetje door je wimpers heen kijkt, kun je daar zelfs de BMW XR-lijnen in ontdekken en dat geeft de Tracer een stoer eigen gezicht.
Daarbij is de koplamp-configuratie bijzonder: de twee onder de kuiprand hangende spotjes zijn de echte koplampen: de rechter brandt altijd als dimlicht, de linker wordt bijgeschakeld als het grote licht. De lichtunit in de stroomlijn heeft led-contourverlichting en alleen bij de GT-versie zit hier de bochtenverlichting in, die links of rechts feller gaat branden als de hellingshoek groter wordt. Of ik deze koplamp-oplossing echt heel mooi vind, weet ik eigenlijk niet, het is in elk geval ‘anders’, zullen we maar zeggen.
Dat de Tracer 9/GT zoveel meer nadruk van Yamaha lijkt te krijgen, en ook nog nadrukkelijker de toerkant lijkt te zijn opgeschoven, zal ook te maken hebben met het feit dat de FJR1300 en Super Ténéré 1200 uitlopende modellen zijn, die langzamerhand het veld gaan ruimen. De nieuwe Tracers moeten de Yamaha-eer wat betreft stoere reismachines dus verdedigen. Bovendien kan ik me niet voorstellen dat men achter de schermen niet bezig is met een allroad rond dit heerlijke 899cc-driecilinderblok. Een kruising tussen deze nieuwe Tracer 9 en de Tenere 700 zeg maar, of is ook hier de wens de vader van mijn gedachte?
Hoe dan ook: in zes jaar tijd is de Tracer uitgegroeid van een ‘aangeklede naked-bike’ tot een volwaardig zelfstandig model, dat weliswaar veel basistechniek gebruikt van de MT-09, maar op de weg zich steeds nadrukkelijker daarvan onderscheid. Sinds de eerste Tracer zijn er al ruim 60.000 Tracers verkocht in Europa, waarbij opmerkelijk genoeg maar liefst 75% van die machines de duurdere GT-versie betrof. Volgens Yamaha had dat echter vooral te maken met de prijs: puur financieel gezien was de GT altijd een betere aanbieding en dat wil men vanaf het 2021-model rechttrekken. Daarvoor is het uitrustingsniveau én het prijsverschil dus groter geworden: de GT-versie is in Nederland met € 15.299,- nu 2.500 euro duurder (in België betaal je met € 13.799,- voortaan 2.000 euro meer) dan de standaard Tracer 9.
Er zit nu dus een flink prijsverschil tussen beide Tracers: de GT heeft nu standaard semi-actieve Kayaba-vering voor en achter, led-bochtenverlichting, handvatverwarming, quickshifter én de ruime kofferset, waarmee die GT nog nadrukkelijker geschikt is als vlotte reismachine.
Met daarbij wel de kanttekening dat de elektronische Kayaba-vering op de GT met een druk op de knop trouwens alleen de demping aanpast; het veranderen van de veervoorspanning moet je alsnog handmatig doen. Daarvoor zit op beide voorvorkpoten een schroefje (weliswaar goed bereikbaar, maar je hebt er wel gereedschap voor nodig) en op de achtervering een mooie hydraulische draaiknop bij de linker-duovoetsteun. Yamaha zegt hiervoor bewust gekozen te hebben vanwege het gewicht en de gecompliceerde techniek van elektronische veervoorspanning-aanpassing, maar het zou de GT zonder twijfel ook nóg duurder hebben gemaakt…
Wanneer je op pad gaat met de nieuwe Tracer 9’s blijkt de vering trouwens wel één van de grote verschillen tussen de ‘gewone’ Tracer 9 en de Tracer 9GT. Bij die GT kun je in het menu op het dashboard twee veringinstellingen kiezen: A1 en A2. Maar beide standen zijn vooral op comfort afgestemd en bedoeld voor lekker onbezorgd toeren of een dagje kilometervreten. En dat lukt prima met de GT, pas boven de 160 km/uur doen de zijkoffers een beetje van zich spreken en voelt de machine net wat minder strak aan door die comfortabele vering. Je voelt hier duidelijk het compromis, waar de gewone Tracer 9 in zijn geheel steviger aanvoelt. Die heeft handmatig instelbare Kayaba-vering en mist achter ook die mooie veerversteller, maar voelt in zijn geheel gewoon sportiever aan en daarmee meer geschikt voor het betere bochtenwerk. Want wat de Tracer 9-vering inlevert qua comfort maakt hij goed met zijn strakke wegligging, zeker als het asfalt mooi vlak is. Kom je op slecht wegdek terecht, dan kan de gewone vering het wel ietsje minder goed bolwerken dan de elektronische GT-vering, maar over het algemeen zorgt de vering ervoor dat de nieuwe Bridgestone T32GT-banden op beide Tracer 9-modellen erg veel grip, stabiliteit en vertrouwen bieden.
Vergeleken met de MT-09 kregen de Tracers een 70 mm langere wielbasis door een langere achtervork, en verder ook dikkere assen in voor- en achterwiel. Daarmee is vooral gemikt op extra stijfheid en stabiliteit. In het snelle korte werk is dat iets ten koste gegaan van de bijna speelse wendbaarheid die de MT-09 naked bike zo kenmerkt, maar het maakt de Tracer 9 wel tot een machine die je met heel veel vertrouwen moeiteloos hard kunt rijden, want hij eet werkelijk uit je hand en zal je nooit onaangenaam verrassen. Het maakt met name van de Tracer 9 een sublieme crossover, waar de GT toch wat meer richting een comfortabele toermachine schuift. Wel voelt de elektronische vering van de GT bij normale snelheden in zijn geheel wat verfijnder en completer aan.
De relaxte zithouding is lekker rechtop, met veel overzicht op het verkeer en ideaal in stadsverkeer en op de vele verkeersdrempels in ons land (wat een plaag wordt dat toch…). De spiegels zitten gewoon op het stuur en bieden prima zicht naar achteren, al hadden ze nog best iets breder kunnen staan. De zithoogte is nu verstelbaar tussen 810 mm en 825 mm, waarbij die laatste waarde dus de laagste buddy-stand van de vorige Tracer-serie was. In beide gevallen is het geen probleem om ook met kortere pootjes goed bij de grond te komen, maar op de lange baan lijkt de hogere zitpositie net wat comfortabeler, omdat je dan wat meer beenruimte hebt. Al is het voor dat laatste ook mogelijk om de voetrusten iets te verzetten, want deze zijn net als het stuur – binnen grenzen – verstelbaar, al vereist dat wel enig sleutelwerk. Maar de nieuwe buddyseat biedt lekker veel plaats voor zowel rijder als passagier. Zelfs met gemonteerde zijkoffers is het achterop goed toeven, ook omdat de duovoetsteunen relatief laag zijn gemonteerd.
Als rijder kijk je – ook in de laagste buddy-stand en met een bescheiden lengte – wel wat van bovenaf tegen het dashboard, en dat komt vooral in de felle zon de leesbaarheid niet ten goede. Bovendien spiegelt het scherm behoorlijk. Op de nieuwe MT-09 kwam Yamaha eindelijk met een TFT-dashboard, ook al is die maar 3,5 inch groot. Op de nieuwe Tracer zitten simpelweg twee van deze 3,5 inch schermpjes naast elkaar. Links zie je alle normale rij-info en rechts is het schermpje verdeeld in vier vlakken, waarbij je zelf kunt bepalen welke info (denk aan: tripmeters, temperaturen, verbruik, actieradius en benzinevoorraad) je in welk vlakje wilt zien. De controlelampjes zitten in een balk boven deze twee schermpjes. Op zich is de geboden info prima voor elkaar, maar het dashboard had gewoon iets vlakker (lees: haakser op het blikveld) moeten staan. Op de een of andere manier merk je dat dashboards gewoon niet zo top-of-mind zijn bij Yamaha als bij sommige andere merken. Die zijn op dit vlak net even iets verder, en dat geldt ook voor de bediening van alle menu’s om de elektronische instellingen van bijvoorbeeld tractiecontrole, slidecontrole, wheeliecontrole, ABS en de vier powermodi te wijzigen. Met een drukknop links en een gecombineerde draai/drukknop rechts op het stuur voelt het gewoon nét niet zo intuïtief als je misschien zou willen. De ervaring leert natuurlijk dat je, wanneer je eenmaal jouw ideale instelling hebt gevonden, ook vaak helemaal niet zo veel meer verandert aan de instellingen, maar de elektronica mist het vanzelfsprekende waardoor je blindelings de weg vindt in de menu’s. En zeker nu Yamaha met deze GT de 15-mille-grens overschrijdt, moeten ze ook op dit gebied – denk bijvoorbeeld ook aan connectiviteit met je smartphone – nog een stapje zetten.
Beide Tracer-uitvoeringen hebben dezelfde ruit, die met een eenvoudige handgreep over 5 centimeter in hoogte te verstellen is. De ruit houdt je als rijder prima uit de wind en veroorzaakt niet gek veel herrie rond je helm. Voor de echte toerders is er optioneel ook nog een groter scherm leverbaar
Het hart van de nieuwe Tracer wordt zoals gezegd gevormd door het nieuwe driecilinderblok, dat dus ook in de meest actuele versie van de MT-09 zit.
De nu 889cc metende ‘CP3’ driecilinder-lijnmotor levert een vlotte 87,5 kW (119 pk) topvermogen bij 10.000 toeren) en 93 Nm koppel bij 7.000 tpm.
Vergeleken met de vorige Tracer is het motorblok volledig nieuw, net als in- en uitlaatsysteem. Hiermee voldoet de nieuwe machine niet alleen aan de modernste Euro5-eisen, maar is hij volgens Yamaha ook 9 % efficiënter geworden qua brandstofverbruik. Volgens de fabrieksopgave is gemiddeld 1 op 20 (5 liter op 100 km) geen probleem; gekoppeld aan de 18 liter tank zorgt dat dus voor een actieradius van meer dan 350 kilometer.
Al bij de impressie van de MT-09 in MotoPlus 7 roemden we het zijdezachte karakter én het fraaie geluid van de driecilinder. Zelfs in rijmodus 1 – de meest sportieve – reageert het blok mooi soepel op elke draai aan het ride-by-wire-gashendel (met trouwens standaard cruise control op beide Tracers) en heeft hij geen last van een nerveus aan/uit-effect bij het gas afsluiten. In de modi 2 en 3 voelt hij nog soepeler en zachter aan, met voorbeeldige draai-eigenschappen uit de CP3-driepitter met zijn crossplane-krukas en onregelmatige vonkinterval. Echt een topper, deze krachtbron! En om het verhaal even compleet te maken: er is ook nog een vierde rijmodus voor natte en/of gladde omstandigheden, waarbij het motorkarakter ook erg soepel is, maar het topvermogen is begrensd. Vergeleken met het voorgaande model zijn de verschillen tussen de vier modi wel beter te voelen.
Dankzij een uitgekiende airbox achter het balhoofd en een grote uitlaatbox met twee neerwaartse uitstroomopeningen onder het blok geeft de heerlijke driepitter zijn bestuurder ook een prima geluidskick, maar komt hij voor de buitenstaanders lekker stil voorbij zoeven. En voor een toermachine heeft de uitlaatbox onder het blok nog een groot voordeel: er ontbreekt namelijk een uitlaatdemper aan de zijkant, die bij de montage van koffers vaak hinderlijk in de weg zit. Daardoor konden beide zijkoffers (standaard op de GT, optioneel op de Tracer 9) mooi strak tegen de machine geplaatst worden. Beide koffers bieden zo – ondanks dat ze niet lomp ogen – veel ruimte; in beiden past bijvoorbeeld een integraalhelm.
De GT is standaard ook uitgevoerd met een quickshifter, om – zodra de wielen eenmaal rollen – zonder koppeling en gas afsluiten, op en terug te kunnen schakelen. De elektronica zorgt er dan voor dat de ontsteking en injectie een fractie van een seconde onderbroken worden, waardoor de aandrijflijn onbelast draait en de zesbak moeiteloos van de ene in de andere versnelling glijdt. En die quickshifter werkt zo goed, dat hij bijna verslavend is. Niets mooier dan de driecilinder vol accelererend zo door te trappen van twee naar zes. Of bij het aanremmen van een scherpe bocht zonder koppeling moeiteloos terug te schakelen, met zelfs een mooie plof in de uitlaat als bonus. Dat is pure motorsex; wie dat niet begrijpt hoeft de quickshifter er bij de Tracer 9 niet optioneel bij te kopen. Maar ik wist het wel…
Wat ik ook wel weet is dat deze Yamaha driecilinder echt één van de snoepjes van de huidige motormarkt is: wat een heerlijk motorblok is dat toch, en wat een subliem rijwielgedeelte dat je op een ongecompliceerde manier veel vertrouwen en veel rijplezier biedt. Het is niet de snelste, meest sportieve of slimste machine die er te koop is, maar ik reed elke meter met een glimlach op m’n gezicht, en daar draait lekker motorrijden toch eigenlijk om, nietwaar?
De nieuwe Tracer 9 is daarbij de meest sportieve van dit duo, vooral dankzij zijn iets stevigere vering. De Tracer 9GT is met zijn extra comfort en luxere uitrusting een ideale reisgenoot waarop het heerlijk toeren is, alleen of met zijn tweeën. In beide gevallen is de MT-09 met relatief beperkte ingrepen toch een compleet andere machine geworden. Waarbij wel moet worden gezegd de Tracer 9 en de Tracer 9 GT met een prijs die ongeveer 2.000 en 4.000 euro boven die van de MT-09 ligt geen echte koopjes meer zijn, maar zich inmiddels in een prijssegment begeven waar meer leuks te koop is. Hoe geweldig dat driecilinderblok ook is…
