Eerste Test Yamaha Tmax
Yamaha’s Tmax blijft zelfs zestien jaar na zijn eerste introductie nog altijd onverminderd populair. Meer dan een kwart miljoen exemplaren gingen er al van de sportieve maxiscooter over de toonbank en in zijn jongste verschijning biedt hij zelfs meer Max dan ooit. Maar dwaalt hij daarmee niet teveel af van het zo succesvolle oer-concept? We zoeken het uit in en rond Kaapstad!
Hij wordt vaak door leken en motorrijders met een weinig brede horizon nog als ‘scootertje’ weggezet. Niet alleen ronduit denigrerend, maar bovendien doet het ook totaal geen recht aan volwassen concept dat de Tmax eigenlijk is. De maxiscooter was bij zijn presentatie eind 2000 niets meer of minder dan een revolutie. Tot dan toe beperkte het inzetgebied van de motorscooter, die in het meest gunstige geval door een nauwelijks potent, in de swingarm geïntegreerd 250 cc blokje werd aangedreven, zich eigenlijk enkel tot de stad. Een toertje langs de buitenwijken kon nog net, maar veel meer lieten het nerveuze rijwielgedeelte, de basale remmen en de weinig adequate schokbrekers ook niet toe.
Yamaha echter, vloog het hele maxiscooter-thema op een volledig nieuwe manier aan, als motorfabrikant. Wel de bekende kunststof scooter-façade, maar dan met een modern vierklepsblok met dubbele bovenliggende nokkenassen (en loos lopende zuiger ter balancering) in het toen nog stalen frame gemonteerd en goede vering. En opvallende zaken als de in een oliebad lopende ketting richting achterwiel, onderhoudsvrij dus. Het resultaat: een motorscooter met ronduit sportieve rijeigenschappen, die zich op praktisch gebied moeiteloos kon meten met de bestaande concurrentie, maar daarnaast ook nog een enorme berg rijplezier wist te verschaffen. De Tmax bracht je niet alleen doordeweeks van en naar kantoor, maar werd ook in het weekend veelvuldig van stal gehaald.
Het vernieuwende concept verdiende succes en kreeg het ook. Zoals lichtjes aangestipt, meer dan 250.000 stuks zijn er sinds 2001 van verkocht, wat hem tot de absolute hardloper, zowel letterlijk als figuurlijk, in het 500 cc plus maxiscootersegment maakt. En hoewel er op de top geen weg meer omhoog voert, gaat Yamaha dat toch proberen met deze nieuwe Tmax. Daarvoor zetten de Japanners niet alleen in op vernieuwing, uit analyses blijkt namelijk dat de introductie van een nieuw model altijd gepaard gaat met een explosieve groei (niet geheel verwonderlijk natuurlijk), maar ook op verbreding van het modelpallet. Meer dan de helft van alle nieuw verkochte Tmax-en wordt vandaag de dag namelijk rijkelijk met accessoires behangen, wat de komst van verschillende modeluitvoeringen natuurlijk rechtvaardigt.
Komend jaar wordt de standaard Tmax in de showroom daarom geflankeerd door een SX- en DX-versie (zie kader), waarbij de eerste zich als iets meer sportief getrimd ontpopt en de tweede zich als paradepaardje van de line-up in de kijker speelt, en dan met name op het gebied van uitrusting. Maar te beginnen bij de ‘gewone’ Tmax, die zoals gezegd ook een update kreeg. Ondanks dat het huidige model net uit 2015 stamt, waarbij hij destijds niet alleen een hoogwaardige upside-down voorvork kreeg aangemeten, maar ook een opvallend veel scherper, moderner uiterlijk, is het design voor deze jongste generatie toch weer op de schop gegaan. Niet extreem veel, de Tmax is nog altijd overduidelijk een Tmax, maar wel werden de scherpe randjes een beetje afgevlakt. Met name de achterzijde oogt een stuk minder puntig, wat overigens wel een positieve invloed op de inhoud onder de buddy heeft, die nu ruimte biedt aan twee jethelmen, of één integraal. Verder is er nu rondom LED-verlichting, aan de achterzijde voor het eerst verdeeld over twee afzonderlijke achterlichten, en lijnt de einddemper nu iets hoger, wat het geheel een nog meer dynamische uitstraling geeft. Die einddemper is trouwens een stukje korter dan voorheen, waarbij de katalysator niet meer in de demper zelfs zit, maar een plekje in de uitlaatbocht kreeg.
De optische aanpassingen zijn dus overzichtelijk te noemen, de grootste nieuwtjes zitten ‘m dan ook met name op het gebied van techniek en uitrusting. Ondanks zijn sportieve karakter zette de Tmax een flinke 221 rijklare kilo’s op de weegschaal, één van de speerpunten bij de ontwikkeling van de nieuwe was dan ook om dat gewicht omlaag te krijgen. Dat is gelukt, onder andere dankzij een nieuw frame (nog altijd van aluminium), lichtgewicht aandrijfriem van carbon (met 25 mm ook duidelijk smaller dan voorheen), lichtere riempoelies en een smaller 4.5 inch achterwiel is het rijklaar gewicht met een flinke negen kilo omlaag gebracht. Ondanks het smallere achterwiel zijn de bandenmaten overigens wel gewoon gelijk gebleven. Verder kreeg de Tmax nog een 40 mm langere swingarm aangemeten, waarbij de achterschokbreker nu een progressief karakter geniet dankzij het nieuwe link-systeem. Grootste nieuws echter, is misschien nog wel de komst van ride-by-wire, voor het eerst dat Yamaha deze techniek introduceert op een model met een variabele transmissie. Dat ride-by-wire zet de deur wagenwijd open voor de komst van additionele hulpsystemen, zo is de 530 cc tweecilinder nu standaard uitgerust tractiecontrole. Dat lijkt wellicht wat overdreven op een motorscooter met een vermogen van 46 pk, maar ingewijden weten dat de Tmax best flink van leer kan trekken en zeker op koude en natte dagen bewijst zo’n elektronisch vangnet zich absoluut als meerwaarde. Al was het alleen al voor de gemoedsrust van de piloot. Een tweede snufje dat mogelijk is dankzij de komst van de elektronisch aangestuurde gaskleppen, is het D-mode systeem. Enkel weggelegd voor de SX en DX trouwens, waarop je dan kunt kiezen tussen een behoudende T- en sportieve S-modus. In beide gevallen zit er gewoon 46 pk achter de rechterpols, er zit enkel verschil in de gasrespons.
Tot zover de theorie, tijd voor de praktijk. En daarvoor heeft Yamaha een uitstekende locatie uitgezocht: Kaapstad. Gelegen aan de Tafelbaai van de Atlantische Oceaan en gezegend met tal van natuurlijke en culturele hoogstandjes, geniet deze op één na grootste stad van Zuid-Afrika een grote aantrekkingskracht op toeristen. Een stad ook met een heel mondain karakter, de uitgelezen stek derhalve voor de presentatie van een moderne motorscooter.
De keuze beperkt zich vandaag enkel tot de SX en DX, waarbij mijn oog direct valt op een matzilveren SX, die ook nog is behangen met wat extra accessoires als het lage sportschermpje en exclusieve remhendels, die net als de standaardhendels instelbaar zijn. Oogt mooi, en bovendien is het 25° en voel ik niet de minste behoefte om achter een grote ruit weg te kruipen. De keus is dus snel gemaakt!
De eerste indruk is prima. Fraaie afwerking en zeker het nieuwe, kleurrijke TFT scherm, dat vanaf het stuur te bedienen is, oogt toch wel als een echte aanwinst. Twee mooie ronde klokken met daar centraal tussen een overzichtelijk display boordevol info. Handig zijn ook de twee afsluitbare handschoenvakjes, waarvan de rechter een 12V-aansluiting bevat, makkelijk voor bijvoorbeeld het opladen van je smartphone tijdens het rijden. À propos smartphone, zowel de SX als DX zijn uitgerust met het nieuwe My Tmax Connect, waarmee je via een speciale app (powered by Vodafone, maar beschikbaar voor iedere provider) je Tmax kunt ‘monitoren’. Naast informatie over de gereden route, kun je onder meer ook in de gaten houden waar de motor zich bevindt, maar bijvoorbeeld ook een maximum snelheid instellen, waarbij je een signaal ontvangt wanneer deze wordt overschreden. Een soort verlengstuk van je dashboard dus, dat in de toekomst qua mogelijkheden ongetwijfeld nog zal worden uitgebreid.
Nieuw is overigens ook het elektronische slot op de middenbok, die heel eenvoudig middels een knop op het stuur te (de-)activeren is. Staat je Tmax geparkeerd op de middenbok en is het slot geactiveerd, dan krijg je ‘m er met geen mogelijkheid af. Simpel, maar geniaal!
Afijn, tijd om op weg te gaan. Een conventioneel contactslot ontbreekt, in plaats daarvan het vernieuwde Smart Key System dat werkt middels een transponder, die gewoon in de jaszak kan blijven. Kwestie van een druk op het contact, rem intrekken en starten maar. Eerst maar eens de T-modus proberen, de eerste kilometers voeren immers nog door de stad. Past gevoelsmatig ook goed bij de zithouding, die zich als lekker comfortabel ontpopt. Om maar met de deur in huis te vallen, die modus voldoet, maar ook niet meer dan dat. Er zit merkbaar verschil tussen beide modi, maar 46 pk wordt nooit overdonderend veel, wat de toevoeging van een tammere T-modus toch voornamelijk tot een ceremoniële stand maakt. Echt een functionele meerwaarde is het in ieder geval niet, zie het maar als een leuke gadget.
De Tmax staat vooral te boek als de sportmachine onder de maxiscooters, waardoor nagenoeg iedereen sowieso al blind voor de S-stand zal gaan. En die is ook gewoon het best, combineert een lekker directe gasrespons met een gretige tred vooruit en een nog altijd vriendelijk karakter. Zo vriendelijk dat je bijna niet door hebt dat het al snel knap hard gaat. Vluchtig als een wesp op extasy tussen het verkeer door. Het lage zwaartepunt, de prima remmen, plenty power en de kleine 15 inch wielen zorgen in ieder geval voor een bijna onverslaanbare combinatie wanneer het door de drukke ochtendspits snel van A naar B moet.
In no-time verdwijnt Kaapstad in de spiegels en gaat het richting het Kaapse Schiereiland, met onder meer Kaap de Goede Hoop. Het is zondag, veel locals nemen de gelegenheid te baat om een bezoekje te brengen aan één van de vele schitterende stranden hier. Het asfalt krult zich fanatiek rond de grillige kustlijn en het blijft verbazingwekkend hoe goed de Tmax zich hier thuis voelt. Doorgaans bepaald niet het favoriete metier van een maxiscooter, deze Japanner bewijst echter het tegendeel. De twin laat zich met speels gemak de bocht in sturen, voelt in vergelijking met een reguliere motorfiets uiteraard wel wat nerveuzer aan (een conceptueel gevolg natuurlijk) – en blijft zowel onder een hellingshoek als rechtdoor uiterst stabiel. Bovendien is de grondspeling meer dan behoorlijk, je moet bijna geforceerd gaan hoeken om de boel (middenbok) aan de grond te rijden. Een heerlijke dynamiek, ook te danken aan de veerelementen, die weliswaar een flinke mate aan comfort bieden (met name achter is de basisafstelling relatief soft), maar een sportieve rijstijl zeker niet in de weg staan. Overigens valt er aan de achterschokbreker van de meest luxe DX-versie nog wat te verstellen, de veervoorspanning en uitgaande demping om precies te zijn.
Onder de streep gewoon weer een uiterst speels apparaat, dat met een vanaf prijskaartje van € 12.999,00 wel aardig aan de prijs zit, voor de meest luxe DX-uitvoering moet je zelfs € 14.699,00 gireren. Daarvoor krijg je dan wel een state-of-the-art machine, die de kwaliteiten van een maxiscooter niet verloochent. De ergonomie van de Tmax is top, de uitrusting rijker en praktischer dan ooit en bagageruimte te over, precies dat wat je wilt dus. En dit alles zonder het succes achter het hele concept te vergeten. De Tmax oogt nog altijd lekker sportief (het kleurenspectrum zou wat dat betreft best wel wat meer gewaagde kleurtjes mogen bevatten) en combineert die looks met bijpassende, ronduit volwassen stuureigenschappen. Wie nog altijd durft te beweren dat een scooter saai is, zou toch eens een rondje op een Tmax moeten maken!
