Eerste Test Yamaha MT-125
De jongste in lijn heeft het qua aankleding vaak niet makkelijk. Waar de oudste doorgaans de nieuwste spulletjes krijgt, moet hij het met de afdankertjes stellen. Zo niet bij Yamaha, de MT-125 mag dan de kleinste van het MT-stel zijn, dat betekent niet dat de naked karig bedeeld is. Integendeel zelfs…
Ruim 36.000 stuks gingen er van Yamaha’s MT-125 sinds de introductie in 2014 over de toonbank. In Nederland mag er dan doorgaans wat denigrerend worden gesproken over een 125’je, dergelijke verkoopaantallen geven aan dat de kleinste telg uit de MT-stal wel degelijk bestaansrecht heeft. Wat heet, er gaan zelfs drie keer meer MT-125’s over de toonbank dan MT-03’s. Vooral in de landen met soepele A1-regelgeving uiteraard, waar Nederland helaas niet toebehoort, maar de MT-125 is wel degelijk een belangrijk model voor de Japanners. Al was het alleen al om jonge, beginnende klanten aan je te binden. En die scheep je dan natuurlijk niet af met een liefdeloos in elkaar geknutseld, ondergemotoriseerde tweewieler, je wilt ze wel waar voor hun zuurverdiende geld bieden. Dat laatste doet de MT-125 overigens absoluut, qua uitrusting en afwerking heeft hij in vergelijking met de dit jaar eveneens vernieuwde MT-03 (zie eerste test MotoPlus 1/2020) zelfs de neus voor. Zo is de nieuwe 125 bijvoorbeeld onder meer standaard uitgerust met een anti-hop (remkoppelbegrenzer) koppeling, radiale remklauw voor en een zeer modern eencilinderblok met variabele klepbediening. Dat lees je goed inderdaad, de exact 124cc metende eencilinder is uitgerust met een inlaatnokkenas met een dubbel nokprofiel: een tamme en scherpe, die bij 7.400 toeren wordt geactiveerd.
Van dat omschakelmoment merk je in de praktijk evenwel nagenoeg niets, zo blijkt al tijdens de eerste kilometers met de nieuweling door het Spaanse Malaga. Dankzij diverse aanpassingen (zie kader voor alle belangrijke updates) is het blok vooral in het lage en midden toerengebied wat sterker geworden. Het topvermogen lag al bij de wettelijk maximale 15 pk voor A1-motoren, daar is dus begrijpelijkerwijs niets aan veranderd. Buiten het feit dat dit duizend toeren later wordt vrijgegeven althans. Dankzij een hoger maximaal toerental kon er ook een iets kortere eindoverbrenging worden gekozen, goed voor een klein beetje extra trekkracht. Want hoe je het ook wendt of keert, met 15 pk trek je natuurlijk niet bepaald de klinkers uit de straat, elk beetje extra spierballenvertoon is dan mooi meegenomen. Voor een 125 voelt de MT ook best krachtig aan, op top loopt de eencilinder op de teller zelfs vrij gemakkelijk tot over de 130 km/uur. Qua echte kilometers zal dat iets minder zijn, maar je kunt op de Nederlandse snelweg dus aardig meekomen. Zeker vanaf half maart overdag, maar dat even terzijde…
Opvallend: in vergelijking met de MT-03 biedt de MT-125 zelfs iets meer bewegingsvrijheid. Dat is met name te danken aan het nieuwe, meer vlakke zadel, dat de getrapte variant van zijn voorganger vervangt. De zithouding valt trouwens nu ook wat actiever uit, je zit iets dichter op het fraaie conische stuur, dat ook wat breder is geworden. Een prima zithouding, die zelfs met 1.90 meter van ondergetekende nog redelijk raad weet, al houdt het begrijpelijkerwijs niet over.
De 125 kreeg onder meer ook een iets bredere 140 achterband, wat nauwelijks invloed heeft op het lichtvoetige stuurkarakter. De rijklaar 140 kilo wegende vederlichtgewicht laat zich nog altijd met groots gemak in alle hoeken en gaten smijten. Waarbij het ook de vruchten plukt van de aangepaste, wat straffere afstelling van de vering. En die radiale remklauw, remt ‘ie net zo goed als ‘ie smoelt? Ja, is zelfs aan de gretige kant bij het eerste aanleggen, waarna je er heel stevig mee kunt doorremmen!
Klein, maar fijn: de kop boven deze test zegt eigenlijk alles. Niet alleen qua uiterlijk is de MT-125 veel volwassener geworden, met vooral wat betreft technische aankleding en uitrusting. De A1-rijder mag zich verheugen op een lekker speelse machine die is behangen met lekkernijen die normaliter vooral aan de duurdere machines zijn voorbehouden zoals een radiale remklauw, modern negatief LCD dahsboard en zelf variabele klepbediening. En dat voor nét geen zes mille!
