Eerste Test Segway E300SE
Segway kennen we als merk sinds 2001 van de opmerkelijke zelf-balancerende tweewieler HT. De laatste jaren timmert het bedrijf ook aan de weg met elektrische scooters en daarvan is deze E300SE de meest serieuze en absoluut geen zelf-balancerend ‘speelgoed’.
Een Segway HT valt nog altijd direct in de smiezen. Niet alleen omdat het in verstopte binnensteden en in wandelgebieden het favoriete vervoersmiddel is van in fluokleding gestoken ordehandhavers, maar omdat de onderliggende techniek nog altijd beklijft. Het blijft verwonderlijk dat de tweewieler met behulp van gyroscopen uit zichzelf fier overeind blijft staan. Op de E300SE is de bestuurder zelf ouderwets verantwoordelijk voor de balans en wij motorrijders vinden dat alleen maar een pre. Weg met die elektronische ondersteuning en betutteling! Al mag je diezelfde elektronica ook verdraaid dankbaar zijn op de E300SE. Vergis je namelijk niet: deze scooter beschikt over een maximaal koppel van liefst 200 newtonmeter. Een beetje ondersteuning van tractiecontrole is dan geen overbodige luxe.
Wie een eerste blik op een Segway E300SE werpt ziet een redelijk gewone scooter. De koplamp en achterlicht zijn onderscheidend, maar verder trekt de scooter beduidend minder belangstelling dan een ondertussen twintig jaar oude Segway HT. De zwarte laklaag van de scooter helpt ook niet. Laat zo’n speciaal ding er toch vooral uitknallen met spectaculaire kleuren. Voor inspiratie hoeft Segway namelijk niet ver te zoeken: het LED-dashboard grossiert in een keur aan zuurstokkleuren. Afhankelijk van de stand van het gashendel verkleurt de omlijsting van het scherm als een kameleon. Het dashboard zelf is minder spectaculair. De hoeveelheid aangeboden informatie valt in het niet bij alle kleurenpracht. Bovendien reflecteert het spiegelende oppervlak nogal zodat het dashboard bij fel zonlicht iets lastiger af te lezen is.
Wie de moeite neemt om de bijbehorende app (probleemloos) te installeren, leest meer informatie van zijn mobiele telefoon af. Niet alleen de gebruikelijke zaken die je ook op een dashboard vindt, maar ook de locatie van de scooter, de telefoon geeft een waarschuwing als iemand de scooter verplaatst (lees: jat), hoe lang het opladen nog duurt, de loggegevens van de rit, maar ook het openen van het zadel en het op contact zetten van de scooter. Dat laatste kan op nog twee manieren: met een gewone sleutel en met een elektronische sleutel.
Bij de rijmodi is er al net zo veel te kiezen. De tweewieler rijdt het tamst in zijn Eco-modus, heeft al iets meer pit in Comfort-modus en gaat er in Sport-modus vol voor. De elektronica kent ook nog een Assist-modus waarbij de scooter op wandeltempo meehobbelt. De hoeveelheid motorrem – waarbij de E300SE regenereert – is omgekeerd evenredig aan de rijmodus. In Eco gaat de ‘handrem’ er flink op, in Comfort is de remmende werking al minder. Leuk: al dat gekeuvel over verschillende rijmodi, maar in de praktijk kies je altijd voor Sport. Niet omdat de scooter in de andere modi te traag is – al neigt de Eco-stand er wel naar – maar omdat Sport simpelweg zo leuk is. Door het enorme koppel sleurt de E300SE er namelijk heerlijk aan. De eerste keer verrast de trekkracht zelfs ervaren motorrijders. ‘Huh, dit is toch de elektrische equivalent van een 125cc brandstofscooter?’ Het is echt leuk om bij elk verkeerslicht het gas open te draaien en daarbij heel wat autobestuurders in verwarring achter te laten. Ook zij leren snel dat dit scootertje stevig uit de startblokken schiet.
Als een kogel afgeschoten worden, blijft een van de pluspunten van een elektrisch aangedreven voertuig. De zorgen om de actieradius blijft een van de nadelen. Segway lost een deel van die zorgen bij het gereden model op door de plaatsing van een – optionele – derde batterij. Standaard heeft de scooter twee 2.000 Wu batterijen onder de treeplank. Tegen een meerprijs van € 1.500,- komt daar onder het zadel een derde exemplaar bij. Die slokt wel de helft van de bagageruimte onder het zadel weg. Van de riante 34L blijven er dus slechts 17L over. Nog altijd meer dan 99,9% van alle motoren, maar voor een motorscooter is de laadruimte bescheiden. Toch blijft het verrassen hoe fijn het is om gedachteloos van alles en nog wat onder een zadel te kunnen gooien. De batterijen zijn met 12,6 kilo per stuk weliswaar zwaar, maar wel makkelijk te verwijderen om ze thuis op te laden. Of je plugt de lader van de scooter gewoon in het stopcontact. Heb je werkelijk elke volt uit de accu getrokken dan duurt het bij twee batterijen tot 5,5 uur om ze weer volledig op te laden.
Wie elke volt richting motorblok jaagt wordt beloond met een topsnelheid van zo’n 120 km/uur. Al regelt de elektronica dat snel terug naar zo’n 105 km/uur. De sensatie zit hem duidelijk in de acceleratie, niet in de topsnelheid. Hou er ook rekening mee dat de elektronica de topsnelheid met zo’n tien kilometer terugschroeft als de accu’s leeg raken. Zoals altijd zit er wat verschil tussen de geclaimde en de werkelijke actieradius, maar het klopt in dit geval redelijk. Met twee batterijen heeft Segway het over 85 kilometer en met drie over 130 kilometer. Omdat het wegrijden bij een verkeerslicht altijd weer eindigt in een fanatieke sprint naar het volgende verkeerslicht en omdat de Eco-stand er voor veel rijders puur voor de sier op zit, sta je toch altijd eerder bij een stopcontact. Verminder de actieradius veiligheidshalve met een kwart en je zit altijd goed.
Zit je ook daadwerkelijk goed op de E300SE? De scooter is bescheiden van afmetingen en dat is praktisch bij het voordringen bij stedelijke verkeerslichten, maar de zitpositie is eveneens compact. Het stuurtje zit laag, de treeplank juist iets hoger door de daaronder gemonteerde batterijen. Geen paniek: het is nog ruim genoeg voor de gemiddelde Nederlander, maar de E300SE dwingt de rug wel tot een wat inactieve en dus vermoeiende positie. Ach, de Segway is toch niet het type voor lange toerritten. Die korte forenzenstukjes doen hem en de bestuurder geen pijn.
De vering helpt bij het verhogen van het comfort. Verwacht geen wonderen van veerwegen van tachtig millimeter (voor) en zestig millimeter (achter) maar ze filteren de grootste klappen wel weg. Met zijn 12” wieltjes moet de vering zijn energie vooral steken in het verhogen van het comfort en niet in wegligging want door de mini-wieltjes is de scooter sowieso wat instabiel en stuurt hij krankzinnig snel. Het is inherent aan een scooter en ook de concurrenten hebben er last van.
Veel van zijn concurrenten remmen dan weer niet zo krachtig als de E300SE. Het remsysteem van J.Juan beschikt niet alleen over ABS, maar ook een heuvelrem. Voor dat laatste moet je het remhendel drie seconden lang inknijpen.
De heuvelrem typeert de complete uitrusting van de Segway. Hij biedt alles wat de concurrentie biedt en dan vervolgens nog wat meer. Echte grote nadelen zijn ook niet op te noemen. Sommige minpunten zijn inherent aan een scooter. De E300SE irriteert ook niet snel. Het plastic piept en kraakt niet, de elektronica werkt zoals verwacht, de eenvoudige cruisecontrol houdt de snelheid mooi vast, het blok is net rap genoeg en zelfs de app verbindt moeiteloos met de scooter. Dat is vaak wel anders. Bovendien zit er altijd wel een dealer in de buurt want de E300Se is in Nederland op zo’n 35 locaties te koop.
Conclusie
Met de E300SE zet Segway direct een motorscooter neer die er qua prijs-kwaliteit mag zijn. De verkoopprijs komt ongeveer overeen met reguliere Japanse 125cc scooters, maar het ‘voltanken’ van de elektrische Segway levert bij elke tankbeurt de nodige eurocenten winst op. Zoals altijd is het pure lol om een elektrisch aangedreven voertuig de sporen te geven. De trekkracht is goed voor flitsende acceleraties en veel plezier. Het blok is net krachtig genoeg om in het dagelijkse verkeer mee te komen al roomt de elektronica de topsnelheid af als de batterijen leger raken. Omdat de scooter verder ook een kwalitatieve indruk maakt – en godzijdank ver weg blijft van het goedkope Chinese pisbakkenijzer-gevoel – hebben de typische brandstof consumerende forenzenscooters er een stevige concurrent bij gekregen.
