Eerste Test Ridley Auto Glide Classic

Een wat? Een Ridley? Toch niet weer de zoveelste HD-kloon uit China, gemaakt van boterzacht ijzer, afbrekende boutjes, kromme frames en ‘hekgarantie’ (die vervalt zodra je door de poort van de leverancier bent weggereden)? Nee, zeker niet, want Ridley is een op-en-top Amerikaans merk die rond een compact 740 cc V-twin-blok verschillende modellen produceren. En een aantal daarvan wordt nu ook in Nederland verkocht.De techniek van de V-twin is erg simpel. Zo simpel zelfs dat de we de gedachte dat we dit blokje ook zouden kunnen tegenkomen in tuinbouwtrekkertjes, waterpompen en agregaten niet konden onderdrukken. De 740 cc V-twin heeft bijvoorbeeld twee kleppen per cilinder en perst er uiteindelijk 34 pk uit. Het meest bijzondere aan de machine is echter zijn transmissie: oprichter Clay Ridley, die in 1995 begon met de ontwikkeling van zijn eigen motormerk en de eerste productiemotoren in 1999 uitleverde, koos voor een automatische versnellingsbak in de vorm van een variomatic. Gebasseerd op de techniek zoals we die kennen van de scooters. En natuurlijk van onze eigen Daf: een centrifugaal koppeling is gekoppeld aan twee variabele poelies met daar tussenin een dikke V-snaar. In de beginstand is de voorste poelie klein en de achterste groot. Met andere woorden: je hebt dan ene hele korte overbrenging. Naarmate de snelheid toeneemt wordt die voorste poelie groter en de achterste kleiner, zodat de de overbrenging steeds langer wordt. Zoals gezegd zijn alle hedendaagse motorscooters met dit systeem uitgerust, maar ook de Aprilia Mana werkt op deze manier. Een simpel, maar doeltreffend stukje techniek, met als enige manco dat er niet echt grote motorvermogens mee kunnen worden overgebracht.Nu hoeven we ons voor dat laatste geen zorgen te maken bij de Ridley. Dat blijkt meteen wel als we de eerste en enige Ridley op Nederlandse bodem een dagje meenemen voor een testrit. De op foto’s behoorlijk imposante Auto Glide Classic presenteert zich als behoorlijk compact en laag vooral. Het zadel zweeft op 62,2 centimeter boven de grond, precies even hoog als de laagste productiemotor van dit moment, de Harley-Davidson Rocker. Goed nieuws voor motorrijders met een bescheiden beenlengte, de compacte dimensies hebben echter ook een keerzijde. Ben je van wat langer statuur, dan blijkt de beschikbare ruimte redelijk beperkt. Het heerlijk royale zadel, dat bovendien prima zit, biedt niet de mogelijkheid om het achterwerk een stuk naar achter te schuiven, en met de treeplanken relatief ver naar achteren voelt het geheel wat krap aan. Wel goed is het stuur dat zich reikhalzend naar je toe strekt en lekker breed in de handen ligt.De startprocedure is als een stapje terug in de tijd, aangezien het blok nog gewoon een carburateur heeft en er dus eerst een benzinekraan open moet en een choke moet worden bediend. Pas dan volgt de druk op de startknop. Niets… Blijkt dat je op de Ridley ook de voorrem moet inknijpen uit veiligheidsoverwegingen, anderss zou de machine er dankzij de variomatic meteen vandoor kunnen gaan. De startmotor begint wat aarzelend, maar wanneer de krukas eenmaal draait komt er al snel leven in de brouwerij. Veel leven vooral. Het blokje mag dan op papier wat verlegen overkomen, in de praktijk is daar weinig van te merken. De zeer bescheiden geproportioneerde dubbelloops doet wellicht anders vermoeden, toch zet de Classic een luide en vooral duistere keel op: onmisbaar voor het ware custom gevoel.Tijd om op weg te gaan en dat is simpelweg een kwestie van gas geven, koppeling en schakelpedaal zijn er immer niet. Onder een constant toerental glijdt de Auto Glide (what’s in a name) soepeltjes van z’n plaats en meteen blijkt hoe handelbaar de Amerikaan eigenlijk is. Rijklaar weegt hij krap 250 kilo en in combinatie met een laag zwaartepunt dirigeer je hem zo bij lage snelheden in alle hoeken en gaten. Daarbij is het wel zaak om toeren te houden en de achterrem, die als normale voetrem is uitgevoerd, erbij te pakken. Draait de krukas namelijk minder dan duizend toeren, dan valt de aandrijving volledig weg en vallen de 250 kilo’s keihard de bocht in. Ook de reden waarom je bij langzaam bochtenwerk nooit het gas volledig dicht moet draaien, maar dat blijkt heel snel te wennen. De CVT werkt verder feilloos. Het is verbazingwekkend hoe goed de techniek van zo een variabele transmissie eigenlijk aansluit op het cruiser-karakter. Zeker in combinatie met dikke V-twin in een zware machine zou dit concept ook prima tot z’n recht komen. De angst dat de constructeur met zijn maximale 34 pk nogal laag heeft ingezet blijkt tijdens de rit door Twentse land helaas gegrond. Niet dat de boel niet vooruit wil komen, maar hij komt wel pk’s tekort, zeker wanneer je even vlotjes wilt inhalen. Een uitbreiding van de veestapel met een paardje of 25 zou de Classic zeker goed doen. Net als een balansas trouwens, het constante motortoerental hoor je niet alleen duidelijk, je voelt het ook erg goed. In de voeten en handen, maar vooral in het achterwerk, dat na een uurtje sturen even gereanimeerd moet worden middels een korte stop.En als de technici dan toch bezig zijn, dan staat meer grondspeling ook hoog op het verlanglijstje. Een custom en extreme hellingshoeken gaan sowieso al niet zo goed samen, maar de treeplanken van deze twin houden het wel heel erg snel voor gezien. Een beetje fanatiek de bocht door zit er niet in. Gelukkig is de remmenwinkel prima voorbereid op het betere vertragingswerk. De vierzuiger klauw voor voelt wel wat sponzig aan, maar hij bouwt de remkracht prima lineair op. De Classic vertraagt uitstekend, zeker omdat je door het hoge gewicht op de achterkant met de voetrem ook zeer effectief mee kunt remmen.Heeft de Ridley Auto Glide Classic zich met dit eerste optreden vol in schijnwerpers weten te spelen? Niet helemaal, daarvoor zijn de grenzen van de machine op meerdere fronten te snel bereikt. Het blok mist power en ook het rijwielgedeelte geeft snel te kennen wanneer het genoeg is geweest. Niet dat dit potentiële klanten zal afschrikken. Ridley mikt namelijk op rijders van wie het allemaal niet zo heftig hoeft. Die gemak, comfort en zeker ook de niet alledaagse techniek verkiezen boven de snelle eenheidsworst. Daar zal het dus niet aan liggen. Waaraan wel? Aan de vanafprijs van 15.000 euro waarschijnlijk wel. En met wat toeters en bellen ga je zo dik door de 20 mille en dat is toch wel heel erg veel geld voor een machine die weliswaar wel degelijk 100% Amerikaans is, maar er toch uit weet et zien als een Aziatische kloon en waarvan de techniek ook verre van modern is. Ondanks dat je met die automatische transmissie in feite de tijd nog steeds vooruit bent.________________________________________[KASTEN TECHNISCHE DATEN]TECHNISCHE GEGEVENSTweecilinder 90° V-twin, twee kleppen per cilinder, carburateur, centrifugaal koppeling, variabele transmissie (CVT), riemaandrijving, cilinderinhoud 738 cc, max. vermogen 25,0 kW (34 pk), stalen dubbel wiegframe, zithoogte 622 mm, rijklaar gewicht volgetankt +/- 250 kg, tankinhoud 15,9 liter.PRIJS: op aanvraagINFO Ridley Europe BV, tel. 0570-676 252, www.ridleyeurope.com